Шалапунька

Ну....ладно. Скажем эволюция....А тебе не кажется, а откуда взялась это "заканаменость"? Вы лично можете утверждать, что в этом нет рука некоц Силы, в смысле Бога?

JazzVaz Спасибо большое Вазген джан Ты от меня в ваш адрес слушал слово "безбожник"? Лично тебе скажу: я уважаю выбор каждого человека. Ты атеист? Ну вот. Это твой выбор. От этого лично мое отношение к тебе не меняется. Я христианка? Отлично. И это мой выбор. Я не буду никого оскорблять, но при этом не позволю, что оскорбляли мою веру, оскорбляли Иисуса Христа

Dimaxx Я же не живу в Армении... И даже, если и еду каждое лето, то этим вопросом никак не интересовалась

О Боже...Мнея все радует. Но больше всего, когда увидела отца Овакима.... Спасибки Мамикон джан

«Միաժամանակ ժխտողական վերաբերմունք ցուցաբերելով հանդերձ աղանդների ու նրանց առաջնորդների նկատմամբ՝ երբեք չմոռանանք, որ նրանց կողմից խաբված անդամները պարզապես օգնության կարոտ մարդիկ են». Գարիկ դպիր Ասրյան՝ Գեւորգյան Հոգեւոր ճեմարանի սան - Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում աղանդը: - Այս հարցին տարբեր մոտեցումներով տարբեր ձեւակերպումներ են տրվում, որովհետեւ «աղանդ» հասկացությունը ժամանակի ընթացքում իմաստային նոր լրացումներ ու փոփոխություններ է ունեցել: Քանի որ խնդրո առարկան ժամանակակից տոտալիտար աղանդներն են, ապա ես կնախընտրեի հետեւյալ բնութագրումը. աղանդը մի կազմակերպություն է, որ ձգտում է ստեղծել տոտալիտար համակարգ՝ հիմնականում օգտագործելով կեղծ կրոնական գաղափարներ: Տոտալիտարիզմը (ամբողջատիրությունը) քաղաքական տերմին է եւ բնութագրում է այն փակ հասարակությունը, ուր ամեն ինչ ենթակա է խստագույն վերահսկողության եւ կառավարվում է միասնական կենտրոնի կողմից: Տոտալիտարիզմին բնորոշ է խարիզմատիկ առաջնորդի (գուրու) կողմից կառավարվող հիերարխիկ կուռ համակարգը եւ կազմակերպության անդամներին պարտադրվող անքննարկելի գաղափարախոսությունը: Խուսափելու համար բացահայտորեն բացասական երանգ ունեցող «աղանդ» եզրից՝ հաճախ փորձ է արվում այն փոխարինել «նորագույն կրոնական շարժումներ» անվանումով, ինչը սխալ է, քանի որ աղանդները բոլորովին էլ նոր երեւույթ չեն, իսկ նրանց մի մասը նույնիսկ կրոնական չէ: - Ի՞նչ տարբերություն կա պատմական եւ ժամանակակից աղանդների միջեւ: - Դավանական առումով՝ գրեթե ոչ մի: Ինչպես պատմական, այնպես էլ ժամանակակից աղանդների թիրախում քրիստոնեական ուղղափառ վարդապետության հիմնարար սկզբունքներն են՝ Ամենասուրբ Երրորդության դավանանքը, Հիսուս Քրիստոսի Աստվածությունը, Նրա Հարությունը, Սուրբ Հոգու Աստվածությունը, Խաչի փրկարար զորությունը, եկեղեցու աստվածաշնորհ առաքելությունը, հոգու գոյությունը կամ անմահությունը, սրբերի բարեխոսությունը, վախճանաբանական ուղղափառ ուսմունքը եւ այլն: Տարբերությունը հիմնականում գիտական տարբեր նվաճումների եւ արդի աշխարհի գլոբալիզացիոն պայմաններում տարբեր հարթություններով ձեւավորվող հարաբերությունների ու աշխարհայացքի ընձեռած հնարավորություններով գործադրվող մեթոդներն են, որով նրանք կարողանում են մասսայականացնել իրենց գաղափարները եւ, միաժամանակ, վերահսկել ու շահագործել իրենց հսկայաքանակ անդամներին: Այսպիսով, նրանք հոգեբանական հսկայական վնաս են հասցնում բազմահազար խաբված մարդկանց: - Ինչպե՞ս են ժամանակակից աղանդները թափանցել Հայաստան: - Խորհրդային Միության փլուզումով նախկին կայսրության երկրներում վերացավ «գիտական աթեիզմով» արհեստականորեն գերհագեցվածությունը, ինչն առաջացրեց, այսպես կոչված, հոգեւոր սով: Յոթանասունամյա երկաթյա ռեժիմից թուլացած եկեղեցին չհասցրեց լցնել այդ հոգեւոր վակուումը, որից էլ օգտվեցին աղանդները՝ տառացիորեն արշավանք սկսելով նախկին Խորհրդային երկրների վրա: Հայաստան ներթափանցումն առավել դյուրացրեց 88-ի սոսկալի աղետը, ինչն օգտագործելով՝ բազմաթիվ աղանդներ մարդասիրական ու բարեգործական կազմակերպությունների անվան տակ արմատավորվեցին Հայաստանում: - Որո՞նք են մարդկանց դեպի աղանդները դրդող պատճառները: - Գոյություն ունեն տարբեր ուղիներ, որոնցից կարելի է առանձնացնել 4-ը՝ հոգեւոր, մտավոր, հուզական եւ նյութական: Մարդն իր բնույթով հոգեւոր էակ է եւ ձգտում ունի դեպի հոգեւոր ճշմարտությունները: Շատերը, բավարար չափով հոգեւոր սնունդ չստանալով, հաճախ ընկնում են աղանդավորների ծուղակը: Իբրեւ բանական էակ՝ մարդը հաճախ փորձում է գտնել էական նշանակություն ունեցող շատ հարցերի պատասխաններ, որոնք դարեր շարունակ հուզել են իրեն եւ մնացել գրեթե անպատասխան: Աղանդավորներն ունեն շինծու պատասխանների համակարգեր, որոնցով հավակնում են տալ ցանկացած հարցի լուծում, ինչը նույնպես հագեցնում է բազմաթիվ մարդկանց խաբվելուն եւ աղանդի սարդոստայններում հայտնվելուն: Աղանդավորների համար հեշտ որս են նաեւ հոգեկան ճգնաժամ տանող, հարազատի կորստից ընկճված, ընտանեկան եւ հասարակական կյանքում խնդիրներ ունեցող ու մեկուսացված անձինք, որոնք փորձում են սփոփանք գնել աղանդավորների հատուկ «ուշադրության» եւ «մխիթարանքների» մեջ: Եւ, ի վերջ, օգտվելով մարդկանց սոցիալապես անապահով վիճակից, նյութական որոշակի «մարդասիրական օգնության» միջոցով նրանք կարողանում են կախման մեջ գցել բազմաթիվ մարդկանց: - Ինչպե՞ս են աղանդավորները տարածում իրենց գաղափարները: - Նրանք ունեն հմտորեն մշակված բազմաթիվ մեթոդներ՝ սկսած փողոցներում անցորդներին կանգնեցնելուց, բնակարաններ այցելելուց եւ զանգահարելուց՝ մինչեւ տպագրական ու լրատվական միջոցները լայնորեն կիրառելը եւ ռազմավարական կարեւորագույն նշանակություն ունեցող օբյեկտներ թափանցելը: Նրանք հատկապես ձգտում են իրենց ձեռքը վերցնել մատաղ սերնդի դաստիարակությունը, ինչի համար էլ հովանավորում են կամ իրենց մարդկանց տեղաբաշխում են մանկապարտեզներում, դպրոցներում եւ բուհերում, անգամ հիմնում էլիտար կրթահաստատություններ (օրինակ՝ Վալդորֆյան դպրոցը Հայաստանում): Իրենց գաղափարները ներկայացնելիս՝ աղանդավորները հենց սկզբից դիմում են խաբեության՝ հանդես գալով բոլորովին ուրիշ՝ չեզոք կամ դրական նշանակության անվանումներով: Անգամ շահարկում են Հայ Առաքելական եկեղեցու անունը, եւ մատուցում հիմնականում ընհանուր իրողություններ՝ աղանդավորական մեկնաբանություններով: Լրացուցիչ տեղեկությունների համար առաջարկում են գրականություն, հրավիրում են ժողովների, ուր ավելի ու ավելի են «մշակում» զոհին: Որպես կանոն՝ աղանդները հոգեորսություն են իրականացնում բացառապես քրիստոնեական երկրներում: - Ի՞նչ հետեւանքներ է ունենում աղանդների գործունեությունը: - Աղանդների հասցրած չարիքների մասին հատուկ գաղափար կազմելու համար պետք է դիտարկել նրանց գործունեությունն իր ամբողջության մեջ: Նախ զրկում են անհատին սեփական կամքից ու մտածողությունից, ամբողջական կախվածության մեջ գցում, քայքայում նրան բարոյապես ու ֆիզիկապես, ապա ընտանեկան հարկերում սերմանում են փոխադարձ անվստահություն ու անհանդուրժողականություն, ինչը հասցնում է ընտանիքի փլուզմանը, որով նաեւ հասարակության տարբեր օղակների քայքայմանը: Ոտանհարվում են քաղաքակրթության նվաճումները, խարխլվում պետության հիմքերը՝ սպառնալիքի տակ դնելով նրա գոյությունը: Եվ ամենասարսափելին՝ հեռացնելով մարդուն ճշմարիտ հավատքից՝ մոլորեցնում են եւ տանում կործանման: - Ինչպիսի՞ն պետք է լինի մեր վերաբերմունքն աղանդավորների նկատմամբ: - Միաժամանակ ժխտողական վերաբերմունք ցուցաբերելով հանդերձ աղանդների ու նրանց առաջնորդների նկատմամբ՝ երբեք չմոռանանք, որ նրանց կողմից խաբված անդամները պարզապես օգնության կարոտ մարդիկ են, եւ մեր գործը պիտի լինի հնարավորության սահմաններում մեր գիտելիքներով, քրիստոնեավայել վարքով ու վերաբերմունքով, սիրով նրանց Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու գիրկը դարձնել: - Ի՞նչ խորհուրդ կարելի է տալ այն մարդկանց, որոնք, բավականաչափ գիտելիքներ չունենալով տվյալ հարցի շուրջ, բախվում են աղանդավորների հետ: - Նման դեպքերում անհրաժեշտ է ոչ մի շփում չունենալ կասկածի տեղիք տվող անձանց հետ, այլ պարզապես գիտակցել, որ աղանդավորական ցանկացած մոլորության վերաբերյալ եկեղեցին վաղուց տվել է իր պատասխանը, եւ մնում է միայն մշտական ու կենդանի հաղորդակցություն ունենալ Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հետ:

PINK_arm Да мы тут не учитильницы по граммотике Пожелейте глаза наши Ապրես:

Ребята, у меня процессор АМД скорость 1200, а память 256. Дело в том, что я с сетрой хоочу отформотировать комп, но она потеряла видеокарту Да ктому же звуковой драйвер Что делать?

accemic Я читала аж 6 раз "Мастер и Маргарита"... В чем вопрос то? Да и потом, не все "атеисты" таки порядочные, что терпимо относяться к верующим И не все верующие, которые нетерпимо относяться к атеистам PINK_arm А насчет Библии, ты безусловно права. Ее ничем не заменить.

Ребята, убедительная просьба, пользуйтесь транслитом Очччень прошу!

Спасииииибо Роберт джан Вот уроды....знмаенательно....где они сейчас, и где Церковь

Չարժե

Это не дискриминация Это вопрос вкуса Может просто я не видела красивых усов? Вот например усы Дейвида Суше, в роли мсье Эркюльа Пуаро, просто отпадные

Ну не знаю. Я к сожалению живу не в Армении. А мой возрастной круг сейчас немного иной. И не в курсе. Хотя нет. Я знаю, что все Ваши перечисленные журналы там продают. А если продают, следовательно спрос есть

:clap: Мамикон джааан, да ты наш форумский таллллант Слушай, ты меня вдохновил....напишу я рассказ про форум Может, когда-нибудь ты станешь известным поэтом, а я писательницей

супер

Я себя нациоалистом не считаю, но вот недельку назад на патриотической теме, такой националистический скандал устроила...что.... Так, что грань....она тонкая

Я может и странная, но только прочитав тему пришла ассоциация: 1. Тело Христово 2. Собрание христиан 3. Памятник старины 4. Место, где хорошо поют

Конечно не важно. Кто что любит, и самое главное как любит

Ну, вообще готовят рис с лавашом и изюмом, готовят рыбу...Рыба должна быть обязательна. Ведь первые буквы словосочетания "Иисус Христос Сын Божий", на греческом и означает рыба. И вообще, рыба символ христианства Что еще? Я не помню.

Как Виген? Опять?

А как же? Разве Христос, говорил что-то не красивое? А как вам это: ""Нет больше той любви, как если кто отдаст жизнь свою за друзей" (Ин. 15:13)"

http://www.artsakhworld.com/Vladimir/The_A...navor_dayi.html

Только может в религию? Все же, это не только история, а секта

Летняя экспедиция Было это в Гюлистане, летом 1985 года, в третий приезд нашей небольшой самодеятельной экспедиции в Карабах. Определенный опыт общения с карабахцами у нас уже имелся. Наряду со многими качествами, выгодно (или невыгодно) отличающими их от нас, айастанцев, все же в них выделялась черта, которой у нас не было и которая как-то необъяснимо будоражила кровь, пробуждая что-то очень далекое, забытое, иррациональное. Потом, как говорится, пришло прозрение. И мы поняли, в чем состоит разница: мы жили в одной из республик Союза, они тоже жили в Союзе, но на Своей земле, именуемой Карабах. Это было не просто чувство земли, где живешь, а именно чувство Своей, унаследованной от предков земли. Возможно, качество это карабахцах сидело крепко и явственно по той простой причине, что они последними из армян потеряли государственность, дольше всех нас сумели сохранить свое Царство. В Шаумяновском районе все это проступало с очевидностью, как бы лежало на поверхности. По всему ощущалось, что азеры для шаумянцев не "авторитет", что власть азербайджанцев над ними искусственно привнесенная, временная, а существует и держится она только лишь благодаря мощной государственно-карательной машине. Иначе не могло и быть. Азербайджанцы не были тем народом, который силой оружия и духа покорил гюлистанцев. Наоборот, даже если не оперировать фактами ХVIII-ХIХ веков, то в недалеком прошлом в 18-20 годах нашего столетия, Северный Арцах сумел организовать оборону и избежать скольнибудь ощутимых потерь. Гюлистанцы оказались в составе Азербайджана незавоеванными и непокоренными. По укладу жизни, по взаимоотношениям чувствовалось: да, есть, признается официальная власть. Но глубинно, человеческим нутром своим они как бы являлись и считали себя подданными какой-то другой, более приемлемой и родной для них власти. То была власть незабытого еще духа меликства. А кто же был воплощением этого духа? Прямые отпрыски Мелик Бегларянов в районе жили, но советский строй по видимому навсегда вытравил из них княжеский ген, и шаумяновцы относились к ним просто как к однофамильцам меликов. И во всяком случае носителей и продолжателей традиций меликства в них не видели. Так в ком же? Человек от мелика ... В Гюлистане мы остановились у лесничего Коли Гуляна. На второй день, когда мы вернулись из довольно утомительного похода и сели ужинать, он немного лукаво сказал: "А знаете, про вас спрашивал Зинавор-дайи. Сегодня приходил человек от него. Говорил, что Зинавора-дайи интересует деятельность преподавателей из Армении (нас было трое преподавателей из пединститута В.А.). Я ему объяснил, что вы изучаете исторические памятники Карабаха". После наших расспросов, мол, а кто есть Зинавор-дайи, Коля почти всю ночь рассказывал нам о главе большого семейства Мегрянов, берущего начало от меликского рода и о том, что он значит для шаумяновцев. Хотя Коля несколько раз и подчеркнул, что не очень уж ладит с этой семьей, но как человек широкого кругозора, порядочный и объективный, он сумел обрисовать нам целостный образ Мегряна старшего. Из рассказа выяснилось, что в дом Мегрянов шаумяновцы приходят как в первую, так и в последнюю инстанцию. У Мегрянов широкие связи в других районах, в Кировабаде и Баку. В очерченных им же довольно крупных масштабах практически нет вопроса, который бы не смог решить Зинавор-дайи. И официальные власти обязательно считаются с этой семьей. И в первую очередь считаются с ним. Любой вновь назначенный секретарь райкома свою работу в районе начинает с визита в дом Мегрянов. "То есть Мегряны не официальные, а реальные мелики Шаумяна?", спросил я. "Так оно и есть", серьезно ответил Коля, давая понять, что ирония тут совсем не к месту. А утром тот же человек и через Колю передал, чтобы мы не уезжали сегодня и не обедали в 2 часа Зинавор-дайи ждет у себя преподавателей из Армении. И опять что-то непривычное. От появления, разговора пришельца веяло чем-то средневековым. Мы привыкли, что люди подобного амплуа у нас обычно прихлебатели и лизоблюды. Нет, этот человек не был привычной "шестеркой", холопом. Это был подданный, исправно исполняющий поручение признанного им господина. ... И вот в жаркий июльский полдень мы отправились в особняк Мегрянов. У ворот нас встречает все тот же человек и проводит в дом. Хозяин принял нас довольно просто и буднично: "Parov ec ekel, moteceg ". Чего-то необычного, скажем, особой роскоши в доме нет. Но по тому, как накрывают на стол, кто чем занят, кто где садится, по интонации разговоров, по ухоженному саду, прохладе, наконец, чувствуется, что это Дом, Господский Дом со своим традиционным укладом. Вам полезно узнать о нас Хозяин ненавязчиво угощает нас и размеренно ведет беседу. О чем мы беседуем? Во первых, его интересует "Inch ka Hayastanum". И опять же в тоне нет ноток боли, сиротливости, мол, мы отторгнуты от родины. Нет. Просто удельный князь интересуется как там мой сосед? Он поощряет нашу деятельность по изучению памятников Карабаха. Но если, например, в Мартакерте считали, что подобные инициативы очень важны для них, карабахцев, то Зинавор-дайи считает, что все это полезно в первую очередь для нас айастанцев. "Мы живем на своей земле и знаем ее это вам нужно узнать об этой части армянской земли!". Он рассказывает, как азербайджанцы пытались на территории района установить свои юрты и как по его распоряжению их согнали. И с тех пор охотников поселиться близ Гюлистана больше нет. Сожалел, что в районе два азербайджанских села все же есть. И что было самое примечательное? В отличие от нас, потомков выходцев из Карса, Эрзрума, Вана, и др. у этого человека начисто отсутствует комплекс утери Родины, земли. Наоборот, он сохранил, удержал землю, унаследованную от предков, и теперь чувствовал себя ее хозяином. Он рассказывает, как во время турецкой интервенции 1918г. была предотвращена резня гандзакских армян: местные беки дали понять османцам: "Сегодня вы здесь, а завтра как сказать, и если будет осуществлено избие-ние армян, то потом Геташен, Веришен, Кучи-Армавир будут вам беспощадно мстить". И с сожалением добавил: "А вот в 15-ом там не сумели толком организовать сопротивление. И поэтому столько жертв." Мы общались с армянином совершенно иной, неведомой нам породы. Мы общались с хозяином земли. Мы пребывали пусть и маленьком но в Царстве... Армянском Царстве. По ночам в лесу холодно ... Когда наступил 88-й, сомнений у нас не было: Шаумяновский район поднимется непременно. Не было также сомнений и на тот счет, кто поднимет и возглавит борьбу своего народа: непременно Мегряны. А выбор среди них пал на Шагена. Он вел войну и одерживал победы в лучших традициях гюлистанских меликов. В один момент весь район был очищен от азербайджанских формирований, и путь на Геташен был открыт. Помнится, даже предлагалось, что справедливо будет, если Геташеи обратно возьмет именно отряд "Арабо". Но ... потом в "игру" вступили русские танки, и Шаумян был потерян. Вскрывать причины и корни этой трагической для нас акции не мне. Сейчас их не вскроет никто. Это тот классический случай, когда говорят: ответит история. Но хочется сказать о другом. После падения Шаумяна у нас была развязана довольно гнусная кампания по дискредитации семейства Мегрянов мол, виноваты во всем они. Но они стойко выдержали и этот удар. Помню, в те дни встретился с Шагеном и невольно пытался его успокоить что ли. Оказалось, что в этом он совершенно не нуждался. "Плевать, рассмеявшись сказал он, вот пополнение веду в отряд. Если можешь, достань теплую одежду. В лесу ночью холодно". Последний раз Мегрянов я видел в Ереване, на похоронах Шагена. Зинавор-дайи, как и подобает отцу, давшего нации гайдукапета, держался достойно. Когда же возвращались с похорон, сказал: "Я все же надеюсь, что меня хоронить будут в Гюлистане". Независимая газета «Голос Армении» - 31 мая 1997г № 57 (18119) Владимир АРУТЮНЯН