Шалапунька

skylook Насчет театра, ты попала в точку

smile Смотря, кто этот человек....Понимаешь, человек, может быть изначально не посвященным, но образу мыслей, сердцем - не хуже любого христианина, который рано или поздно, станет им.... и бывает полное наоборот. Казалось бы христианин, посвященный и т.д. и т.п. Но толку от этого нет Мое, личное мнение.

Молодец :lol: :lol: И так нарооод....пооктивнее.Пока, у нас три версиии.... Ждемсь

И так суббота.... В Матфей 12:8, Лука 6:6, Марк 2:28.... В этих номерах Евангелии, говориться о том, что Сын Человеческий, Господин субботы, а в армянской версии Библии (что считается королевой всех переводов Библии, которые до сих пор существуют), в Откровении 1:10 говориться о том: "Ев кираки ора им вра екав...." ( т.е. и в воскресни день овладел мной...)... Если открыть оригинальную версию. т.е. греческий вариант, то там написано: "te kiriake hemera", в армянском языке воскресение есть "кираки". И на армянском "кираки" и означает День Господень. А утверждение, что только суббота день Господа, мне кажется, преувеличено, yо все дни, есть дни Господня. Если смотреть на все стихи из Евангелии, которые я привела в пример, то, видно, что там написано почти одно и тоже. Но в Евангелии от Марка, есть так же слово:"Сын Человеческий есть Господин И субботуы внимание на "и"...Вот, для армян пишу: "наев".... То, есть Сын Человеческий, господин и субботы: все остальные дни, и вообще времена, есть Его дни...)) Христианство и иудейство, отличны друг от друга. Христианство дает смысл иудейству....т.е. Христианство духовное проявление Ладно, остальное уже в другой теме

Хотя, пойду как я, пока есть время и начну отвечать

:lol: Вот вопрос: а вот христиане, прежде чем смогут найти себе спутника жизни, научяться правильно разговаривать друг-другом, не оскорбляя и не осуждая друг-дурга? Кстате Дамы и Господа христиане, хватит без дела сидеть. В соседней теме, нам задали конкретные вопросы...

skylook Если в трудных ситуациях, он все же оброщался к Богу( даже в форме свечки), то значит не совсем не был безнадежен

Faither джан Что за чувство не полноценности? Ладно, опять шютука. Но на этот вопрос я возьму и отвечу: смотря какой протестант. Есть ортодоксальные протестанты..... А есть...... ..

УМАР Добро пожаловать!!! То, что Вы пишите.... Читайте Новый Завет Иисуса Христа....) Насчет икон скажу: не могу и не хочу судить другие церкви, но в Армянской Апостольской Церкви- нет, и никогда не было иконопочитание. За это даже нас давним давно ругали. Но после 10-ого века у нас просто появилась икноаграфия, но ни в коем случае не поклонение иконе Насчет свинины: ответ есть в Новом Завете, правда, я сейчас не помню, точно место .....может знатоки скажут Вам, но отет приблизительно такой: "Все что очистил Бог, считать скверным не прилично". А насчет субботы: я другую тему, как раз собиралась открыть: ) P.S.....Мне кажется, или мы с Вами когда-то ощались?

Армянская Апостольская Церковь отметила пятилетие интронизации своего Предстоятеля Гарегина Второго 09.11.2004 Армянская Апостольская Церковь (ААЦ) отметила пятилетие миропомазания и интронизации Католикоса всех армян Гарегина Второго. Как сообщили РИА "Новости" в патриаршей канцелярии, глава Западной епархии ААЦ в США архиепископ Хажак Парсамян в присутствии Католикоса отслужил в Кафедральном соборе божественную литургию, после завершения которой во всех армянских церквях был совершен патриарший молебен. В ходе службы архиепископ Парсамян высоко оценил пятилетнюю плодотворную деятельность Гарегина Второго, охарактеризовав ее как "период духовного возрождения и пробуждения". "На церемонии присутствовали священнослужители Первопрестольного Св. Эчмиадзина, благотворители, гости и многочисленная паства, явившиеся выразить свою признательность и любовь к Святому Престолу и его достойному Главе", - отметили в канцелярии.

Ну давайте, придумаем. Я, так как тему сама открыла, в самом конце выскажусь.....

Faither А кто просит путать реальую жизнь с форумом?

Ев hоякап дас мез болорис хамар!!

Իրական խոնարհությունը կամովի խոնարհվելն է». Գրիգոր քահանա Հովհաննիսյան, Երեւանի Ս. Երրորդություն եկեղեցու հոգեւոր հովիվ - Տե՛ր հայր, Քրիստոնեության մեջ մեծ տեղ է տրվում խոնարհությանը: Ինչո՞ւ: - Խոնարհությունը քրիստոնեության մեծագույն առաքինություններից մեկն է: Հիշենք յոթ մահացու մեղքերից առաջինը՝ հպարտությունը: Այս մեղքի հակադիր առաքինությունը խոնարհությունն է: Արուսյակի հպարտության պատճառով աշխարհ մտավ մեղքը: Տեղի ունեցավ մարդու անկումը: Իսկ Աստվածածնի խոնարհումով մարդը նորից բարձրացավ, արժանացավ երկնային առաքինության: Խոնարհությունը Տերավանդ առաքինություն է: Վերջին ընթրիքի ժամանակ, որտեղ Քրիստոս լվաց աշակերտենրի ոտքերը, նրանց ասաց. «Ես ձեզ տվեցի խոնարհության օրինակ»: Մեկ ուրիշ առիթով աշակերտները Հիսուսին հարցրին. «Ո՞վ է մեզնից մեծը»: Եվ Հիսուս պատասխանեց. «Նա, ով բոլորի ծառան է»: Եթե մեր Տերը, Ուսուցիչը, Վարդապետը, Աստվածն այսպիսինն է, ուրեմն մեզ էլ պատշաճ է լինել խոնարհ, հեզ: Միայն խոնարհն է, որ կարող է ընդունել աստավածային լույսի շնորհը: Մինչեւ մարդ իր անձը չունայնացնի, չխոնարհեցնի, չի կարող Աստծուն ընդառաջ գնալ: Քրիստոնեական եկեղեցու սուրբ հայրերը աչքի են ընկել հատկապես խոնարհությամբ, օրինակ՝ Գրիգոր Լուսավորիչը, որը Հայոց դարձից, եկեղեցիներ հիմնելուց հետո գնաց ճգնության, չէր ուզում մեծարվել, պալատներում ապրել, կաթողիկոսական պատիվն ընդունել: Հեռացավ եւ ճգնությամբ խոնարհվեց Աստծո առջեւ: - Ի՞նչ է նշանակում հոգով խոնարհ: - Տիեզերքի Աստվածը կամովին խոնարհվեց եւ մարդացավ, քանզի իր եւ մարդու միջեւ ահռելի տարածություն կար: Աստված կամեցավ խոնարհվել, մարդ դառնալ եւ ոչ միայն դառնալ, այլ անարգվել, կրել փշե պսակը, ծաղրը, խաչը, մահվան դատապարտությունը: Սա է իրական խոնարհումը: Հոգու խոնարհությունն աշխարհից, մեղքերից կամովին հրաժարվելն է, որպեսզի կարողանալ Աստծով լուսավորվել ու գնալ երկնային շնորհներին ընդառաջ: Իզուր է այն կյանքը, որի արդյունքը երկնային արքայությունը չէ: Երկար կլինի կյանքը, թե կարճ, մարդիկ ինչպես կգնահատեն՝ արգասաբեր է, թե ոչ, միեւնույնն է: Մարդը առաքինություն ունի. մերձենալ Աստծուն: Սրա համար ամենահիմնական գործոնը խոնարհությունն է: Հիսուս Ինքն էլ ասաց, որ բնակվում է խոնարհ ու հեզ հոգիների մեջ: Ամենամեծ խոնարհության ու սրբության օրինակ է նաեւ Մարիամ Աստավածածինը, որը խոնարհվեց Աստծո կամքի առջեւ: Սա բավական էր, որ Աստված նրան մեծ շնորհների արժանացներ: - Խոնարհությունը սովորաբար վերագրում են կանանց: Խոնարհ տղամարդիկ արդյոք չե՞ն կորցնում տղամարդկային արժանապատվությունը: - Նորից ուզում եմ հիշեցնել, որ իրական խոնարհությունը կամովի խոնարհվելն է: Մարդը կորցնում է իր արժանապատվությունը, երբ խոնարհվում է հարկադրանքի ներքո, ուրիշի պաշտոնի, հեղինակության, ինչ-ինչ ուժերի ներքո: Բայց երբ մարդ սիրուց է խոնարհվում, այն բարձրացնում է մարդուն: Հիսուսին ի՞նչը մղեց խոնարհվել եւ լվանալ աշակերտների ոտքերը. սե՛րը, միմիայն սերը: - Հիսուս Ինքը խոնարհվեց, որ մարդը բարձրանա: Եթե կարելի է մի քիչ մանրամասնեք: - Հիսուս Քրիստոս Իր անձն ունայնացրեց՝ ծառայի կերպարանքն առնելով, մարդկանց նման լինելով, հնազանդ եղավ մինչեւ անարգ մահ: Մարդն ընկավ, իսկ ընկածին օգնելու համար, կանգնածը պիտի խոնարհվի, մինչեւ ձեռքերդ չերկարես, չես բարձրացնի: Նույնն Աստված արեց. թողեց իր փառքը, որպեսզի բարձրացնի մարդուն: Նա մտավ մեղքի աշխարհ եւ այդ աշխարհից հանեց մեղավոր մարդուն: Խոնարհվել նշանակում է խաչ կրել, անտրտունջ տանել հալածանք, նեղություն, տառապանք, փորձություն: - Արդյո՞ք խոնարհությունը ստրկամտություն չէ: - Քրիստոնյա մարդը առաջին հերթին խոնարհվում է Աստծո առաջ եւ հետո եղբոր՝ մարդու առաջ: Քրիստոնեական եկեղեցու պատմությունը քաջերի պատմություն է: Այնտեղ ոչ մի ստրկամտություն չկա: Մեր հայրերը Վարդանանք, Ղեւոնդյանց քահանաները, Մաշտոցն ու Սահակ Պարթեւը խիզախման ու մաքառման ճանապարհ են անցել եւ հասել հաղթանակի: Իսկ ստրկամիտ մարդն ի վիճակի չէ հաղթանակ տանել: Քրիստոնեությունն իր ամբողջ ընթացքով հաղթանակ է՝ սկսած անհատից, երբ նա հաղթում է իր անձին, աշխարհին, մեղքին, վերջացրած՝ Ընդահանրական եկեղեցու հաղթանակով: Քրիստոսի եկեղեցին ունի Մարտնչող ու Հաղթանակած եկեղեցիներ. այս երկուսից ո՞վ կարող է ստրկամիտ համարվել: Եթե մարդն իր սրտի մեջ Աստված չունի, եթե նա չի գիտակցում իր մեղսաթաթախ վիճակը, իրեն ճիշտ չի կարողանում գնահատել քրիստոնեության բարոյականության լույսի ներքո, Ավետարանի լույսի ներքո, նա կարող է ստրկամիտ լինել: Իսկ հակառակ դեպքում քրիստոնյան, Ավետարանով լուսավորված, սիրո եւ խոնարհման օրինակ է դրսեւորում: Այն անում է հանուն Աստծո սիրո եւ հանուն եղբոր:

И все же, лидирует Рубен А.

Ес, Ереваниц ем, а корнями из Карса

:lol: :lol: Видишь ли, правда- ПРЕЖДЕ ВСЕГО

Хорошо, не будем ссориться!

а вдруг я не то поняла? ( как всегда).... Ладно, как нить разузнаю( мне тоже заинтересовал его реальное мнение по этому поводу)

Faither Так, выкиньте и разговаривайте..... А мнение отца Мушега по этому вопросу, я конкретно не спрошивала, но догодалась, вспоминая его речь во время венчания моей сестры

Mamikon джан, ты родом из Эчмиадзина?

Так, вот этого зовершения, пробуем придумать вместе

Mamikon :lol: Это не типичный армянский брат. Вам к дядюшке Фрейду :lol: Шутка. Что же советовать? В начале посмотри в кого влюбилась твоя сестра? Если в нормального чувака, то задуши ревность своими руками. А если, это какой-то "тип", то....ревнуй дальше. А, да!! Только старайся смотреть объективно!!

Faither У вас молоко ГОСТ, или ТУ?

Я лично для себя определила, что душа- это материальная основа Духа. Психологи считают, что душа-это психика человека. И у человека есть: тело, душа и Дух.