Шалапунька

Мобильный телефон небезопасен для здоровья Мобильные телефоны разрушают человеческий организм на клеточном уровне. Под воздействием электромагнитного излучения в клетках необратимо изменяется строение ДНК. Как сообщает телекомпания НТВ, это результат нового исследования, которое было проведено по заказу и на средства Евросоюза. Научную работу одновременно вели сразу 12 групп ученых из семи европейских стран. Координационный центр базируется в Германии. На исследования ушли четыре года. И вот теперь ученые подводят некоторые итоги работы. Удалось доказать, что излучение от мобильных телефонов губительно для ДНК, где содержится генетическая информация о человеке. Поврежденные клетки мутируют. Ученые особо подчеркивают - они обнародовали результаты именно лабораторных исследований. Чтобы полностью доказать, что электромагнитное излучение от мобильных телефонов вредит здоровью, необходимо провести опыты не на отдельных клетках, а на людях. Для участия в новых экспериментах уже начали поиск добровольцев.

http://photoprofi.narod.ru/yumor/ideal.htm :lol: :lol: :lol: Ну, как вам?

«Հոգին չի կարող մահանալ, քանի որ անմահ էություն է, ինչպես հրեշտակները». Վահագն ուրարակիր Ազիզյան՝ Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի միաբան - Յուրաքանչյուր մարդ վախենում է մահվանից։ Այն համարում է դաժան իրողություն, հատկապես տարաժամ մահը։ Քրիստոնեության տեսանկյունից բացատրեք այս անցանկալի իրողությունը։ - Սուրբ Պողոս Առաքյալը գրում է. «Ինչպես որ մեկ մարդով մեղքը աշխարհ մտավ, և մեղքով էլ՝ մահը, այնպես էլ բոլոր մարդկանց մեջ տարածվեց մահը, որովհետև բոլորն էլ մեղանչեցին» (Հռոմ Ե 12)։ Այսպես, մահը դարձել է հատուկ մարդկության համար, և մենք բոլորս մահկանացու ենք։ Թեև մահը, հատկապես՝ տարաժամ մահն անհամեմատ տխրություն է, որովհետև կորցնում ենք մեր մերձավորին, բայց կորցնում ենք նրան ֆիզիկապես, որովհետև մարդն անմահ է հոգով, և Աստվածորդու՝ Հիսուս Քրիստոսի Բ Գալուստին հարություն ենք առնելու և անմահ ենք լինելու նաև մարմնով, ուստի քրիստոնյան չպետք է վախենա և չի վախենում մահվանից։ Պողոս Առաքյալը փիլիպեցիներին ուղղած իր նամակում գրում է որպեսզի ոչնչով ամոթով չմնամ, այլ լինեմ կատարելապես համարձակ, և ինչպես միշտ, նաև այժմ մեծարվի Քրիստոս իմ մարմնի մեջ թե՛ իմ ապրելով և թե՛ մեռնելով, քանի որ ինձ համար կյանքը Քրիստոսն է, իսկ մեռնելը՝ շահ։ Ապա եթե այս մարմնի կյանքը արդյունավոր գործի համար է, ես չգիտեմ, թե որն ընտրեմ։ Ճնշված եմ երկուսից էլ մարմնից դուրս գալը և Քրիստոսի հետ լինելը ավելի լավ եմ համարում, իսկ մնալ այս մարմնի մեջ՝ առավել կարևոր է ձեզ համար (Փիլիպ Ա 20-22)։ - Ֆիզիկական մահ, հոգևոր մահ հասկացությունները ինչո՞վ են տարբերվում։ Ի՞նչ է, հոգին էլ կարող է մահանալ։ - Հոգին չի կարող մահանալ, քանի որ անմահ էություն է, ինչպես հրեշտակները։ Մահանում է մարմինը, այն էլ ժամանակավորապես։ Հոգևոր մահը կամ երկրորդ մահը տեղի է ունենալու Վերջին կամ Ահեղ դատաստանի ժամանակ, երբ Բարձրյալ Աստծո վճռով սատանան, սուտ մարգարեն, չար հրեշտակները և Աստծուն ուրացած մարդիկ կնետվեն գեհենի կրակի լիճը։ Հոգու համար մահը Աստծո ներկայությունից զրկվելն է։ - Ամեն օր մեռիր, որ հավիտյան ապրես,- ասել է Ս. Անտոն Մեծը։ Ինչպե՞ս կարելի է ամեն օր մեռնել։ - Ամեն օր մեռնելը հասկանում ենք սուրբ Պողոս և Հովհաննես առաքյալների խոսքերով։ «Սակայն քավ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի խաչով, որով աշխարհը խաչված է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար» (Գաղ Զ 14)։ «Մի՛ սիրեք աշխարհը, ոչ էլ՝ ինչ որ աշխարհի մեջ կա։ Եթե մեկը սիրում է աշխարհը, Հոր սերը նրա մեջ չէ, քանի որ այն ամենը, ինչ աշխարհի մեջ կա, մարմնի ցանկություն է, աչքերի ցանկություն և այս կյանքի ամբարտավանություն, որ Հորից չէ, այլ՝ այս աշխարհից։ Թե՛ այս աշխարհն է անցնում, թե՛ ցանկությունը։ Իսկ ով կատարում է Աստծու կամքը, մնում է հավիտյան» (Ա Հովհ Բ 15-17)։ - Հավիտենական կյանքի և մահվան գոյությունն իրակա՞ն է։ - Այո՛, այնքան իրական, որքան մենք։ Մեր ժամանակավոր կյանքն ու ժամանակավոր մահը հուշում են, որ ոմանք արժանանալու են հավիտենական կյանքի, իսկ ոմանք էլ՝ հավիտենական մահվան (Տես՝ Հայտ. Ի 7-15)։ - Քրիստոնեության առանցքը մեռելների հարությունն է։ Ինչպե՞ս հավատալ և ընդունել դա։ Կա՞ն համոզիչ փաստրակներ դրա վերաբերյալ։ - Հարության բազմաթիվ օրինակներ կան բնության մեջ, ինչպես օրինակ՝ բնության զարթոնքը գարնանը, բույսի փտումը և դարձյալ սերմից նորի աճումը և այլն, սակայն մեզ համար ամենակարևոր փաստն Աստծո սուրբ Խոսքն է՝ տրված առաքյալների կողմից Սուրբ Գրքում։ Սուրբ Պողոս Առաքյալը գրում է. «Եթե քարոզվում է, թե Քրիստոս մեռելներից հարություն է առել, ձեզնից ոմանք ինչպե՞ս են ասում, թե մեռելների հարություն չկա։ Եթե մեռելների հարություն չկա, ապա և Քրիստոս հարություն չի առել, ի զուր է մեր քարոզությունը, ի զուր է և ձեր հավատը: Եթե միայն այս կյանքի համար ենք հույս դրել ի Քրիստոս, ողորմելի ենք, քան բոլոր մարդիկ։ Բայց արդ, մեռելներից հարություն է առել Քրիստոս՝ ննջեցյալների առաջին պտուղը, քանզի մի մարդով մահ եղավ և մի մարդով մեռելների հարություն։ Ինչպես Ադամով բոլորը մեռնում են, նույնպես և Քրիստոսով ամենքը ամենքը պիտի կենդանանան» (Ա Կորնթ ԺԵ 12-14, 19-22)։ - Շատ անամ հանդիպում ենք մարդկանց, որոնք տարաժամ մահվան դեպքերում Աստծուն են մեղադրում։ Մի՞թե Աստված կարող է անարդար լինել։ - Տարաժամ մահվան դեպքում մթագնում է մարդու միտքը, և նա չի կարողանում սթափ մտածել ու մեղադրում է Աստծուն։ Աստված անարդար չի լինում երբեք, այլ մենք հաճախ չենք հասկանում Նրա կամքը։ Այդուհանդերձ, Աստված ներում և մխիթարում է մարդուն։

Հարց Ինչպե՞ս է լինելու հակաքրիսոստի գալուստը ըստ Հայ Եկեղեցու առաքելության (ավելի ճիշտ կլինի՝ վարդապետության)։ Նեռի կամ հակաքրիստոսի հայտնության հարցի շուրջ Հայ Եկեղեցու վարդապետությունը ոչնչով չի տարբերվում Ընդհանրական Եկեղեցու՝ առաջին դարերում իսկ սահմանած վարդապետությունից, որն էլ կատարելապես հաստատված է Աստծո Խոսքով, այսինքն՝ Աստվածաշունչ Սուրբ Մատյանում շարադրված խոսքով։ Նեռ, դերաքրիստոս, հակաքրիստոս, Քրիստոսին հակառակվող անձ, սուտ Քրիստոս, սուտ մեսիա, չար, անօրեն (Բ Թեսաղ Բ ։ Նախքան Հիսուս Քրիստոսի Բ Գալուստը հայտնվելու է մի հայտնի Նեռը։ Ո՞վ է լինելու նա մի՞թե սատանան։ Նեռը մարդ է, և ո՛չ թե սատանան՝ անկյալ հրեշտակը։ Սա վկայում է Ս. Պողոս Առաքյալը, և հաստատում են Եկեղեցու սուրբ հայրերը։ Սակայն, հստակ է, որ նա օժտված է լինելու սատանայի ողջ զորությամբ։ Ս. Եփրեմ Ասորին նրա գալուստը այսպես է նկարագրում Մեր Տերը պիտի գա լուսեղեն ամպերի վրայով, սարսափելի կայծակի նմանությամբ, բայց այդպես չպետք է գա թշնամին, որովհետև նա ուրացող է։ Պղծված կնոջից է ծնվելու նրա (սատանայի) զենքը։ Բայց, չի նշանակում, որ նա (սատանան) կմարմնավորվի ։ Հասակ առնելով՝ նա աստիճանաբար հափշտակելու է ողջ աշխարհի իշխանությունը՝ ի գործ դնելով իր ողջ կեղծավորությունը: Սկզբում նա կծածկի իրեն սրբության քողով։ Իսկ Ս. Եփրեմ Ասորին այսպես է բնութարգում Նեռին: Կլինի խոնարհ, անկողմնակալ, իբրև թե կուռքերից զզվող, աստվածպաշտությունը նախընտրող, բարի, աղքատասեր, վերին աստիճանի ուսյալ, հաստատուն, բոլորի հանդեպ քաղցր։ Իր իշխանության առաջին շրջանում նա իր գործունեությունը կսկսի որպես համաշխարհային ուսուցիչ կամ մարգարե։ Շատ հավանական է, որ այդ օրերին աշխարհը տարուբերված լինի պատերազմներով, և անելք փակուղու մեջ հայտնված լինի։ Այս իրավիճակից ելք է առաջարկելու նա՝ աշխարհում միասնական սոցիալ-քաղաքական կառույցի անհրաժեշտությունն առաջ քաշելով։ Համաշխարհային գովազդը նրա մասին մարդկանց մեջ ստեղծելու է այն կարծիքը, որ նա հանճար է, առաջնորդ և փրկիչ։ Կարճ ժամանակում նրա համբավը տարածվելու է ողջ աշխարհում։ Ով որ կարողանա դիմանալ այդ օրերին, կտեսնի ազգերի տեղափոխությունը, որոնք աշխարհի ծայրերից գալու են տեսնելու Փորձչին, և շատերը երկրպագելու են՝ բարբաջելով Դո՛ւ ես մեր Փրկիչը ։ Սուտ վարդապետություն է քարոզելու, անօրենություններ է գործելու, կեղծ հրաշքներ է գործելու։ Տեսնում ենք, որ մեր օրերում էլ մարդիկ չեն դադարել հրաշքներ փնտրելուց, ինչպես Հիսուսից էլ հրաշք էին պահանջում։ Մարդկային հոգու այս ցանկությունը գիտենալով՝ Նեռը, սատանայի զորությամբ, բազում առաչոք հրաշքներ է գործելու։ Հրաշք տեսնելու անհագ ցանկությունը շատ մարդկանց կործանման պատճառ է դառնալու, ուստի Հայրերը, կարծես, զուշություն ակնկալելով, նախօրոք հայտնում են Նեռի սուտ հրաշքների մասին։ Եվ հրաշքներ կգործի, նշաններ և սարսափելի բաներ Աստծո ընտրյալներին անգամ մոլորեցնելու աստիճան, եթե հնար լինի (Մատթ. ԻԲ 24)։ Շատերի ներկայությամբ, ովքեր իրեն կփառաբանեն կեղծ հրաշքների համար, կաղաղակի ուժեղ ձայնով, որից կսասանվի այն տեղը, ուր իր առջև հավաքված կլինի ամբոխը և կասի Բոլոր ազգե՛ր, ճանաչե՛ք իմ ուժն ու իշխանությունը։ Ի տես հանդիսականների՝ կտեղափոխի լեռները և ծովերից կկանչի կղզիները, բայց այդ ամենը խաբեությամբ և երևութապես, այլ ո՛չ թե իրականում։ Նա ի հայտ կբերի հզոր մի ուժ, բայց դրա մեջ ոչինչ իրական չի լինելու ընդհակառակը, ամեն ինչի նպատակը մոլորեցնելն է լինելու (Առաքյալը) նախօրոք ասաց դա (Բ Թես Բ 9-10), որ այնժամ ապրող մարդիկ չմոլորվեն։ Ինքն իրեն Աստված է ներկայացնելու՝ պահանջելով, որ իրեն երկրպագեն։ Հրամայելու է, որ իրեն պաշտեն որպես աստված։ Նա բազմելու է Աստծո տաճարում՝ ոչ միայն Երուսաղեմի, այլև ամենուրեք՝ բոլոր եկեղեցիներում։ Ամենասկզբում նա ընդունվելու է հրեաների կողմից, հետո նաև տկար հավատք ունեցող քրիստոնյաների։ Բայց ճշմարիտ քրիստոնյաներն այդ ժամանակ զորություն են ստանալու երկնքից։ Նեռը, սակայն, իշխանություն է ունենալու միայն կործանման ենթակաների վրա։ Այս դեպքում հարց է առաջանում, ապա ի՞նչ իմաստ ունի նրա հայտնությունը։ Նրա գալու նպատակը բոլոր նրանց մերկացումն է, ովքեր չեն հավատում Հիսուս Քրիստոսին ճշմարտապես։ Այնուհետև հայտնվելու են Ենովքն ու Եղիան՝ Քրիստոսի Բ Գալուստի նախակարապետները։ Բերելու են Քրիստոսի Գալստյան ավետիսը։ Նրանց շնորհիվ շատերը ապաշխարելու են։ Ի վերջո, Հիսուս Քրիստոս Իր Բ Գլուստին Իր իսկ շնչով սատակեցնելու է նրան՝ վերջ դնելով նրա մոլորությանը և դատապարտելով գեհենի հավիտենական կրակին։ Հարցին պատասխանեց Վահագն ուրարակիր Ազիզյանը

Тут у нас было "Библейский загадки", а так же "Библейские догадки"... Теперь....у нас тут будет тема "Библейские вопросы. Наберем 2 команды. И эти команды будут играть друг с другом. В начале одна команда задает оригинальные и сложные вопросы, и другая должна отвечать и наоборот Ну как вам? Стоит затевать игру?

Читайте и слушайте Հայ Առաքելական Եկեղեցու Գրադարան

Ээээх, наконец-то посомтрела этот фильм. Да, русские опять начали снимать качественное кино.Водитель для Веры (Driver for Vera) Режиссер: Павел Чухрай Сценарий: Павел Чухрай Продюсер: Игорь Толстунов, Александр Роднянский Другие: композитор Эдуард Артемьев В ролях: Игорь Петренко, Алена Бабенко, Богдан Ступка, Андрей Панин, Екатерина Юдина Жанр: Остросюжетная драма Производство: "Первый канал", "Продюсерская фирма Игоря Толстунова" Дата релиза: 29 июля 2004 г. (Россия) Продолжительность: 105 мин. Рецензия На даче генерала в Крыму появляется новый водитель. Виктору суждено перевернуть судьбы всех обитателей большого дома. Горничная Лида откровенно добивается его. Дочь генерала Вера надменна с водителем, и вскоре - безоглядно влюбляется в него. Генеральский адъютант плетет интриги, вовлекая новичка. Но любовь Веры и Виктора, его блестящая карьера, жизни многих людей - все становится разменной монетой в чьей-то большой игре... Взято с cinematika.ru Мое мнение? Шок. Редко бывает, что я плачу во время фильма. Но не сдержалась. Такое шоковое впечатление я получала, только от "Арарата", "Кво вадиса"- а( Камо грядеши"...ну и "Страсти Христовы"....Не думает. Фильмы разные. У них схожесть лишь в том, что заставляют "заиграть" нашим эмоциям. Посмотрите обязательно.

Ребята, у меня процессор АМД скорость 1200, а память 256. Дело в том, что я с сетрой хоочу отформотировать комп, но она потеряла видеокарту Да ктому же звуковой драйвер Что делать?

Летняя экспедиция Было это в Гюлистане, летом 1985 года, в третий приезд нашей небольшой самодеятельной экспедиции в Карабах. Определенный опыт общения с карабахцами у нас уже имелся. Наряду со многими качествами, выгодно (или невыгодно) отличающими их от нас, айастанцев, все же в них выделялась черта, которой у нас не было и которая как-то необъяснимо будоражила кровь, пробуждая что-то очень далекое, забытое, иррациональное. Потом, как говорится, пришло прозрение. И мы поняли, в чем состоит разница: мы жили в одной из республик Союза, они тоже жили в Союзе, но на Своей земле, именуемой Карабах. Это было не просто чувство земли, где живешь, а именно чувство Своей, унаследованной от предков земли. Возможно, качество это карабахцах сидело крепко и явственно по той простой причине, что они последними из армян потеряли государственность, дольше всех нас сумели сохранить свое Царство. В Шаумяновском районе все это проступало с очевидностью, как бы лежало на поверхности. По всему ощущалось, что азеры для шаумянцев не "авторитет", что власть азербайджанцев над ними искусственно привнесенная, временная, а существует и держится она только лишь благодаря мощной государственно-карательной машине. Иначе не могло и быть. Азербайджанцы не были тем народом, который силой оружия и духа покорил гюлистанцев. Наоборот, даже если не оперировать фактами ХVIII-ХIХ веков, то в недалеком прошлом в 18-20 годах нашего столетия, Северный Арцах сумел организовать оборону и избежать скольнибудь ощутимых потерь. Гюлистанцы оказались в составе Азербайджана незавоеванными и непокоренными. По укладу жизни, по взаимоотношениям чувствовалось: да, есть, признается официальная власть. Но глубинно, человеческим нутром своим они как бы являлись и считали себя подданными какой-то другой, более приемлемой и родной для них власти. То была власть незабытого еще духа меликства. А кто же был воплощением этого духа? Прямые отпрыски Мелик Бегларянов в районе жили, но советский строй по видимому навсегда вытравил из них княжеский ген, и шаумяновцы относились к ним просто как к однофамильцам меликов. И во всяком случае носителей и продолжателей традиций меликства в них не видели. Так в ком же? Человек от мелика ... В Гюлистане мы остановились у лесничего Коли Гуляна. На второй день, когда мы вернулись из довольно утомительного похода и сели ужинать, он немного лукаво сказал: "А знаете, про вас спрашивал Зинавор-дайи. Сегодня приходил человек от него. Говорил, что Зинавора-дайи интересует деятельность преподавателей из Армении (нас было трое преподавателей из пединститута В.А.). Я ему объяснил, что вы изучаете исторические памятники Карабаха". После наших расспросов, мол, а кто есть Зинавор-дайи, Коля почти всю ночь рассказывал нам о главе большого семейства Мегрянов, берущего начало от меликского рода и о том, что он значит для шаумяновцев. Хотя Коля несколько раз и подчеркнул, что не очень уж ладит с этой семьей, но как человек широкого кругозора, порядочный и объективный, он сумел обрисовать нам целостный образ Мегряна старшего. Из рассказа выяснилось, что в дом Мегрянов шаумяновцы приходят как в первую, так и в последнюю инстанцию. У Мегрянов широкие связи в других районах, в Кировабаде и Баку. В очерченных им же довольно крупных масштабах практически нет вопроса, который бы не смог решить Зинавор-дайи. И официальные власти обязательно считаются с этой семьей. И в первую очередь считаются с ним. Любой вновь назначенный секретарь райкома свою работу в районе начинает с визита в дом Мегрянов. "То есть Мегряны не официальные, а реальные мелики Шаумяна?", спросил я. "Так оно и есть", серьезно ответил Коля, давая понять, что ирония тут совсем не к месту. А утром тот же человек и через Колю передал, чтобы мы не уезжали сегодня и не обедали в 2 часа Зинавор-дайи ждет у себя преподавателей из Армении. И опять что-то непривычное. От появления, разговора пришельца веяло чем-то средневековым. Мы привыкли, что люди подобного амплуа у нас обычно прихлебатели и лизоблюды. Нет, этот человек не был привычной "шестеркой", холопом. Это был подданный, исправно исполняющий поручение признанного им господина. ... И вот в жаркий июльский полдень мы отправились в особняк Мегрянов. У ворот нас встречает все тот же человек и проводит в дом. Хозяин принял нас довольно просто и буднично: "Parov ec ekel, moteceg ". Чего-то необычного, скажем, особой роскоши в доме нет. Но по тому, как накрывают на стол, кто чем занят, кто где садится, по интонации разговоров, по ухоженному саду, прохладе, наконец, чувствуется, что это Дом, Господский Дом со своим традиционным укладом. Вам полезно узнать о нас Хозяин ненавязчиво угощает нас и размеренно ведет беседу. О чем мы беседуем? Во первых, его интересует "Inch ka Hayastanum". И опять же в тоне нет ноток боли, сиротливости, мол, мы отторгнуты от родины. Нет. Просто удельный князь интересуется как там мой сосед? Он поощряет нашу деятельность по изучению памятников Карабаха. Но если, например, в Мартакерте считали, что подобные инициативы очень важны для них, карабахцев, то Зинавор-дайи считает, что все это полезно в первую очередь для нас айастанцев. "Мы живем на своей земле и знаем ее это вам нужно узнать об этой части армянской земли!". Он рассказывает, как азербайджанцы пытались на территории района установить свои юрты и как по его распоряжению их согнали. И с тех пор охотников поселиться близ Гюлистана больше нет. Сожалел, что в районе два азербайджанских села все же есть. И что было самое примечательное? В отличие от нас, потомков выходцев из Карса, Эрзрума, Вана, и др. у этого человека начисто отсутствует комплекс утери Родины, земли. Наоборот, он сохранил, удержал землю, унаследованную от предков, и теперь чувствовал себя ее хозяином. Он рассказывает, как во время турецкой интервенции 1918г. была предотвращена резня гандзакских армян: местные беки дали понять османцам: "Сегодня вы здесь, а завтра как сказать, и если будет осуществлено избие-ние армян, то потом Геташен, Веришен, Кучи-Армавир будут вам беспощадно мстить". И с сожалением добавил: "А вот в 15-ом там не сумели толком организовать сопротивление. И поэтому столько жертв." Мы общались с армянином совершенно иной, неведомой нам породы. Мы общались с хозяином земли. Мы пребывали пусть и маленьком но в Царстве... Армянском Царстве. По ночам в лесу холодно ... Когда наступил 88-й, сомнений у нас не было: Шаумяновский район поднимется непременно. Не было также сомнений и на тот счет, кто поднимет и возглавит борьбу своего народа: непременно Мегряны. А выбор среди них пал на Шагена. Он вел войну и одерживал победы в лучших традициях гюлистанских меликов. В один момент весь район был очищен от азербайджанских формирований, и путь на Геташен был открыт. Помнится, даже предлагалось, что справедливо будет, если Геташеи обратно возьмет именно отряд "Арабо". Но ... потом в "игру" вступили русские танки, и Шаумян был потерян. Вскрывать причины и корни этой трагической для нас акции не мне. Сейчас их не вскроет никто. Это тот классический случай, когда говорят: ответит история. Но хочется сказать о другом. После падения Шаумяна у нас была развязана довольно гнусная кампания по дискредитации семейства Мегрянов мол, виноваты во всем они. Но они стойко выдержали и этот удар. Помню, в те дни встретился с Шагеном и невольно пытался его успокоить что ли. Оказалось, что в этом он совершенно не нуждался. "Плевать, рассмеявшись сказал он, вот пополнение веду в отряд. Если можешь, достань теплую одежду. В лесу ночью холодно". Последний раз Мегрянов я видел в Ереване, на похоронах Шагена. Зинавор-дайи, как и подобает отцу, давшего нации гайдукапета, держался достойно. Когда же возвращались с похорон, сказал: "Я все же надеюсь, что меня хоронить будут в Гюлистане". Независимая газета «Голос Армении» - 31 мая 1997г № 57 (18119) Владимир АРУТЮНЯН

Наррроооод, моя сестра сегодня показала мне журнал Гео, где была фотография одной девочки..... , это девочка до ужаса была похожа на меня... ...Ну такой схожести я себе представить не могла Решила написать в Гео, и рузузнать хто эта девочка

И так: думая долго, слишком долго , решила таки открыть тему про "матах". Что это за обычай? Язычество, или....просто очередной способ наехать на ААЦ. "Друзья" склонны к первому варианту, а вот вреальности... И так реальность .... "Матах" на самом деле не акт жертвоприношения, с целью избавиться от грехов? Чушь. Это не правда. Григор Лусаворич основал "Матах" ни в коем случае не с этой целью. Так, что такое "матах". Слово матах-это жертвоприношение. Но с какими же цельями? Многие ошибочно ругают: "Иисус Христос, уже есть "Матах". И это правда. Но стоп. Иисус Христос- матах примирения. Т.е. человек мог примириться с Богом только и только с этим путем. И снова вопрос, а что же "матах" основанный Григорем Лусаворичем? Матах-это способ балгодарности Богу. "Матах" благословляют и раздают нищим людям, с целью их кормления.

Азербайджанская власть не признает детей с христианскими именами Последний инцидент из целой серии отказов официального зарегистрирования 18-месячный Лука Эйвазов, проживающий в деревне Алиабад официально не существует. Власти Азербайджана отказываются выдавать свидетельства о рождении детям с христианскими именами, сообщает Forum18.org. „У нас письма от деревенских жителей, 98% возражают против регистрации христианских имен“, - заявила в интервью “Форуму 18“ сотрудница местной регистрационной службы Айбениз Калашова. “Лука - это не азербайджанское имя. Почему они выбрали христианское имя?“ - вторит ей представитель Министерства юстиции Мехман Солтанов, добавляя, что имя выбрали, вероятно, не родители Луки, а “некая религиозная секта“ (родители Луки - баптисты). “Это смешно, - заявил представитель христианской общины в азербайджанской столице Баку, работающий в юридической области, когда ему рассказали о проблемах с именами в районе Закатала. - Вы можете назвать вашего ребенка „Коммунист“ или „Трактор“. Непонятно, почему нельзя дать ему христианское имя?“ Отец Луки, Новруз Эйвазов, настаивает на том, что дети - от Бога. „Мы много раз задавали им вопрос, на каком основании они вмешиваются в нашу семейную жизнь, - сказал он в интервью „Форуму 18“. - В ответ на это они сказали, что на них оказывается давление свыше. Когда они предложили мне назвать ребенка именем известного азербайджанского поэта или писателя, я ответил, что Лука, один из четырех евангелистов, все еще будет известен, когда обо всех поэтах и писателях давно забудут“. Этот инцидент - последний из целой серии официальных отказов зарегистрировать христианские имена. Между тем, без свидетельства о рождении люди не могут устроиться в детский сад, пойти в школу, получить медицинскую помощь, а также поехать за границу. Источник: Портал-кредо.ру

Мне нужны ваши фантазии (т.е. мысли) о том, чего не хватает разделу Религия? На что модераторам надо оброщать внимание? Ваше мнение для меня очень важно

Вы знайте, сейчас в ААЦ пост перед Рождеством. Каждый год, за месяц до Рождества, наши отцы установили в церкви пост. Это выходит с 5-ого декабря по 6 января. P.S. А вы думали, откуда у нас традиция есть под Новый -Год пасуц-толма? Ведь раньше, наши предки постились вместе

Представьте себе, что вы бооооольшой исследователь. И ваша задача исследовать вопрос о том, насколько христианские ценности пропитаны у тех народов, которые веками в большинстве исповедовали христианство. У котоорых христианство занимало главствующее положение.(например Армения) И так, ваша версия анкеты исселдования? Посмотрим, насколько нам с вами хватит творческий процесс И как полагается в конце я дам свой вариант Удачи!

В опросе учавствуют только те фильмы про Ереван, про жизнь в Ереване, что появились в последние годы. Простите я написала все те, которые видела. Если есть другие: напишите ваш вариант. P.S. Просьба "Хатабаладу" не путать с "Хатабала"-ой.

Երևան, Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ Մայր Եկեղեցի Երևանի Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ Մայր եկեղեցու հիմնօրհնեքը կատարվել է ձեռամբ երջանկահիշատակ Վազգեն Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի, և շինարարական աշխատանքները սկսվել են 1997 թվականի հունվար ամսից։ Եկեղեցին կառուցվել է վաստակավոր ճարտարապետ Ստեփան Քյուրքչյանի նախագծով։ Այն մի համալիր է, բաղկացած երեք եկեղեցիներից՝ Մայր եկեղեցին 1700 նստատեղով և Սբ. Տրդատ Թագավորի և Սբ. Աշխեն Թագուհու մատուռները՝ յուրաքանչյուրը 150 նստատեղով։ Եկեղեցու մուտքում տեղադրված են 30-ից ավելի կամարներով կառուցված զանգակատունն ու գավիթը, որը ծառայելու է դեպի երեք եկեղեցիները առաջնորդող նախասրահ։ Մայր եկեղեցու ներքևի հարկում նախատեսված են սրահներ՝ ընդունելությունների և եկեղեցու հետ առնչվող միջոցառումների համար։ Նախագծում որդեգրված ընդհանուր սկզբունքը հիմնված է հայկական եկեղեցիների խորհրդանիշ՝ «հավասարաթև» խաչի հատակագծի ու դեպի երկինք ուղղված «ադամանդակերպ» ծավալի վրա։ Համալիրի մակերեսը մոտավորապես 3,822 ք.մ. է, իսկ ամենաբարձր կետը՝ Մայր Եկեղեցու խաչը՝ հատակից 54 մետր։ Համալիրն ամբողջությամբ կառուցված է միաձույլ երկաթբետոնի եղանակով, երեսպատման համար ընտրված է Հայաստանի պատմական մայրաքաղաք Անիի բաց նարնջագույն տուֆը։ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հանդիսապետությամբ 2001թ. սեպտեմբերի 23-ին տեղի ունեցավ Քրիստոնեությունը Հայաստանում պետական կրոն հռչակման 1700-ամյակի խորհրդանիշ դարձած Մայր եկեղեցու օծումը, և այսօր այն իր ողջ վեհությամբ ու գեղեցկությամբ տեսանելի է քաղաքամայր Երևանի բազմաթիվ անկյուններից։ Երևանի Մայր եկեղեցու բարերարներն են ճանաչված ազգային բարեգործներ Ալեք և Մարի Մանուկյաններն ու նրանց զավակներ՝ Ռիչարդ և Լուիզ Սիմոն Մանուկյանները։ Սբ. Տրդատ և Սբ. Աշխեն մատուռները կառուցվել են Նազար և Արտեմիս Նազարյանների, Գևորգ և Լինդա Գևորգյանների, զանգակատունը՝ Էդուարդո Օռնեքյանի նվիրատվություններով։

Пипл, давайте. Выкладывайте фантазии ваши по поводу вашего венчания? Как вы себе это представляйте? Где вы это представляйте? А кто уже прошел этот этап: расскажие

Ко мне в руки попала из наших матенагиреров. Книга епископа Ованна Мамиконяна: «История Тарона». Там было письмо Григора Лусаворича в Кесарию. Это письмо было написано в первые годы после крещения Армении. АЦ, только -только была на заре становления. Да, а так же есть ответ на это письмо. Что я и опубликую потом. Սուրբ Գրիգորի առաջին թուղթը, որ գրեց և ուղարկեց Կեսարիա: Աստվածային սիրով պատվված և բոլոր մարդկանցից փառաբանված, երիցս երանելի տեր Ղևոնդ հոգելից և սուրբ հայրապետին: Ձեր սուրբ ձեռնադրությունից ի վեր՝ մեր փանակիմացությանն այս առաջին թուղթը, ահա, ողջույններով ու սրբությամբ թող հասնի ձերդ փառավորությանը և ապա՝ տիեզերքին համայն: Հույժ գոհ ենք Աստծուց, որ իր հայրախնամ ողորմությամբ խղճաց մարդկային ցեղին՝ իր Միածին Որդու աշխարհ գալով, որ առաքելական քարոզչությամբ աշխարհի բոլոր ազգերին Երկնային Քաղաք հրավիրեց, որով և այս աշխարհի մեծագույն մասը փառքի հասավ: Քանզի այստեղ եկաց Քրիստոսի երկու լծակիցները Սուրբ Հոգու շնորհիվ այդպիսի վիճակ ընդունեցին, որ թեև դրանով իսկ հեռացան ճշմարտությունից, սակայն Աստծու ողորմած կամքը գտած մեզ մեր նվաստության համար: Ըստ այդմ էլ կամեցավ և սքանչելիքներ գործեց մեր ժամանակներում, որը դուք հենց մեզանից լսեցիք: Մանավանդ ձեզանով կրկին գոհություն ենք մատուցում Աստծուն, նույնպես և ձեզ՝ օրհնություն, որովհետև Հայոց աշխարհին շնորհեցիք կենաց գանձը՝ սուրբ Հովհաննես Մկրտչին: Նրա գալստյամբ չափազանց ուրախացավ մեր Հայոց երկիրը, ինչպես այնտեղ Հորդանանը՝ Քրիստոսի գալստյամբ: Եվ այս ամենը ծանուցում ենք ձեզ, որպեսզի իմանաք, թե ինչպես այնտեղ Քրիստոսին ջուրը իջեցնելով մահը կործանվեց, նույնպես այստեղ սրա գալստյամբ դջոխքի դռները խորտակվեցին: Որովհետև հենց այստեղ է գտնվում Չորրորդ Հայքի սահմանը՝ Թավորս կոչված լեռան ստորոտում, որը կտրում անցնում է մինչև պահլավական Պարսկաստանի դռները: Հենց սրա շուրջ է ընկած Մամիկոնյաններին պատկանող երկիրը և հենց այստեղ էլ երկու տեղ մահն էր բույն դրել: Դրանից մեկում, հատկապես, այնքան էր որջացել, որ Սուրբ Հոգին հայտնի դարձրեց, թե հենց դա է դժոխքի դուռ կոչվածը, որին հնդիկները ու պարսիկները Իննակընյան են անվանում, և որի Գիսանե կուռքով ու նրա որդի Դեմետրով պարծենում են տեղի բնակիչները: ՈՒստի ձեռնարկեցի շտապ կարքով կործանել սատանայի այդ պատկերները և նույն այդ մատուռի տեղում հաստատեցի սուրբ Կարապետի և Աթանագինես վկայի նշխարները: Դրա հետևանքով էլ կործանվեց մահ իր զորությամբ, և այժմ նույն Իննակյան վայրում Ատծուն են պատվում երկրպագելով: Ապա նաև նույն տեղում թողեցի Քրիստոսի երկու կենդանի վկաներին՝ Անտոնինն և Կրոնիդեսին, որոնց դու ինքդ՝ քո սիրո և բարեպաշտության շնորհիվ մեր Հայոց աշխարհին ընծայեցիր: Նրանց որպես կետ հավիտենության նշանակեցինք ընդմիշտ Քրիստոսի հետ խաչվելու, սակայն կենդանի մարմնով՝ հանուն մարդկային ցեղի բարերարության որոնց և համարում եմ ինձ շնորհված աննյութեղեն գանձ: Այլև աղաչում եմ, որպեսզի մեր հանդեպ ունեցած սիրո և մտերմության համաձայն մյուս ընծաներն էլ շնորհ անեց ինձ: Քանզի: Քրիստոսի առատ հունձքը հասել է, բայց մշակները սակավ են: Ահա աղաչում եմ քեզ, որպեսզի դուրս բերես մշակներիդ տիրոջ հունձն անելու: Նրանցից մեկը, որ խնդրում եմ քեզանից, Եղազարոսն է, իսկ մյուսը հայոց եպիսկոպ Իսուսը, Զենոբ Ասորու եղբայրը, որին ինձ հետ բերելով ձեռնադրեցի Մամիկոնյան տան եպիսկոպ: Նաև խնդրում ենք ադդենացիների Թիմոթեոս եպիսկոպոսին ենք խնդրում ուղարկես, որի մեծ հմտությունը ինքդ էիր գովաբանում: Այդպիսի մեկը շատ օգտակար է մեր երկրում և նրա օգնությունը ստացա կլինենք աղոթքներով: ՈՒստի և հարատև ճգնությամբ շատերին օրինակ հանդիսանալով և Տիրոջ տված շնորհներով ուսուցանելով՝ ողջ եղեք, Տիրոջ անունով բազում մարդկանց օգնելու: Ամեն:

Люди, живущие в России, никто знает, закон о том, что мы отдыхаем до 10 января, уже принят?

Իրական խոնարհությունը կամովի խոնարհվելն է». Գրիգոր քահանա Հովհաննիսյան, Երեւանի Ս. Երրորդություն եկեղեցու հոգեւոր հովիվ - Տե՛ր հայր, Քրիստոնեության մեջ մեծ տեղ է տրվում խոնարհությանը: Ինչո՞ւ: - Խոնարհությունը քրիստոնեության մեծագույն առաքինություններից մեկն է: Հիշենք յոթ մահացու մեղքերից առաջինը՝ հպարտությունը: Այս մեղքի հակադիր առաքինությունը խոնարհությունն է: Արուսյակի հպարտության պատճառով աշխարհ մտավ մեղքը: Տեղի ունեցավ մարդու անկումը: Իսկ Աստվածածնի խոնարհումով մարդը նորից բարձրացավ, արժանացավ երկնային առաքինության: Խոնարհությունը Տերավանդ առաքինություն է: Վերջին ընթրիքի ժամանակ, որտեղ Քրիստոս լվաց աշակերտենրի ոտքերը, նրանց ասաց. «Ես ձեզ տվեցի խոնարհության օրինակ»: Մեկ ուրիշ առիթով աշակերտները Հիսուսին հարցրին. «Ո՞վ է մեզնից մեծը»: Եվ Հիսուս պատասխանեց. «Նա, ով բոլորի ծառան է»: Եթե մեր Տերը, Ուսուցիչը, Վարդապետը, Աստվածն այսպիսինն է, ուրեմն մեզ էլ պատշաճ է լինել խոնարհ, հեզ: Միայն խոնարհն է, որ կարող է ընդունել աստավածային լույսի շնորհը: Մինչեւ մարդ իր անձը չունայնացնի, չխոնարհեցնի, չի կարող Աստծուն ընդառաջ գնալ: Քրիստոնեական եկեղեցու սուրբ հայրերը աչքի են ընկել հատկապես խոնարհությամբ, օրինակ՝ Գրիգոր Լուսավորիչը, որը Հայոց դարձից, եկեղեցիներ հիմնելուց հետո գնաց ճգնության, չէր ուզում մեծարվել, պալատներում ապրել, կաթողիկոսական պատիվն ընդունել: Հեռացավ եւ ճգնությամբ խոնարհվեց Աստծո առջեւ: - Ի՞նչ է նշանակում հոգով խոնարհ: - Տիեզերքի Աստվածը կամովին խոնարհվեց եւ մարդացավ, քանզի իր եւ մարդու միջեւ ահռելի տարածություն կար: Աստված կամեցավ խոնարհվել, մարդ դառնալ եւ ոչ միայն դառնալ, այլ անարգվել, կրել փշե պսակը, ծաղրը, խաչը, մահվան դատապարտությունը: Սա է իրական խոնարհումը: Հոգու խոնարհությունն աշխարհից, մեղքերից կամովին հրաժարվելն է, որպեսզի կարողանալ Աստծով լուսավորվել ու գնալ երկնային շնորհներին ընդառաջ: Իզուր է այն կյանքը, որի արդյունքը երկնային արքայությունը չէ: Երկար կլինի կյանքը, թե կարճ, մարդիկ ինչպես կգնահատեն՝ արգասաբեր է, թե ոչ, միեւնույնն է: Մարդը առաքինություն ունի. մերձենալ Աստծուն: Սրա համար ամենահիմնական գործոնը խոնարհությունն է: Հիսուս Ինքն էլ ասաց, որ բնակվում է խոնարհ ու հեզ հոգիների մեջ: Ամենամեծ խոնարհության ու սրբության օրինակ է նաեւ Մարիամ Աստավածածինը, որը խոնարհվեց Աստծո կամքի առջեւ: Սա բավական էր, որ Աստված նրան մեծ շնորհների արժանացներ: - Խոնարհությունը սովորաբար վերագրում են կանանց: Խոնարհ տղամարդիկ արդյոք չե՞ն կորցնում տղամարդկային արժանապատվությունը: - Նորից ուզում եմ հիշեցնել, որ իրական խոնարհությունը կամովի խոնարհվելն է: Մարդը կորցնում է իր արժանապատվությունը, երբ խոնարհվում է հարկադրանքի ներքո, ուրիշի պաշտոնի, հեղինակության, ինչ-ինչ ուժերի ներքո: Բայց երբ մարդ սիրուց է խոնարհվում, այն բարձրացնում է մարդուն: Հիսուսին ի՞նչը մղեց խոնարհվել եւ լվանալ աշակերտների ոտքերը. սե՛րը, միմիայն սերը: - Հիսուս Ինքը խոնարհվեց, որ մարդը բարձրանա: Եթե կարելի է մի քիչ մանրամասնեք: - Հիսուս Քրիստոս Իր անձն ունայնացրեց՝ ծառայի կերպարանքն առնելով, մարդկանց նման լինելով, հնազանդ եղավ մինչեւ անարգ մահ: Մարդն ընկավ, իսկ ընկածին օգնելու համար, կանգնածը պիտի խոնարհվի, մինչեւ ձեռքերդ չերկարես, չես բարձրացնի: Նույնն Աստված արեց. թողեց իր փառքը, որպեսզի բարձրացնի մարդուն: Նա մտավ մեղքի աշխարհ եւ այդ աշխարհից հանեց մեղավոր մարդուն: Խոնարհվել նշանակում է խաչ կրել, անտրտունջ տանել հալածանք, նեղություն, տառապանք, փորձություն: - Արդյո՞ք խոնարհությունը ստրկամտություն չէ: - Քրիստոնյա մարդը առաջին հերթին խոնարհվում է Աստծո առաջ եւ հետո եղբոր՝ մարդու առաջ: Քրիստոնեական եկեղեցու պատմությունը քաջերի պատմություն է: Այնտեղ ոչ մի ստրկամտություն չկա: Մեր հայրերը Վարդանանք, Ղեւոնդյանց քահանաները, Մաշտոցն ու Սահակ Պարթեւը խիզախման ու մաքառման ճանապարհ են անցել եւ հասել հաղթանակի: Իսկ ստրկամիտ մարդն ի վիճակի չէ հաղթանակ տանել: Քրիստոնեությունն իր ամբողջ ընթացքով հաղթանակ է՝ սկսած անհատից, երբ նա հաղթում է իր անձին, աշխարհին, մեղքին, վերջացրած՝ Ընդահանրական եկեղեցու հաղթանակով: Քրիստոսի եկեղեցին ունի Մարտնչող ու Հաղթանակած եկեղեցիներ. այս երկուսից ո՞վ կարող է ստրկամիտ համարվել: Եթե մարդն իր սրտի մեջ Աստված չունի, եթե նա չի գիտակցում իր մեղսաթաթախ վիճակը, իրեն ճիշտ չի կարողանում գնահատել քրիստոնեության բարոյականության լույսի ներքո, Ավետարանի լույսի ներքո, նա կարող է ստրկամիտ լինել: Իսկ հակառակ դեպքում քրիստոնյան, Ավետարանով լուսավորված, սիրո եւ խոնարհման օրինակ է դրսեւորում: Այն անում է հանուն Աստծո սիրո եւ հանուն եղբոր:

Давайте вместе придумаем завершение этой сказки: какие у вас ощущение, что станет с героями? Часть 1 Когда-то давним давно жила была девочка одна,с проблемами. И вот однажды у нее случился глюк, и решила это девочка зайти в web чат. В это же время в одном из королевств жил сказочный ПрЫнЦ!!! Этому ПрЫнЦу тоже реальная жизнь надоела. Так и он тоже решил зайти в какой ни будь чат. Попробовать... Что это такое, а?? И вот, как бывает при таких случаях в сказах... совпадение. И девочка и ПрЫнЦ бывали в одном чате. Но долго не видели друг друга. Точнее это ПрЫнЦ не видел. А девчонка обращала внимание на этого скромного юношу (хотя парень был и ПрЫнЦом, но его воспитали в строгих манерах, и он был скромным, тихим мальчиком). Не знаю, что, не знаю почему, но девочка (хотя они и не были знакомы) радовалась, когда встречала этого ПрЫнЦа.... И вот однажды, все же решил Его Величество ПрЫнЦ посмотреть, кто же такая это девочка, что все время его тепло приветствует. Он спустился с коня и начал разговор с девушкой. Девушка была, скажу Вам крутых нравов (я, когда -то знавала ее). Умненькая, но не умеющая полностью себя реализовать в виртуальном мире, так, как она в глубине души понимала, что ЧАТ это не для нее (но почему заходила…загадка). Так, как в чате мало людей с кем ей было бы приятно общаться, и вообще по жизни она "марту чнман, марту чхвана"...( с перевода с арм. ни кого не похожая, и ни кого особа не любящая). Нет. Не правильно поняли. Она любила, всех, тех, кто окружал ее. Просто она долго себе выбирает окружение. Но вот одно. Этот загадочный ПрЫнЦ ей сразу же понравился. О, она была заворожена. С чего бы? Девчонка сама не знала с чего. Они начали переписываться и переписываться. И писали друг другу такие письма, что любой романист позавидовал бы им. И они были счастливы. Счастливы??? Они, почему- то часто ссорились. Чего - то не хватало им в отношениях. Ах, да... ведь они только общались. И ничего более. Им не хватало слово "ЛЮБОВЬ". Дорогие читатели скажу я Вам, что это слово, как волшебная палочка начало помогать им. Они стали поласковее и подобрее друг к другу...... P.S. Очень скоро наступит новый этап в их взаимоотношении. Что случится с этой девчонкой? С этим ПрЫнЦом? Ведь они уходят с "ЧАТА" в "реал". При первой встрече останется ли их "любовь" или...???????

Я несколько минут назад, на радио "7 на семи холмах", услышала новость о том, что ночью на границе Армении с Азейрбаджаном, произошла перестрелка, которую начал ( кажется) азейрский солдат . Вот ищу в нете новости- не нахожу. Кто, что слышал об этом? Ибо, я новость слушала не с начала, к сожалению. Так, что....

Первую тему решила я открыть в новом разделе. И тема будет посвящена Айвазовскому Правда, я название картин не знаю((

Да, до чего могут зайти некоторые... Только, что по радио услышала новость о том, что некий проповедник в зоопарке вошел в клетку тигра и сказал ему: "иди сюдааааа, Иисус спасет тебя :lol:....." И его чуть было тигр не сожрал Дааа... по этому человеку кащенко плачет давно