Satenik

Эмка джан, я тоже не встречала эту басню. Если увижу где, напишу тут специально для Вас. Վարդան Այգեկցի ԱՅՐԻ ԿԻՆ ԵՎ ՈՐԴԻ Մի այրի կին ուներ տասը այծ և մի որդի: Եվ ամեն օր որդին այծերը տանում էր արոտ և մայրն ամեն օր մի շերեփ ջուր էր լցնում կաթի մեջ և փոխ տալիս հարևաններին: Եվ որդին մորն ասաց, թե ինչո՞ւ ես այդպես ջուր լցնում կաթի մեջ և փոխ տալիս հարևաններին: Մայրն ասաց. "Որդի, մեր կաթը քիչ է, նրա համար եմ անում, որ մեր կաթը մի քիչ ավելի լինի, որ ձմեռը մեզ թացան լինի": Իսկ մի օր, երբ որդին այծերին արոտ էր տարել. երկնքում ծնվեց մի փոքր ամպ, և անձրև եկավ, և հեղեղ եկավ և այծերը սրբեց լցրեց գետը: Որդին տուն եկավ արևով և դատարկ և ձեռքին միայն փայտը: Մայրն ասաց. "Որդի ո՞ւր են այծերը և ինչո՞ւ դու այսօր արևով եկար": Որդին ասաց. "Մայրիկ, այն մի շերեփ ջուրը, որ խառնում էիր կաթին և փոխ տալիս հարևաններին, հավաքվեց և հեղեղ դարձավ և եկավ մեր այծերը տարավ լցրեց գետը": ВДОВА И ЕЁ СЫН Было у одной вдовы десять коз да сын. И каждый день выгонял сын коз на выпас, и каждый день мать разбавляла молоко ковшом воды и давала соседям взаймы. И сын сказал матери: "Почему ты наливаешь в молоко воды и таким даешь его соседям взаймы? Мать сказала: "Сынок, молока нашего мало, для того я это делаю, чтобы чуть больше стало у нас молока и не голодали мы зимой." И однажды, когда погнал сын коз на пастбище, появилась в небе тучка, и пошел дождь, и ливень полил, и всех коз смыло в реку. Вернулся сын домой еще засветло, один, лишь палка в руке. Мать сказала: "Сынок, где козы и почему ты вернулся сегодня так рано?" Сын сказал: "Мать, вода, которую ты смешивала с молоком и давала соседям взаймы, собралась, ковш за ковшом, превратилась в ливень, налетела и унесла всех наших коз в реку." Вардан Айгекци

Спасибо за участие, мне и без Вас вполне комфортно.

Я хожу в ААЦ. А Вы в какую-то гнилую контору. Я в Армении, Вы неизвестно где. Мне и таким как я и решать, что мы делаем. Моим детям тут жить. Тут же и могилы моих предков. Все права за мной и за мне подобными. От Бога. И все Уступки исключаются.

Кто "мы"? Сектанты? :lol: Татары-кочевники и так уже осели на наших землях, а нам оставили меньше 1/10 исторической Армении. Эту часть тоже подарить им? От имени Вашей секты?

Լավ, Գայանե ջան: ԵՍ ՔԵԶ ՏԵՍԱ Երաժշտ.՝ Կոմիտասի Ես քեզ տեսա, Սիրտս էլավ ցիր ու ցան. Յար, արի, արի, արի, Ախ, արի, արի, Վախ, արի, արի, Ես քեզ ի՞նչ արի: Լուսնակ գիշեր Սիրտս կուլա քեզ համար, Յար, արի, արի, արի, Ախ, արի, արի... Գիշեր-ցերեկ Մտածում եմ քեզ համար, Յար, արի, արի, արի Ախ, արի, արի... Սարից իջա, Յարս դռան կանգնած էր Յար, արի, յար, արի, Ախ, արի, արի... ԵՐԱԶ ժողովրդական Խոսք` Ս. Շահազիզի, գրառումը Կոմիտասի Ես լսեցի մի անուշ ձայն, - Իմ ծերացած մոր մոտ էր, - Փայլեց նըշույլ ուրախության, Բայց ափսո՜ս, որ երազ էր: Կարկաչահոս աղբյուրն այնտեղ Թավալում էր մարգարիտ, - Նա հստակ էր, որպես բյուրեղ, Այն երազ էր ցնորամիտ: Եվ մեղեդին տխուր, մայրենի Հիշեց մանկության օրեր. Մորըս համբույրն ես զգացի, Ա՜խ, ափսո՜ս, որ երազ էր: Կըրծքին սեղմեց կարոտագին, Աչքերս սրբեց - շատ թաց էր, - Բայց արտասուքս գնում էին... Ա՜խ, այդ ինչո՞ւ երազ էր... ԷՍ ԱՌՈՒՆ Երաժշտ.` Կոմիտասի Էս առուն ջուր է գալի, Մի տեսեք` ո՞ւր է գալի. Գա'լիս է', գա'լիս է' սե'ր անե': Քենին մահանա արել, Իր յարին հյուր է գալի. Գա'լիս է', գա'լիս է' սե'ր անե': Վարդ եմ քաղել մաղերով, Վեր եմ դըրել շաղերով. Գա'լիս է', գա'լիս է' սե'ր անե': Արի', իմ սիրական յար, Առաջ գամ քեզ տաղերով. Գա'լիս է', գա'լիս է' սե'ր անե': Տանըս տակին կա նըռնի, Ես բարձ բերեմ դու կըռնի. Գա'լիս է', գա'լիս է' սե'ր անե': Ես դու մի բաղում պիտենք, Դու չինարի, ես նըռնի. Գա'լիս է', գա'լիս է' սե'ր անե': ԷՐՎՈՒՄ ԵՄ Երաժշտություն Կոմիտասի Էրվում եմ, էրվում, Կարմիր քարը տաշած ա. Էրվում եմ, էրվում, Բոյս վրեն քաշած ա: Էրվում եմ, էրվում, Ինչ անեմ, որ քաշած ա. Էրվում եմ, էրվում, Սիրտս հալված, մաշած ա: ԻՆՉՈ՞Ւ ԲԻՆԳՅՈԼԸ ՄՏԱՐ Ձայնագրումը՝ Կոմիտասի, երաժշտ. մշակ.՝ Ռոմանոս Մելիքյանի Ինչո՞ւ Բինգյոլը մտար, Դըլե Մըկոնդե', Բաղի բըլբուլը գտար, Ափոն թըխ կոնդե': Թխկոն, թխկոն, թըխ կոնդե', Ափոն կոնդե, թըխ կոնդե', Ափոն կոնդե, թըխ կոնդե'. Դըլե Մըկոնդե. Ափոն թըխ կոնդե': Սուսամ սըմբուլ, Բաղի բըլբուլ. Ինչո՞ւ Բինգյոլը մտար, Դըլե Մըկոնդե', Ափոն թըխ կոնդե': ԼԵ, ԼԵ ՅԱՄԱՆ Ըստ Կոմիտասի Լե, լե, յամա՜ն, Մեր տուն, ձեր տուն դիմաց-դիմաց. Լե, լե, յամա՜ն, Հերի'ք անեմ աչքով իմաց, Յամա՜ն, յամա՜ն, յա՜ր: Լե, լե, յամա՜ն: Դու ելեր ես կայներ ես դուռ, Լե, լե, յամա՜ն, Ես քու սիրյց սավդալի ծուռ, Յամա՜ն, յամա՜ն, յա՜ր: Լե, լե, յամա՜ն, Արև դիպավ Մասիս սարին, Լե, լե, յամա՜ն, Կարոտ մնացի ես իմ յարին, Յամա՜ն, յամա՜ն, յար: ԽՆԿԻ ԾԱՌ ըստ Կոմիտասի Մեր դռանը խնկի ծառ, Գյո'ւլում ջան, Ձեր դռանը խընկի ծառ, Գյո'ւլում ջան, Խնկենին ա բերել բար, Գյո'ւլում ջան, Իմ խորոտիկ, պըզտիկ յար, Գյո'ւլում ջան: Մեր դռանը խնկի ծառ, Նախշուն բլբուլ վրեն թառ, Երթար ու գար, շորոր տար, Սիրուն յարին օրոր տար: Մեր դռանը խնկի ծառ, Մարջան բլբուլ վրեն թառ. Գնար ու գար շվին տար, Անուշ յարի թևին տար: Մեր դռանը խնկի ծառ, Մարջան բլբուլ վրեն թառ. Կարմիր խնձոր անել տար, Ալվան ծաղիկ տանել տար:

Мымрочка, поздравляю с первой закрытой темой! Будем дальше посмотреть что закроется в следующий раз

:lol: :lol:

Հիանալի էջեր են:

Դուք եք լռո՞ւմ : Ինչ-որ չի երևում : Իսկ եթե վիրավորվել գիտեք (դեռ), ապա նախ և առաջ ինքներդ մի վիրավորեք մարդկանց զգացումները: Թե չէ մեկի տեղը տասը կստանաք:

ՊճԻՆԿՈ Խոսք՝ Տ. Չիթունու, երաժշտ.՝ Վ. Սրվանձտյանի Արև ըլլամ՝ ծաթիմ, մարիմ վերևեդ, Կակ շուք ըլլամ՝ աճիմ, հատնիմ քեզի հետ, Դեմքիդ մատաղ, ա'յ սիրական, Քայլերուդ հետ, ծաղկե ծաղիկ վետ ի վետ: Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜, Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜... Ես՝ արեգակ, դու ես ծովը ծիրանի, Հալինք, լեցվինք իրար ծոցը հոլանի, Հովը երգե, ա'յ սիրական, Հազար լարով, հազար անգամ երանի: Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜... Արո'ւ, թե էգ, երկո'ւ, թե մեկ մարմին ենք, Արու և էգ ձագ ու թոռներ կհանենք, Մեր աշխարհի չորս ծագերուն Արևի պես բոց ու բարի կշարենք: Օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, օ՜յ, պճինկո՜, պճինկո՜, պճինկո՜...

Ահա, խնդրեմ: Էլ **** ո՞նց է լինում: Ծնող կա ծնող է, ծնող էլ կա` ************:

Վերջերս մի ընտանիքի հանդիպեցի, որը նոր էր վերդարձել Ռուսաստանի գավառներից: Երևանցի էին, բայց մի քանի տարի ապրել էին Ռուսաստանում: Վերադարձի իրենց տված պատճառի բացատրությունը հետևյալն էր. ընտանիքի հայրը, երիտասրադ մի տղամարդ, ասաց, որ իրենց աղջիկը դառնում է արդեն 5 տարեկան, իսկ դա արդեն գիտակից տարիք է... վերադարձանք, որ երեխան "չփչանա": Իմ զարմանքին, թե ինչպես պիտի փչանար 5 տարեկան երեխան, պատասխանեց, թե ռուսը լավ ժողովուրդ է, բայց ռուսի կին-արմատին ոչ պառավ կա, ոչ էլ երեխա, բոլորը մեկ են: Ասաց, որ Ռուսաստանը այն տեղն է, որտեղ կարող են ապրել միայն երիտասարդ ամուսիիները: Բայց մեծի ու երեխայի համար լավագույն տեղը Հայաստանն է: Առանց մեկնաբանության:

А я крахмал не люблю, ни в каком виде.

Թե՞ Կոմիտասի երգերի առանձին թեմա բացենք: Հայեր, ի՞նչ կասեք:

Ապրես, Գայանե: Հիանալի միտք էր: Կանեմ: Երկար կտևի, գիտես, ժամանակ շատ չունեմ, բայց կանեմ:

Еще бы, Мымрочка, у одинаковых зарядов короткие замыкания получаются. Вот Вы и не сталкиваетесь.

Жизнь на Марсе может и есть, а может и нет - мне этого отсюда не видно, Мымрочка . А для того, чтобы определить плебса, пускай даже через большое расстояние, исследований проводить не надо, и наука тут тоже не требуется. Плебсы сами, в погоне за выпендрежем, представляются, как миленькие

Можно я отвечу? Из советской интеллигентской плебейской среды. Рождаются для выпендрежа, живут тоже для выпендрежа, а умирают обижниками в страхе и ужасе.

*** Աշուղ Սայաթ-Նովի նման՝ ես երգ ու տաղ պիտի ասեմ, Երգեմ պիտի գիշեր-ցերեկ - ու սրտի խաղ պիտի ասեմ. Եվ էն սրտին, որ իր խորքում սիրո երգեր ունի ու սեր - Ես էն սրտին դրախտային մրգերի բաղ պիտի ասեմ: Աստղ ու նկար շորեր հագած՝ դեմս ելար երազի պես, Էշխդ՝ կրակ՝ սիրտս էրեց անհասնելի մուրազի պես, Անուշ հոտով սիրտս լցրիր - Վարդստանի, Շիրազի պես, - Ինչ էլ ըլի էշխդ, գոզալ, - երգս ուրախ պիտի ասեմ: Աշխարհը մե բաղ է, գոզալ, - նստել ես դու բաղի մեջը, Վարդ ես բացված՝ առավոտվա դրախտային շաղի մեջը, Ժամ ես դարձել տեսքով քո սուրբ՝ Հավլաբարի թաղի մեջը, - Սրտիս անուշ արտասուքին երկնային շա'ղ պիտի ասեմ: Էնքան ըլի մե-մե անգամ տեսքդ տեսնեմ՝ վարդ ես, գոզալ, Էն փուչ կյանքում սրտիս տված անմահական զարդ ես, գոզալ, - Էնպես արա, որ քեզ չասեմ՝ դո'ւ էլ ինձ պես մարդ ես, գոզալ, - Թե լի մնա սիրտս քեզնով՝ ափսոս ու ախ պիտի ասեմ:

Gina, բարև բարով եկաք մեզ մոտ Գայանե ԳԱՐՈՒՆ Է ԳԱԼԻՍ Խոսք՝ Հ. Սահյանի, երաժշտ.՝ Ա . Հեքիմյանի Ձմեռը հալվել դարձել է առու, Դարձել է առու, դարձել է վտակ, Արաքսի հունով նա գնում է հեռու, Գնում է, լցվում է ծովը անհատակ: Հոգնած թևերը քսելով ամպին, Կրծքին դեռ խոնավ ծվենը նրա, Արագիլն իջել Արաքսի ափին՝ Հանգստանում է մի ոտքի վրա: Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս, Դռները բացեք, գարուն է գալիս: Աղբյուրն աղբյուրին իր գիրկն է կանչում, Իրար են փարվում հովերն արթնացած, Ծաղկունքից արբած բնությունն է շնչում, Քանդում է մեղուն ժիր ակնամոմը թաց: Հողն է մայրության հրճվանքից դողում, Թող որ հավիտյան միշտ ազատ մնա, Թող որ ոչ մի ծիլ չմնա հողում, Ոչ մի բույն հավքի թափուր չմնա: Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս, Դռները բացեք, գարուն է գալիս:

Мымрочка, Вы что, меня за мымрочку держите?

Հա, մեկ է, Պլամյա ջան, չի կարելի որ արժանի հայը հայերեն չիմանա: Եվ սա քննարկան առարկա չէ, այլ օրենք է:

Против меня лично тут никто не голосовал. Потому что моя личность в этом разделе как таковая отсутствует, я тут в обсуждениях практически участия не принимаю. Я тут занята в основном тем, что предоставляю ЛЮДЯМ частицу армянской культуры. Так что голосовали против этого, а не меня. Это надо быть полнейшим дураком, чтобы этого не понимать. Поэтому да, Мымрочка, все кто голосовал против того, что я тут делаю - не только турки и кастраты, но и чистейшие бомжи и нелюди.

Ո՞վ ասաց որ կարելի է: Հային չի կարելի:

Что "нда", Аланис? За уши турок и кастратов переживаете?