Artur Posted April 16, 2005 Report Share Posted April 16, 2005 Monte Melkonian 1957 - 1993 [attachmentid=18804] Monte Melkonian was born in California’s San Joaquin Valley on November 25, 1957. A trained archaeologist who spoke eight languages, he spent his entire adult life working for justice and defending Armenians in Iran, Lebanon, and Armenia. Monte is widely acknowledged to be one of the individuals most responsible for re-forging Nagorno Karabagh’s fighters into a disciplined force that defended the land against overwhelming odds. After his death in battle on June 12, 1993, the president of the Republic of Armenia declared him a National Hero, and he was awarded the highest military honors of Nagorno Karabagh and the Republic of Armenia, including the Military Cross, First Degree and the Golden Eagle medal. [attachmentid=18803] Quote Link to post Share on other sites
voter Posted May 7, 2005 Report Share Posted May 7, 2005 AZG Armenian Daily #083, 07/05/2005 «ՄՈՆԹԵՆ ԻՄ ԸՆԿԵՐՆ ԷՐ ԵՎ ԻՄ ՈՒՍՈՒՑԻՉԸ» -------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------- «Լինի Մոնթեի երազած Հայաստանը՝ առանց կաշառակերության եւ արդար», ասում է Սեդա Գապրանյան-Մելքոնյանը Սեդային կրկին հանդիպեցի Մոնթեի զոհվելու 10-րդ տարելիցին նվիրված հանդիսություններից հետո՝ հուլիսի 3-ին, երեւանյան բազմահարկ շենքերից մեկի բնակարանում, ուր իջեւանել էր: Շուրջը մեկնման վիճակին բնորոշ շտապողականության շունչ կար, երբ թվում է՝ իրերն էլ համակված են մնալու ու գնալու, աճապարումի ու հապաղումի երկակի տրամադրությամբ: Մեկ օր հետո մեկնելու էր Լիբանան: Պայմանավորված ժամից շուտ էի եկել: Լուռ նստած՝ ունկնդրում էի օտարազգի լրագրողի հետ զրույցը, եւ անգլերեն չիմանալս ամենեւին խոչընդոտ չէր ընկալելու, թե զրույցն ինչի մասին է: Կարեւորը բառերը չէին, այլ Սեդայի խոսքի, ձայնի շեշտադրումը, հոգու ապրումներն արտացոլող հայացքը: Մանկանը բնորոշ անմիջականությամբ փոքրիկ Սարոն ընդմիջում էր զրույցը՝ գուցե ավելի շատ մոր ուշադրությունը գրավելու, քան այս կամ այն խաղալիքի անհրաժեշտությունն զգալով: Իսկ ես հիշում էի, թե Երեւան-Ստեփանակերտ-Մարտունի երկար ճանապարհին, չնայած իր նուրբ ու զգայուն երեւույթին, նա մեծին վայել ի՛նչ դիմացկունությամբ հաղթահարեց ճանապարհի դժվարությունները: Բայց հիմա, բազմահարկ շենքի սահմանափակ տարածքում նյարդայնանում էր՝ գուցե կարոտելով իրենց տանը, որ հեռու աշխարհում էր, ուր սակայն իր ծննդյան, սկզբի կապը կար: Սեդան, երեխայի ձեռքը տալով նրա ուզած խաղալիքը, շարունակում էր պատասխանել լրագրողի հարցերին՝ մեծ ապրումներով ու խռովքով: Ուրիշ ինչ կերպ խոսել հարազատ ընկերոջ, սիրելի ամուսնու մասին, որին կապող ամենազորեղ օղակներից մեկը Հայրենիքին անձնուրաց նվիրումն էր: Մտովի փորձում էի թափանցել զարմանալի պարզ, շիտակ նաեւ աշխարհին, մարդկանց այր մարդուն բնորոշ անաչառ հայացքով նայող կնոջ ներաշխարհը, զգալ, ճանաչել էությունն ավելի խորքից: Ինչպե՞ս է ապրում առանց Մոնթեի, հա՞շտ է հոգին օրերի նյութապաշտ ընթացքի հետ, տա՞լ շատերից լսածս հարցը՝ ինչո՞ւ ամուսնացավ, այն էլ օտարազգի մեկի հետ, ինչը, ոմանց կարծիքով, դավաճանություն էր Մոնթեի հիշատակին: Համոզված էի, որ Սեդան ուներ պատասխանը: Եվ, այնուամենայնիվ, պատշա՞ճ է արդյոք փորձություններ անցած կնոջ հոգին փոթորկել, արթնացնել հայացքի խորքում բուն դրած կարոտի թռչունը: Գուցե ինձ համար ստեղծել էի Սեդայի՝ իմ երեւակայությանը համահունչ կերպար, որը, հնարավոր է, տարբերվում էր իրական կերպարից: Ամեն դեպքում ուրախ էի հանդիպման համար, համոզված, որ մեր զրույցը հետաքրքիր է լինելու: Օրեր առաջ «Ազգ» օրաթերթի խմբագիրը, անդրադառնալով Մոնթեի զոհվելու 10-րդ տարելիցի կապակցությամբ թերթում տպագրված գեներալ Հմայակ Հարոյանի հետ հարցազրույցին, ցանկություն հայտնեց առանձին նյութ տպագրել իր բնորոշմամբ Մոնթեի՝ կենդանիների հանդեպ այդչափ տարօրինակ սիրո մասին: Գուցե այդ էր պատճառը, որ առաջին հարցս Սեդային Մոնթեի՝ բնության էակների հանդեպ գթասրտության մասին էր: - Միայն կենդանիների հանդեպ չէր իր սերը: Մոնթեն սիրում էր երկրագունդը, բնությունը, շա՛տ էր սիրում: Ամենահաճելի բաներից մեկը՝ լինել բնության մեջ եւ խոկալ: Եվ բնության անբաժանելի մասը, անշուշտ, կենդանիներն էին՝ կրիա, օձ, նապաստակ, շուն, թռչուններ... Մարդկանց հանդեպ հոգատար լինելու չափ հոգատար էր բոլոր շնչավոր էակների հանդեպ: Կենդանիներին առնչվող պատմություններ եղել են նաեւ Հայաստանից դուրս: Հարավսլավիայում էինք: Քայլում էինք ճանապարհով: Հանկարծ Մոնթեն նկատեց անձրեւաջրերի հոսելու տեղում՝ երկաթաշարի տակ ընկած ոզնուն եւ բացականչեց. «Վա՛յ, Սեդա՛, այստեղ ոզնի կա»: Զով աշուն էր, հնարավոր է, որ անձրեւ տեղար: Բավական ջանքեր գործադրելուց հետո վերջը որոշեց իմ կտորե պայուսակով հանել, ինչը հաջողությամբ գլուխ եկավ: Ազատված ոզնին պայուսակից գլորվեց ու փախավ: Մեկ ժամ անց զորավոր անձրեւ տեղաց: Մոնթեն ասաց. «Լավ է, որ ոզնուն հանեցինք, թե չէ անձրեւաջրերը կտանեին»: Կրկին Եվրոպայում էինք: Սոված էինք ու փող չունեինք: Շշեր էինք հավաքում ու ստացված գումարով մակարոն գնում: Մի օր, ափին կանգնած, ծովեզրի քարերի արանքում թպրտացող մի մեծ ձուկ տեսանք: Մոնթեն ասաց. «Սեդա՛, ահա մեր ընթրիքը»: Նայեցինք ձկանը, լողացանք, զրուցեցինք: Երբ արդեն երեկո էր, կանգնեցինք հեռու, որ ձուկը բռներ: Հեռվից շեղակի նայում էի: Բռնեց ձուկն ու քիթը քիչ ուժեղ սեղմեց քարին: Հետո ծնկի իջավ: Ձուկը ձեռքին էր: Մեկ էլ՝ թըլը՛պ, ձայն լսվեց, ու ինքը ձեռքերն ուրախ-ուրախ շարժելով եկավ: «Ի՞նչ եղավ ձկնիկը» - հարցրեցի: Ասաց. «Թող գնա իր համար ապրի»: Զարմացա, չէ՞ որ սոված էինք, բայց եւ հասկացա, որ ինքը ճիշտ էր: Մի օր էլ (կրկին Հարավսլավիայում) ուզում էր օձը տուն բերել: Ամաչում էի ասել, որ օձից վախենում եմ, չմտածի՝ ինչ վախկոտ կին ունի: «Տե՛ս, տե՛ս, - ասաց, - լավն է, տանենք տուն»: Ընդդիմացա. «Չէ՛, ոչ մի տուն տանել»: Տեսնեմ՝ օձին թողել, հետեւիցս գալիս է: Քայլում էինք, հանկարծ ցատկեց ու մի բան բռնեց, սկսեց շոյել: Հարցրի ի՞նչ է: «Գորտ», -պատասխանեց: Գորտը միզեց ձեռքերի մեջ: Իսկ ինքն ասում է. «Ի՛նչ անուշիկն է, անուշիկ աչուկներ ունի: Եթե հիմա թողնենք, մեքենաները վրայով կանցնեն»: Սկսեցինք անվտանգ տեղ փնտրել: Վերջապես գտանք Մոնթեի ուզած պարտեզով տունը, ու նա գորտը բաց թողեց պարտեզ: Դեռեւս չէինք ամուսնացել: Պատի վրա կարիճ տեսավ, դրեց բաժակի մեջ՝ ասելով՝ ի՛նչ լավն է: «Թունավոր է», - հուշեցի ես: «Մեզ չի խայթի», -համոզված պատասխանեց նա: Ես էլ մանկուց սիրել եմ բնությունը, զգացել որպես կենդանի էություն: Միշտ ընկերուհիներիս հետ կամ մենակ զբոսնում էի բնության գրկում: Գնում էինք մեր աղբյուրը: Մեր տունը դեպի աղբյուր տանող գյուղի վերջին փողոցում էր: Ինտերնետում կա հատուկ սայթ, որը բացելով՝ մատիդ մի հարվածով մի ափսե ճաշ է ավելանում բարեգործականի օրվա ճաշաբաժնում՝ ի նպաստ մի քաղցածի: Կան նաեւ բնապահպանության, հատուկ կենդանիներին վերաբերող սայթեր: Ամեն առավոտ բացում եմ այդ սայթերը, ապա միայն սկսում աշխատանքս: - Ո՞վ է արժանի հերոս կոչվելու, ինչպե՞ս կբնորոշեք հերոսությունը: Արդյոք խաղաղ պայմաններում դժվարություններին դիմանալը, ազնիվ մնալը նույնպես հերոսություն չէ՞: - Շատերին այդ կոչումը միայն անունով տրվեց՝ տարբեր պարագաներում: Բայց ժողովուրդը բոլորին չէ, որ ընդունեց որպես այդպիսին: Իսկ Մոնթեն ամբողջ էությամբ այդպիսին էր՝ ռազմի դաշտում եւ ամենօրյա կյանքում: Ամենօրյա կյանքում շատ պարկեշտ մարդ էր: Տարիներ առաջ մի հոդված կարդացի Մոնթեի մասին եւ զարմացա, ապշեցի, թե ո՛վ էր ո՛ւմ մասին գրում: Կան մարդիկ, որ պարկեշտության իրենց չափանիշները հարմարեցրել են Մոնթեի կերպարին: Մարդ գիտեմ, որ ասել է, թե իբր Մոնթեն Եռաբլուրում ծխել է, խմել, հայրենասիրական երգեր երգել: Դրանք չեն համապատասխանում իրականությանը: Կարծում եմ՝ ով ինչ սիրում էր՝ վերագրում էր Մոնթեին: Մոնթեն 21 տարեկան էր, որ եկավ Լիբանան՝ հայերեն սովորելու: Մենք այդչափ մաքուր չէինք, որ հասկանայինք իրեն: Իրեն չէին ճանաչում եւ տարածում էին ամեն հերյուրանք, որ իրականությանը չէր համապատասխանում: Վերագրում էին բաներ, որոնց համար Մոնթեն չի եղել պատասխանատու: Մի քանի անգամ ասել եմ. «Դուք ասում եք, որ Մոնթեն խելացի է, ուրեմն ինչպե՞ս կարող էր այդպիսի վատ բաների մեջ լինել: Խոսքը վերաբերում է 1983թ. տեռորին, որը Մոնթեին ուղղակիորեն չի առնչվում»: Ցավ եմ զգում, որ այսքա՛ն տարի անց էլ շարունակում են կրկնել նույնը եւ իրականությունը չեն ուզում ընդունել: Այդ տղաներից ոչ մեկն Արցախում չի եղել: Գոնե զենք բռնել գիտեին: Չերեւացին ու քննադատում էին Մոնթեին: Ինչո՛ւ: Խնդիրն այն է, որ Մոնթեն ուներ մի թշնամի: Մյուսների հետ պատրաստ էր խոսելու, պարզաբանելու: Ամենից շատ ինքն էր իրեն քննադատում: Ուզում էր, որ միասին ընդունեին սխալները: Կարծում եմ, որ մենք չենք կարող հանդիպել Մոնթեի նման մաքուր մարդու: Իմ զարմանք ապրած բաներից մեկն իր մաքրությունն էր, եւ նա չէր դադարում իր մաքրությամբ զարմացնել ոչ միայն պատերազմում, այլեւ առօրյայում՝ տանը, ընկերության մեջ, ամենաաննշան բաներում: Նայում էիր ու զարմանում՝ մի՞թե հնարավոր է այդ աստիճան մաքուր լինել: - Ինչպիսի՞ն տեսաք Հայաստանն այս այցին: - Կուզեի, որ չլիներ այս մե՛ծ, մե՛ծ, մե՛ծ տարբերությունը՝ հարուստների ու աղքատների: Լիներ Մոնթեի երազած Հայաստանը՝ առանց կաշառակերության եւ արդար: Մտավորականության մասին եմ ուզում ասել: Այսօր այն մտավորականությունը չկա, ինչպիսին իմ ուսանողության ժամանակ էր, իրոք մտավորական մտավորականություն: Ուսանող ժամանակ դուրս էիր ելնում հանրակացարանից, նստում որեւէ սրճարանում եւ անպայման մի հետաքրքրական մարդու հանդիպում էիր: Հիմա այս ճոխության տակ թաքնված է ահավոր կյանք: Մտավորականությունն էլ պարփակված է տանը: Էլի՛ իմ Հայաստանն է, սրանից ավելի տուն չունեմ, իմ տունը սա է: Ամենից շատ ինձ հուզում, մտահոգում է երիտասարդության նկարագիրը, մակարդակը, վարքուբարքը: Առաջներում լուրջ հետաքրքրություններ ունեին, հիմա այլ է: Ինչքան տեսնում եմ՝ ինչպես են հագնվում աղջիկները, ինչ հետաքրքրություններով են ապրում՝ բջջային հեռախոս, ավտոմեքենա եւ այլն, ինչ հնարանքով են փորձում գրավել դիմացի տղային... ամեն ինչ պտտվում է նյութականի շուրջը: Եվ դա մտահոգիչ է: Չէ՞ որ վաղը նրանք են ներկայացնելու երկրի դեմքը: - Գուցե դեռ կվերադառնանք մեր արմատներին: - Կարող էինք դեպի լավը փոխվել: Տխուր է, որ սայթաքում կա: Այսինքն՝ չլիներ անձնականը, չլինեին ընչաքաղց, եսակենտրոն շահեր, լիներ միայն «մեր»-ի հոգեբանությունը: Մեր կողքին ուրիշներն էլ կան, որ իրավունքներ ունեն, եւ Աստված մեզ չի ների, եթե ուզենք տիրանալ ուրիշի ունեցվածքին: «Դրացիիդ ունեցվածքը մի՛ ցանկացիր», - ադպես է ասում պատվիրանը: Հույս ունեմ՝ մարդիկ ապրելու են պատվիրաններով: Այս մասին մտածենք, մտածեն մեր զավակները: Մտածենք կողքինի մասին, հարեւանի, մյուսների մասին: - Մարդիկ կան, որ ազնիվ չեն ապրում, բայց եկեղեցի են կառուցում: - Այդ մարդիկ շեղված են, սայթաքել են, մոլորության մեջ են: Չէ՞ որ Աստված չի ասում՝ քո փողերով ցույց տուր քո հավատը: Տասը պատվիրանները կատարելն այդքան դժվար չէ, կարող են, չէ՞, կատարել դրանք եւ լավ հասարակություն ստեղծել: - Ինչպե՞ս կբնորոշեիք հայ կնոջը փոփոխությունների, շրջադարձերի այս շրջանում: - Հայ կնոջ կյանքը միշտ է դժվար եղել: Էլի՛ Մոնթեին օրինակ բերեմ: Ասում էր, որ երբ ես ծռված լվացք եմ անում, ինքը չի կարող հանգիստ նայել: Տան գործերը կիսում էինք: Եթե ես օճառում էի, ինքը ցողում էր, պարզաջրում եւ այլն: Այցելում էինք մեր ընկերներին, տեսնում, որ այդ տան ամբողջ հոգսը ծանրացած է կնոջ ուսերին, եւ այդ կանայք նաեւ դրսում էին աշխատում: Մի օր հյուր էինք Մոնթեի զինվորներից մեկին: Կինն այնքան տանջվեց՝ սկեսրոջ, ամուսնու, երեխաների հարցերն հոգալով. «Անո՛ւշ, թեյ սարքիր, երեխային պահիր, ա՛յս արա, ա՛յն արա», - որ անունը չեմ մոռանում: Անուշի այդ ստրկությունը տեսնելով՝ ասացի. «Մենք այստեղ այլեւս չենք գա»: Եվ Մոնթեն ասաց. «Է՛լ չենք գա»: Մեզ շատ վատ էինք զգում Անուշի հաշվին լավ զգալու համար: Երբ իրենք եկան մեր տուն, ասացի. «Փոքր դոլմաները ես եմ փաթաթել, մեծերը՝ Մոնթեն»: Ապշած նայեցին. «Ոնց թե՝ հրամանատարը դոլմա՞ է փաթաթում»: Այսօր, երբ կենսապայմանները վատացել են, կնոջ ուսերի բեռն ավելի է ծանրացել, ավելի շատ հոգսեր են բաժին ընկել: Մեծամասնության մասին է խոսքը: Դժվարությունների մեջ գալիս է մի պահ, որ հայ կինը կորցնում է տիպական նկարագիրը: Այլ հարցեր են ծագում, եւ պրոբլեմների նոր շղթա է ծնվում: Տղամարդն աշխատանք չունի եւ կորցրել է ինքնավստահությունը: Այդ մարդուն պիտի օգնել, որ վատ չզգա, հասկանալ, որ դա մեծ դժբախտություն չէ: Իրականում, անշուշտ, լավ կլինի, որ այդ հոգսը հավասար լինի, եւ ընտանիքի հոգսը եւս երկուսի վրա լինի, քանի որ պայմանները փոխվել են՝ կինը եւ՛ դրսում է աշխատում, եւ՛ տանը: Թող ուրեմն տղամարդը, որ առայժմ անաշխատանք է, տան գործերով զբաղվի, երեխաներին դաստիարակի եւ ոչ թե նստի ու գլխին տա, թե՝ վա՜յ, ի՛նչ դժբախտություն է, որ կինս աշխատում է, իսկ ես տանը նստած եմ: - Ամեն ինչ խառնվել է, ազգայինը, բարոյականն արժեզրկվում են: Կարծեցյալ քաղաքակիրթ երեւալու համար հայ օրիորդը պորտաբաց, կիսամերկ է շրջում: - Բարոյական այս խնդիրները, որ ծագել են, աշխարհում էլ կան: Այդ խնդիրը եւ՛ անցյալում, եւ՛ հիմա ինձ հուզում է: - Ակամա կարկամում ես՝ ի՞նչ արժեքներով դաստիարակել մեր երեխաներին: - Ես իմ երեխային դիսնեյլենդ, մակդոնալդ չեմ տանում: Այն արժեքները, որ միշտ ունեցել եմ եւ այն մեծ մարդը, որի կողքին եղել եմ Quote Link to post Share on other sites
Dashnaktsakan Posted November 5, 2005 Report Share Posted November 5, 2005 МОНТЭ МЕЛКОНЯН "АВО" Монтэ Мелконян родился 25 ноября 1957 году в небольшом калифорнийском поселке- Варселия. В1969 году отец Чарльз, мать Забел с детьми переезжают в Испанию. Окончив школу, Монтэ едет в Турцию посмотреть на земли своих предков, затем в Ливане с интересом изучает все армянское. Возвратившись в США, он поступает в университет Беркли неподолеку от Сан-Франциско, на курсы истории древнего Урарту. По завершении учебы Монтэ, владеющий армянским, английским, французским, испанским, японским и турецким языками, отправляется в Ливан, где в 1978г. принимает активное участие в боях по обороне армянских кварталов. Отсюда начинается его боевая карьера. В мае 1980 г. с группой товарищей он записывается в тайную Армянскую освободительную армию (АСАЛА). В 1981г. его арестовывают за использование поддельного паспорта во Франции. Однако благодаря стараниям друзей через месяц Монтэ уже был на свободе. В 1983г. Монтэ организует Революционное крыло АСАЛА. В 1985г. его вновь арестовывают во Франции. Еще пребывая в заключении, он живо интересуется начавшимся в Арцахе. В 1989г. освободившись из тюрьмы Монте стремиться попасть в Армению что удается лишь в 1990г. Впервые прибыв в Арцах в сентябре 1991 г., буквально на следующий день Монтэ Мелконян включается в бои за села Бузлух, Манашид, Эркедж, Шаумянского района. Он становится начальником штаба Корнидзорского отряда. После непродолжительной отлучки, он снова возвращается в Карабах, в Мартунийский район. Лето 1992г. было самым тяжелым временем для Арцаха. Враг имеющий многократное преимущество в живой силе и огромное в боевой теехнике, при помощи наемников наступал на всех фронтах. Азербайджанская армия стремилась любой ценой взять с. Мачкалашен считающееся южными воротами Карабаха, а потом продвинуться к Шуше. Однако под селом Мачкалашен азербайджанская армия столкнулась с отрядом Монте. Враг был остановлен, понес огромные потери в живой силе и технике. Угроза Арцаху с Юга ликвидированна. Вскоре Аво возглавил Мартунийский Оборонительный район. Еще год он доблестно сражался защищая Мартунийскй район НКР. За это время армянские подразделения в Мартунийском районе как людил говорить сам Монтэ, не отдали "ни одного сантиметра своей земли". Подполковник Вооруженных Сил НКР Монте Мелконян один из наиболее ярких, талантливых и опытных командиров погиб 12 июня 1993г. За исключительные заслуги в организации защиты Нагорно-Карабахской Республики, проявленное мужество и личную отвагу посмертно был удостоин высшего звания НКР “Герой Арцаха”, став кавалером ордена “Золотой Орел”. Quote Link to post Share on other sites
sarukhan Posted April 10, 2006 Report Share Posted April 10, 2006 Зайдите по ссылке: http://www.amazon.com/gp/reader/1850436355...426#reader-page Quote Link to post Share on other sites
Gor1 Posted July 31, 2006 Report Share Posted July 31, 2006 что вы знайте о нем ? Quote Link to post Share on other sites
nkarich Posted August 24, 2006 Report Share Posted August 24, 2006 Short Films about Monte, interviews: http://video.google.com/videoplay?docid=-4771023778212798271 http://video.google.com/videoplay?docid=3342272947609828426 Quote Link to post Share on other sites
Shenyаtsi Posted December 2, 2006 Report Share Posted December 2, 2006 http://video.google.fr/videoplay?docid=-47...&q=armenian Quote Link to post Share on other sites
Гераци Posted December 2, 2006 Report Share Posted December 2, 2006 http://video.google.fr/videoplay?docid=-47...&q=armenian Дорогой Шенаци, большое спасибо за ссылку. Посмотрел, как на что-то святое. К сожалению, есть не только такие Монте и др. герои, но есть и гаденыши, которые в это время сбегали от этого долга и меняли свою национальную принадлежность.... А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян. Quote Link to post Share on other sites
Garegin Posted December 2, 2006 Report Share Posted December 2, 2006 Хорошие истории про Аво есть на этой странице. (khndrum em tzanr chnayeq hayeren skhalneri vra - tpogh@ Hayastanum chi tznvel ум sovorel e Hayeren hayrenikic durs) Quote Link to post Share on other sites
Andranik Posted December 2, 2006 Report Share Posted December 2, 2006 http://video.google.fr/videoplay?docid=-47...&q=armenian http://www.merhayrenik.narod.ru/zinvor/monte.html Спасибо! Отличыне ссылки! Гераци, рад тебя снова видеть! "А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян." У них отработанный механизм подрывной деятельности Quote Link to post Share on other sites
Dashnak Posted December 4, 2006 Report Share Posted December 4, 2006 В предоставленных видеокадрах - бой группы Монте Мелконяна, где он был смертельно ранен, случайно столкнувшейся с азеротурецким патрулем. До последнего момента никто не знал, что перед ними - враг... Google Video Скачать Сурбазан Паркев, З.Балаян. 9 мая, в день освобождения Шуши , выносят смертоносные снаряды из храма Хазанчецоц. Google Video Скачать PS: Спасибо Гераци за предоставленное видео Quote Link to post Share on other sites
ASALA Posted December 7, 2006 Report Share Posted December 7, 2006 Зайдите по ссылке: http://www.amazon.com/gp/reader/1850436355...426#reader-page Я сейчас как раз занимаюсь тем, что сканирую эту книгу для создания электронной версии. Думаю к январю закончу и обязательно выложу ее здесь! Quote Link to post Share on other sites
Shenyаtsi Posted December 7, 2006 Report Share Posted December 7, 2006 Спасибо всем за участие в этой теме.... Пусть молодые смотрят и хорошо вникают в слова Монте в его интервью. Если хорошо слушали вы это интервью, то Монте говорил, что он совсем не относится враждебно к простому аз-скому народу, но он люто ненавидит правительство Аз-на которое организовало убийство нашего народа. Он также говорил, что рано или поздно аз-ский народ поймёт всю нелепую и глупую политику свойх чиновников и тогда настанет мир..... Монте не только военный герой, он мудрый и дальновидный политик и дипломат.... Конечно, Монте не единственный герой в Арцахкой войне. Но почему именно Монте, потому что для Монте выше и святого ничего и никого не было, кроме своего народа и нашей общей Родины. Его не остановило его материальное благополучие под Калифорнийским солнцем, его не остановили его семья и страх перед смертью... Всё перешагнул этот человек и в своё интервью недоумённо говорил, что "я не понимаю, а что может быть важнее для человека, чем быть тут и защищать наш народ и наши земли....." . Там же он и сказал слова, которые у многих пользователей стоят в подписи о истории Арцаха, где он сказал, что если мы отдадим Арцах, то можно закрывать историю всей Армении..... У меня словарный запас слов не такой большой, чтобы расписать всю простоту и в тоже время всё величие Монте. Веь всё так просто было для него - я армянин в первую оечредь, потом отец, муж, сын, брат и т.д.. Вечная память нашим всем героям. Quote Link to post Share on other sites
Andranik Posted December 8, 2006 Report Share Posted December 8, 2006 Арцаха, где он сказал, что если мы отдадим Арцах, то можно закрывать историю всей Армении..... У меня словарный запас слов не такой большой, чтобы расписать всю простоту и в тоже время всё величие Монте. Веь всё так просто было для него - я армянин в первую оечредь, потом отец, муж, сын, брат и т.д.. Вечная память нашим всем героям. Брат, ты всё написал отлично! Признаюсь, у меня есть желание, но нет воли, скорее всего мужества вернуться, зачем оправдываться, так и есть... Постоянно находятся какие - нибудь оговорки, причины... И не каждый сможет, а лишь единицы, оставить благополучие ради Великой цели... Quote Link to post Share on other sites
Ani Posted January 12, 2007 Report Share Posted January 12, 2007 The best turk, is the dead turk. © Avo Quote Link to post Share on other sites
Южанин Posted January 14, 2007 Report Share Posted January 14, 2007 Такие люди как Монте и ведут всегда нас вперёд........они не умееют тлеть и поэтому сгорают как звёзды...к сожалению очень быстро сгорают( Quote Link to post Share on other sites
SamvelT Posted January 15, 2007 Report Share Posted January 15, 2007 А я думаю , что у каждого человека есть свой момент истины . Кто-то готов сразу , а кому то надо время . Просто не люблю записывать кого-то в трусы , это по моему неправильно . Скорее не созрели ещё ... Но есть пример и есть твой момент быть максимально полезным обществу . Жаль , что из жизни уходят те , кто достоин жить ... Quote Link to post Share on other sites
Акс Posted April 8, 2007 Report Share Posted April 8, 2007 В предоставленных видеокадрах - бой группы Монте Мелконяна, где он был смертельно ранен, случайно столкнувшейся с азеротурецким патрулем. До последнего момента никто не знал, что перед ними - враг... Google Video Скачать Сурбазан Паркев, З.Балаян. 9 мая, в день освобождения Шуши , выносят смертоносные снаряды из храма Хазанчецоц. Google Video Скачать PS: Спасибо Гераци за предоставленное видео Обновите ссылки для скачивания плиз Quote Link to post Share on other sites
karik Posted April 8, 2007 Report Share Posted April 8, 2007 Дорогой Шенаци, большое спасибо за ссылку. Посмотрел, как на что-то святое. К сожалению, есть не только такие Монте и др. герои, но есть и гаденыши, которые в это время сбегали от этого долга и меняли свою национальную принадлежность.... А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян. Ей богу мне это надоело! Доктор дабы рассеять твои лживые обвинения, уже пару раз здесь озвученные, я напишу, и чтоб то малое количество людей которых я уважаю на этом форуме не начали думать обо мне по твоим лживым постам, я скажу как всё было. Во первых призывного возраста я стал только в 93 году. Далее до мая 94 года я учился в политехе на машиностроительном факултете, можешь, если есть возможность проверить. Далее , перед отъездом я получил от ОВИР список документов которые должен был принести, это включало справку о выходе с учёта, я честно ждал пол года пока мне его соизволили дать, я ни откуда не убегал, если есть возможность проверить, в моём деле в военкомате Шаумяновского района эта справка фигурирует, если там вдруг не будет, то в папке ОВИР точно есть! Далее вылетал я с Звартноца транзитным рейсом в Москву (у Израиля небыло тогда сообщения с Ереваном, для того чтоб туда лететь надо было в Москву или в Тбилиси ехать) всё честно , милиция проверила паспорт , даже повели в местный участок для проверки , на случай дезертирства, всё , как ты понимаешь, оказалось в порядке, потом я честно переплатил 20$ за перегруз , которого, к слову сказать не было ,полетел в Москву, где в аэропорту внуково подвергся еще раз (если ты помнишь то в аэропортах тоже армян проверяли свои же, на случай дезертирства)проверке документов, как ты можешь понять проблем не было.Денег , кроме 100$ которые мне послала из Израиля бабушка, не было, на 50$ был куплен билет в Москву, а остальное я оставил в Ереване моему моей семье.Взяток нигде не давал! А теперь на счёт изминения национальности: в аэропорту Бен-Гуриона меня никто не спрашивал какую национальность писать, писали как принято мамину, она у меня еврейка, так и написали, единственное что спрашивали, если я хочу папину фамилию Саакян поменять на мамину Рехтман, я отказался. Далее про службу в армии, через два года по прибытии в Израиль меня призвали, если бы я не пошёл то сел бы в тюрьму, как ты понимаешь к прокурору я не хочу а в институте я не мог учится по простой причине не достаточного знания языка, так что пошёл служить. Из Армении я уехал по банальным причинам, хотелось увидеть электричество ,покушать ну вобще то, чего хочется в нормальной жизни. п.с. сделайте одолжения ты и твои хвосты , больше не намёками, не прямо про меня не писать, и не лгать, выстовляя меня тут трусом или дезертиром, отстань от меня! пп.с. Извините Щеняци за оффтоп, просто надоело! Quote Link to post Share on other sites
Bigoss Posted April 8, 2007 Report Share Posted April 8, 2007 К сожалению, есть не только такие Монте и др. герои, но есть и гаденыши, которые в это время сбегали от этого долга и меняли свою национальную принадлежность.... А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян. А почему вы эти слова приняли на свой счет ? Quote Link to post Share on other sites
miko Posted April 9, 2007 Report Share Posted April 9, 2007 К сожалению, есть не только такие Монте и др. герои, но есть и гаденыши, которые в это время сбегали от этого долга и меняли свою национальную принадлежность.... А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян. Я думаю что все должны радоватся и приветствоват что люди- армяне или армяне что поменяли гражданство питаются чувствовать себя армянями и приходят на етот форум. Я думаю ето ето один из первых задач форума. А вызсказивания как " А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян" просто удаляет етих людей не толко от форума но и от армян и Армении... Quote Link to post Share on other sites
Samwelino Posted April 9, 2007 Report Share Posted April 9, 2007 А вызсказивания как " А сейчас здесь, себя пытаются выдать за армян" просто удаляет етих людей не толко от форума но и от армян и Армении... Согласен. Все мы разные, но нас тянет к одному, к родному. И этот форум как раз должен быть таким местом. Quote Link to post Share on other sites
Bigoss Posted June 5, 2007 Report Share Posted June 5, 2007 Монте Мелконян родился 25 ноября 1957 года в г. Варселия, близ г. Фресно (Калифорния, США). В 1969 году семья Монте переехала в Испанию. По окончании школы, Монте поехал в Турцию посмотреть на земли своих предков, затем в Ливан. Возвратившись в США, он поступил в университет Беркли по специальности “археология” и “история Азии”. Проходил стажировку в Японии. В 1975 г. был направлен на преподавание в армянских школах Ирана и Ливана. Владел семью языками, и степенью кандидата исторических наук. С женой Седой, уроженкой Ливана, познакомился в начале 1979 года. Брак заключен 3 августа 1991 г. Монте участвовал в гражданской войне в Ливане на стороне право-христианских формирований (конец 70-х – начало 80-х г.г.), в боевых действиях против израильских войск (1982 г.). Весной 1980 г. вступил в состав группировки Армянская секретная армия освобождения Армении (ASALA). Монте спланировал и организовал операцию Van (захват посольства Турции во Франции 24 сентября 1981 г.), ряд других операций против турецких объектов в европейских государствах. Из-за разногласий, связанных с методами борьбы ASALA, в частности после взрыва в аэропорту “Орли” в 1983 году, где погибли 8 мирных жителей, Монте отделился от сторонников Акопа Акопяна и образовал новую фракцию ASALA-RM (“Революционное движение ASALA”). На его арест в 1981 году по обвинению в убийстве турецкого посла в Риме, ASALA ответила пятнадцатью взрывами, и через месяц Мелконяна выпустили. В ноябре 1985 г. Монте арестован в Париже во второй раз по обвинению в незаконном пересечении границы, владении огнестрельным оружием и подделке документов; приговорен к 6 годам заключения (реально отбыл 3,5 года). В 1989г. освободившись из тюрьмы Монте стремиться попасть в Армению, что удается лишь в 1990г. Впервые прибыв в Арцах в сентябре 1991 г., буквально на следующий день Монте Мелконян включается в бои за села Бузлух, Манашид, Эркедж Шаумянского района. Он становится начальником штаба Корнидзорского отряда. После непродолжительной отлучки, он снова возвращается в Арцах(карабах), в Мартунийский район. Лето 1992г. было самым тяжелым временем для Арцаха. Враг, имеющий многократное преимущество в живой силе, и огромное в боевой технике, при помощи наемников наступал на всех фронтах. Азербайджанская армия стремилась любой ценой взять село Мачкалашен, считающееся южными воротами Арцаха, а потом продвинуться к Шуше. Однако под селом Мачкалашен азербайджанская армия столкнулась с отрядом Монте. Враг был остановлен, понес огромные потери в живой силе и технике. Угроза Арцаху с Юга была ликвидирована. Вскоре Аво возглавил Мартунийский Оборонительный район. Еще год он доблестно сражался, защищая Мартунийскй район НКР. За это время армянские подразделения в Мартунийском районе, как любил говорить сам Монте, “не отдали ни одного сантиметра своей земли”. Монте участвовал в оборонительных и освободительных боях практически во всех районах НКР, завоевав всенародную любовь и уважение. Подполковник Вооруженных Сил НКР Монте Мелконян один из наиболее ярких, талантливых и опытных командиров погиб 12 июня 1993г в с. Марзилу, захоронен на кладбище героев “Ераблур” в г. Ереван. За исключительные заслуги в организации защиты Нагорно-Арцах(карабах)ской Республики, проявленное мужество и личную отвагу посмертно был удостоен высшего звания НКР “Герой Арцаха”, став кавалером ордена “Золотой Орел”. Имя Монте Мелконяна присвоено воинской части ВС Армении, университету и школе в г. Ереван, мосту, благотворительному фонду. Знаменитая фраза Монте "Если мы потеряем Арцах, то закроем последнюю страницу Истории Армении..". Quote Link to post Share on other sites
ARAMIS Posted January 29, 2008 Report Share Posted January 29, 2008 (edited) http://www.youtube.com/watch?v=Sh-ghb_R4hg...feature=related Edited January 29, 2008 by ARAMIS Quote Link to post Share on other sites
Pandukht Posted April 16, 2008 Report Share Posted April 16, 2008 Похороны Монте Quote Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.