Karmir

«Ազգ» N 20, 04/02/2006 http://azg.am/?lang=AR&num=2006020413 «ԱՐԺԵԶՐԿՎԱԾ Է ԱՄԵՆ ԻՆՉ» Հարցազրույց պատմաբան-մշակութաբան Արգամ Այվազյանի հետ Երեւի Հայաստանի ոչ մի պատմական շրջան այնպիսի հարուստ գրականություն չունի, ինչպես Նախիջեւանը: Դրա համար մենք պարտական ենք մեծ հայորդի, հայրենասեր Արգամ Այվազյանին: Այն, ինչ կատարել է Ա. Այվազյանը, կատարյալ սխրանք է: Նրա կատարածը մի ամբողջ գիտահետազոտական ինստիտուտի աշխատանք է, բայց կատարել է միայն ինքը՝ հայրենասեր հայորդի Ա. Այվազյանը»: Այսպես է բնորոշել հայագետ-նախիջեւանագետ Արգամ Այվազյանի գիտական, հիրավի, ամենայն ուշադրության արժանի գործունեությունը Գիտությունների ազգային ակադեմիայի ակադեմիկոս Վարազդատ Հարությունյանը: Բազմաթիվ գիտական ուսումնասիրությունների, առանձին գրքերով հրատարակված 17 մենագրությունների հեղինակ Ա. Այվազյանը անցյալ տարի՝ 2005 թ., Նախիջեւանի պատմական գավառների վերաբերյալ հրատարակեց եւս երկու խիստ կարեւոր աշխատություններ: Այս առիթով էլ ընթերցողների ուշադրությանն ենք ներկայացնում ստորեւ ներկայացվող հարցազրույցը: - Պարոն Այվազյան, անցյալ տարին Ձեզ համար բավականին արգասաբեր եղավ եւ հաջողվեց հրատարակել երկու արժեքավոր եւ ստվարածավալ ուսումնասիրություններ: Խնդրում եմ մեր ընթերցողներին ներկայացնել դրանք: - Առաջին աշխատանքը, որը լույս տեսավ 2005 թ. մարտ ամսին, վերնագրված է «Նախիջեւանը 1905 թ. եւ 1918-1919 թթ. կրակե շղթայի գոյամարտերում»: Այստեղ լուսաբանվում է Նախիջեւանի պատմական գավառների հայության վերը նշված ժամանակներում կրած կոտորածները տեղի թաթարաթուրքական եւ Թուրքիայի բանակի կողմից: Այն բաղկացած է երկու ընդարձակ գլուխներից` 27 մամուլ ծավալով: Աշխատության մեջ առաջին անգամ շրջանառության մեջ են դրված բազմաթիվ արխիվային փաստաթղթեր, դեպքեր, մասնակիցների հուշագրություններ եւ զանազան այլ նյութեր: Նորահայտ մի շարք փաստաթղթերի օգտագործմամբ առանձնակի մանրամասնություններով ներկայացվում են նախիջեւանահայության պայքարի դրվագները: Աշխատությանը առդիր հրատարակված են նաեւ Նախիջեւանի հայոց բնակավայրերի արխիվային եւ ժամանակակից իրավիճակները պատկերող շուրջ 100 լուսանկարներ, բնակավայրերի եւ հայոց հուշարձանների քարտեզներ: Քննարկված են նաեւ Նախիջեւանի հայաթափման եւ առնչակից խնդիրները: Հատորը հրատարակվել է «Երկիր եւ մշակոյթ համազգային կազմակերպութեան» (Ֆրանսիա, Փարիզ) մեկենասությամբ, որին էլ երախտապարտ եմ: Երկրորդ աշխատանքը լույս է տեսել 2005 թ. դեկտեմբերի վերջերին: Այն «Նախիջեւանի վիմագրական ժառանգություն» շարքի 2-րդ հատորն է եւ նվիրված է միջնադարյան Հայաստանի աչքառու բնակավայրերից մեկին՝ Գինեւէտ Գողթն գավառի Ագուլիս քաղաքին: Ստվարածավալ այս աշխատությունը հրատարակման պատրաստվեց Հայաստանի ամերիկյան համալսարանի «Ալիս Օհաննէսեան» հայ դասական մատենագրության թվային գրադարանի կոլեկտիվի (տնօրեն՝ պատմ. գիտությունների թեկնածու Մերուժան Կարապետյան) ջանքերով: Աշխատության տպագրությունը իրականացվել է Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ կաթողիկոսի հրամանով, որի նյութական ծախսերը՝ որպես Գալուստ Գյուլպենկյան հիմնարկության մատենաշարային հրատարակության, հոգացել է Գ. Գյուլպենկյան հիմնարկության հայկական բաժինը (տնօրեն՝ դոկտոր Զավեն Եկավյան): Նշեմ, որ այս հատորը 2001 թ. Մ. Կարապետյանի հետ նախատեսել էինք որպես «Նախիջեւանի վիմագրական ժառանգության» առաջին հատոր: Սակայն 2002 թ. Հին Ջուղայի հռչակավոր գերեզմանատան Նախիջեւանի եւ Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից հիմնահատակ կործանումը մեզ ստիպեց` որպես առաջին հատոր տպագրել Ջուղային նվիրված հատորը: Ագուլիսին նվիրված հատորը կազմված է երկու մասերից, որոնցից առաջինում ներկայացված է այդ քաղաքի պատմամշակութային անցյալն ու հուշարձանները: Երկրորդ մասն ամբողջապես նվիրված է Ագուլիսից մեր օրերը՝ այսինքն մինչեւ 1986-87 թթ., հասած նրա վերգետնյա վիմագրական հուշարձանները: Այս հատորում զետեղված են Ագուլիսի 715 վիմագրերը, նրանց գրչագրերն ու փաստագրող լուսանկարները: Բացի այդ, հատորը համալրվել է Ագուլիս քաղաքը, նրա վանքերն ու եկեղեցիները, մշակույթն ու արվեստը, տարազը պատկերող 145 ներդիր լուսանկարներով, որոնցից 60-ը գունավոր տպագրությամբ: Ընդհանուր առմամբ հատորն ընդգրկում է շուրջ 1300-ից ավելի լուսանկարներ, գրչագրեր ու հատակագծեր: Այս ամենը անհերքելիորեն փաստում են հատորի թե՛ ասելիքը, եւ թե՛ գիտականությունը: - Այս երկու հատորներն էլ, փաստորեն, լույս են տեսել սփյուռքի հիմնադրամների ու կազմակերպությունների հոգածությամբ: Մի՞թե հայաստանյան պատկան մարմիններն ու մեր մեծահարուստները Ձեզ չեն օգնում: Չէ՞ որ հայաստանյան իշխանությունները վերջին տարիներին մեկ անգամ չէ, որ դիմել եւ այսօր էլ դիմում են միջազգային կազմակերպություններին Նախիջեւանի Հանրապետության տարածքի հայկական հուշարձանների ավերումների վերաբերյալ: Ի՞նչ կասեք այս մասին: - Ի՞նչ ասեմ: Եթե հակիրճ պատասխանեմ, ապա պետք է ասեմ, որ ոչ: Այս «ոչը» ես ուզում եմ հատուկ ընդգծել: Հատուկ, որովհետեւ մեր այսօրվա իշխանությունները սովոր են ամբողջ կոկորդով բղավել-բողոքել, որ ավերում են, կործանում են, հասե՜ք, հանձնաժողովներ ստեղծեք.. եւ այլն, եւ այլն... Իսկ մյուս կողմից էլ զարմանալիորեն անտարբերություն են դրսեւորում: Կոնկրետացնեմ խոսքս: Օրինակ, Հին Ջուղայի հռչակավոր գերեզմանատան կործանման վերաբերյալ պետական այրերը բողոք ու ցավ են արտահայտում: Սակայն ոչ մեկը ոչ մի հետաքրքրություն, օգնություն չցուցաբերեց հենց այդ ավերված-կործանված խաչքարերի 1200-ի վիմագրերը, շուրջ 1000-ի լուսանկարները փաստող միակ եւ եզակի հատորի տպագրմանը կամ «Խզված մեղեդի՝ Ջուղա» երկմասանոց փաստավավերագրական տեսաֆիլմի (1 ժամ 40 րոպե տեւողությամբ) ստեղծման աշխատանքներին: Ոչ մի լումա: Դե արի ու հավատա, որ պաշտոնատար անձինք իրապես ազնիվ ու մտահոգ են, ճշտախոս: Դե արի ու բարբարոս ադրբեջանցու վարքագծի հետ միեւնույն հորիզոնականում մի տեղադրիր մեր պետական անհոգությունն ու անտարբերությունը: Խոսքերս թող ամենեւին էլ խիստ չթվան: Դա փաստ է: Մենք զայրանում եւ զարմանում ենք, որ ընդամենը մեկ-երկու շաբաթ առաջ Ադրբեջանի նախագահն իրենց գիտությունների ակադեմիայի գիտնականներին բացեիբաց պատվիրում-հանձնարարում էր Արցախի իրական պատմությունն ու մշակույթը հօգուտ Ադրբեջանի շարադրելու եւ աշխարհին ի ցույց դնելու: Իսկ մենք, մեր ղեկավարությունը՝ վերից վար ի՞նչ ենք անում: Բացարձակապես ոչինչ: Մեզ ոչ թե պատվիրում, այլ մեր միջոցներով կամ էլ տարիների աշխատանքով ստեղծված իրական պատմամշակութային աշխատությունները չենք կարողանում նույնիսկ հայերեն տպագրել, էլ չեմ ասում օտար լեզուներով: Զորօրինակ, տարիներ շարունակ դիմում-խնդրում, աջակցություն եմ հայցում Նախիջեւանի պատմական գավառների արդեն ամբողջովին ավերված հայկական վանքերի ու եկեղեցիների, վիմագրերի ծանրակշիռ հատորները տպագրելու համար: Սակայն պատասխանատուները եւ իշխանավորները այսօր սոսկ չինովնիկական պարտք են կատարում, եւ ոչ թե ազգային ու իսկական, պետականակերտ ու հայահավաքման աշխատանք: Մեկի համար Հայաստանն այսօր իրոք որ հարստություն ամբարելու, ազգային արժեքները առք ու վաճառքի հանելու տեղ է, հազարի ու տասնյակ հազարների համար՝ տաժանավայր, օրվա հաց հայթայթելու դժոխք: Մենք այսօր ունենք ձեւով ազգային, հիմքով անկախ պետություն: Սա մեծ հարստություն եւ ձեռքբերում է: Սակայն դեռեւս ախտահարված չենք, քանզի պետական այրերը եւ իշխանավորները մեծամասամբ պատվավայել ու պետականավայել գործելու փոխարեն դեռեւս խարխափում են աթոռամոլությամբ ու շահամոլությամբ: Այսօր ասես մերկացել ենք մեր ավանդական ու ազգային առաքինություններից, քանզի օրըստօրե մեր իրականության մեջ տիրող է դառնում մեր ներաշխարհի աղբամթերքը՝ անպարկեշտ կիրքն ու հաճույքը, շահն ու շահամոլության ցուցադրությունները... Առավել ցայտուն են դարձել անձնակենտրոնությունն ու անհանդուրժողականությունը, իրարամերժությունն ու վայելքաբերությունը... Դարձել ենք խմբակային, հայրենակցական, կուսակցական եւ նմանատիպ այլ միություններ ու անհատներ: Իսկ այս ամենն էլ ինքնըստինքյան մարդուն բերում է հավատի ու ինքնուրույն ժառանգականության պահպանման կորստին: Մի կորուստ, որը չես կարող վերականգնել ոչ մի տնտեսական առաջընթացով: Այս ամենի պատճառով է, որ հայաստանաբնակ հայությունը կուտակվում-արտագաղթում է: Ասել է թե հայաստանաբնակ հայությունը ոչ թե պանդխտում է Հայաստանից ու իր հայրենիքից, այլ՝ հավատ ու հույս չներշնչող իշխանություններից ու անվստահ մթնոլորտ-իրավիճակից: Բերեմ մեկ-երկու կոնկրետ փաստեր: Մենք հպարտանում ենք (եւ արդարեւ էլ այդպես է) հայ կնոջ ավանդական ու առաքինի արժանիքներով: Սակայն տեւական գործազրկությունը եւ ընտանիքի հոգսերը մի կերպ հոգալու ծանր պայմանների ստիպումով հայ երիտասարդ կանանց ու աղջիկների մի մասը՝ ես ասեմ հարյուրներով, դուք ճշտեք՝ տասնյակ հազարներով, ահա տարիներ շարունակ թափառում եւ իր ու իր ընտանիքի հացի խնդիրներն առեւտրով, մարմնավաճառությամբ եւ սպասարկման տարբեր ոլորտներում աշխատելով լուծում օտար երկրներում (Արաբական Էմիրություններ, Թուրքիա, Ռուսաստան, Եվրոպա): Արդյոք այս անպատվաբեր խնդրի վերացման համար ունե՞նք պետական ու ազգային իրական ծրագրեր... Արդյոք մենք ամոթ զգո՞ւմ ենք... Պետական, ազգային ամոթ... Մեկ այլ խնդիր: Մենք հպարտանում ենք ( եւ արդարեւ էլ այդպես էր), որ գրապաշտ ու գրասեր, մշակութասեր ժողովուրդ ենք: Սակայն թույլ տվել հարցնել, թե այդ ինչպե՞ս եղավ, ո՞ւմ չորացած ձեռքերով էր, որ Երեւան քաղաքում եւ շրջաններում գրեթե վերացան գրախանութները, իսկ գրադարաններն էլ ահա 15 տարի է (բացառությամբ Երեւանի մեկ-երկու գրադարաններից)` չեն համալրվում նոր լույս տեսած գրքերով, ամսագրերով, թերթերով: Երեւանում տպագրվող 300-100 օրինակներով գրականությունն ու մամուլն էլ Երեւանից բացի չի հասնում կամ գրեթե չի հասնում մարզերն ու գյուղերը: Ասենք դրա անհրաժեշտությունն էլ չկա, քանի որ գյուղերում՝ հատուկենտ մարդկանցից բացի, ոչ ոքի այլեւս չի հետաքրքրում գիրն ու գրականությունը, մամուլը: Կատարյալ ավերակների (թե ֆիզիկական եւ թե բարոյական առումներով) են վերածվել գյուղական երբեմնի ակումբներն ու մշակութային օջախները... Մեկ այլ երեւույթ էլ նշեմ: Արդյոք մեզ ո՞վ է հրահրում ու պարտադրում այն արատավոր քայլին դիմելու, որ Երեւանով մեկ մեր մեծահարուստներն ու միջին խավի ներկայացուցիչներն իրենց արտադրական, ուսումնական, առեւտրական ու զանազան այլ միություններն ու ձեռնարկությունները, խանութներն ու ռեստորանները անվանակոչում են օտար անվանումներով՝ հազար ու մի «գրուպներով» ու «քենդիներով», «գոլդեսներով» ու «հոլդինգներով», «քոլեջներով»... էլ չխոսենք օտարալեզու ցուցանակների մասին... Մի՞թե հայերենն արդեն հարգի չէ մեր պետականությունում... քանզի մեր հեռուստաեթերներն ու ռադիոեթերները, մամուլը ուղղակի պայթում են օտարալեզու «գլոբալիզացիայով» եւ «օպտիմալիզացիայով», «էլիտայով» եւ նմանատիպ հարյուրավոր այլ անվանումներով: Մի՞թե բնական պետք է համարել այն, որ հայերեն լեզվի անաղարտության պահպանման համար ստեղծված «Լեզվի պետական տեսչության» խնդիրներից ամենագլխավորը պետք է լինի հենց հայից, հայի աղավաղումներից պահպանել հայերենը: Շերեփուկ-պետություն դարձած Երեւանում, մեր առօրյա խոսակցությունների մեջ, արդեն սովորական երեւույթ է դարձել «քցել», «քցող», «գործ կպցնել», կշեռքի վրա ի ցույց դնել «մաքուր քաշ», ապրանքը ցուցադրել, թե «ինքն է» եւ նմանատիպ բազմաթիվ այլ հասկացողությունները: Սրանք իրականում ոչ թե բառեր են, այլ մարդկանց մեջ արդեն ձեւավորված-նստած հասկացողություններ ու հոգեբանություն: Մեզնից շատերը բավարարված չեն վերջին տասնամյակի անցուդարձերով, տնտեսական եւ ազգային, պետության ներքին եւ արտաքին քաղաքականությամբ: Մի մասն էլ, հիմնականում աշխատանք, կայք ու գույք ունեցող կամ ձեռք բերած, բավարարված են եղած-չեղածով, արբեցած այժմյան Հայաստանի եւ սփյուռքի գոյավիճակով, մշակութային ձեռնարկներով, օտարերկրյա գործիչների ասած-չասած, ժխտած-մերժած հայտարարություններով: Մի մասը վարում է եղածը պահել-պահպանելու քաղաքականություն, մի մասը՝ այն տապալելու ու վերափոխելու, ոմանք ռուսամետ, ոմանք արեւմտամետ, ոմանք էլ լարախաղացի կամ հարմարվողական քաղաքականություն: Ոմանք ասում են, թե մեր ու մեր թիմակիցների դեմ խաղ չկա ( կարծեք ո

Не удивлюсь если так оно и есть хотя вряд ли. Своеобразное у него чувство юмора. Иначе он бы в открытую об этом не писал.

Не стоило объединять темы.

Да ты что?

Хотя 309 человек это не выборка, но думаю, если бы в опросе участвовали 3000 человек, результаты бы не сильно отличались. Опрос в Карабахе: за возвращение в состав Азербайджана - 0% Действующая в Нагорном Карабахе неправительственная организация "Открытое общество" провела опрос среди населения НКР по теме "Карабахское урегулирование в призме общественного мнения". Как сообщает корреспондент ИА REGNUM в Степанакерте, в опросе приняли участие 309 человек, в том числе 17 пенсионеров, 15 студентов, 215 работающих в государственных и частных учреждениях, 17 военнослужащих и 45 неработающих граждан. 149 респондентов были в возрасте до 35 лет, 87 - 35-50 лет и 74 - старше 50. 199 респондентов женщины, 110 - мужчины. 184 человека были опрошены в Степанакерте, 26 - в Мартунинском, 30 - в Гадрутском, 30 - в Шушинском, 19 - в Мартакертском, 20 - в Шаумянском районах. Респондентам было предложено ответить на 6 вопросов. В целом, ответы выглядели следующим образом: 1. Как, по-вашему, должна быть решена карабахская проблема: Признание независимости - 173 Воссоединение Карабаха с Арменией - 110 Широкая автономия в составе Азербайджана - 0 Интеграция региона в европейские структуры - 6 Возобновление военных действий - 12 Конфликт еще долго будет заморожен - 8 2. Как Вы относитесь к предложениям о возвращении Азербайджану подконтрольных Карабаху территорий: Положительно - 0 Согласен, но в обмен на признание НКР - 39 Категорически против - 217 Нельзя отдавать все районы - 53 3. Как Вы считаете, к чему может привести возвращение азербайджанских беженцев на территорию Карабаха: К возобновлению военных действий - 153 К примирению - 12 К демографическому взрыву и исходу армян из Карабаха - 105 К появлению новых беженцев - 24 Ничего не изменится - 15 4. К чему может привести ввод миротворческих войск в зону карабахского конфликта: К появлению нового очага напряженности - 187 К долгосрочному миру - 41 К краткосрочному миру - 21 Ничего не изменится - 58 5. Кто, по-вашему, должен быть наказан за военные преступления: Все воевавшие - 8 Те, кто совершил нечеловеческие преступления - 194 Никто не должен быть наказан - 36 Пусть решает международный суд - 71 6. Считаете ли Вы целесообразным проведение повторного референдума по статусу Карабаха: Да - 79 Нет - 168 Затрудняюсь ответить - 62 2 февраля организация провела круглый стол с участием членов парламента, МИД, политических и общественных организаций по теме - насколько позиции государственных, политических и общественных структур отражают мнение, высказанное в опросе, и как Карабах намерен довести свое мнение до международной общественности.

Нет родной мой. Твоё остроумие прошло впустую: ни к какого цвета баранам мы не относимся и никакого отношения не имеем, разве что соседствуем

Нашёл!!! Впрочем, уриш дзев вариант эл чер Если кому то нужно, можете скачать три песни Ваче из альбома "Hishatakner" отсюда. Спасибо автору

Не буду спорить хотя остаюсь при своём мнении

Я тоже нигде не могу найти, даже не важно в чьём исполнении. Всё равно спасибо.

Мне кажется, что в данному случае бан необоснованный - можно было ограничится устным предупреждением или, в соответствии с правилами, баном на три дня.

Мне бы штук 10 но не сейчас - месяца через 2.

Остаюсь при своём мнении: мне кажется, несмотря на то что отдельные соседи нарушают правила форума, мы не должны опускаться до ответных оскорблений, тем более - до оскорблений всего аз. народа. Хотя бы потому что надо уметь уважать своего врага. Кроме того, и среди них есть достойные люди, которые такой оценки не заслужили. Наконец, отвевчая оскорблением на оскорбление, мы тем самым мы себя ставим на один уровень с хамом, что конечно же не соответсвует истине. Надеюсь на всеобщее понимание.

ПОЧЕМУ мы даолжны им уступать какие-либо СВОИ территории в обмен на мир? Освобождённыне районы - такая же територия исторического Арцаха как и территориы бывшей НКАО. НЕ МЫ эту войну начинали, и НЕ МЫ в ней проиграли. Так что, если хотят районы, пусть придут за ними с оружием. А мы их встретим и устроим "тёплый" приём, который им надолго запомнится. А то достали своим нытьём - мало ли что они хотят, завтра ещё Зангезур захотят в обмен на мир, и чего?

Нет, это как раз ремикс. А мне нужен незаремиксованный вариант

Большое спасибо Давид джан!

Ребят, ни у кого нет случайно песни "Hishatakner" на армянском языке (на мотив "Souvenirs" Демис Русоса)? Срочно нужно. Её ремикс ещё есть у Григора Агаханяна. Если будет, выложите плиз, буду очень благодарен.

Опять у колёс. Теперь закрываешь правый кран и и вода идёт по второй трубе обратно, заливая коридор (если левый из 3 кранов закрыт). Дальше идёшь ко вторгому колесу которое теперь тоже вращается. Поднимаешься на нём, переходишь и оказываешься там где был в начале игры, идёшь по старому маршруту до большогго рычага. Там теперь вода. Поворачиваешь его. Всё!!! Писал по памяти.

Какие мосты? Алгоритм игры такой. Идёшь авперёд до конца, где видишь сломанную трубу, куда и заходишь. Идёшь по коридору пока не выходишь в бассейн с лестницей, поднимаешься наверх и поворачиваешь большой рычаг, после чего спускаешься через дверь в стене вниз, и оказываешься внизу второго бассейна, идёшь по дну и выходишь в коридор, о Заходишь в трубу и идёшь, по коридокру пока не увидишь справа трубу. Заходишь туда и оказываешься в водопроводе. Идёшь по нему против течения воды, подниммаешьмя по лестнице 2 раза и оказываешься наверху где вентили. Сбрасываешь вниз верёвку. Закрываешь правый вентиль. Спускаешься вниз по верёвке и через люк в полу переходишь на другую сторону. Там идёшь по краю бассейна и левый вентиль. Идёшь обратно на другую сторнону и наверх по верёвке. Открываешь правый, закрываешь средний. Опять идёшь на другую сторону и открываешь левый. Колесо начнёт вращаться. Идёшь к нему на другую сторону бассейна и поднимаеешься на нём. Идёшь до труб, которые проходишь как выше писал, открываешь воду. Дальше потом напишу

Хотя бы тем что это рабиз.

"Фонд Новая Евразия" начал работать в Армении http://www.regnum.ru/news/582322.html В Армении открывается миграционный Центр российской некоммерческой организации "Фонд "Новая Евразия" в рамках программы "Развитие межнациональных отношений и урегулирование проблем миграции в регионах России и странах СНГ". Об этом 31 января за Круглым столом на тему "Новая миграционная политика России" заявила представитель Фонда "Новая Евразия" Диана Миролюбова. По ее словам, "пилотными", то есть приоритетными странами в СНГ будут Армения, Таджикистан и Киргизия, поскольку правительства и общественные структуры именно этих стран более активно отреагировали на предложение о реализации программы. В России это Волгоградская, Свердловская область, Ставропольский край. Стоимость программы - $0,5 млн. Финансируется она работодателями, заинтересованными в привлечении "трудовых" мигрантов. (почему в стране могут существовать фондц эффективного вывоза дешёвой рабочей силы в иностранное государство и поощрения эмиграции?) В Армении эта программа реализуется за счет инициатив миграционной службы, Совета солдатских матерей, фонда "Евразия". Таким образом, каждый гражданин Армении перед выездом в Россию сможет получить подробную информацию о дальнейшем месте своего проживания, о возможности получения медицинской помощи, моральной поддержки, получить информацию об учебных заведениях, в которых можно продолжить обучение их детям, и так далее. Диана Миролюбова также сообщила, что с 5 по 7 февраля в Москве пройдет международная конференция "Взаимовлияние миграционных процессов в России и СНГ". В ней примут участие и представители Армении. В свою очередь, глава "Центра межнационального сотрудничества" в Москве Ашот Айрапетян заявил, что их организация тесно сотрудничает с армянской диаспорой в России. При этом он отметил: "Несмотря на ксенофобские выходки националистов в Краснодарском крае, я, побывав недавно в этом регионе, выразил благодарность властям, дающим возможность более 300 тысячам моих соотечественников жить и кормить свою семью на территории этого края". Он также провел следующую параллель: "Представьте, что в Армении сегодня 30% населения Армении составляют татары или негры. Как бы отреагировали местные жители на это? Ответ очевиден. Однако армяне, приезжающие в Россию, не зная культуры этой страны, не владея языком, ведут себя очень вольно и порой агрессивно по отношению к русским", - считает Ашот Айрапетян (с чьей руки кормится эта обезбьяна думаю тоже понятно).

Иран заинтересован в строительстве второй ветви газопровода Иран-Армения http://www.regnum.ru/news/582314.html 18:49 31.01.2006 "Иран заинтересован в скорейшем завершении строительства и монтажа специального оборудования газопровода Иран-Армения, а также поддерживает проект строительства второй ветви данного газопровода", - заявил министр экономики и финансов Ирана Давуд Данеша Джафари в ходе открывшегося 31 января в Тегеране 6-го заседания армяно-иранской межправительственной комиссии. По его словам, Иран готов выполнять все ранее подписанные соглашения по вопросам сотрудничества с Арменией в различных областях. По словам Джафари, иранские компании будут принимать участие в строительстве газовой тепловой электростанции, линии электропередач и электрической подстанции для поставок электроэнергии из Армении в Иран, а также примут участие в проекте пограничного транспортного терминала в Нурдузе. В свою очередь, руководитель администрации президента Армении, глава армянской делегации Арташес Туманян отметил успехи двухстороннего сотрудничества в газовой, энергетической, транспортной и правовой сферах. По его словам, иранские компании форсированными темпами ведут строительство линий связи и коммуникаций на территории Армении. Он поблагодарил иранскую сторону за содействие в решении вопроса о присоединении Армении к соглашению о МТК "Север - Юг". Отметим, что до настоящего времени стороны не заявляли открыто о возможности прокладки второй ветки газопровода Иран-Армения. В настоящее время на армянской и иранской территориях продолжается строительство первой ветки газовой магистрали, которая будет поставлять газ в Армению в обмен на поставки электроэнергии. Диаметр данного газопровода не позволит ему стать транзитным. Каким будет диаметр второго газопровода, о котором говорит Джафари, не уточняется. Грузия, Украина и ЕС лоббируют проект газопровода Иран-Европа через Южный Кавказ и Черное море, строительство которого оценивается в $5 млрд. _______________________ Пошла конкретная игра за газ. Иранская сторона дала нам пас. Теперь слово за нашими властями - вспомнят, наконец о национальных интересах страны или в очередной раз покажут свою недальновиность. Несмотря на отсутсвие стратегического мышления, вменяемой стратегии национальной безопасности и независимой внешней политики - иранцы даля понять, что у нас всё ещё есть шанс. Посмторим, сумеем ли мы им воспользоваться. Думаю, это должно стать очевидным в ближайшее время. Наверное, иранцы тоже вечно ждать не будут - Азербайджан с радостью готов стать транзитной страной для иранского газа.

После такого думаешь, что наши власти которые всё это рзрешают, ничем не лучше азербайджанцев, уничтожающих хачкары и церкви в Нахиджеване. По крайней мере, и те и другие - варвары. И в том и в другом случае, нам остаётся только смотреть на происходящее. СЕНСАЦИОННОЕ ОТКРЫТИЕ АРМЯНСКИХ И ФРАНЦУЗСКИХ АРХЕОЛОГОВ ОКАЗАЛОСЬ ПОД УГРОЗОЙ http://www.arminfo.am/news_ru_101105_8.shtml ЕРЕВАН, 10.11.05. АРМИНФО. Армянские и французские археологи впервые открыли в Армении памятник, свидетельствующий о наличии на территории страны следов убейдской культуры - первой в древней Месопотамии. Как сообщил корреспонденту АРМИНФО заведующий отделом ранней археологии Института археологии и этнографии Национальной академии наук Армении Павел Аветисян, памятник был обнаружен в местечке Годедзор близ села Ангехакот Сюникской области. Древнее поселение, относящееся к эпохе энеолита, а именно к временному промежутку первой половины V - первой половины IV тыс до н.э., по мнению ученых занимало площадь в 15 га. В текущем году раскопки велись на территории в 100 квадратных метров, где найдены материалы, присущие убейдской культуре, что свидетельствует о тесном продолжительном контакте с жителями Армянского нагорья и Северной Месопотамии. Этот памятник, свидетельствующий о пребывании <убейдцев> - единственный в своем роде в регионе Южного Кавказа, обнаруженный на высоте 1800 метров от уровня моря. В Годедзоре найдено большое количество убейдской расписной керамики, параллели которой встречаются в Южном и Северном Двуречье. Возможно, считают ученые, <убейдцы> здесь основали маленькую купеческую факторию. Так или иначе, находка археологов поможет заполнить лакуны древних эпох и цивилизаций документальными подтверждениями. По мнению ученых, обнаруженные материалы годедзорского памятника позволят рассматривать его в качестве первичного очага распространения куро-аракской культуры эпохи ранней бронзы. Чтобы подтвердить и эту догадку археологам потребуются еще много лет раскопок. Отметим, что обнаруженный памятник находится на месте современной каменоломни. Археологи не раз обращались в Агентство охраны историко- культурных памятников с просьбой предпринять меры по прекращению работ, грозящих варварским уничтожением уникального археологического памятника, однако работы на каменоломнях до сих пор продолжаются. И поэтому, не исключено, что древнее поселение к весне следующего года будет уничтожено безвозвратно.

Советую всем талышским пользователям, в том числе и не из Азербайджана, пользоваться proxy, желательно анонимными, а лучше - proxy chain, а в идеале - более эффективными средствми шифорования в сети.

Мне кажется, талыши упустили свой шанс в начале 1990-ых. Возможно слишком поспешили, не созрели для независимости. Но сейчас уже это невозможно, разве что если Иран будет оказывать поддержку, но он тоже не захочет портить и так плохие отношения с Азербайджаном. Как бы то ни было, сейчас нет организованного и всенародно поддерживаемого талышского сопротивления - значительная часть талышей азербайджанизирована и не осознаёт чем это грозит для будущего этого народа. Те же, кто всё понимает, слишком малочисленны и не в силах ничего противопоставить азербайджанским властям. А укрепление Азербайджана и каждый год ассимилляции уменьшают шансы Талышстана на независимость, но и сейчас оны практически нулевые. Талышам надо обзавестись терпением, укрепляться, проводить работу с населением, и готовится, пока в будущем не представится шанс для разворачивания успешного национально-освободительного движения.

Мой совет - удалить армена гондрачяна и тщательно продезинфицировать винчестер. Впрочем, о вкусах не спорят Current Music: Rouben Matevosian - Partezum Vard Er Bacvats