Шалапунька

Господи, а там есть еще? Или это был в единственном экземпляре?

Тэкс. Тут я пока дочла данную тему, мне очень стало плохо. Гм-гм. Знайте после этого, что я сделала? Пошла в универ и взяла дипломную работу на тему: «Христианские ценности в самосознании армянской и российской молодежи». Обещаю, исследование проводить честно (мне все же хочется завершить универ), ни смотря на все мое желание, чтобы результаты были самыми, самыми….Интересно, что получится?

Ураааа...а))) Я меня приняли на работу.... Младшие школьники у меня будут Спасибо за советы, надеюсь, что сделала правильный выбор

Պատարագիչ հոգեվորականի զգեստների մասին Խույր. Խույրը երկփեղկյան եպիսկոպոսական գլխարկ է։ Այն բաղկացած է երկու տափակ մասերից՝ սրածայր վերջավորությամբ, ծայրերին՝ մեկական խաչ։ Գեղեցիկ ոսկեթել ասեղնագործված, մարգարտազարդ, ակնազարդ, յուրաքանչյուր երեսին մեկական պատկերով։ Բարձրությունը մոտ 35-45 սմ է։ Չնայած խույրը հատուկ է եպիսկոպոսներին, սակայն իրենց թեմում կարող են կրել նաև ծայրագույն վարդապետները, եթե թեմակալ առաջնորդ են։ Սաղավարտ. Քահանան, սաղավարտով գլուխը ծածկելիս, ասում է .«Դի՛ր, Տէ՛ր, սաղաւարտ փրկութեան ի գլուխ իմ՝ զնշան խաչի քո, պատերազմել ընդ զօրութիւնս թշնամւոյն» (Խորհրդատետր)։ Սաղավարտը հատուկ է քահանաներին և վարդապետներին. այն տրվում է ձեռնադրության ժամանակ օրհնությամբ։ Սաղավարտը նշան է փրկության և խաչի, ինչպես նաև հոգևոր զրահ՝ պատերազմելու սատանայի դեմ։ Ներկայիս սաղավարտն արտաքինից գնդաձև է, ներքևի կողմից գլխին դնելու համար ընդարձակ բացվածք ունի, որի շուրջը պսակ է բոլորված և գագաթին՝ գնդաձև պատվանդանի վրա, փոքրիկ խաչ կա, որի կողմնային թևերը չորսն են՝ ամեն կողմից խաչաձև երևալու համար։ Սաղավարտը կերպասից է, ասեղնագործված, մարգարտազարդ, արծաթապատ, զարդարված տերունական պատկերներով (Խաչելություն, Հարություն, Համբարձում, Աստվածածինը մանկան հետ և այլն), երբեմն էլ տասներկու առաքյալների պատկերներով է լինում։ Սաղավարտը կրում են բոլոր վարդապետներն ու քահանաները Պատարագի ժամանակ։ Այն գործածում են նաև մեծ հանդեսների և երբեմն Յուղաբերից Ավետարան կարդալու ժամանակ։ Հնում սաղավարտ էին դնում միայն եպիսկոպոսները. սա այն ժամանակ է դարձել վարդապետների և քահանաների զգեստի մաս, երբ լատին եկեղեցու եպիսկոպոսական խույրը (թագը) ընդունելություն գտավ մեր եպիսկոպոսների շրջանում։ Այն հայ եկեղեցին սկսել է օգտագործել 12-րդ դարի վերջից կամ 13-րդ դարի սկզբներից (հավանաբար Գրիգոր Զ Ապիրատ կաթողիկոսի ժամանակ)։ Սրբիչ (թաշկինակ). Զգեստավորվելիս պատարագիչն ասում է. «Սրբեա՛, Տէ՛ր, զձեռս իմ յամենայն աղտեղութենէ մեղաց» (Խորհրդատետր)։ Պատարագիչը ձախ կողմից գոտու վրա կախում է սրբիչը՝ Պատարագի ժամանակ ճաշակելուց հետո կամ հարկ եղած դեպքում ձեռքերը սրբելու համար։ Այն մաքուր կտավ է և պահվում է հատուկ տուփում՝ որոշ ժամանակ օգտագործելու համար, բայց ավելի հարմար է մանր կտորներ օգտագործել և յուրաքանչյուր Պատարագից հետո այրել։ Վերը նշված աղոթքը հաստատում է, որ սրբիչի նպատակը մաքրությունն է։ Շապիկ. Ժամարարը հագնելիս ասում է. «Զգեցո՛, Տէ՛ր, ինձ հանդերձ փրկութեան և պատմուճան ուրախութեան» (Խորհրդատետր)։ Այսպես է կոչվում մարդու իրանը ծածկող եկեղեցական զգեստների սկզբնահանդերձ հագուստը։ Շապիկ հագնում է նաև ժամարարը Պատարագ մատուցելիս։ Այն սպիտակ կտորից է։ Այն նշան է նախկին մաքրության և անապականության։ Փորուրար. Պատարագիչը փորուրարը հագնելիս ասում է. «Զգեցո՛, Տէ՛ր, պարանոցի իմում զարդարութիւն և սրբեա զսիրտ իմ յամենայն աղտեղութենէ մեղաց» (Խորհրդատետր)։ Փորուրարն առաջացել է սարկավագական ուրարից։ Այն միակտոր է, սարկավագի ուրարից կրկնակի լայն (մոտ 25-30 սմ), ծածկում է կուրծքը և հասնում մինչև ոտքերի ծայրը, վերևից մի փոքր բացվածք ունի, որտեղից հանվում է գլուխը։ Կան այնպիսիք, որոնց վերևի մասի բացվածքն անց է կացվում վզի շուրջը և ետևից կոճկվում կամ էլ ամրակով կապվում է։ Փորուրարը խորհրդանշում է Փրկչի լուծը, որ հնազանդություն է, նվիրում, համբերություն՝ կատարելու առաջադրված պարտականությունները։ Գոտի. Գոտին կապելիս ժամարարն ասում է. «Շուրջ պատեսցէ կամար հաւատոյ զմէջս սրտի իմոյ և զմատացս և շիջուսցի ի սոցանէ զխորհուրդս աղտեղիս և զօրութիւն շնորհաց Քոց յամենայն ժամ բնակեսցէ ի սոսա» (Խորհրդատետր)։ Գոտի կապելու իշխանությունն սկսվում է քահանայից. հնուց ի վեր գոտին իշխանության նշան է, իշխանություն չունեցողը չի կարող գոտի կապել։ Հանել իշխանավորի գոտին նշանակում է իշխանությունից զրկել նրան։ Այդ սկզբունքով եկեղեցու ստորին պաշտոնյաները, ներառյալ սարկավագը, գոտելույծ են և գոտի չունեն, և քահանային այն տրվում է ձեռնադրող եպիսկոպոսի կողմից օրհնությամբ և աղոթքով։ Գոտին 7-10 սմ լայնություն ունեցող ժապավեն է՝ կարված զգեստի կտորից, մեջտեղում տարբեր մետաղներից պատրաստված, զարդարուն, ակնազարդ ճարմանդով, որն ամրացված է լինում գոտու երկու ծայրերին։ Պատարագիչը, գոտին մեջքից բերելով, առջևում ամրացնում է ճարմանդով։ Այսօր կան շատ գոտիներ, որոնց վրա՝ մեջտեղում, անշարժ ամրացված է ճարմանդը։ Գոտին կապում են ամրակապերով։ Գոտին նշան է հոգևորականի քաջության, արթնության, ողջախոհության։ Հողաթափ. Հողից ոտքը զերծ պահող կոշիկ։ Երեսը կիսով չափ բաց և առանց կրունկների։ Եկեղեցում օգտագործվող հողաթափերը սովորաբար լինում են կաշվից, թավշից, ասեղնագործված, մարգարտազարդ և այլն։ Երբեմն ժամարարի հողաթափերի ներսից թունավոր օձերի՝ իժի և քարբի պատկերներ են ասեղնագործվում։ Խորհուրդը սաղմոսերգուի հետևյալ խոսքն է. «Ի վերայ իժից և քարբից գնասցես Դու» (Սաղմ. 2։13), իսկ Հիսուս աշակերտներին իշխանություն տվեց՝ կոխ տալու օձերին, կարիճներին և թշնամու ողջ զորությունը (Ղուկ. 10։19)։ Եկեղեցում հողաթափ գործածելն օրենք է, որը տակավին բոլորովին չի խափանվել։ Դա կարելի է հասկանալ երկու իմաստով՝ իբրև պարզություն և իբրև մաքրություն։ Իբրև պարզություն՝ այն անհրաժեշտ է պատարագչին Սեղանի առջև. Պատարագի ընթացքում հողաթափերն էլ է հանում, և այլ կոշիկ հարմար չէ։ Իսկ իբրև մաքրություն՝ երբ մարդիկ մինչև եկեղեցի գալը շրջում են զանազան անմաքուր տեղերում, պատշաճ չէ, որ այդպիսի կոշիկներով բարձրանան Սուրբ Սեղան։ Այսօր Սուրբ Սեղան բարձրացողները՝ դպիրից կաթողիկոս, հողաթափ են հագնում, իսկ Սուրբ Սեղանի համար օգտագործվող հողաթափը չի կարելի հագնել եկեղեցուց դուրս. այն կկորցնի իր իմաստը։

А Вы попробуйте обстрагироваться от физического возраста, к более не физической.... Ну, как попытка?

Здорово, действительно Он спасает, а что такое жить в "вере в Иисуса Христа"?

Но это так и понятно. Ведь, если бы не козалось, то не было бы Вашей мыслительной деятельностью.

Faiter, кажысь ты очь правильно думаешь на сей счет.

Вопрос № 3 Почему Псалтырь и Притчи написаны стихам? Ответ: Псалом – это песнь, поэтому он написан размером. Притчи – это наставление отрокам, поэтому и они имеют стихотворную форму и удобопонятны. Следует знать, что содержание Св. Писания делятся на четыре вида: один из них такие, где слово пространно, а мысль размерена, как у Моисея, который обращался к неразумному народу; есть такие, где пространны слово и мысль, как у Иова, в Псалмах и в Песне песней; случается, когда и слова, и мысли имеют размер, как в Притчах и Сирахе, ибо они наставительные. А бывает также, когда и слова, и мысли пространны, как у Исайи и других пророков. Следует знать также, что три книги Соломона – наставления для людей трех возрастов: Притчи – для отроков, Екклесиаст – для молодых людей, Песнь песней – для старцев. Притчи учат нас нравственным добродетелям, Екклесиаст - приобретаемым добродетелям, Песнь песней – божественным. Притчи – это преддверие, следующее –Святыня, а Песнь Песней – Святая Святых. И еще, с помощью Притчей мы приходим к мудрости веры; с (постижением) суеты мира - к небесной надежде, и благодаря Песнь песней – к нетленной любви Божьей, которая является венцом всего. Ибо, когда мы подавляем желание тела и удаляемся от мира, мы с чистым сердцем приходим к любви Божьей. Вопрос: № 4 Что такое мудрость, когда Соломон говорит: познать мудрость (При1:1)? Ответ: Слово «мудрость» имеет много объяснений, и одно из них, когда речь идет о познавательной деятельности разума, а не чувств. Прежде всего, говорится о мудрости тех, кто исследует природу сущих, как греческие философы. Во – вторых, имеется в виду мудрость в достижении мастерства в различных искусствах, согласно речению: «Кто вложил мудрость в сердце, или кто дал смысл разуму?» (Иов 38:36). В – третьих, имеется ввиду мудрость природного разума тех, кто, познав значение слов, отличают истинное от ложного. В – четвертых, совершенная и несравнимая мудрость – это значит божественым светом прикоснуться к духовной и разумной жизни, отстраниться от телесного и проникнуться любовью к Нему. Такое познание Господь называет верой, евангелист Иоанн – Светом, а она – мудростью.

А я хочу, чтоб у тебя родилась племянница И передай, своей невестке, что я с ней не разговариваю.....

Вах, какая кроха

И так ко мне попала книга армянского богослова, философа Григора Татеваци... Хочу предложить вашему вниманию, только опять же по частям, постепенно. И так вопрос № 1 Почему Соломон, пророки и Господь в Евангелии говорят притчами? Ответ: По трем причинам. Прежде всего потому, что притча приносит пользу повествованию и раскрывает смысл сказанного. Во- вторых, ибо притча понятная близким и скрыта от посторонних и недостойных, согласно речению: "слухом услышите, и не уразумейте..." (Ис 6:9). В - третьих, подобно том, как при зрительном восприятии мы через видимые предметы постигаем невидимое, так и, слушая нечто, поведанное нам наглядным примером и словом, мы постигаем смысл( слова). Ибо есть три определения слова, а именно: общепринятое - это то слово, которым пользуются все люди, иносказательное - это слово, обращенное к ученикам, и философское слово предназначено для мудрецов. Вопрос № 2 Что такое притча, и что такое пример? Ответ: Притча есть словесное выражение( мысли), а в примере (фигурируют) предметы. И еще, притча относится к действию, как это бывает, например, когда мы имеем дело с родами действия и страданья, а пример относится к форме, когда например, мы имеем дело (с категориями)качества и количества при их сопоставлении.

И какое же предложение

Ой, чудная она..... Ах, а как же племяшка Давид-Мавида Зн А как же наш мальчик рыжик....как зовут его dudulik?

Знали бы, какой он экспрессивный у нас…Настоящий эмоциональный армянин , с ярко выраженными мимиками лица. Может плакать и смеяться одновременно. Ну напримпер если чем то недоволен и плачет, когда веселишь его, он умудряется и смеяться и не забывать, что был недоволен. Ми хосков с характером. Любит наши народные песни, кроме «Хамаяка». Как только поешь ему: «hamayaki sapoga, ashatraki popoka…..», у него истерика начинается. Ах, видели бы вы его крещение….Вся церковь Сурб Геворг в Мугни, содрогался от его «музыкального» сопровождения… :lol:

Чудные дети.....ну ми хосков, клёвая компашка А вот еще одни дЭвушка будет в их компании....

:lol: Сейчас... Прелесть...

Сори, это из-за моего инет связа

Истинный армянский красавчик P.S. Уф,, подростающее поколение просто

:lol: Интересно, что бы подумал Гарсиа Маркес? (мысли вслух)

Да, Гаяне. Вы правы. Я тоже вот уже который раз ловлю себя на мысли о том, что мое первое впечатление самое верное; сколь я не меняла мнение о человеке, потом все же возвращаюсь к первоначальному мнению.

T.GOR, PINK_arm :lol: Вообще-то я живу на Юго-зпаде

Я живу в Москве

Правильно Фейтер, подростки пока еще рановато для меня. Терпеть директора я не в состоянии (в последнее время мои нервы не позволяют общаться мне со всеми подряд, а только по «жесточайшему» отбору ). Остается пройти процесс «инициации».