Karmir

А когда срок контракта заканчивается, телефон надо вернуть?

AZG Daily #197, 11/01/2005 ՈՒԽՏԱԳՆԱՑՈՒԹՅՈՒՆ ԴԵՊԻ ՍԻՆԳԱՊՈՒՐԻ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԵԿԵՂԵՑԻ http://www.azg.am/palm/?lang=AR&num=2005110117 Սինգապուրի առաջին քրիստոնեական աղոթատեղի Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ Հայ առաքելական եկեղեցու հոգաբարձությունն ու ասիական երկրներում ապրող հայկական համայնքներն, ըստ խմբագրությանն ուղարկված մամուլի հաղորդագրության, նոյեմբերի 11-13-ը կազմակերպում են ուխտագնացություն դեպի Սինգապուր: Արդեն իսկ 100 հոգի գրանցվել են, ստեղծվել է հատուկ կայքէջ՝ տոնակատարության եւ եկեղեցու պատմության վերաբերյալ անհրաժեշտ տեղեկություններով: Հաղորդագրությունից տեղեկանում ենք, որ չնայած հայկական համայնքը փոքր է եղել Սինգապուրում եւ Մալայզիայում (մոտ 830 հոգի) նրա ազդեցությունը երկրների սոցիալ-տնտեսական կյանքի վրա բավական մեծ է եղել: Գրող Նադյա Ռայթն իր «Հարգված քաղաքացիներ: Սինգապուրում եւ Մալայզիայում ապրող հայերի պատմությունը» գրքում նշում է սինգապուրյան չորս սրբությունների մասին, որոնց գոյությունը նա վերագրում է հայերին. Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցին, «Ռաֆլզ» հյուրանոցը, «Սթրեյթ թայմս» թերթը եւ «Վանդա միսս Ջոլկիմ» խոլորձը, որն ընդունված է համարել Սինգապուրի ազգային ծաղիկը: Ամենայն հայոց կաթողիկոս Գարեգին Բ-ի հայրապետական օրհնությունը վայելող ուխտագնացությունը նախագահելու է Ավստրալիայի եւ Նոր Զելանդիայի Հայաստանյայց թեմի հոգեւոր առաջնորդ Աղան արք. Բալիոզյանը: Ուխտագնացությանն արձանագրվելու վերջին ժամկետն է նոյեմբերի 4-ը՝ հետեւյալ հասցեով. «[email protected]»: Also see: http://armeniansinasia.org

AZG Daily #197, 11/01/2005 ԱՌԱՋԻՆ ԱՐՁԱՆԸ ՏԱՌԵՐԻ ՊՈՒՐԱԿՈՒՄ http://www.azg.am/palm/?lang=AR&num=2005110114 Վերածնվում է հազարամյակների պատմությունը Մաշտոցյան գրերի 1600-ամյակին նվիրված Տառերի պուրակում տեղադրվեց հայ մեծ մտածող, գիտնական, մաթեմատիկոս, աստղագետ Անանիա Շիրակացու արձանը, եւ սրանով հիմք դրվեց պուրակը հայ անվանի մտածողների, գիտնականների, ինչպես նաեւ նրանց ստեղծագործություններին նվիրված հուշարձանախմբի ստեղծմանը: Հոկտեմբերի 30-ին արձանի բացմանը ներկա էին կառավարության անդամներ, մտավորականներ: Շիրակացու արձանի ստեղծումն ու տեղադրումը նախաձեռնել էր «Նիգ-Ապարան» հայրենակցական միության (նախագահ՝ Վրեժ Մարկոսյան) Գյումրու մասնաճյուղը՝ Գյումրու վերընտրված քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի գլխավորությամբ: Մոտ 4 մետր բարձրության տուֆե արձանի քանդակագործը Արտուշ Պապոյանն է: Այստեղ, ուր բոլոր տառերը տուֆից են, ըստ քանդակագործի, այլ նյութից արձան կառուցելն անհնար կլիներ: Շիրակացու վեր բարձրացրած ձախ ձեռքում երկրագնդի եւ տիեզերքի սիմվոլն է, իսկ աջ ձեռքը դեպի ներքեւ է ուղղված: Ըստ քանդակագործի՝ վերեւ եւ ներքեւ պարզած ձեռքերը երկնքի եւ երկրի հետ կապի խոսուն վկայություն են: «Նիգ-Ապարան» միության պատվո նախագահ, ՀՀ գլխ. դատախազ Աղվան Հովսեփյանը նշեց, որ քարտառերի պուրակում պատրաստվում էին առաջինը տեղադրել Աստվածաշնչին նվիրված հուշարձանը, սակայն Շիրակի գործընկերներն ավելի արագ ավարտեցին Շիրակացու արձանը: Նախապատրաստվում են հուշարձաններ՝ նվիրված Նարեկին, Խորենացու «Հայոց պատմությանը», բազմաթիվ հայ մտածողների արձաններ: Դեռեւս հստակ չէ, թե տարիներ անց ինչ ծավալներ է ունենալու հուշարձանների այս պուրակը, սակայն Աղվան Հովսեփյանը հույս ունի, որ Արագածի ողջ լանջին հուշարձանների մի գեղեցիկ համալիր է լինելու՝ բնության գրկում: Պարզվում է՝ այս մտահղացումը նախկին ավանդույթի վերածնունդ է: «Քրիստոսից առաջ Նեմրութ սարի լանջը հայերը զարդարել են հին աստվածների քանդակներով, ինչը համաշխարհային մշակութային ժառանգության մեջ համարվում է լավագույն կոթողներից մեկը: Այսօրվա Թուրքիայի տարածքում գտնվող այդ համալիրն ընդգրկված է համաշխարհային մշակութային ժառանգության ցանկում», ասաց մշակույթի փոխնախարար Գագիկ Գյուրջյանը: Նրա գնահատմամբ՝ այս մտահղացումը նոր ձեւ եւ իմաստ է ստանում, երբ մեր ժողովրդի կյանքում մեծ ավանդ ունեցած մարդկանց ենք մեծարում՝ նրանց արձանները տեղադրելով: «Մարդիկ, ովքեր զբաղված են մշակութային ժառանգության պահպանմամբ, շատ ողջունելի պետք է համարեն այս քայլը. սա մշակութային ժառանգության նորովի ներկայացում է», ասաց նա: Գյումրու քաղաքապետարանը «Իրավաբանական գիտությունների բնագավառում ունեցած բացառիկ հաջողությունների եւ անմոռանալի ներդրումի համար մշակույթի սիրահար, հայ մեծանուն վարպետներին լավագույնս գնահատող» ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին պարգեւատրեց պատվավոր «Վարպետ» կրծքանշանով: «Երբեք չեմ մտածել, որ մշակույթի բնագավառում պարգեւներ կստանամ, որեւէ բան կյանքում չեմ արել պարգեւներ ստանալու համար», ասաց գլխավոր դատախազը: Հաջորդը հավանաբար կտեղադրվի Մովսես Խորենացու արձանը, Տավուշի մարզպետն էլ խոստացել է Մխիթար Գոշի արձանը դնել: Մյուս տարի նախատեսվում է ծառատունկ կազմակերպել, այգի հիմնել:

AZG Daily #197, 11/01/2005 «ԳՈՀԱՐԸ» ՊՈԼՍՈՅ ՄԷՋ http://www.azg.am/palm/?lang=AR&num=2005110101 Կիպրահայերն ու լիբանանահայերը տակաւին խանդավառութեամբ, նաեւ կարօտով կը յիշեն Գիւմրիի «Գոհար» սեմֆոնիկ նուագախումբի եւ երգչախումբի 2002-ի ամռան տեղի ունեցած ելոյթները Նիկոսիոյ եւ Բէյրութի մէջ: Հոկտեմբերի 2005-ին կարգը պոլսահայութեանն էր ըմբոշխնելու «Գոհարի» մատուցած «բոլոր ժամանակներու հայկական սիրուած երգերը»: 9, 10, 11, 12 հոկտեմբերին Պոլսոյ Լիւթֆի Քրդար կեդրոնին մէջ, Պոլիսէն, արուարձաններէն, Թուրքիոյ այլ քաղաքներէն, մինչեւ իսկ Ատանայէն ժամանած աւելի քան 7000 հայ եւ օտար հանդիսատեսներ «իրենց ափերը պայթեցնելու աստիճան» ծափահարեցին, արտայայտելու համար իրենց սէրն ու կարօտը հայ երգին ու երաժշտութեան նկատմամբ, ինչպէս նաեւ յայտնելու իրենց շնորհակալութիւնը այս հոյակապ ձեռնարկը կազմակերպողներուն ու հովանաւորներուն: Ինչպէս միշտ, մաէսթրո Սեպուհ Աբգարեան նաեւ այստեղ փաստեց իր վարպետութիւնը: Մաէսթրոյի հմուտ ղեկավարութեան ներքոյ, հայկական սիրուած երգերու յաճախ իւրայատուկ մշակումով ելոյթ ունեցող նուագախումբը, երգչախումբը եւ տասնեակ մը մենակատարները գրաւեցին պոլսահայութեան սիրտն ու միտքը: Յատկապէս աչքի կը զարնէր երիտասարդներուն ու պատանիներուն, մանաւանդ Պոլսոյ հայկական վարժարաններու աշակերտներուն բուռն եռանդը, որոնք կը պարէին պարախումբին հետ, կ՛երգէին երգչախումբին հետ ու որոտընդոստ ծափողջոյններով կը թնդացնէին սրահը: Լիբանանեան ու կիպրական նախկին երգացանկին վրայ աւելցուած էին 35 նոր երգեր: Պարախումբը առաւել կատարելագործուած էր, ճոխացած էին բեմական հնարանքները: Երկուշաբթի 10 հոկտեմբեր Գալա ելոյթին ներկայ էին Պոլսոյ հայոց պատրիարք Մեսրոպ արք. Մութաֆեանը, Պոլսոյ եւ հայաբնակ թաղերու թաղապետներն ու քաղաքապետական խորհուրդներու անդամներ եւ այլ պաշտօնական հիւրեր: Տեղական՝ հայկական եւ թրքական մամուլը դրուատանքով արտայայտուեցաւ այս աննախընթաց ձեռնարկին մասին: Լիբանանահայ Յարութ, Շահէ եւ Նար Խաչատուրեան եղբայրներուն ամբողջական նիւթական եւ բարոյական նեցուկը վայելող այս ձեռնարկը, ինչպէս նաեւ Գիւմրիի «Գոհար» երաժշտանոցն ու յարակից գործունէութիւնները ձօնուած են իրենց ծնողաց՝ Արամի յիշատակին ու Գոհարի պատուին: Մամուլէն մէջբերումներ «Սապահ» - «Գոհար ելոյթ մը»: «Ակօս» - «Գոհարը» նուաճեց Պոլիսը», «Ստանբուլէն «Գոհարը» անցաւ»: «Ժամանակ» - «Գոհարը» կը կախարդէ իստանբուլահայ գեղարուեստասէրները՝ իր մակարդակով ու յաջողութեամբ», «Գոհարի» իրարայաջորդ բեմական յաղթանակները աննախընթաց օրերու եւ ապրումներու առիթ կը հանդիսանան», «Իստանբուլահայ գեղարուեստասէրները... բառին բուն իմաստով ապրեցան երազային օրեր»: «Մարմարա» - «Գոհար» երգչախումբի գոհար համերգները սկսան», «Ներկաները իրենց ափերը պայթեցուցին երկու ժամ շարունակ ծափահարելով եւ խանդավառութիւն արտայայտելով», «Երկրաշարժ տեսած Գիւմրիի ընդերքէն կը պոռթկար վերածնունդը աւետող կենսուրախ եւ որակաւոր ժողովրդական երաժշտութիւն», «...արուեստի իսկական խնճոյք մը անպայման տակաւին երկար ժամանակ պիտի արձագանքեն սրահին մէջ ու մեր ականջներէն ներս»:

AZG Daily #197, 11/01/2005 ԳԱՎԱԹԸ ՀԱՆՁՆՎԵՑ ԵՎԳԵՆԻ ԽԱԲԻԼՈՎԻՆ http://www.azg.am/palm/?lang=AR&num=2005110120 «Կարեն Դեմիրճյան» մարզամշակութային համալիրում իրենց մրցավեճն ավարտեցին ըմբիշները, որոնք վիճարկում էին ըմբշամարտի հայ անվանի վարպետ, օլիմպիական խաղերի արծաթե մրցանակակիր, աշխարհի գավաթի եռակի հաղթող Ստեփան Սարգսյանի անվան գավաթի 10-րդ խաղարկության պարգեւները: Մրցագորգ էին դուրս եկել 7 երկրների 100-ից ավելի ըմբիշներ: Բացի Ստեփան Սարգսյանից, մրցումներին ներկա էին նաեւ անվանի մի խումբ մարզիկներ՝ օլիմպիական խաղերի կրկնակի չեմպիոն, ներկայումս Բուլղարիայում բնակվող Արմեն Նազարյանը, Ալեքսանդր Կարելինը, Ալեքսանդր Մեդվեդը եւ ուրիշներ: Գոտեմարտերն անցան բավական թեժ մրցակցությունում: Եվ դա բնական էր, քանի որ շատ բարձր էր հաղթանակի արժեքը: Բացի խաղարկվող մեդալներից, մրցանակակիրները պարգեւատրվում էին համապատասխանաբար 3000, 2000 եւ 1000-ական դոլարին համարժեք դրամով: Հայաստանի պատվիրակները նվաճեցին 4 մեդալ (2-ական արծաթե եւ բրոնզե): Առավել հաջող հանդես եկան Սեւակ Բաղդյանը (60 կգ) եւ Էդգար Ենոքյանը (84 կգ), որոնք միայն եզրափակիչ գոտեմարտերում զիջելով մրցակիցներին, բավարարվեցին արծաթե մեդալներով եւ պարգեւատրվեցին 2000-ական դոլարով: Միհրան Ջավուրյանն (55 կգ) ու Սուրեն Մարկոսյանը (66 կգ) դարձան բրոնզե մրցանակակիրներ: Իսկ ըստ քաշային կարգերի մրցաշարի հաղթողներ դարձան Ալեքսանդր Զախարովը (55 կգ, Ուկրաինա), Եվգենի Խաբիլովը (60 կգ, Ուկրաինա), Ռամազ Աբարկխանովը (66 կգ, Ռուսաստան), Գելա Սագելաշվիլին (74 կգ, Վրաստան), Նաուրուզ Թեմրեզովը (84 կգ, Ռուսաստան), Տոխտար Թեմրեզովը (96 կգ, Ռուսաստան) եւ Ալեքս Մոդեբաձեն (մինչեւ 120 կգ, Վրաստան): Գլխավոր մրցանակը՝ Ստեփան Սարգսյանի անվան գավաթը, հանձնվեց ուկրաինացի Եվգենի Խաբիլովին: (60 կգ): Ժամանակին այդ քաշային կարգում է հանդես եկել Ստեփան Սարգսյանը: ԱՇՈՏ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ

AZG Daily #197, 11/01/2005 КАКИМ БУДЕТ ЕРЕВАН В 2020 ГОДУ http://www.azg.am/palm/?lang=RU&num=2005110104 Директор института «Ереванпроект» пытается заверить, что более озелененным Генеральный план города Еревана, рассчитанный на период до 2020 года вчера на состоявшейся в мэрии города пресс-конференции представил директор института «Ереванпроект» Гурген Мушегян. До этого он заявил, что генплан будет обсужден также 12 ноября в Центре «Текеян», а сегодня он находится в стадии экспертизы. По заверению директора «Ереванпроекта», работали над тем, чтоб генплан был реальным. Осуществление его положений будет финансироваться 2-мя источниками - это государственный бюджет и инвестиционные программы. Документ будет носить экологическую направленность. Планируется расширить зеленую зону города Еревана. Учитывая, что до сегодняшнего дня происходит совершенно противоположное, трудно поверить словам Гургена Мушегяна, тем не менее, именно об этом сообщил директор института. Зеленые зоны будут 3 видов: общие, специального назначения и ограниченного использования. В настоящее время общая площадь зеленых зон составляет 4951 га, а это означает, что на одного жителя приходится 44,8 кв.м. Предусматривается в 2020 году общую площадь зеленых территорий увеличить до 9397 га. В этом случае площадь зеленых насаждений на 1 жителя составит 78,3 кв.м. С этой целью проектируется и будет завершен в этом году проект строительства оросительной системы города Еревана. Предусматривается, что в 2020 году население города Еревана должно достигнуть 1,2 млн. человек. Самые большие проекты связаны с реорганизацией уличной сети столицы. Предусмотрено построить 2 объезжие дороги, которые разгрузят движение в центре города. Для этого потребуется сумма в 10 млн. долларов. Будут реорганизованы околотки «в большом количестве», учитывая сейсмичность столицы и инженерные инфраструктуры. На вопрос «за счет чего будут увеличены зеленые зоны» Гурген Мушегян ответил, что город застроен не полностью и на предоставленной ему в 1956 году административной территории имеются свободные участки, которые будут озеленены. По его заверению, ни один кв. метр зеленых территорий, находящихся в центре города Еревана, не приватизирован. Они предоставлены в аренду и с течением времени будут освобождены от кафетериев, и эта проблема также будет решена. Такую точку зрения выразил директор института «Ереванпроект». В связи с этим, кстати, хотелось бы отметить, что при желании эту проблему можно решить и сегодня, поскольку занимающиеся застройкой на зеленых территориях нарушили нормы, установленные заключенным с мэрией договором. В этом случае, опять же согласно тому же договору, мэрия имеет право ликвидировать эти договоры и даже оштрафовать упомянутых застройщиков за отклонение от проекта.

Приём поздравлений завершён, всем спасибо ещё раз Давайте вместе делать этот раздел интересным А эту тему я закрываю как явный оффтопик (В общем замучался на поздравления отвечать )

Mianum em Lazari yev Black_angeli hastsein ughhvats shnorhavoranqnerin yev baremaghtanqnerin

Vardan jan bari tsarayutyun yev bari veradarts!

Спасибо Артур джан Буду стараться чтобы интересно было не только мне

Спасибо Այդ աքլորը իր փիդրելուն է սպասում

Кстати, по-моему в 1990 году в ереванском метро было около 100 вагонов, сейчас осталось всего 25. Теперь понятно куда они подевались Метро Еревана работает с большими убытками, стоимость билета в три раза ниже себестоимости проезда одного пассажира. Подвижный состав естественно не обновляется. Замечу что наши восточные прикаспийские соседи за последние годлы построили несколько новых станций и закупили новые составы. А у нас маршруточная мафия, имеющая своих покровителей в мэрии и в правительстве делает эксплуатацию метро заведомо невыгодной, из-за чего наше метро сегодня находиться в плачевном состоянии.

В Ереване прошёл международный турнир по вольной борьбе http://www.regnum.ru/news/537677.html В спорткомплексе имени Карена Демирчяна в Ереване состоялся розыгрыш Кубка по вольной борьбе, посвященный экс-чемпиону Олимпийских игр Степану Саргсяну. На мероприятии приняли участие спортсмены из 14 стран мира, а среди почетных гостей было 15 Олимпийских чемпионов - в том числе трехкратные чемпионы Олимпиады Александр Карелин и Александр Медведь. Было разыграно семь золотых медалей. В весовой категории до 55 кг победу отпраздновал украинец Александр Захарук. В весовых категориях до 66 кг и до 84 кг золотые медали завоевали российские спортсмены - Рамазан Ибарханов и Наурус Темрезов соответственно. Грузинский "вольник" Алекс Модевадзе был лучшим в весовой категории до120 кг, победив в финале россиянина Заирхана Магомедалиева. На второй день соревнования были разыграны медали в весовых категориях до 60, 74 и 96 кг. Вторую золотую медаль для своей страны принес украинский борец Евгений Хавелов (60 кг). Поистине сенсационным стало поражение в третьем круге турнира олимпийского чемпиона, россиянина Адама Сайтиева (74 кг). Победу в этой весовой категории отпраздновал грузинский спортсмен. И, наконец, в весовой категории до 96 кг на высшую ступень пьедестала поднялся еще один представитель России - Тохтар Темрезов. Отметим, что хозяева мероприятия - армянские борцы не удостоились медали высшей, пробы, ограничившись двумя серебряными и двумя бронзовыми медалями.

Учтём

:lol:

Если у властей Азербайджана хватит здравомыслия то они займутся утилизацией возможной радиационной опасности. Срок хранения в контейнерах ограничен, после его истечения происходит разрушение контейнера и проникновение радиации в окружающую среду. Именно поэтому Армения согласилась на уничтожение запасов меланжа, хранящегося на складах. Так что если они понимают что это такое, то должны утилизировать эти отходы на полигонах, скорее всего России. Под это дело можно и неслабый грант получить с западных доноров. Если здравомыслия у них не хватит, то они попытаются продать это дело в Юго-восточную Азию, возможно Пакистан, выручив большие деньги, а если об этом станет известно в мире, то ещё и попутно заработав славу государства поддерживающего международный терроризм.

Почему бы нашему "патриоту" не владеющему армянским языком и жаждущему "возрождения язычества" в Армении, не подумать о распространении язычества и прочих извращениях в своих Россиях? Да и вообще, какое отношение господин Язычник имеет: а) к Армении б) к армянам кроме своего "патриотизма"? Из ответа на эти вопросы очевиден ответ на другой вопрос: "а какое ему собственно говоря дело до армян и религии армян"? Ответ: никакого

Поклоняющиеся солнцу http://smi.kuban.info/article/22790/1003 В солнечной Кубани проживают представители 120 народностей. Однако не все могут назвать это общежитие мирным. Турки-месхетинцы перебираются в США, где им предоставили статус беженцев. Около 5 тысяч уже покинули Кубань, остальные 10 тысяч - оформляют документы. Вслед за турками к американским властям обратились хемшилы, батумские курды, а совсем недавно - езиды. Не граждане Станица Неберджайская, где живут 60 семей езидов, находится в 30 километрах от Новороссийска. Благополучной ее назвать не поворачивается язык: ветхие дома, где о таких благах цивилизации, как канализация и горячее водоснабжение, никто и не помышляет, по "неиспорченным" асфальтом дорогам уныло бродит домашний скот. Езиды приехали сюда в 1989 году - после землетрясения в Армении. Сейчас их на Кубани 5,5 тысяч. В станице Неберджайской из 2000 ее жителей 400 - езиды. Так называют выходцев из Армении, исповедующих особую религию, сочетающую древние иранские верования, иудаизм, несторианство и ислам. Если верить ученым, - это потомки древней расы арийцев, поклонявшихся солнцу. В 1989-м езиды скупали дома-развалюхи у крымских татар, которые уезжали на родину. Но даже в этих развалюхах, спустя 16 лет, лишь немногие из езидов могут прописаться. И только единицы из них сумели получить российское гражданство. - В 1989-м в ходу были так называемые "ручные" сделки на недвижимость: продавец и покупатель дома заключали договор при свидетелях, но нотариусы их не заверяли. Мы шли в паспортный отдел, чтобы прописаться, оттуда нас посылали в БТИ оформлять документы на дом. В БТИ же от нас требовали прописку. Так и ходили по замкнутому кругу, - пояснил лидер местных езидов Ахмад Чолоян. Прописка - не единственный камень преткновения на пути к российскому гражданству. Надо собрать кипу документов, в том числе справку из МВД Армении о том, что человек не находится в розыске и не имеет судимости. На почтовые запросы армянское МВД не отвечает, а на дорогу в Армению нужны немалые деньги, к тому же по старым паспортам, в которых с 2003 года перестали продлевать регистрацию, билет никто не продаст. А значит, - за пределы России не выедешь. Но даже когда все документы собраны, гражданство может получить не каждый. - Я собрал весь пакет документов еще четыре года назад, осталась только справка из Сбербанка, что на счету каждого из членов моей семьи лежит по 15 тысяч рублей, - рассказал житель станицы Титал Мстоян. - Нас пятеро. Откуда я возьму 75 тысяч? Не люди Без гражданства, единственная работа, на которую езиды могут рассчитывать, - сезонно-временная. - Работа на стройке - единственный вид заработка, - говорит Кялаш Стуян. - Пока был сезон, работал, семья держала восемь голов скота. Теперь работы нет, пришлось резать скот. Скоро зима, что делать - не знаю. Три поколения семьи Кялаша живет в саманном доме из двух комнат. Скромный скарб привезли из Армении. Кровати - почти все убранство дома, в углу - два поломанных советских телевизора, что такое "Спокойной ночи, малыши" его маленькая дочь Эльвия не знает. Кялаш не так давно женился на русской девушке Лене, они познакомились в Кабардинке, куда та приехала на отдых. На вопрос, как она решилась уйти жить в такую нищету, пожимает плечами - любовь: Кстати, права на любовь у езидов тоже нет - в ЗАГСе их союзы не регистрируют. Когда рождаются дети, свидетельства о рождении не дают - только справку. А о единовременном пособии на рождение ребенка и говорить нечего. Езиды, рожденные на Кубани, еще более бесправны, чем их пришлые родители, - у тех хоть и старые, но все же паспорта. Молодежь не получает на руки ничего. Профессиональное или высшее образование для них не существует. Не свои С коренным населением езиды в Неберджайской сосуществуют мирно - с некоторыми семьями даже дружат. Местное казачество их тоже не трогает. Зато беспредельничают заезжие казаки. - Три года назад к нам приезжали казаки из Анапского района - ходили вместе с участковым, проверяли документы, обыскивали дома. Вроде, вели себя спокойно, - рассказал Хэдр Шароян. - А потом встретили меня на улице уже без участкового, затолкали в "Уазик". Мой друг Искандер увидел это, подошел и попытался поговорить по-хорошему. Они и его следом за мной бросили в машину. Били нас дубинками, пинали, говорили, что езидам не место на Кубани. Они были пьяны. Потом кто-то из них предложил, мол, давайте сделаем езидам сюрприз, утопим этих двоих. Стали обсуждать, как проскочить гаишников. Гаишники нас и спасли: остановили машину, заглянули внутрь, я к ним рванулся: Уголовного дела так и не завели, хотя были и результаты судмедэкспертизы, и обращение в милицию: Но как рассказали в станице, уже был случай, когда анапские казаки убили двух братьев-езидов из станицы Чейкон. Над убийцами был суд, приговор - три года лишения свободы. - Мы попросились в Америку от безвыходности, - заявил Ахмад Чолоян. - Это скорее попытка привлечь внимание к нашим проблемам, ведь на самом деле никто уезжать не хочет. А уж тем более - старики. Мы 17 лет просим кубанские власти дать нам российское гражданство. Но идет противостояние. А весной этого года власть через прессу открыто заявила, что нам здесь не место, чиновники назвали нас армянскими цыганами. Нам говорят убираться туда, откуда мы приехали. Но в Армении у нас ничего нет, и по их законам мы уже не граждане, а уж тем более - наши дети, которые здесь родились. Если ситуация не сдвинется с мертвой точки, мы будем вынуждены уехать в Америку. Как пояснил директор Новороссийского комитета по правам человека Вадим Карастелев, власти США пока не приняли окончательного решения по обращению батумских курдов, хемшилов (на Кубани живет по тысяче представителей этих народов) и езидов. Американцы хотят подробнее ознакомиться с условиями их проживания на территории Кубани. Сами же представители малых народов считают ожидание медленной смертью: нет гражданства - нет работы - нет денег - голодная семья - больные дети, которые, как не граждане России, не могут получить даже медицинскую помощь. P. S. С просьбой прокомментировать, почему малые народы покидают Кубань, обратился к губернатору Краснодарского края Александру Ткачеву. На что его пресс-секретарь Вячеслав Смеюха ответил, что губернатор вряд ли знает о том, что батумские курды, хемшилы и езиды решили податься в Америку, а потому - комментировать нечего. Может, из того, что губернатор Ткачев "вряд ли знает об этом" и вытекают все проблемы малых народностей, населяющих Краснодарский край?

Shat chisht e nkatvats - Hamatsants@ li e anmakardak haykakan forumnerov. Anmakardak aselov, i nkati unem anaroghj mtnolortov patvats forumner. Ayd mtnolord@ kutakum e aydpiszi forumnerum yurahatuk kontingent-i mardkants. Chem uzum matnanshel , bayts orinak, kan forumner vorteghi mtnolort@ "shurtvats"-akan e. Aydpiszi forumnerum havaqvogh hayutyun@, himnakanum yeritasard hasaki, aravotsits yereko zbaghvats e bambasanqnerov u "zvarchali khosaktsutyunnerov", aysinqn datark u animast durs talov (mardiq kan voronq 2 shapatum 5000 posting en ugharkum, voronts bovandakutyan gumarakan imast@ havasar e 0-i). Ayd forumnerum himnakan shpum@ irakanatsvum e ruseren, masnakitsner@ chen kisum hay arjeqner@ ayl @ndhakarak@ otaretsvats (rusatsvats kam amerikatsvats) en - lezvov, tarber hartserin veraberyal tesaketnerov, varveladzevov yev mtatselakerpov. Hatchakh sut qaghaqavarutyan yev politkorrektnost' kochvatsi ays kosmopokit hetevordner@ adrbejanakan masnakitsneri het virtual yeghbayrutyun en knqum u hamategh mughamner yergum "2 joghovurdneri yeghbayrutyan masin". Batsi ayd, aydpiszi forumnerum tirum e haykakan hasarakutyan argelqnerits u tabunerits azat mtnolort, usti azatoren yev shat ashkhujoren, "zhamanakakits arzheqneri" tesankyunnerits, qnnarkvum en serakan kyanqi volortin verabervogh hartser, inch@ koptoren hakasum e hay hasarakutyan baroyakan chapanishnerin. Ayd amen@ arants zzvanqi kam amotits karmrelu kardaln anhnar e. Tsavali e vor mer aysorva Spyurqi yev nuynisk Hayastani yeritasardutyunn aydpiszin e. Nayev petq e nshem, vor aydiszi forumneri yev nrants hachakhordneri zgali mas@ nakhkinum hatchakhel en mer forum, vortegh inch-inch patcharnerov chen karoghatsel irents tegh@ gtnel yev "tchvel" en urish forumner. Sa, tchanayats mer forum@ nuynpes terutyunnerits azat che, yerevi khosum e mer forumi kayun azgaynamet yev avandavorakan bnuyti masin, inch@ shat urakhali past e.

Ну, не совсем

Точно подмечено :lol:

Yete chasel voch mi ban, apa hastat chi lsi voch voq. Isk yete bolorov miasin bardzradzayn mer "che"-n asenq chen karoghana irants shlangi tegh dnel.

Варвары занимаются тем что они любят и умеют лучше всего - варварством.

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈԻՄԱՆՅԱՆ ԵՂՋԵՐՈՒՆ Արշալույսից առաջ մենք դարան էինք մտած Եղնուտի կիրճում: Ես իմ դիրքից պահում էի առաջիս ընկած բացատը: Դիմացս կանգնած էր խոր ու անթափանցելի մութն անտառը: Հետզհետե գիշերվա խավարն սկսեց նոսրանալ: Ժայռերը խոժոռ, քնաթաթախ դուրս նայեցին աղջամուղջի միջից: Երկինքն սկսեց գունատվել ու պարզվել: Ապա երևաց Եղջերուն - Լուսաստղը: Վեր կացավ վաղորդյան զեփյուռը: Ծաղիկները շարժեցին իրենց գլխիկները, խոտերը դողդողացին, տերևները շրշացին: Անտառն սկսեց զարթնել: Մոտակա թփից մի ծիտ ճկաց, մի ուրիշը՝ մյուս թփից, մեկն էլ հեռվից... Ես աննկատելի դուրս էի եկել իմ թաքստոցից ու զմայլած դիտում էի շուրջս - բնությունը, էն սրբազան ժամին, երբ ծագում է առաջին լույսը: Հանկարծ մի ձայն... չորացած մի ճյուղ կոտրվեց մոտիկ անտառում: Աչքս չի որոշում, թե ինչ կա էնտեղ, միայն պարզ լսում եմ զգույշ ոտնաձայնը, որ խաշամը կոխելով առաջ է գալի – խը՛շտ, խը՛շտ, խը՛շտ... Բան չի երեում, բայց դարձյալ խը՛շտ, խը՛շտ, խը՛շտ, մոտենում է ավելի ու ավելի... Եվ, ահա, դուրս եկավ... Ես առաջին անգամն էի տեսնում եղջերուն ազատ բնության մեջ: Նա դուրս եկավ մի խաղաղ հպարտությամբ, վեհ ու չքնաղ, ինչպես բնության ամեն մի գեղեցկությունների տերն ու թագավորը: Կիսովին, դեռ անտառի մթության մեջ կանգնած, վայրենի շնորհքով ոլորեց երկայն վիզը ու նայեց իմ կողմը: Ամենագեղեցիկ հայացքը, որ ես տեսել եմ իմ կյանքում: Ես շփոթվեցի, ամաչեցի, ուզեցի թաքցնել հրացանս... Շարժվեցի թե չէ, նա շտապով ետ թեքեց իր կարապի վիզը, վիզը ետ թեքելուն պես հարևան դիրքից որոտաց որսկան Օսեփի հրացանը: Հրացանի ձայնից անտառը որոտաց ու սկսեց ճռճռալ: էն եղջերուն էր փախչում: - Հա՛յ քո տունը չքանդվի,-ինձ հանդիմանելով դուրս թռավ որսկանն ու վազեց դեպի մոտիկ բլուրը, տեսնի ո՛ր կողմից կերևա փախած որսը: Առավոտը բացվում էր, և էնքան լուս էր, որ կարողացանք կանաչ խոտերի վրա գտնել թարմ արյան հետքը: Վիրավորված էր եղջերուն: Արյան հետքը բռնեցինք ու գնացինք որոնելու: - Էսքան որ արյուն է տվել, ինչքան ուզում է գնա՝ մերն է,– հայտնեց որսկան Օսեփը: Իրիկնապահին նրան գտանք մի խոր անտառում: Նա ընկած տեղից իր երկայն վիզը մեկնեց մեզ: Ես տեսա՝ ինչպես չէր կարողանում գլուխը պահի, շարժում էր անդադար ու նայում էր մեզ իր պղտոր, շշկլած, անորոշ հայացքով: Հանկարծ կարծես գլխի ընկավ, աշխատեց վեր կենա, ծնկները վեր բարձրացրեց ու կրկին ճղփալով ընկավ իր արյան մեջ մի ծանր, անզոր թառանչով: Որսկանը վրա վազեց... Ես ուզեցի մի բան ասեմ, ամաչեցի... Նա բռնեց եղջերուի գլուխը, ոլորեց գեղեցիկ վիզը... Ես դարձյալ սիրտ չարի... Եվ ահա դաշույնը փայլատակեց: ես երեսս շրջեցի, իբրև թե սարերին եմ նայում: Ետևից մի խուլ տնքոց լսեցի... ու, չգիտեմ ինչու, սկսեցի մտածել կյանքի ու մահվան մասին, և էնպե՜ս տգեղ էր թվում ինձ կյանքը...