Шалапунька

:lol: "Не пинай комп, если сама дебилка" :lol: Де ес ми hат ел ем арел, 2 hат ел, 3 hат ел. Мой комп, не поддерживает почему то WXP, вот у меня стоит МЕ...Я умею читать на армянском, а писать- нет

ребят, так как мой комп деибл и не пишет армянскими буквами, я вот так написала.

Ко мне в руки попала из наших матенагиреров. Книга епископа Ованна Мамиконяна: «История Тарона». Там было письмо Григора Лусаворича в Кесарию. Это письмо было написано в первые годы после крещения Армении. АЦ, только -только была на заре становления. Да, а так же есть ответ на это письмо. Что я и опубликую потом. Սուրբ Գրիգորի առաջին թուղթը, որ գրեց և ուղարկեց Կեսարիա: Աստվածային սիրով պատվված և բոլոր մարդկանցից փառաբանված, երիցս երանելի տեր Ղևոնդ հոգելից և սուրբ հայրապետին: Ձեր սուրբ ձեռնադրությունից ի վեր՝ մեր փանակիմացությանն այս առաջին թուղթը, ահա, ողջույններով ու սրբությամբ թող հասնի ձերդ փառավորությանը և ապա՝ տիեզերքին համայն: Հույժ գոհ ենք Աստծուց, որ իր հայրախնամ ողորմությամբ խղճաց մարդկային ցեղին՝ իր Միածին Որդու աշխարհ գալով, որ առաքելական քարոզչությամբ աշխարհի բոլոր ազգերին Երկնային Քաղաք հրավիրեց, որով և այս աշխարհի մեծագույն մասը փառքի հասավ: Քանզի այստեղ եկաց Քրիստոսի երկու լծակիցները Սուրբ Հոգու շնորհիվ այդպիսի վիճակ ընդունեցին, որ թեև դրանով իսկ հեռացան ճշմարտությունից, սակայն Աստծու ողորմած կամքը գտած մեզ մեր նվաստության համար: Ըստ այդմ էլ կամեցավ և սքանչելիքներ գործեց մեր ժամանակներում, որը դուք հենց մեզանից լսեցիք: Մանավանդ ձեզանով կրկին գոհություն ենք մատուցում Աստծուն, նույնպես և ձեզ՝ օրհնություն, որովհետև Հայոց աշխարհին շնորհեցիք կենաց գանձը՝ սուրբ Հովհաննես Մկրտչին: Նրա գալստյամբ չափազանց ուրախացավ մեր Հայոց երկիրը, ինչպես այնտեղ Հորդանանը՝ Քրիստոսի գալստյամբ: Եվ այս ամենը ծանուցում ենք ձեզ, որպեսզի իմանաք, թե ինչպես այնտեղ Քրիստոսին ջուրը իջեցնելով մահը կործանվեց, նույնպես այստեղ սրա գալստյամբ դջոխքի դռները խորտակվեցին: Որովհետև հենց այստեղ է գտնվում Չորրորդ Հայքի սահմանը՝ Թավորս կոչված լեռան ստորոտում, որը կտրում անցնում է մինչև պահլավական Պարսկաստանի դռները: Հենց սրա շուրջ է ընկած Մամիկոնյաններին պատկանող երկիրը և հենց այստեղ էլ երկու տեղ մահն էր բույն դրել: Դրանից մեկում, հատկապես, այնքան էր որջացել, որ Սուրբ Հոգին հայտնի դարձրեց, թե հենց դա է դժոխքի դուռ կոչվածը, որին հնդիկները ու պարսիկները Իննակընյան են անվանում, և որի Գիսանե կուռքով ու նրա որդի Դեմետրով պարծենում են տեղի բնակիչները: ՈՒստի ձեռնարկեցի շտապ կարքով կործանել սատանայի այդ պատկերները և նույն այդ մատուռի տեղում հաստատեցի սուրբ Կարապետի և Աթանագինես վկայի նշխարները: Դրա հետևանքով էլ կործանվեց մահ իր զորությամբ, և այժմ նույն Իննակյան վայրում Ատծուն են պատվում երկրպագելով: Ապա նաև նույն տեղում թողեցի Քրիստոսի երկու կենդանի վկաներին՝ Անտոնինն և Կրոնիդեսին, որոնց դու ինքդ՝ քո սիրո և բարեպաշտության շնորհիվ մեր Հայոց աշխարհին ընծայեցիր: Նրանց որպես կետ հավիտենության նշանակեցինք ընդմիշտ Քրիստոսի հետ խաչվելու, սակայն կենդանի մարմնով՝ հանուն մարդկային ցեղի բարերարության որոնց և համարում եմ ինձ շնորհված աննյութեղեն գանձ: Այլև աղաչում եմ, որպեսզի մեր հանդեպ ունեցած սիրո և մտերմության համաձայն մյուս ընծաներն էլ շնորհ անեց ինձ: Քանզի: Քրիստոսի առատ հունձքը հասել է, բայց մշակները սակավ են: Ահա աղաչում եմ քեզ, որպեսզի դուրս բերես մշակներիդ տիրոջ հունձն անելու: Նրանցից մեկը, որ խնդրում եմ քեզանից, Եղազարոսն է, իսկ մյուսը հայոց եպիսկոպ Իսուսը, Զենոբ Ասորու եղբայրը, որին ինձ հետ բերելով ձեռնադրեցի Մամիկոնյան տան եպիսկոպ: Նաև խնդրում ենք ադդենացիների Թիմոթեոս եպիսկոպոսին ենք խնդրում ուղարկես, որի մեծ հմտությունը ինքդ էիր գովաբանում: Այդպիսի մեկը շատ օգտակար է մեր երկրում և նրա օգնությունը ստացա կլինենք աղոթքներով: ՈՒստի և հարատև ճգնությամբ շատերին օրինակ հանդիսանալով և Տիրոջ տված շնորհներով ուսուցանելով՝ ողջ եղեք, Տիրոջ անունով բազում մարդկանց օգնելու: Ամեն:

Каким должен быть армянский мужчина? Он должен быть Мужчиной

Mamikon джан, ксли это намек на меня, то ты зря. Если вы, еще в 18-00 будете там, я обещаю-приду

Ну....не горячись, зачем ты так?

Это не доброе и не злое. Это правда, которая куржится в моей же голове. Но не всем о ней рассказывать

Faither Особенно, когда делаешь "нечто", от того, что слишком эмоциональная. А потом, начинаю желеть...хотя...

Она и так в тайм-ауте

Ой.....что это я? "Ошибка пользователя Шалапунька":hm:

А если честно, ты смысл темы, я до сих пор не поняла.

Я согласна с Сатеником о том: причина в слишком большой эмиграции армян по всему миру.

:lol: :lol: :lol:

Нет ерехек. Если есть любовь...то о цене не думаешь. Эог уходи в "приват".

Ինչպե՞ս վարվել այն մեղավոր մարդու հետ, որը չի ընդունում իր գործած մեղքերը: Աղոթենք իր համար, որեւէ ճնշում, որեւէ խրատական վիճակ կարող է ավելի մեծ հակազդեցություն բերել այդ անձի համար, եւ եթե հարկ է, պետք է ձեռք մեկնել: Նա մի մարդ է, որը չի գիտակցում, թե ինչ է անում: Նորից պիտի հետեւենք մեր Տիրոջ օրինակին, երբ խաչի վրա իրեն ծաղրողների համար ասաց. «Հա՛յր, ների՛ր նրանց, քանզի չեն հասկանում, թե ինչ են անում»: Այս արտահայտությունը նաեւ մեր սրտից արտաբխած պիտի լինի, որովհետեւ նա առայժմ չգիտի, թե ինչ է անում, եւ հույս կա, որ դեռ կհասկանա եւ կվերադառնա մաքուր ու ճշմարիտ իրականությանը: Եթե մեկը հպարտ է, որ հայ է, դա նույնպե՞ս հպարտության մեղք է համարվում: Անշուշտ դա բացասական իմաստով հպարտություն, գոռոզություն չէ, այլ գնահատանքն է այն շնորհի, որ Աստված տվել է իրեն: Աստված իրեն հայ է ստեղծել եւ դա պատահականորեն չի արել: Հստակ ծրագրել է: Այն Աստծուց տրված նվեր է, պարտավոր ենք գնահատել: Ինչպ՞ս ձերբազատվել հպարտության ախտից եւ հասնել խոնարհության: Հպարտությունից ձերբազատվելու լավագույն տարբերակը եւ խոնարհության ճամփան բռնելու լավագույն օրինակը մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի կյանքն է: Մի կողմ դնել ամեն անձնական շահ եւ լծվել ծառայության: Այդ ծառայության մեջ լինել վերջինը, լինել մեկը, որ լվանում է մյուսների ոտքերը, լինել մեկը, որ պատրաստ է իր կյանքը զոհաբերել հանուն ուրիշի: Եվ ահա այդ ծառայական վիճակի մեջ մտնելով եւ հետեւելով Տիրոջ ճանապարհներին՝ մենք այլեւս ժամանակ չենք ունենա մտածելու հպարտության մասին եւ կբռնենք խոնարհության ճանապարհը: Ինչպիսի՞ արտաքին գործոններ կան, որ մարդուն մղում են մեղանչելու: Աշխարհը լի է գայթակղություններով: Երբեք աշխարհը զերծ չի եղել դրանցից, քանի որ մարդն իր էությամբ արդեն իսկ անկյալ վիճակով է աշխարհ գալիս եւ կատարյալ չէ: Հետեւաբար չի կարող մեղքի մեջ չընկնել: Ո՞ր մեղքերն են, որ չեն ներվում: Ավերտարանը հստակորեն նշում է, որ կա մեկ մեղք, որը չի ներվում: Այն Սուրբ Հոգու դեմ հայհոյությունն է: Սակայն թե դրա տակ ինչ է թաքնված, դժվար է ասել: Դրա վերաբերյալ կան տարբեր մեկնություններ: Հայ եկեղեցին ինչպե՞ս է վերաբերվում քավարանի գոյությունը: Հայ Առաքելական եկեղեցին չի ընդունում քավարանի գոյությունը: Դրան մենք հանդիպում ենք կաթոլիկ եկեղեցու աստվածաբանության մեջ: Մենք հստակորեն ընդունում ենք երկնքի արքայությունը եւ դժոխքի գոյությունը: Կա՞ն մեծ եւ փոքր մեղքեր: Իսկ մեծի համար նախատեսվա՞ծ է մեծ պատիժ, փոքրի համար՝ փոքր: Անշուշտ, կան մեծ եւ փոքր մեղքեր, դրա համար էլ հայրերը սահմանել են մահացու մեղքեր գաղափարը՝ դրանք համարելով մեծ մեղքեր: Իսկ ո՞ր մեղքն է ավելի վտանգավոր: Ասելով, թե փոքրերն այնքան էլ վտանգավոր չեն, ինչքան մեծերը, դրանով մեզ իրավունք ենք վերապահում հաճախակի փոքր մեղքեր գործել: Դրա համար եկեղեցու հայրերը նշում են, որ շատ հաճախ փոքր մեղքերն ավելի վտանգավոր են, քան մեծերը, որովհետեւ մեծ մեղքերը մեծ սարսափ են բերում իրենց հետ եւ մարդուն առաջնորդում ապաշխարության, իսկ փոքրերը, կաթիլ-կաթիլ հավաքվելով, ավելի մեծ ավերածություններ են գործում

«Մարդու կոչումը մեղքից ազատվելն է, սրբվելը, դրա համար էլ պարտավոր է ապաշխարության խորհրդով անցնել». Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի միաբան, «Շողակաթ» հեռուստաընկերության փոխտնօրեն Հայր Զոհրապ աբեղա Կոստանյան - Հա՛յր սուրբ, խոսեք, խնդրեմ, մեղքի ծագման և էության մասին։ - Լինում են երկու տեսակի մեղքեր՝ 1. ադամական, որոնք ծնունդ են առել դեռևս Ծննդոց գրքի 1-ին գլուխներում, երբ նախահոր եւ նախամոր անհնազանդության պատճառով մեղքը մտավ աշխարհ և շարունակաբար փոխանցվեց սերնդեսերունդ։ Տիեզերքն ամբողջությամբ ընկավ մեղքի մեջ, և աստվածային նզովքն իջավ մարդկության վրա։ Տիեզերքում եղող ամեն բան իր մեջ կրում է նախնական մեղքը։ Դրա համար է Սաղմոսերուն ասում. «Անօրենությամբ հղացավ և մեղքի մեջ ծնեց ինձ իմ մայրը»։ 2. Ձեռքբերովի մեղքեր, որոնք մարդը գործում է ողջ կյանքի ընթացքում։ Մեղքը կարելի է սահմանել հետևյալ կերպ. արարք, որն ուղղված է Աստծո կամքին հակառակ։ - Խոստովանության ընթացքում հաճախ ենք կրկնում «գիտակցված և չգիտակցված մեղքեր» արտահայտությունը։ Ո՞րն է դրանց տարբերությունը։ - Գիտակցված մեղքն այն է, երբ մարդը հստակ գիտի, որ այսինչ արարքը կամ խոսքը կամ վիճակը մեղանչական են և, այդ ամենը գիտակցելով, կատարում է դրանք, իսկ անգիտակից մեղքը մարդն առանց գիտակցելու է գործում։ - Հնարավո՞ր է ընդհանրապես չմեղանչել։ - Չկա մարդ, որ ապրի եւ չմեղանչի, Աստված է ասում: Որքան ապրում ենք այս աշխարհի վրա, այնքան էլ մեղանչում ենք: - Եկեղեցու պատմության մեջ հանդիպում ենք «սուրբ», «սուրբ հայրեր» բառերին: Նրանք անմա՞սն են մեղքից, թե ավելի քիչ են մեղանչում, քան մյուս մահկանացուները: - Որեւէ մեկը, որ գալիս է աշխարհ, իր հետ բերում է ադամական մեղքը, հետեւաբար սուրբերը նույնպես աշխարհ են եկել մեղքով, ինչպես նաեւ իրենց վրա կրել են ձեռքբերովի մեղքեր: Մեղքեր ունենալ՝ չի նշանակում ամբողջությամբ մեղքի մեջ մնալ, դրա համար եկեղեցու հայրերը սահմանել են ապաշխարության կարգը, որի միջոցով որեւէ մեղավոր անհատ կարող է մաքրվել իր մեղքերից, սրբվել եւ արժանանալ սուրբ կոչվելու տիտղոսին: Իսկ ցանկացած մարդ ոչ միայն կարող է, այլ նաեւ պարտավոր է սուրբ լինել, որովհետեւ մեր Երկնավոր Հայրն է Սուրբ: Սուրբ լինելն Աստվածաշնչի պատգամ է, հետեւաբար, ասելով, թե հնարավոր չէ ապրել եւ չմեղնաչել, ասել, թե մկրտությունից հետո ադամական մեղքը վերանում է, բայց մարդը մեղք է գործում, չի նշանակում, թե նա պետք է մնա մեղքի մեջ: Մարդու կոչումը մեղքից ազատագրվելն է, սրբվելը, դրա համար էլ պարտավոր է ապաշխարության խորհրդով անցնի:

Celtic Точно.

†Azura† Настоящее лицо Христианства- только в Библии....

К сожалению, я сегодня вообще ни о чем думать не могу, да и желания нет

Я бы сейчас ответила тебе, если бы не тоска и анhавесутюн, которая объяла меня сегодня.

странное у тебя однако восприятие, странное

Да уж Виген джан. Вот еще одна история: У еще одного друга, была любовь. Русская. Не знаю, как, не знаю почему, они как-то поссорились. И эта девушка на зло сблизилась с одним азером: поверила всему, что этот азер говорил ей про армян и кричала об этом всему белому свету..."....

Спасибо Серега джан

Эх....А то сдавать сессию после праздников страшно- это моя последняя сессия!!!! Урррааааааа!!!!!

Интересно, когда их политики ищут на нас "компроматы", чем думают? :lol: