zaratustra

http://about.pricegrabber.com/search_fulli...terid=512995001

Fidaynakan ergeri cucak& kardaci, mankutyuns hisheci, cankaca qashem, bayc... axorjhakis qacax Lav kliner, ete hnaravor liner tarmacnel link-er&...

Это "Open wounds", нет? Хмм... впечатляет. Интересная смесь культур получилась. Chgitem erb e togharkvel ays tesaholovak&, bayc husov em, vor erajhshtutyun& kogni, vor mer pahanj& TEGH HASNI, vor mez haskanan u &ndunen!

Агата Кристи "Коврет уходит в небеса"

Ես էլ հենց դա' եմ ասում:

Ես էլ հենց դա եմ ասւմ!

Я уже очень давно ищу Soundtrack к фильму “9 ½ недели”, а именно музыку, которая звучит в самом конце фильма

Voch hndafrikyan, ayl haykakan! Ughghaki menq heracel enq mer armaatneric, hni masin hishecum& aydqan vanum e??? Indz` che! Hazar angam geradasum em esayani Nairyan Bardi= erkati kranneric! Насчет внешности, по-моему, я уже высказала свое мнение.

Isk menq xaytaraki masin tarber patkeracumner unenq!

AC/DC -- "Ride on"

Послушаю последнюю песню на сегодня и пойду-ка спать! Калинов Мост "Гой"

Puff with your lungs, Feel how your spirit sags, Searching for sense In jittery spell of lies. My porch is filthy twice With fence of dense smiles. Feelings-prisoners of tirade Do a roaring trade. I am not a master, I was a producer, Don’t wish to be user. I will be a seller And I know a buyer: Fire’s waiting there To take me to Dirty Cleaner. I am not a sinner Nor a seraph-lover: To resolve this chaos I’m leaving your Lotus. You're appalled: I’ve lost focus. Touch with sense my hocus-pocus. I’ll be back in a hug. Even if your heart is shut I promise you a key Without an entreaty. Am I dirty tripe? Lend me wipe To smoke through your pipe When I’m ripe.

Молодец, не все находят в себе силу и не все признаются, что нашли ее. (можно и так и так )

Ах да, я б наверное выбрала Ануш и Инга Аршакяннер

Европейская культура давно мертва, так что выбрать кого-то по их "вкусу" не стоит, если при этом будет невозможно сохранить свое армянское. Так что по-моему тут важен столько не участие, и даже не победа, а шанс что ИСПОЛЬЗУЯ некое евровидение, можно показать миру АРМЯНСКОЕ, и это точно не могут быть узбекы-казбекы-азеры! Андрэ ничего, голос не супер, но что-то армянское есть, что-то.

А НЕлюбимую музыку просто не слушаем, потому что нервы дороги все-таки

Музыка, в особенности рок, тот мир, который всегда готов принимать меня в своих обьятиях, когда все вокруг подвели! С ней можно радоваться, строить очередной замок, а больше всего люблю чувство канатаходца, что дает только музыка (разве что еще и сны )! Короче, иногда музыка становится важнее жизни!

Вы наверняка читали предсмертное письмо Кобейна, вот мне очень интересно верите ли вы что его написал он сам?

Кино-Мои друзья

Offspring мало слушала, Metallica и без моих слов ЛЕГЕНДА, как без Mеtallicи, так и без Nirvan-ы я НЕ представляю рок музыку. Многие говорят, что Nirvana слушается до .. где-то 18 лет, а я хочу сказать, что их слушают все, кто умеют понимать кое-что кое в чем! Если слушать музыку, то включите в список РОК!

Խնդրեմ, նորից գրեմ` Վարդգես Բաբայան "Պարույր Սևակի հետ", 1988 թ. "Պարույր Սևակի ստեղծագործական կյանքում կարևոր տեղ է գրավում Մոսկովյան շրջանը: Հենց այդ տարիներին են վերաբերում Վարդգես Բաբայանի հուշերը, որոնցից հառնում են մեծ բանաստեղծի կենդանի պատկերը: Հուշերը գրված են մոտիկ ընկերոջ սիրով ու ջերմությամբ":

Խնդրեմ, նորից գրեմ` Վարդգես Բաբայան "Պարույր Սևակի հետ", 1988 թ. "Պարույր Սևակի ստեղծագործական կյանքում կարևոր տեղ է գրավում Մոսկովյան շրջանը: Հենց այդ տարիներին են վերաբերում Վարդգես Բաբյանի հուշերը, որոնցից հառնում են մեծ բանաստեղծի կենդանի պատկերը: Հուշերը գրված են մոտիկ ընկերոջ սիրով ու ջերմությամբ":

Zeppelin "The Ocean"

.[attachmentid=21268]

Պարույրն ինձ հրավիրեց "իր տուն"` միասին դիմավորելու Նոր տարին: 1952 թե՞ 53 թվականն էր: Նելլի Մենաղարաշվիլին էր, Հասմիկ Տարոնյանը և ես: Նելլիին ու Հասմիկին ես գիտեի արդեն: Նրանք մոտիկ ընկերուհիներ էին, երկուսով մի սենյակ էին վարձել և ապրում էին միասին: Նելլին երկար հյուսքերով, շիկահերմի աղջիկ էր, Թբիլիսիից էր եկել, Հասմիկը` Բաքվից: Նելլին Մոսկվայում ավարտել էր ասպիրանտուրան և պատրաստվում էր դիսերտացիա պաշտպանել: Հասմիկը այն կանանցից էր, որոնց մասին ասում են` աչքերով սիրտ է չանգռում: Չգիտեմ ինչ պարագաներում, բայց Հասմիկն ավելի շուտ էր հանդիպել Պարույրին... Բայց դա այն հանդիումը չէր, որ հավերժություն էր խոստանում... Այդ օրը ես դեռ չգիտեի, որ նրանց հարաբերությունների մեջ, թերթային լեզվով ասած, արմատական բեկում է մտել: Բայց ամեն մի բեկում չէ, որ դեպի վերելք է տանում: Հասմիկը կանացի բնազդով զգում էր, որ օրեցօր, ժամ առ ժամ կորցնում է Պարույրին: Եվ նրան գտնողը ոչ այլ ոք է, քան իր մոտիկ ընկերուհին` Նելլին: Երկուսն էլ շատ լավ գիտեին Պարույրի արժեքը: Պարույրը արտաքուստ հանգիստ էր. կատակում էր, սրամտում: Բայց դա միայն վարագույր էր ներքին դրաման քողարկելու: Եվ ահա ես ընկել էի այդ դրամայի մեջ որպես մասնակի՞ց թե ականատես,- մինչև հիմա էլ հաստատ չգիտեմ: Համենայն դեպս, Պարույրը, որին առանց երկմտելու կարող եմ կանացի հոգու նուրբ մասնագետ համարել, շատ լավ էր պատկերացնում պահի դրամատիզմը: Իսկ ժամանակի սլաքները անողոքաբար առաջ էին գնում: Կրեմլի կուրանտների զարկերը խառնվեցին ռադիոյի հաղորդավարի ամանորյա շնորհավորանքներին: Բոլորս բաժակներ և շնորհավորեցինք միմյանց Նոր տարին: Խմեցինք և համբուրվեցինք: Չգիտեմ` Պարույրի շրթունքները ինչպես, բայց Հասմիկի ո'չ պակաս թանձր շրթունքները, երևի, միանգամից հրավառվեցին այդ համբույրից... Համբույրի'ց և ո'չ թե օղուց... Այդ շրթունքները հիշեցին ոչ հեռու անցյալը, դողացին ու սեղմնվեցին իրար... Նա առանց մի բառ ասելու` արագ դուրս թռավ միջանցք, որը նաև խոհանոցի տեղ էր ծառայում: Երեքով նայեցինք իրար: Պարույրին ինձ գլխով արեց, ես դուրս եկա: Հասմիկը ամպած էր, բայց ո'չ, դա այն բառը չէր, շիկացած էր, կայծակների խուրձը` աչքերի մեջ, հայացքի մեջ, ձեռքերին... Կանգնած էր փոքրիկ միջանցքում` պատրաստ կռվելու, շառաչելու, ամեն ինչ ոչնչացնելու... - Ի՞նչ պատահեց, Հասմիկ,- միամտորեն հարցրի ես, չնայած արդեն ինչ-որ բան կռահում էի: Նա մի պահ նայեց ինձ, կարծես առաջին անգամ էր տեսնում, հետո փաթաթվեց բաղեղի նման, ավելի ճիշտ` օձի պես... Սեղմվում էր ինձ, համբուրում: Հետո երկու ձեռքերը անուրի պես օղակեցին վիզս: Անհուսալի սիրահարված, սիրո անհասանելի քաղցրությունը ճաշակած, բայց դեռ չհագեցած, վաղաժամ լքված կնոջ վի՞շտն էր դրված նրա արցունքների ու համբույրների մեջ, իր սիրած էակից նրա ընկերոջ միջոցով վրեժ լուծելու ցանկությո՞ւնը, վիրավորված ինքնասիրությո՞ւնը և անզորության գիտակցությո՞ւնը, թե՞ դա բողոք էր ճակատագրի դեմ, որ այնպես շռայլորեն պարգևել էր ամենամեծ երջանկությունը և իսկույն էլ անողորմաբար հետ խլել: Գուցե նա օգնություն էր փնտրում իմ մեջ կամ պարզապես ուզում էր ազատվել ինքն իրենից... Գուցե այդ պահը բոլորի խտացնումն էր, բոլորը միասին վերցրած, առանց մնացորդի: Չգիտե'մ: Ես շատ անհարմար վիճակում էի, որքան էլ աշխատում էի հանգստացնել, ոչինչ չէր ստացվում: Փորձեցի նրան դուրս բերել, թարմ օդը կօգներ, դուր չեկավ: Համբուրում էր ու լաց լինում... Նրա արցունքները թրջում էին դեմքս, ձեռքերս... օ˜, ի˜նչ ծանր են կնոջ արցունքները և ի˜նչ սրտաշարժ... Ես ներս գցեցի ինձ և օգնություն հայցող հայացքով նայեցի Պարույրին: Նա դուրս եկավ: Նելլին ինձ ոչինչ չհարցրեց: Ես էլ ոչինչ չասացի: Ըստ երևույթին, առանց բառերի էլ նա հասկանում էր ամեն ինչ: Չէ՞ որ նրանք մոտիկ ընկերուհիներ էին: Իսկ ռադիոն մի ուրախ պարեղանակ էր հաղորդում... Տոնական համերգի հնչյունները խլացնում էին միջանցքում տեղի ունեցող բուռն բացատրությունները: Մեր խորհրդավոր լռությունը սենյակում ճչում էր, գոռում... Պարույրին հաջողվեց Հասմիկին դուրս բերել: Ինչքա՞ն անցավ այսպես... Իսկ երբ ներս եկան, Հասմիկի աչքերը կարմրած էին... Նելլին վրաց աստվածուհու իր հաղթական կեցվածքով շարունակում էր լռել: ... Հասմիկը ոչ մի կերպ չէր ուզում հաշտվել դաժան իրողության հետ: Իզուր անցան բոլոր հորդորները, խնդրանքները, միջամտությունները... Սիրո մեջ դրանք գործածությունից դուրս եկած զենքեր են, ո'չ այնքան մարտունակ, մանավանդ ժամանակակից սիո մեջ: Բայց Հասմիկը իր զինանոցում մի ուրիշ զենք էլ ուներ, որը թեև անարժան զենք էր և նրան չպաշտպանեց, բայց զգալի վնասներ պատճառեց դիմացինին: Դա բողոքն էր: նա իր բողոքի դիմումներով հեղեղեց ամենուրեք: Եվ որքան շատ բողոքեց, այնքան շատ կորցրեց Պարույրին... Հասմիկի այս փոթորկուն սիրուց մնաց մի աղջիկ` Անահիտ անունով, որը կարծես Պարույրի քթից էր թռել...