SAS

Симон-Каджи, повторяю: Ахтала, Вардзия, Ходживанк и все остальное -грузинское. Но только от***ись.

Хотелось бы узнать, какую цель преследует M.Vahe вывешивая здесь эти фотографии? Для чего?

Մանե, ես պարսկերեն չգիտեմ(Դուք գիտե՞ք), բայց հատուկ Ձեզ համար երեկ պարսկերեն -հայերեն բառարանն եմ թերթել... Մեհր (= հայկական Մի՞հր ) = սեր ,գորով//բարեկամություն, դաշինք//ԱՐԵԳԱԿ//իրանական տոմարի 7-րդ ամիսը Մեհրաբան = գորովագութ//սիրասուն,սիրելի,սիրալիր

Адрбед -это кто? Я знаю Атрпет-а = Атр + пет = огонь + начальник = главный жрец в языческом храме. Квартет, видимо, четверостишие. А я и не знал, что Шираз еще и музыку писал. Интересно, кто был переводчик, насколько хорошо знал русский язык, что քառյակ, как стихотворная форма, перевел как квартет.

Աղոթք առ Սուրբ Մաշտոց Մեսրոպ Մաշտոց՝ Ազգիս փարոս, Վարժարանիս մեր Սուրբ Պաշտպան, Առատ լույսիդ մեջ երկնահոս, Սրտերը մեր թող հագենան: Մեսրոպ Մաշտոց՝ Անհաղթ մարտկոց, Դուն լույս ու բոց՝ Մտքի դարբնոց: Կըռե՛,դարբնե՛ դուն կամքը մեր, Լուսավորե միտքը մեր դուն. Սրտները՝ վեր, աչքերը՝ վեր Քեզմով ըլլանք մենք միշտ արթուն: Մեսրոպ Մաշտոց... Տիպար որդիքն ըլլանք Ազգին, Նկարագրով՝ կուռ ու ջինջ՝ խըղճով, Զոհողության , սիրո ի գին, Կերտենք Հայուն փառքն ապահով: Մեսրոպ Մաշտոց...

Գոռն, ապուպապերին, բաբո-տատերին հանգիստ ենք թողնում: Իսկ պապիդ, եթե դեռ կենդանի է՝ երկար կյանք, իսկ եթե չկա՝ թող լույս իջնի գերեզմանին...

Հաաա՜, արդեն զգում էք, թե ինչ զգացմունքներ ունեմ Ձեր հանդեպ, որ նույնիսկ կարող եք պատմել Ձեր զգացումները իմ զգացումնքների մասին՝ առ դահանակե աչքերով վեշտասնամյա Մարիամ... Հասկանալը քիչ է, օրիորդ Մարիամ, քի՜չ է, զգալ է պետք, զգա՜լ...

Նախ՝ ես ի՞նչ կապ ունեմ «պարսիկ» երևանցիների հետ: Մի՞թե երևանցու տպավորություն եմ Ձեզ վրա թողել: Երկրորդ՝ իմ ծանր հրետանին, ինչպես նշել էի, «Լաբառոշ» մակնիշի գյումրեցիներ են և Աստված մի արասցե բերանները բացեն: :lol: Ի վերջո:Ես իմ ուժերը չեմ գերագնահատում, որովհետև ի սկզբանե գիտեմ, թե խեղճ ու կրակ լոռեցի-քոլեցիները ի՜նչ լեզվածեծ են ուտելու... Հ.Գ. Շաբաթը օրը մի անեկդոտ եմ լսել ապարանցիների մասին:Ապարանցին բողոքում է երևանցուն. -Այ մարդ, մենք օր էշ էինք, էն ղարաբաղցիք ուրդից գիտեին, թե էշն ի՞նչ ը, օր իրանց «էշ ղարաբաղցի» կըսիք:

Мойша, он еще спрашивает почему?

О, ужас! Вы и сейчас из себя ничего не представляете...

Josef Gabcik, Вы типичный еврей, причем грузинского разлива...

Մանե, սո՛ւս մնա, էն լաբառոշ գյումրեցին երկուսիս էլ կսպանի...

Էլ մի ասեք,եթե լոռեցիները Թումանյան չունենային, ապա վրացու տեղ կարող էին անցնել( լոռեցիներ, ինձ հետ չվիճեք, թե չէ էն լաբառոշ գյումրեցիներին ձեր դեմ կլարեմ):

Как нет? У меня, точно, глюки... А почему Вы до сих пор молчали?

Մարո, կոխ բռնողները՝ Սարոն ու Մոսին էին, էն որ վերջում խելագարվեց՝ Սաքոն էր, իսկ Կարոն՝ Չոբան Կարոն սարերի Մի հովիվ էր վիթխարի. Բոյ-բուսաթին նայելիս Մարդու զարզանդ էր գալիս, Բայց զոքանչը անսահման Սիրում, փարում էր նրան: Շատ էր սիրում և Մարոն. -Լավն է, ասում էր, Կարոն, Բերում է ինձ ամեն օր Կանփետ,չամիչ ու խնձոր...

Господи, как быстро растут чужие жены... :lol: Элка, поздравляю...

dprotsakan, а Вы уверены, что правильно поняли выражение "зря Вы огрызаетесь"? Не возражайте, не поняли( = не огрызаетесь, не поняли ). Глюки у меня почти каждый день, посему прошу объяснить, что значит "liovin haskanali e zgatsumid masin". Ինչպե՞ս կամ ո՞ւմ կարելի է հասկանալի լինել իմ զգացումի ՄԱՍԻՆ:

Օրհնեալ է յարութիւն Քրիստոսի = (буквально) Да будет благословлено воскресение Христа...

Աղբյուրը՝ ես եմ, ակունքը՝ Հայաստանը, պատճառը՝ կարոտի ու անհուսության զգացումը, հեղինակը՝ ես չեմ: Համցանցում, բացի սեքսից, մեկ-մեկ հետաքրքիր բաներ էլ եմ գտնում... Հա էլի՝ սավառնում եմ Անդրանիկի պես Ինչպես արծիվ, սավառնում ես լեռ ու ժայռ, Թնդացնում ես երկինք-գետին, Անդրանիկ...

...Ու երբ մեռնեմ, իմ դագաղի ետևից Թող գան միայն մասիսատենչ ու տխրած Բոլոր չքնաղ,լույս աղջիկներն իմ սիրած՝ Հոծ կլինի իմ թաղումը բոլորից: Ու թե ընկնի աչքից ամեն աղջկա Մեն մի կաթիլ՝ սիրո արցունք բյուրեղի,- Ինչպես ծովում, մակույկն իմ լուռ դագաղի, Դեպի իր որբ գերեզմանը կլողա... Բայց երանի՝ ով ինչ հողում էլ թաղվի՝ Գտնի անունն հավերժահայ իջևան Եվ մշտախոս հուշատախտակն իր անվան Մեծ Մասիսի մարմար կրծքին կկախվի: Հ. Շիրազ

Հովհաննես Շիրազ: Մի՞թը այդ երգը չեք լսել:

Աղթամար = Յաղթամայր= Հաղթամայր Հիմա ո՞վ է ձեզ համբուրում, Ծովասարիս ծաղիկներ, Ի՞նչ որսկան է ձեզ ցած բերում Իմ Սիփանի եղիկներ, Վանա ծովի կղզու վրա, Ինչպես բիբը աչքի մեջ, Կա՞ մեր տաճարն Աղթամարա, Ուր կաղոթեր մայրս խեղճ: Ո՞վ է խմում համբյուրն հիմա Ապարանջան աղբյուրիս, Աղթամարա վանքիս վրա Կ՞ա բաց թողած աղավնիս: Վանա ծովի կղզու վրա... Ո՞վ է նայում Վանա ծովիս, Ափին Վանս, բույնս կա՞, Ա՜խ, Սիփանա ծաղկահովիս Գառներս կա՞ն, շունս կա՞: Վանա ծովի կղզու վրա... Ո՞վ է ժողվում անտառներիս Մեղրագազպե մանանան, Փարախները թուխ գառներիս Իրենց տեղը կմնա՞ն: Վանա ծովի կղզու վրա... Հիմա ո՞վ է ձեզ համբուրում, Ծովասարիս ծաղիկներ, Ո՞ւմ արցունքն եք դուք ինձ բերում, Վանա ծովիս ամպիկներ: Վանա ծովի կղզու վրա...

Артур, намек понял? Весна, однако, скоро каштаны зацветут...

Արդե՞ն... Այդ դեպքում հասկանալի է, թե ինչո՞ւ Մարոն հեռացավ... Մեղրամիսն անուշ բան է,անուուո՜ւշ: Մարո, «չոբանիդ» լավ նայիր, որ հանկարծ չոբանություն չանի...

Христос воскресе из мертвых!