Nazel

Софья Рожанская 09:50 Сегодня Через двадцать минут начинаем переход до следующего лагеря на высоте 4200 м. Софья Рожанская 13:04 Сегодня Ссылка Высота 4200 м. Дошли до лагеря. Четверо из двадцати добрались верхом, часть группы еще идет, но дошли быстрее, чем говорил гид. Софья Рожанская 13:27 Сегодня Самые спортивные из нас - Денис Смыслов, Катя Герр и Андрей Ольховский собирались прямо сейчас идти до вершины, но ее затянуло черной тучей. Софья Рожанская 14:03 Сегодня Пошел снег Софья Рожанская 14:16 Сегодня Артур Джанибекян ушел вниз. Мы разбиваем палатки чтобы спрятаться от снега Софья Рожанская 18:35 Сегодня Ну, сел на лошадку и пошел вниз. А мы сидим в лагере, тут холодно, вершина спряталась в облаках, хотя есть ощущение, что небо проясняется. Решили выдвигаться пораньше, в час ночи.

воля

Карс, он тут, но делает вид, что не заметил моего приветствия.

Я не знала этих слов Мопассана....но согласна, что самое сексуальное и самое извращенное в человеке- его ум.

Goryachy yogurt soup (kak goryachie shi)-----ЭТО СПАС?

ILYASHERSHNEV Илья Шершнев, участник проекта «Сноб», предприниматель, Москва Kak i obeshal, budu pisat pro expedicia na Ararat v Twitter :-D Viehal v SVO za 90 minut do reisa. Idu po grafiku ) 6:15 PM Aug 1st Priletel v Kars. Mesto napryazhennoe nemnogo. Vidimo is-sa Kurdov. Inostrancev krome menya na samolete dvoe. Vseh isdaleka snimaut na ka ... 2:39 PM Aug 2nd Podnimaemsa na Ararat. Segodnya nochuem v lagere :-D about 13 hours ago 2200 metrov ) Dalshe idem peshkom 3000 metrov. Segodnya podiem uzhe 2000. Eto pizdec. A do lagerya eshe 300 metrov visotu brat ) Poslednya mila ) 3300 metrov. Prishli v lager. Stavim palatki. Vipik chau. Srazu legche. Postavili palatki. Sidim s Samvelom na gore. Smotrim vniz na dolinu ) about 5 hours ago Kushaem. Goryachy yogurt soup (kak goryachie shi), rice & bolgarsky perec ) Uzhe em dobavkv ) about 4 hours ago

Софья Рожанская 12:21 Сегодня Едем по бездорожью до отправной точки 2700 м. Оттуда начинаем восхождение и первую ночь в палатках проведем на высоте 3100 м. Софья Рожанская 13:15 Сегодня Оказывается, мы начинаем восхождение не с 2700, а с 2300. Неудивительно, это же курды Софья Рожанская 14:45 Сегодня Идем примерно на 2500, прошли курдский лагерь. Бегают дети и пытаются продать нам палатки. Ослы, коровы и лошади, абсолютная дичь. Пока хорошая погода, но ветер. Софья Рожанская 17:46 Сегодня Мы на 3200. Дошли до места первой ночевки. Пока все на месте, вниз никто не вернулся Правда, пока мы с частью группы шли впереди, Аветисян, Джанибекян и Зара Аджемян сели на лошадей, которые везут поклажу. Сидим, пьем чай с печеньем, солнце и пронизывающий ветер. Илья Шершнев 19:28 Сегодня 3300 метров. Пришли в лагерь. Ставим палатку. Выпил чаю. Сразу легче. Софья Рожанская 19:21 Сегодня Похоже, у нас началась горная болезнь. Мы в эйфории, все время смеемся и занимаемся йогой Софья Рожанская 20:34 Сегодня Очень вкусный был ужин: рис с голубцами. Конечно, после тех застолий, которые устраивал нам журнал "Ереван" в Армении, какое-то время в Турции нам было грустно. Но как же вкусно пить чай у курдов и заедать сахаром!

зерно

Тереза джан, ну вы же уловили нотку сарказма и иронии?

Հայ ազգային պարը Արդյոք գիտեի՞ք որ - հայ ազգային պարերի տարիքը կազմում է հազարամյակներ: - պահպանվել է շուրջ 3000 հայ ազգային պար (համեմատության համար հոլանդացիների մաքուր ազգային պարերի թիվը, ըստ իրենց մասնագետների, չի գերազանցում 20-25-ը): - հայկական պարի հիմքը զիստային (զսպանակավոր)շարժումներն են: - զիստային շարժումների խորհուրդն է՝ ձգտում առ Աստված: - իր նախնիներից ժառանգած շարժումային պարային արմատական ֆոնդի հիման վրա հայ ժողովուրդը ստեղծել է իր հիմնական պարային համաժողովրդական շարժումային ֆոնդը, նրա հետագա լրացումներով և զարգացումներով, ինչպես նաև հնացած և այլևս չօգտագործվող շարժումների պարբերական վերացումով: - աշխարհում պարերը բաժանվում են 2 տեսակի՝ հորիզոնական (կոնքազդրային, հեշտանք խորհրդանշող շարժումներ, որոնք հայ պարի մեջ խստիվ արգելված են) և ուղղահայաց (հոգևոր, որոնք բնորոշ են արիական ցեղերին, հայերի պարային տեսակն է): - հայտնի է, որ նախկինում հայերի մոտ աղերի կուտակում և օսթեոխոնդրոզ չի եղել հենց պարերի բնույթի շնորհիվ, որովհետև պարերը ծառայել են նաև որպես վարժանք: - հայոց պարերի մեջ ծունկը մինչև վերջ չի ուղղվում, ի տարբերություն ևրոպական և դասական պարարվեստի: - հայ կնոջ ձեռքը պարի ժամանակ 90 աստիճանից չպետք է վեր բարձրանա, արգելված է, որ հայ պարի ժամանակ կնոջ թևատակը երևա: - հայ պարի նպատակներից է եղել ուսուցանել երիտասարդությանը իր ցեղի պատմությունը (առասպելական, էպիկական, Վարդան Մամիկոնյանց պարեր): - ամեն շարժում հայ պարի մեջ ունի իր խորհուրդը, նշանակությունն ու նպատակը: - յուրաքանչյուր գյուղում և քաղաքում գոյություն ուներ հրապարակ կամ պարապ տեղ, որտեղ տարբեր տոնակատարությունների ժամանակ կազմակերպվում էին հասարակական պարեր և խաղեր: "Կարին" համույթի գեղարվեստական ղեկավար՝ Գագիկ Գինոսյանի նյութերից:

Հայկական պարերի կատարման տեղը և ժամանակը Հայկական պարերը կատարվում էին բաց երկնքի տակ և ծածկված շինություններում: Բաց երկնքի տակ կատարվում էին համաժողովրդական տարեկան կրոնական տոների ժամանակ. Տրնդեզ, Համբարձում, Վարդավառ, Բարեկենդան և այլն: Հայկական պարերը բաց երկնքի տակ էին կատարվում նաև ուխտավայրերում: Հարսանեկան ծիսակատարության ժամանակ պսակադրության ժամանակ դեպի եկեղեցի գնալու ամբողջ ճանապարհին, պսակադրության ժամանակ և փեսայի տան ճամապարհին մասնակիցների պարերը նախկինում չար ոգու խարդավանքից և չար աչքից պաշտպանելու խնդիր էին կրում: Բաց հրապարակում էր կատարվում նաև հուղարկավորության պարային երթը և թաղման պարերը: Հայերը պարերը կատարում էին նաև ծածկված շինություններում: Հեթանոսական ժամանակ Հին Հայաստանի տաճարներում կատարվում էին ծիսական Տաճարային պարեր - Պարք Մեհենականք: Փակ շինություններում բնակչությունը ավելի շատ պարում եմ ձմեռը: Տարվա տաք եղանակին դա տեղի էր ունենում այն ժամանակ, երբ պարերով ծեսերը պետք է կատարվեին կացարաններում: Յուրաքանչյուր գյուղում և քաղաքում գոյություն ուներ հրապարակ կամ պարապ տեղ, որտեղ տարբեր տոնակատարությունների ժամանակ կազմակերպվում էին հասարակական պարեր և խաղեր: Հնում պարերի և թատերականացված գործողությունների, խաղերի և մրցույթների մի ամբողջ շարք կանոնակարգված էր, ըստ կատարման ժամանակի: 20-րդ դարի սկզբին արդեն ծիսական մի շարք պարեր սկսեցին կատարվել իրենց ծեսերից դուրս, ցանկացած ժամանակ, ծանկացած տեղում: Պարերի կատարման հերթականությունը նույնպես խիստ կանոնակարգված էր: "Կարին" համույթի գեղարվեստական ղեկավար՝ Գագիկ Գինոսյանի նյութերից:

Հայկական պարերի տարատեսակները Հայկական պարի հիմքը զիստային (զսպանակավոր) շարժումներն են: Սակայն նույնիսկ դրանում խիստ տարբերություն կա թե մեկ պարային քայլի ընթացքում քանի զսպանակ է արվում, ըստ որում այդ զսպանակներն էլ կարելի է անել խորը կամ շատ մեղմ: Հայկական պարերը կարելի է բաժանել ըստ մի քանի բաղկացուցիչների: Նախ և առաջ իր կատարման բնույթով պարերը կարելի է բաժանել 3 մեծ խմբերի. 1. պարերգեր, որոնք զուգորդվում են երգերով, 2. որոնք ազգային երաժշտական գործիքներով են նվագակցվում, 3. նախորդ երկուսի համադրումով: Կարելի է տարանջատել նաև շարժումների ձևերով. 1. կենցաղային, 2. աշխատանքային, 3. արտահայտչական, 4. նմանակող, 5. նկարագրող, 6. սիմվոլիկ, 7. պայմանական: Կոլեկտիվ և խմբակային պարերը տարբերվում են իրարից նաև ձեռքերը բռնելու ձևերով. 1. ճկույտներով, 2. ափերով, 3. խաչված ափերով, 4. ուսերով, 5. գոտկատեղից: Իսկ ամենակարևոր տարանջատումը պարերի բովանդակությունն է, որոնց մեծ մասը հնում ունեցել է բանավոր տեքստային զուգադրում և իրենց բովանդակությամբ բաժանվել է հետևյալ խմբերի. 1. առասպելական, 2. էպիկական, 3. լիրիկական, 4. պաշտամունքային, 5. ճանապարհի (փեսայի տնից պարելով գնացել են քավորի տուն, հետո հարսի տուն, եկեղեցի, փեսայի տուն), 6. լարախաղացների, 7. ծիսական, 8. աշխարհիկ, 9. աշխատանքային, 10. ռազմական, 11. որսորդական, 12. մանկական, 13. սգո պարեր: Պարերի մասին խոսելիս չի կարելի չնշել նաև հայկական տարազների առանձնահատկությունների մասին, որոնք ոչ միայն իրարից շատ տարբեր են, այլև բնորոշում են այն տարածաշրջանը, գավառը, նահանգը որը ներկայացվում է: Պարերը տարբերվում են նայև իրենց տարածքային պատկանելիությամբ, քանի որ բնակլիմայական պայմանները իրենց անջնջելի հետքն են թողել պարերի վրա: Հայկական պարարվեստն ունի պահպանված այնպիսի նմուշներ, որոնք արժանիորեն կարող են համալրել համաշխարհային պարային գանձարանը, եթե իհարկե նորից հայտնվեն ուշադրության կենտրոնում: "Կարին" համույթի գեղարվեստական ղեկավար՝ Գագիկ Գինոսյանի նյութերից:

изысканность

Բարև Ձեզ, LOUIS V*, куда же Вы пропали?

Эллада

Софья Рожанская 01:55 Сегодня Ссылка Мы сейчас у основания Арарата, в диком курдском селе Догубаязете. Вокруг чисто поле, а на горизонте со всех сторон горы. Ночевать будем в палатках на высоте 3100 м. Утром начнем восхождение. Говорят, на вершине в хорошую погоду минус 11, а если ветер, то до минус 25.

Софья Рожанская Третий день экспедиции. Гюмри – Ахалцихе – Карс Участники проекта «Сноб» перед восхождением на Арарат побывали в городе Гюмри, подкрепились на пикнике у митрополита Кахетии и встретились с Ильей Шершневым уже в Турции! До турецкого города Карса мы ехали 15 часов — такой длинной дороги никто не ожидал. Но что это была за дорога! Часть пути до первой границы мы ехали через Армению. Город Гюмри, который мы проезжали, до сих пор не восстановился после землетрясения 1988 года, когда погибло 26 тысяч человек. Гюмри был ближе к эпицентру землетрясения, чем Ереван, и практически все высотные здания разрушились. На центральной площади города, который, между прочим, совсем недавно еще назывался Ленинакан, стоит памятник не Ленину, а Шарлю Азнавуру. После землетрясения он очень активно помогал городу. Практически покинув Армению, мы останавливаемся на дороге в ущелье на берегу бурной горной реки. Пейзажи уже больше грузинские, серпантин все чаще, и долины остаются позади. Артур Джанибекян рассказывает историю своего прадеда, который был лучшим точильщиком ножей во всей Грузии. Как-то он возвращался по этой самой дороге домой к семье в Армению, где в этот момент родился его внук, отец Артура. На прадеда по пути напали и отобрали все заработанные деньги, но некий добрый человек по имени Отар помог их вернуть и спас семью от голода. Своего внука прадед назвал в честь него.Наконец мы в Грузии! Проезжаем села, совсем не похожие на армянские. Здесь уже высота почти полторы тысячи метров и зимой часто бывает минус 40. Поэтому рядом с каждым домом, как в русских деревнях, стоит поленница, только здесь вместо дров кизяки — коровий навоз, смешанный с травой.Друзья Марлена Манасова уже ждут нас на пикник. Когда мы приезжаем, долго не можем закрыть рты от удивления и восторга. Нас встречает колоритная грузинская компания под предводительством владыки Сергия. Практически по бездорожью доезжаем до села Ахалцихе — вокруг ущелье, горная река шумит, и, конечно же, для нас уже накрыт стол, описать который не хватит никаких слов. Оказывается, Манасов поскромничал, когда говорил, что мы непременно должны сюда заехать, не то друзья обидятся: как это так — проезжать мимо и не остановиться? Но никто не знал, что семья Манасова была здесь очень известной и ее до сих пор уважают. Дед сначала работал в исполкоме, а потом стал директором мясокомбината. Дедушка и бабушка из Ахалцихе, отец тоже здесь вырос. Как только садимся за стол, предупреждаем, что у нас всего час, нас ждут на турецкой границе. Но хозяева нас будто и не слышат, все несут и несут, наливают и наливают. А мы в свою очередь не устаем благодарить Марлена Манасова, который нас сюда все-таки привез.Смотрим завороженно на владыку — митрополита Некресского и Эретского Сергия. Откалывает шутки не хуже тамады, которого сам и назначил для нашего стола. Тосты за дружбу, за грузинский и русский народ: «Я хочу, чтобы вы в Москве всем сказали, что Грузия опять любит Россию! Ведь то, что вражда разрушает, любовь созидает».Хохочет, как ребенок, до слез и рассказывает: «Я когда был молодой, очень хотел стать сильным мужчиной. Читал какую-то литературу, пытался разобраться в женской психологии. Потом стал священником и все понимаю в женском поведении. А монашки у меня дуры! Что-нибудь сделают и думают, что я не понял: “Ой, батюшка, откуда вы узнали?”» Самвел Аветисян говорит, что вспоминает свое детство, которое прошло вот так, и здесь он чувствует себя на родине. Мы пытаемся выйти из-за стола, но владыка говорит: «Как жаль, что у вас осталось всего два часа!» — и тут же приносят 15 литров вина. Когда все-таки, пересилив желание остаться здесь навсегда, мы идем мимо реки к автобусу, узнаем о грузинском обычае. После обеда нужно обязательно залезть в реку прямо в одежде. Следом за тамадой отправляется в бой Самвел Аветисян, кто, как не он?Грузинские друзья сопровождают нас до турецкой границы: «Сейчас мы тут ситуацию сделаем!» И неудивительно, что после этого автобусу разрешают проехать на запрещенную территорию. Еще почти пять часов пути, и мы в Карсе, где нас уже полдня ждет Илья Шершнев. Через несколько минут мы едем в столицу древней Армении — Ани, а вечером отправляемся в финальную точку перед восхождением — город Догубаязит. Возможно, интернета там уже не будет, и такие подробные отчеты мы в ближайшие пару дней писать не сможем, но обязательно придумаем способ сообщать о результатах нашего восхождения, которое начнется уже совсем скоро.