zaratustra

Ой shame on me забыла Pink Floyd "The Wall"

До сих пор свежо мягко говоря неприятное ощущение от "Молчания ягнят" (кто мне просил смотреть его в таком раннем возрасте!) Սիրում եմ ու հաճույքով նայում եմ Մհեր Մկրտչյանի մասնակցությամբ բոլոր ֆիլմերը, հատկապես, "Կտոր մը երկինք": "Նահապետ", "Նռան գույնը", "Մայրիկ", դե սովետական շրջանի հայկական ֆիլմերի մեծամասնությունը... գոհարներ են, իմաստալից, տխուր թե ուրախ... работы Кустурицы- "Черная кошка, белый кот", "Аризонская мечта" (Arizona dream) и т.д., Феллини ("Репетиция оркестра" вначале показалась скучной, но рада, что смогла заставить себя досмотреть, а мелодию из 8 1/2 как гимн хорошего кино! ) Французские комедии с участием Пьера Ришара, Жерар Департье, "Такси" фильм с участием Изабель Аджани "Раскаяние" "Море внутри" испанского режиссера Алехандро Аменабар "9 1/2 недель" с Ким Бесинджер "Моя прекрасная леди" с хрупкой Одри Хэпберн "Профессионал" "Леон" с Жаном Рено фильмы с участием Челентано, актерскую игру Шона Пена из русских обожаю фильм "Служебный роман", а новые российские фильмы в основном не нравятся( ну много хороших интересных фильмов со смыслом... вот помню еще один, тогда впечатлил очень... французский, там герой служит в полиции, полный огромный мужчина, каждый день после работы приходит домой и в одиночестве обедает, а толк в еде он знает! как-то договаривается с девушкой, чтоб она каждый день составила ему компанию... ей невыносимы эти несколько часов проведенные у него дома, но в конце она начинает понимать его... может кто-то помнит название?

Со мной странные вещи происходят - ненавижу Tom&Jerry, Шреки, Мадагаскары, ну почти все американские тупые мультики! Люблю советские (очень и очень удавшиеся озвучивание!!!), особенно: Карлсон("малыш, ведь я же лучше, лучше собаки "), Винни Пух, Ну погоди... Из армянских обожаю ... никак не запомню... ծերուկի քնի մասին , Հախվերդյանի երաժշտությունն է էնտեղ..., "", Սահակյանցի մուլտֆիլմերը, հա, մեկ էլ, չարաճճի պինգվինի մուլտիկը... վերնագիրը չեմ հիշում... есть еще, но по названиям не запоминаю никак Ах да, заметила, что японские мультики тоже

G – O – D God, an amusing witch! How they bless you on the stitch! No, I’m not annoyed, not with you: Non-existence can’t rain with the glue. No, I’m not annoyed... Sick! I am only sick! Let refuse this heavy bag Full of empty nothing. I’d rather walk on flames of fire In my hands a child to cure. I’d rather see my blood on flag, Born in brave hearts’ hug, Than the echo of your name in the Bag. God, still an amusing witch! How they bless you on the stitch! No, I’m not confused: poor kid- Has no belief left to eat. No, I’m not confused, I’m not amazed – but amused – Mistaken – with me – you! I don’t feel you – Take me to the blue! To see you. To love you. To live you. Ну я погорячилась с "take me to the blue", а вообще God is the poor embodiment of poor people’s hopes for something level to stand on, но НЕОБХОДИМОЕ воплощение (embodiment). Я больше верю в маленького человечка-духа в себе. И надо бы понять для себя четкую грань между верой и религией. Щас вот читаю статью- Рассель "Почему я не християнин"

Я верю в нашу общую звезду, Хотя давно за нею не следим мы,- Наш поезд с рельс сходил на всем ходу - Мы все же оставались невредимы. Бил самосвал машину нашу в лоб, Но знали мы, что ищем и обрящем, И мы ни разу не сходили в гроб, Где нет надежды всем в него сходящим. Катастрофы, паденья,- но между - Мы взлетали туда, где тепло, Просто ты не теряла надежду, Мне же - с верою очень везло. Да и теперь, когда вдвоем летим, Пускай на ненадежных самолетах,- Нам гасят свет и создают интим, Нам и мотор поет на низких нотах. Бывали "ТУ" и "ИЛы", "ЯКи", "АН",- Я верил, что в Париже, в Барнауле - Мы сядем,- если ж рухнем в океан - Двоих не съесть и голубой акуле! Все мы смертны - и люди смеются: Не дождутся и вас города! Я же знал: все кругом разобьются, Мы ж с тобой - ни за что никогда! Мне кажется такое по плечу - Что смертным не под силу столько прыти: Что на лету тебя я подхвачу - И вместе мы спланируем в Таити. И если заболеет кто из нас Какой-нибудь болезнею смертельной - Она уйдет,- хоть искрами из глаз, Хоть стонами и рвотою похмельной. Пусть в районе Мэзона-Лаффита Упадет злополучный "Скайлаб" И судьба всех обманет - финита,- Нас она обмануть не смогла б! Высоцкий, снова о ней

Да, ей очень ярко-впечатляюще описали Почему гениям нравятся пошлые женщины... и не только женщины... может потому что они и в самом плохом умеют разглядеть хорошое... может потому что и пошлые, и гении, прошу прощения за сравнение, смотрят на мир по-другому по своему а может просто потому что они гении ...нам только - восхищение их творениями И Вам спасибо, за motto, что заметили, и за Высоцкого, что цените

Զա˜'րթ-նի˜'ր լա˜'-ո', մե˜'ռ-նի˜'մ քզի˜' ---- версия из детства

Փոշի Տերս և մեծ իշխանս դուն փոշի Իջիր Ծառերու կարասիներու սրտերու և հիշատակներու վրա Իջիր Վերքերու արյունին վրա Իջիր Իջիր -- չէ որ օր մը պիտի իջնես հոյակապ մոռացության մը պես անունիս և հավակնություններուս վրա -- Դուն տերս և մեծ իշխանս ամենազոր

Ձեզ էլ մեծ շնորհակալություն:

Կեր Երբ զգաք թե Այլևս Մարդոց -- մարդկության տալիք բան չունիք Ենիճամիի Թռչուններուն կեր տվեք Ենիճամի - մզկիթ է Ստամբուլում, ուր աղավնիներն են հավաքվում:

Տիկին դուք և պարոն ես Տիկին -- եթե կհաճիք Մեկ ծայրեն դուք -- մեկ ծայրեն ես բռնենք սա լայն աշխարհին Ծալլենք ծալլենք պզտիկնա Անկողինի չափ ըլլա Հետո եթե կհաճիք Այս աշխարհին բազմություններն ավելորդ Անկողինեն նետենք վար Անդունդն ի վար գլորին Ու մենք մնանք առանձին Տիկին Դուք և Պարոն Ես

Աղերսագիր Ինչ դժվար է երբ մարդ ձեռքը աղերսագիր մը ունի Ու չի գիտեր որո՞ւ հղե որո՞ւ տա Փողոց փողոց կամ դռնե դուռ կպտտի ճարահատ Փողոցն անել -- դռները գոց երեսին Երազ երազ կամ սիրտե սիրտ կդեգերի շվարուն Երազը մութ -- սիրտերը փակ իր սրտին Ինչ դժվար է երբ մարդ ձեռքը աղերսագիր մը ունի Ու չի գիտեր որո՞ւ հղե որո՞ւ տա Մինչդեռ իր սիրտն ու թոքերը փրցուցեր Մինչդեռ իր վիշտն ու հոգերը լեցուցեր Ու շարեր է տող տողի Դրոշմաթուղթերն իր արցունքին աղի ջուրով փակցուցեր Մատն է կոխեր ստորագրեր կոխելու պես վերքին վրա Ու վազեր է փողոց փողոց սիրտե սիրտ Պաղատագին հարց է տվել ո՞վ կառնե ո՞վ կկարդա -- Ով կառնե ով կկարդա Արար աշխարհ կելլե վրան կխնդա

Գունտ Փորձ՞եր եք բնավ -- փորձե՞ր -- չե՞ք փորձեր Հաստատուն կենալ Սանկ մեկ երկու մեթր տրամագիծով գունտի մը վրա Կենալ -- ու հետո գունտը թավալել Փորձե՞ր եք բնավ Հաստատուն մնալ միշտ գունտի վրա Ես ու նմաններս ամեն օր այսպես Կջանանք կճգնինք հաստատուն կենալ Մեծն ու վիթխարի Գունտի մը վրա Հազարավոր մեթր տրամագծով -- -- Ու կմտացենք Անոնց վրա որոնք Կճզմվին այս հսկա գունտին տակ -- Այս հսկա գունտին տակ կճզմվին

Համառոտ քերականություն Ես վերջակետն եմ որմե վերջ ամեն բառ Գլխագրով կսկսի Ու ես նորտողն եմ որմե վերջ ամեն կյանք Երջանկության կնայի

Շուրջ Կդառնանք Լույսին շուրջ Մեր շուրջը Մահ Օր մըն ալ պիտի զգանք թե ավելորդ ենք Պիտի մեռնինք հոգնած Լույսին Կյանքին Եվ ավելոդ ըլլալու վախին շուրջը դառնալեն Ու պիտի դեգերինք Անմահության շուրջ Հուսահատորեն Կդառնանք Մահվան շուրջ Մեր շուրջը Լույս

Դարուն երգը Ինչ գեղեցիկ է ծնիլ ամենուն հետ Փոքր ինչ շշուկ բերել միատեղ Երգել ամենուն հետ Մեռնիլ ամենուն հետ Մոռցվիլ ամենուն հետ Բացեք ձեր պատուհանը դարուն երգերուն Բացեք ձեր դռները այս դարն երգողներին Անոնք ձեր մտերիմներն են Դուք եք անոնք Վաղն այս ճամփեն անցնողները մեր ոտքին հետքերը պիտի տեսնեն գետնին վրա Մենք անոնց պիտի ժպտինք մեր ոտքերուն հետքերով Քանի անցորդները շատանան Մեր ժպիտը պիտի անհետի նոր ոտքի հետքերու տակ Փառք անոնց որ այս ճամփեն պիտի անցնին Մեր հիշատակը թող զոհվի անոնց Որովհետև գեղեցիկ է ծնիլ ամենուն հետ Փոքր ինչ շշուկ բերել միատեղ Երգել ամենուն հետ Մոռցվիլ ամենուն հետ -- ամենուն պես

Մարդու մը միտքը Ծառին կնայի - ծառը չի տեսներ - ինքզինքը կտեսնե Ճամփուն կնայի - ճամփան չի տեսներ - ինքզինքը կտեսնե Վեր կնայի - ասուպներ կան երկինքն ի վար - Չի տեսներ - ինքզինքը կտեսնե Ու հայելին կնայի - չի տեսներ ինքզինքը - - Կբարևե Զահրատ

М.В. Люблю тебя сейчас, не тайно - напоказ. Не "после" и не "до" в лучах твоих сгораю. Навзрыд или смеясь, но я люблю сейчас, А в прошлом - не хочу, а в будущем - не знаю. В прошедшем "я любил" - печальнее могил,- Все нежное во мне бескрылит и стреножит, Хотя поэт поэтов говорил: "Я вас любил, любовь еще, быть может..." Так говорят о брошенном, отцветшем - И в этом жалость есть и снисходительность, Как к свергнутому с трона королю. Есть в этом сожаленье об ушедшем Стремленьи, где утеряна стремительность, И как бы недоверье к "я люблю". Люблю тебя теперь - без пятен, без потерь, Мой век стоит сейчас - я вен не перережу! Во время, в продолжение, теперь - Я прошлым не дышу и будущим не брежу. Приду и вброд, и вплавь к тебе - хоть обезглавь!- С цепями на ногах и с гирями по пуду. Ты только по ошибке не заставь, Чтоб после "я люблю" добавил я "и буду". Есть горечь в этом "буду", как ни странно, Подделанная подпись, червоточина И лаз для отступленья, про запас, Бесцветный яд на самом дне стакана. И словно настоящему пощечина, - Сомненье в том, что "я люблю" сейчас. Смотрю французский сон с обилием времен, Где в будущем - не так, и в прошлом - по-другому. К позорному столбу я пригвожден, К барьеру вызван я - языковому. Ах, разность в языках! Не положенье - крах! Но выход мы вдвоем поищем - и обрящем. Люблю тебя и в сложных временах - И в будущем, и в прошлом настоящем! В.Высоцкий

Высоцкий- "Запомню, оставлю в душе этот вечер"

Չեմ կարծում, որ պատմական արդարությունը վերականգնելու ցանկությունը լոկ "ուրախանալ, որ հիշում ենք նախնիներին" Է. եթե մեր երեխաներին սովորեցնենք լինել իր նմանին նվիրված մարդ ու հայրենիքին նվիրված քաղաքացի, էլ հանցագործներ չենք փնտրի, սեփական երկրում ու նրանից դուրս հարազատի մահ չենք սգա:

Сплин "Пластмассовая жизнь". все на свете из пластмассы...

Soundtracks form the film "Se7en"

Չեմ կարծում, որ պատմական արդարությունը վերականգնելու ցանկությունը լոկ "ուրախանալ, որ հիշում ենք նախնիներին" Է. եթե մեր երեխաներին սովորեցնենք լինել իր նմանին նվիրված մարդ ու հայրենիքին նվիրված քաղաքացի, էլ հանցագործներ չենք փնտրի, սեփական երկրում ու նրանից դուրս հարազատի մահ չենք սգա:

Կարծես ինձ լավ չհասկացաք, ավելի ճիշտ` մինչև վերջ չհասկացաք: Ես նորից ու նորից եմ պնդում. "Վատի կողքին պետք է տեսնել նաև լավը", իսկ թե ինչպես եմ վերաբերում ներսում` մեր իսկ ձեռքով կատարված ու կատարվող հանցագործություններին և այլն, կրկնվեմ. եթե ես չսիրեմ իմ հայրենակցին, մեզ երկուսիս էլ չեն սիրի ւ չեն ընդունի ոչ-հայրենակիցները, եթե չսիրեմ իմ ունեցածը, այն չի ընդունի նաև աշխարհը... ամեն ինչ սկսվում է քո տնից... իսկ իմ ունեցածը սիրել, չի նշանակում գրկել անցյլալը ու քնել փղի ականջում... անցյալի լավը աչքիդ առաջ` պիտի առաջ գնաս` սիրելով կողքինիդ, ամենևին աչքդ չփակելով անարդարության վրա, որը չտեսնելու մեջ մեղադրանքի փորձեր արեցիք: Ես մի բան հաստատ գիտեմ. "Մենք պետք է ապրենք ՑԵՂՈՐԵՆ", ու թող չթվա, թե Երևանի փողոցներով քայլելիս, ես չեմ նկատում մեր միասնականության "փորձերը", բայց ես իրավունք չունեմ հուսահատվել: Մեզնից շատերն արդեն իսկ ապրում են հիասթափված, ինչը ձեռնտու, շատ ձեռնտու է մեր "մեծն այրերին"...թույլ մարդկաց ղեկավարելը հեշտ է... լավ, էլ չսկսեմ... հայը կորցնում է ինչ-որ կարևոր, շատ կարևոր մի բան... ես ուղղակի ուզում եմ խոսափենք այդ կորուստից` հուսալով գործելով:

Արա Գևորգյան - Մախմուր աղջիկ