Աստուած օգնակա՛ն Հայր Սուրբ:
Մատուցեալ ի համբոյր օրհնաբաշխ Սրբոյ Աջոյդ, որով զահեղ խորհուրդ պատարագի փրկութեան ի քաւութիւն մեղաց մերոց մատուցանես, որով և օրհնես զորդիս քո հոգևորս և արձակես զմեղս այնոցիկ, ոյք զքեզ առ Աստուած կալան միջնորդ հաշտութեան` աղաչեմ, զի զոր ինչ գրելոց եմ` մի՛ բարկութեամբ, այլ երկայնամտութեամբ հովուիդ ընկալցիս, զի վասն սիրոյ ճշմարտութեան և ի ջատագովութիւն հաւատոց անձանց մերոց ասասցի: Կամէի ևս, զի հեռի յաչաց բարեպաշտ հաւատացելոց լինէին բանք պատասխանւոյ իմոյ, այլ վասն զի վայրապար մեղադիր եղեր զմեօք և յանիրաւի զմեզ անգէտս Աստուածաշունչ Գրոցն վարկար, հարկաւորիմ սակաւ ինչ ի վերայ ասացելոցդ ի ցոյց ընթեցողաց մատենի քո ճառել:
Աստանօր իսկ ի սկզբան գրառմանս իմոյ այսորիկ կամիմ զնեղութիւն սրտի և զյոյզ մտաց առաջի քո ի խոնարհութեան մեծի արկանել, վասն զի զվարդապետութեանն յԵկեղեցւոջ ունիս զպատիւ և չէր մարթ այսպիսումդ ի խնդիր այպանելոյ ելանել թղթոյն Մաղթանաց մերոց, զոր թէպէտ և ի բազմամեղ տկարութենէ մերմէ, այլ և յանկեղծական հաւատոց եդաք ի խորանս եկեղեցեաց մերոց` զկեանս և զզօրութիւն աշխարհիս մերում ի Տեառնէ հայցելով: Այլ քանզի անարդար և անվայել բանիւք զաղօթական մաղթանս մեր դսրովել եդիր ի մտի և ի մանկունս Եկեղեցւոյ զշփոթ կասկածանաց արկանել բարի քեզ թուեցաւ, հարցից և ես ի քէն. յորժամ զգիշերային ժամերգութիւնն պաշտես, չիցէ՞ քո լուեալ հանապազօրեայ յաճախմամբ` Ողորմութեամբ քով սատակեա,՛ Աստուած, զթշնամիս իմ և կորո՛ զամենայն նեղիչս անձին իմոյ, զի ես ծառայ քո եմ: Կամ յԵրեկոյեան ժամուն չիցէ՞ քո ի տիոց սարկաւագութենէ քումմէ աղերսեալ` Զի մի՛ երբէք բարձրասցին և խորհուրդք նոցա մի՛ կատարեսցին. վախճան կատարածի նոցա վաստակ շրթանց իւրեանց ծածկեսցէ զնոսա: Եւ զոր ինչ սաղմոսերգուին զկնի ասացեալ է` Արկցես ի վերայ նոցա զկայծակունս հրոյ և կործանեսցես զնոսա. ի տառապանաց մի՛ կարասցեն կեալ: Եւ դարձեալ ի նմին տեղւոջ յաւելու` Մարդոյ լեզուանւոյ մի՛ յաջողեսցի ի վերայ երկրի. զայր մեղաւոր չարիք իւր որսասցեն ի կորուստ: Զայս ևս ի նմին սաղմոսէ` Որպէս թանձրութիւն հողոյ, զի սփռեալ է ի վերայ երկրի. ցրուեսցին ոսկերք նոցա մերձ ի դժոխս: Եւ յԱրևագալի ժամուն նախ քան զԼոյսն ձայնիցես`չիցէ՞ քո քաղեալ զսաղմոսն ԿԲ, յորում ասի` Մտցեն ի ներքոյ անդնդոց երկրի. մատնեսցին ի ձեռս սրոյ և բաժինք աղուիսուց եղիցին: Եւ եթէ պահեալ իցէ Ձեր ի վանս Երուսաղէմայ զկարգ պաշտելոյ գիշերայնոյ գուբղայիցն ի վախճանի սաղմոսին ՃԼԶ ընթերցցիս` Դուստր բաբելացւոց թշուառական, երանի՛ որ հատոյց զհատուցումն քո զոր դու մեզ հատուցեր: Երանի՛ որ կալաւ զմանկունս քո և եհար զքարի:
Եւ մի՛ նեղս արկեալ ասասցես, զի ի հնոյ կտակարանէ քաղեմ զբանս, վասն զի Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ` Մի՛ համարիք եթէ եկի լուծանել զօրէնս կամ զմարգարէս. Ոչ եկի ի լուծանել , այլ լնուլ: Ամէն ասեմ ձեզ, մինչև անցցեն երկինք և երկիր, յովտ մի որ նշանախեց մի է` ոչ անցցէ յօրինացն և ի մարգարէից մինչև ամենայն եղիցի: Եւ եթէ դարձեալ համառիցես` զՆորոյ Կտակարանի ցուցեալ զկատարելութիւնն, յիշեցուցից քեզ և զառաքեալն Պետրոս, որ ցԱնանիա և ցՍափիրա ասաց. Ընդէ՞ր ելից Սատանա զսիրտ քո ստել քեզ Հոգւոյն Սրբոյ և շարունակէ. Զի՞ էզի եդիր ի սրտի քում զիրս զայս. ոչ ստեցեր մարդկան, այլ` Աստուծոյ: Եւ զոր ինչ զկնի` յինէն ևս քաջ իմանաս: Եւ ցՍափիրայն զհետ երից ժամուց ասէ. Ահա ոտքն որ թաղեցին զայր քո ի դրանն` հանցեն և զքեզ: Արդ արդեօ՞ք կալցիս ի սրտի քում զհամարձակութիւն զՊետրոս ևս անիծաբան և որպէս զմեզ` անգէտ յԱստուածաշունչ Գրոց մատենէ հռչակել: Եւ աղաչեմ, զի մի՛ զսիրոյ պատուիրանէ աստ խօսեսցիս, զի սիրեմք զթշնամիսն մեր ըստ կարի մարդկայնոյ տկարութեան մերում` զԼևոն և զՍերժ ևս սիրեմք և որպէս յանհատ անձինս` զաղօթս վասն փրկութեան նոցա առ Աստուած մատուցանեմք: Եւ որով մտօք յաղօթասացութեան քում զսաղմոսս Դաւթի ընթեռնուս` նովին մտօք և մեք, զոր դուդ անիծաբանութիւն անուանեցեր` ի վերայ ուրացելոցն ասացաք: Այլ գիտեա՛, զի դաւաճանութիւն ընթացից նոցա ածէ զմահ և զաւեր կորստեան յաշխարհս Հայաստանեայց և նախագահն Հայոց չէ հասարակ ոք և պարտի պատասխանի տալ վասն կենաց ազգիս և անսասանութեան երկրի և սրբութեան տեղեաց նուիրականաց Եկեղեցւոյ: Արդ զամենայն զոր խորհի առնել` լի է մահաբեր և աստուածուրաց նենգութեամբ և մի՛ ասասցես, թէ զայդմանէ ինչ ոչ գիտես: Եւ փոխանակ յանիրաւի մեղս ի վերայ անձինդ առեալ զձայն զաւակաց քոց առ արարիչն իւրեանց դատապարտէիր, դու ինքնին զձայն քո ամբառնալ մարթէիր ընդդէմ այնոցիկ, որք յանսահման ամբարտաւանութեան և յարծաթսիրութեան և յանհաւատութեան իւրեանց վառեցան զինու դիւածնունդ թշնամւոյն ի կործանել զՀայս: Արդ լե՛ր նմանող Ղեւոնդեանց և Գիւտայ և մի՛ զանգիտեր ի սրտմտութենէ այնր, որ յաթոռ Լուսաւորչի զԲրքիշոյի բերէ զնմանութիւն, այլ երկի՛ր առաւել յարդարադատ բարկութենէ Աստուծոյ, որ բերանով Ներսիսի Մեծին այսօր վերստին ասէ ցպաշտպանեալսն քո. Գիտես, ո'վ թագաւոր. վասն այսր ամենայնի ասացեալ է կանխասացութիւնն ամենայն բերանովք մարգարէիցն, եթէ վա՜յ որ շինէ զտուն իւր` եւ ոչ արդարութեամբ, եւ զվերնայարկս իւր` եւ ոչ իրաւամբք. եթէ յառակ առցին ողբքն, եւ ասասցեն` եթէ վա՜յ որ ագահեսցէ զագահութիւն անձին իւրում, որ ոչ է իւր. զի եթէ տունք գեղեցիկք իցեն եւ մեծամեծք իցեն, սակայն յաւեր դարձցին. զի մի՛ ոք բնակիցէ ի նոսա մարդ, այլ ճարակ հօտից լիցի, եւ դադարք գազանաց եւ որջք գազանաց եւ որջք բորենից եւ ճագարաց եւ աղուեսուց, բոյն խորդոց եւ ագռաւուց, եւ անդք սահմանակցաց. վասն այդորիկ աւերեսցին գործք ձեռաց քոց եւ մի' շինեսցին, եւ միանգամայն սատակեսցին ամենայն անօրէնքն բնակեալքն ի նմա. եւ եղիցին դադարք եզանց եւ ճարակք ցռոց, եւ աղուէսք մուտ եւ ելս խաղասցեն յարկս նոցին. եւ մի' շինեսցին, եւ մի' եւս բնակեսցեն, մինչեւ ցյաւիտեան: Արդ միթէ՞ զսուրբն Ներսէս ևս անգէտ տիրաւանդ օրինաց և ոգւոյ Կտակարանաց աստուածայնոց լինել խորհիցիս: Վասն այսորիկ բարւոք արասցես ի բաց ջնջել զգրառումնս զայս ի մատենէ քումմէ և այսուհետ հոգւով սրբութեան և ի բարձրութենէ վարդապետական իշխանութեան քո պաղատել զԱստուած` վերստին ծաղկեցուցանել ի Հայս զլոյս քրիստոսաւանդ հաւատոց և փրկել զմեզ յամենայն չարէ:
Յիշեսջի՛ր, Հայր, զազգս Հայոց իբրև մտանես ի յարկս Աստուծոյ և ներեա՛ բանից յանդգնութեան պատասխանեաց իմոց, որք յանկեղծութենէ մտաց և ի խորագունէ անտի ցաւոյ սրտի ասացան: