Rouna

Лампс, что бы там не произошло, это произошло между духовными лицами, по причинам, о которых широкой публике мало что известно. Мне трудно понять, что' вы пытаетесь выяснить. Отвечая на такие вопросы, трудно удержаться от того, чтобы судить. А судить, как вы знаете, нельзя. Надеюсь, ваша жена найдет (если еще не нашла) хорошего духовника.

Артур а тебе не кажется, что твоему брату просто СКУЧНО жениться на соседской девочке? Может, ему не "тан апранк" нужен, как ты думаешь? Может, ему неинтересно вводить в свою жизнь человека, круг интересов, взглядов, образ жизни которого ему довольно хорошо известен (скажем, на примере своей же матери), и который не сулит ему ничего нового? Ему подружка нужна, чтобы по свету погулять, а вы его по тяжеловесным обычаям женить надумали В этом плане тоже у парней проблемы: семья это семья, личная жизнь это личная жизнь. Недавно от одного слышу о будущей жене: "Пусть лучше мама выберет, а то потом что-нибудь не то будет". Я к тому, что такую подружку он опять же из соседских девочек не будет выбирать, т.к. не представляет себе, как это с ней гулять можно. Она нужна, чтоб дома сидеть. С мамой Т.е. не нужна. Отсюда и отговорки. Почему же для отговорок используют испорченность - совсем другая проблема... Насчет Еревана... Он не грязней, он контрастней.

Гая, что такое 'неверуюший священник'? Живой труп? Лучше уж неграмотный, т.к. вера в Бога проявляется любовью к людям, а ее без смирения не бывает. У того, который вас в детстве обидел, как раз любви Христовой и не хватало, уже не говоря о смирении по отношению к вашему имени. Из старой литературы: один священник (верующий ) не принимал в душе таинство Причастия, хотя и служил. Однажды во время Патарага было ему видение Христа над алтарем. У Спасителя из раны (т.е. из пронзенного сердца) капала в чашу Причастия кровь. Священник этот каялся в яме семь лет, только потом посмел войти в церковь. Подумайте о смирении этого человека, ведь гордецу такое видение не было бы дано, т.к. гордец от него не покаялся бы.

Gaya, все-таки скажу еще раз: читайте в контексте. И чтобы не быть голословной, дайте, пожалуйста, ссылку на эту свою фразу: "в древнем Израиле были приняты детские жертвоприношения и не кому-нибудь, а именно Яхве". А я вам даю ссылки, опровергающие другую вашу фразу: "в Библии ни слово не сказано о том, что эти народы творили беззаконие и поэтому их надо уничтожать". Левит 18 (в целом): 24 Не оскверняйте себя ничем этим, ибо всем этим осквернили себя народы, которых Я прогоняю от вас: 25 и осквернилась земля, и Я воззрел на беззаконие ее, и свергнула с себя земля живущих на ней. 26 А вы соблюдайте постановления Мои и законы Мои и не делайте всех этих мерзостей, ни туземец, ни пришлец, живущий между вами, 27 ибо все эти мерзости делали люди сей земли, что пред вами, и осквернилась земля; 28 чтоб и вас не свергнула с себя земля, когда вы станете осквернять ее, как она свергнула народы, бывшие прежде вас; 29 ибо если кто будет делать все эти мерзости, то души делающих это истреблены будут из народа своего. 30 Итак соблюдайте повеления Мои, чтобы не поступать по гнусным обычаям, по которым поступали прежде вас, и чтобы не оскверняться ими. Я Господь, Бог ваш. Второзаконие 18 (против колдовства): 9 Когда ты войдешь в землю, которую дает тебе Господь Бог твой, тогда не научись делать мерзости, какие делали народы сии: ... 12 ибо мерзок пред Господом всякий, делающий это, и за сии-то мерзости Господь Бог твой изгоняет их от лица твоего; 13 будь непорочен пред Господом Богом твоим;

"Больше власти" ո՞րն է: Քրիստոսի իշխանությունից վեր կամ առավել իշխանություն կա՞: Իսկ երեցները հենց այդ իշխանություն են ստացել Փրկչից եւ Նրա առաքյալներից: Եկեղեցու աշխարհիկ իշխանությունն ընդլայնվում է հավատացյալների շնորհիվ, ո՛չ թե պետության կողմից է տրվում: Այլապես այս աշխարհում մոլորվելը հեշտանում է: "Больше власти" ասում են նրանք, ովքեր ուզում են (գիտակցաբար կամ ոչ գիտակցաբար) զերց մնալ որեւէ պատասխանատվությունից: Իսկ պատասխանատվությունը մերն է՝ Քրիստոսին հավատացողներինը:

С Ветхим Заветом связано напрямую. Если мать сама ведет своего ребенка пяти-шести лет к жрецу, чтобы тот упаковал его в кувшин и залил расплавленным золотом, что вы бы сделали с такой матерью? Дерево не ценнее ли ее? И тем не менее: "если бы в Тире и Сидоне явлены были силы, явленные в вас, то давно бы они, сидя во вретище и пепле, покаялись". Т.е. нам сегодня прощается больше. P.S. Законы природы тоже установлены свыше (смерть членов той злополучной семьи), но мы и не замечаем своего подчинения им, а когда такой закон обретает голос своего Создателя, нам это кажется сомнительным.

Вот интересно, считаете ли вы необходимым играть в обществе? Когда кажется необходимым разыграть из себя матрону или простушку, деловую или еще кого? Т.е. подгоняете ли вы свое поведение под стереотип, чтобы вас легче воспринимали? Вопрос также и к мужчинам: крутой или папенькин сынок, книжный червь или торговец - играете ли вы на публику, чтоб быть воспринятым определенным образом? Если нет, то как вам это удaется? Если да - в каких случаях?

В честь бабушек и дедушек - лучший вариант по сравнению с тем, что могло бы быть. Например, один знакомый (хороший парень) назвал сына Руслан "чтобы был как самолет - мощный!" Другой дяденька третьей своей дочери дал имя Анна "хоть после нее пусть Петька выйдет" но сына назвал в честь своего отца. У меня самой двойное имя в честь двух прабабушек

ԵԿԵՂԵՑԻՆԵՐԻ ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ԽՈՐՀՐԴԻ ՀԱՄԱԳՈՒՄԱՐԸ ՓԱԿՎԱԾ Է AZG Armenian Daily #036, 28/02/2006 Փետրվարի 26-ին ավարտվեց Եկեղեցիների համաշխարհային խորհրդի իններորդ համաժողովը Պորտո Ալեգրեում (Բրազիլիա): Այն արդյունավորվեց տարբեր թեմաների բուռն ու հետաքրքրական քննարկումներով, նոր կապերի ու ծրագրերի հաստատմամբ: Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Ա-ին, որ 15 տարիներ հանդես էր գալիս որպես համաժողովի ատենապետ, փոխարինեց Բրազիլիայի լյութերական եկեղեցու նախագահ, Ուոլտեր եպիսկոպոս Ալդմանը: Իր փակման խոսքում Արամ Ա կաթողիկոսը եկեղեցիներին ու աշխարհի ժողովուրդներին կոչ արեց միասնաբար աշխատել այնպիսի աշխարհի համար, որտեղ կրոններն ու ազգերը կարող են միասնաբար ապրել սիրո եւ եղբայրության մթնոլորտում: ԵՀԽ կենտրոնական վարչությունը, որի կազմում են նաեւ հայ հոգեւորականներ ու երկու տիկնայք, առաջիկա հավաքը նախատեսել է օգոստոսին` հաստատված ծրագրերին գործնական ընթացք տալու համար: Ս. Մ. Вкратце: 26 февраля завершилось заседание Всемирного Совета Церквей (ВСЦ) в Порто Алегре (Бразилия). Киликийского атоликоса Арама А, председательствовавшего 15 лет, сменил председатель Лютеранской Церкви, епископ Уолтер Алдман. Центральное управление ВСЦ наметило всретиться в августе для работы над утвержденными программами. Дальнейшее обсуждение см. здесь.

Gaya jan, насчет Ветхого Завета и ужаса давайте расскажу вам две истории из другой оперы. Одна история из старого антифашистского фильма, когда голодного человека закормили до смерти. Кастрюлю перед ним поставили, первую тарелку съел с удовольствием, вторую - попросили, третью- заставили, четвертую - залили в него, и так пока не умер. Другая история из жизни армянской семьи, у которой объедаться было, что называется, принято. Хаш кушали из супниц, потом хоровац, потом рыбу, потом куры, и т.д., салаты и закуски не в счет. Из этой семьи мало кто остался жив, т.к. они делали это планомерно и убежденно. Какая из историй более жестокая, как по-вашему? История убийства или самоубийства? Инструмент один и тот же: еда.

Էն օրը "Постный майонез" տեսանք "благословленный архиепископом Амвросием"... Ռուսաստանի «պրիկոլներից» ա երեւի Առաջին բուռն արձագանքից հետո մտածեցի խեղճ եպիսկոպոս, որ իր հոտին պաս պահել սովորեցնելու համար պետք է մայոնեզ օրհնի: Կաշշշմարրրր....

Ղեւոնդ աբեղա ջան, ոչ թե ձեզ էի դիմում, այլ «բանավոր հոտի» իմ պես ոչխարներին: Լատերալիս ջան, ապրիս, համա ստեղ ըմ իլյալ, քե մատաղ, նոր չըմ եկալ:

Gaya jan, есть пара моментов: 1. Христос ИСЦЕЛИЛ ту женщину 2. а. делами не спасаются (евреи грешны, но мы не лучше) . б. то, что люди сделали физически 2000 лет назад, мы делаем духовно каждый день много раз, когда нарушаем единственную Его заповедь. Еврейская история дана нам как пример, как средство выявить собственные грехи и освободиться от них. См. послания св. Павла, например, 1 Коринфянам 10:11.

Offtopic: Муза джан, "длань" - правая рука, левая или любая?

1. единственая возможность полноценного очищения ("никто не приходит к Отцу, как только через Меня", Иоанна 14:1-12) 2. для всего человечества (овцы "не сего двора", Иоанна 10:16) 3. сами не можем очиститься ("человекам это невозможно, Богу же возможно все", Матфея 19:25-26) Комментарий: после того как прочитала в одном из ваших текстов, отец Гевонд, что "полная мера возраста Христова" означает, что мы воскреснем в 30-тилетнем возрасте, усомнилась в своей способности читать Писание. В моем восприятии контекста "полная мера" означает святость веры и силу духа. Но, в конце концов, одно другому не противоречит, поэтому все-таки решилась привести ссылки.

Прошлогодняя тема о посте: http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=13131

Давайте за бурными дискуссиями не забывать, на чем стоим.

Отец Гевонд, простите, не совсем понятна цель последних постингов. Мало ли на свете таких Бахаи, зачем длинно постить о них? Торонто, по-моему, вы путаете или не желаете различать религию и веру. Религия создана людьми, согласна с вами; но ВЕРА - дарована Богом. Насчет фанатизма. Если некий фанатик заявляет, что он христианин, не верьте ему ( "если на клетке слона написано "тигр", не верь глазам своим" ©), т.к. в христианстве выше человека только Бог, а идеи фанатика затмевают ему ценность человеческой личности. Несовместимо.

Можно подписать петицию об отмене эфира этих оскорбительных дебатов здесь: http://www.petitiononline.com/pbspanel/petition.html В пункте Country напишите USA.

ԹԵՄԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔ` ԽՈՀԵՄ ՈՒ ԳՈՐԾՆԱԿԱՆ ՔԱՅԼԵՐԻ ԴԱՇՏ ԱՄՆ-ի արեւելքը աշխարհի հայաշատ վայրերից է: Այստեղ գործում են ե՛ւ Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու Մայր աթոռ Սբ. Էջմիածնին ենթակա օրինապահ թեմը, ե՛ւ Մեծի տանն Կիլիկիո կաթողիկոսության անջատված թեմը: Գործում են կուսակցական մարմիններ, ձեւավորված է այնպիսի համայնքային կյանք, որ Հայաստանից ժամանողները թերեւս երկար են մտածում` ի՞նչ «հայկական» նվեր տանեմ, որ այնտեղ վաճառքում չլինի: Այնուամենայնիվ լիառատ այդ երկրամասում ապրող հայերն էլ իրենց խնդիրներն ունեն, որոնց մասին զրուցում ենք Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու ԱՄՆ Արեւելյան թեմի առաջնորդ Տ. Խաժակ արք. Պարսամյանի հետ: - Սրբազան հայր, բացի ընդարձակ եւ բազմազան հայությունից, ուրիշ ինչո՞վ է առանձնանում Ձեր առաջնորդած թեմը: - ԱՄՆ-ի արեւելյան թեմում այսօր գործում են մոտավորապես 70 եկեղեցական համայնքներ: Նրանցից ոմանք արդեն իրենց 100-րդ տարեդարձն են տոնում, ոմանք էլ նոր են ձեւավորվում: Ընդհանուր պատկերը բավական հետաքրքրական է, չնայած բավականին բարդ է տարբեր երկրներից եկած, տարբեր մշակույթներով դաստիարակված, տարբեր հոգեբանական հասկացողություն ունեցող հայերին մի համայնքում ձեւավորելը: Համայնքի եւ եկեղեցու անդամ ենք համարում նաեւ բոլոր նրանց, ովքեր հայ չեն, բայց հայի հետ են ամուսնացել: Մեր մոտեցումն է, որ նրանց օտարի աչքով չնայենք եւ նույնիսկ օտար չկոչենք, որովհետեւ մեր առաքելությունն է նրանց ներգրավել, որպես ընտանիքի զավակների, որպեսզի իրենց զավակները եւս հայ եկեղեցու մեջ մեծանան: Շատ օրինակներ ունենք, որ խառն ամուսնությունների երեխաները շատ ավելի ակտիվ են մասնակցում Հայ առաքելական եկեղեցու կյանքին, քան թե «հարյուրեն հարյուր» կոչվող հայերը: - Իսկ խառն ամուսնությունների դեպքում առաջ չի՞ գալիս ոչ հայի առաքելական եկեղեցում մկրտված լինել-չլինելու հարցը: - Ոչ անպայման, քանի որ եթե ոչ հայ ամուսնացողը քրիստոնյա է եւ երրորդության խորհրդին հավատում է, մկրտված է այդ խորհրդով, ապա պսակադրության խորհուրդը կատարում ենք: Ճիշտ է, ունենք ոչ հստակություն հատկապես բողոքականների մկրտության հարցում, սակայն դրա համար Գարեգին Բ հայրապետը ստեղծել է հանձնաժողով, որ կոչված է հարցերը ճշգրտելու, բայց մինչ այդ հանձնաժողովի որոշումները մենք պետք է մի ձեւով մեր ծխական կյանքը կազմակերպենք: Գիտե՞ք, քառորդ հային, կամ կես, նույնիսկ լրիվ հային կորցնելը շատ դյուրին է, բայց ինչպե՞ս սիրաշահենք, որ նա մեր եկեղեցու շինությանը մասնակից դառնա, սա է մեր հիմնական նպատակը: - Ինչպիսի՞ մթնոլորտ է տիրում մի համայնքում, ուր գործում է ե՛ւ Էջմիածնին ենթարկվող առաջնորդություն, ե՛ւ անթիլիասական հակաթեմ, որ երբեմն նաեւ «հերձված» որակավորումն ունի: - Այս հարցը պատմության որոշ պահի քաղաքական պատճառներով ստեղծվեց: Առժամանակ հարաբերությունները, ինչպես հայ եկեղեցու մեջ բոլոր նվիրապետական աթոռների միջեւ, բնականոն էին, բայց քաղաքական պատճառներով ժամանակին հարցեր ստեղծվեցին, որոնց հետեւանքով դժբախտաբար նույնիսկ ընտանիքներում բաժանություններ, մանավանդ Լիբանանի մեջ կռիվներ, սպանություններ եղան: Անշուշտ բոլորս ընդունում ենք, որ այս վիճակը ոչ բնականոն, աննորմալ վիճակ է, հետեւաբար բոլորիս մոտեցումն է, որ պետք է կանոնական վիճակի վերածել: Մանավանդ որ անցյալի պատճառաբանություններն այլեւս գոյություն չունեն: Փառք Աստծու, Հայաստանն այսօր անկախ երկիր է եւ, ահավասիկ, այս անկախության մեջ օրեցօր զորանում է Մայր աթոռ Սուրբ Էջմիածինը, որ դարերո՛վ հայ եկեղեցու հոգեւոր կենտրոնն է եղել: - Սրբազան հայր, Դուք ասում եք. «ոչ բնականոն վիճակը պետք է կանոնական վիճակի վերածել», ինչպե՞ս եք դա մեկնաբանում: - Ոչ միայն մեր, այլեւ քրիստոնեական բոլոր եկեղեցիների հասկացողությամբ աշխարհագրական որեւէ շրջան ունի մեկ առաջնորդ եպիսկոպոս: Եթե երկու առաջնորդ լինեն, վիճակը կլինի անբնականոն: Եթե մենք ընդունում ենք, որ Անթիլիասի աթոռը հայ եկեղեցու ամբողջականության մաս է եւ մենք մեկ եկեղեցի ենք, հետեւաբար շատ տրամաբանական հասկացողությամբ այդ մեկ եկեղեցին աշխարհագրական այդ շրջանում կունենա մեկ եպիսկոպոս, որ Ամենայն հայոց կաթողիկոսության հովանու տակ իր առաքելությունը կշարունակե: Բայց ներկայումս մեկ թեմում երկու եպիսկոպոսներ կան եւ ոչ կանոնականը այդ է: Սա ցավալի պատմություն է, բայց երբեմն ժամանակը, նաեւ դրական տրամադրվածությունը նպաստում են լուծմանը: Լուծումն էլ այն է, որ մեկ առաջնորդ պետք է լինի: Էական չէ, թե ո՛ր կողմից, էական է, որ մե՛կ եկեղեցուց մե՛կը լինի: Այս առթիվ ուրախ եմ, որ անցյալ տարի Ամենայն հայոց վեհափառ հայրապետի եւ Մեծի տանն Կիլիկիո կաթողիկոսի համաձայնությամբ երկխոսության մարմին նշանակվեց, որ իր առաջին նիստն է ունեցել Մայր աթոռ Սուրբ Էջմիածնի մեջ, եւ այդ նիստի ընթացքում երկուական եպիսկոպոսներ եւ աշխարհականներ երկու կողմից ստեղծեցին մի օրակարգ, որի հիմնական նպատակն է ոչ բնականոն վիճակը կանոնականի բերելու խնդիրը: Այն ժամանակ մենք նույնիսկ պաշտոնական հայտարարություն հրապարակեցինք: Երկրորդ նիստը եւս անցավ կառուցողական մթնոլորտում: Քննարկվեցին որոշումները ռազմավարության վերածելու եղանակները եւ այլն: Մենք պիտի կարողանանք այս խնդիրը հաղթահարել հանուն Հայ առաքելական եկեղեցու զորացման եւ հանուն հայ ժողովրդի շահերի: - Թերեւս, մեր եկեղեցու պառակտման 50-ամյա տխուր տարելիցին այս հանձնաժողովի գործնական աշխատանքները մխիթարական նոտա համարվեն, սակայն չմոռանանք, որ մեկ-երկու տարի առաջ բացվեց Կանադայի հակաթեմը ու թերեւս ակտիվ գործում է: Չե՞ք գտնում, որ խոսքը եւ գործը այս համատեքստում հակասում են իրար: - Կարեւոր է խոսքը գործի վերածելը: Երբեմն լսում ենք` միանանք, մե՛կ ըլլանք, մե՛կ եկեղեցի ըլլանք, սակայն դրանք դատարկ հնչող խոսքեր են, երբ որ այդ խոսքը գործնականում չի իրականանում: Ամեն դեպքում, ես աղոթում եմ եւ հույս ունեմ, որ իսկապես միությունը գործնական կլինի, մանավանդ այս օրերին, որովհետեւ այսօրվա կարելիությունները` իբրեւ Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցի ի Հայաստան, հայկական անկախ պետություն, մենք դարերով չենք ունեցել: Եթե մենք չկարողանանք այս կարելիություններն ու աստվածային շնորհները լավագույն կերպով օգտագործել հանուն մեր հայրենիքի եւ մեր ժողովրդի, հանուն մեր առաքելական եւ սուրբ հավատքի, մեզնից ամեն մեկը հանցավոր է: - Սրբազան հայր, Ձեր թեմում մեծ կարեւորություն ունեցող կառույցներից է ՀՕՖ-ը, որի ղեկավարության մեջ կադրային փոփոխությունները վերջին շրջանում կարծես շատ են: Հետաքրքրական է, ինչո՞վ են պայմանավորված դրանք: - Ուրախությամբ պետք է հայտարարեմ, որ մենք ունենք տնօրինող խորհրդի նվիրյալ եւ փորձառու մասնագետ անդամներ, որոնք մեծ նվիրումով են աշխատում: Տնօրեն-խորհրդի ատենապետը հիմնադրումից ի վեր պ-ն Գեւորգ Հովնանյանն էր, որ ազգային հանրաճանաչ բարերար է: Անցյալ տարի նա 14 տարվա ծառայությունից հետո ցանկություն հայտնեց այլ գործի անցնելու, եւ մենք նոր անձ նշանակեցինք այդ պաշտոնին: Նրան հետեւեց Հայաստանում ՀՕՖ-ի գրասենյակի ղեկավարի փոփոխությունը, քանի որ տնօրեն-խորհուրդը հարմար գտավ ՀՕՖ-ի տնօրենի փոփոխությունից հետո փոխել նաեւ այստեղի տնօրենին: Այնպես որ, փոփոխությունները հաճախակի չեն եղել: Իսկ տնօրեն-խորհրդի վերջին ժողովից հետո պարզ եղավ, որ նաեւ նոր ծրագրեր կան, որոնց շնորհիվ Ջավախքի հայ եկեղեցու միջոցով օգնություն է տրամադրվելու ջավախահայ մեր եղբայրներին եւ քույրերին եւս: ՍՈՒՍԱՆՆԱ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ

Отец, Гевонд, в нескольких ваших постингах заметила фразу "покаяться за предков". Вы это говорили и о резне, и о советском атеизме. Что это значит? Принять, что отец или дед совершил ошибку, и избегать этой ошибки или что-то другое? Спасибо.

Наука - область человеческой деятельности, способствующая Богопознанию: "Ибо невидимое Его, вечная сила Его и Божество, от создания мира через рассматривание творений видимы" (Римлянам 1:20) Рассматривание творений и есть наука: география, физика, химия, биология, вычислительная техника, эконометрика - все занимаюся изучением уже существующего, сформировавшегося без их воли. Цели у этого изучения могут быть разными: построить атомную станцию или создать атомную бомбу. Хорошее и плохое идет от человеческой воли, отнюдь не от науки как таковой.

Разница в том, что перед тем как писать, я стараюсь читать. На каждое слово вашего постинга есть ответ в форумских дискуссиях. Покажите себя читателем - вас захотят читать. Вы даже эту тему, к которой постинги добавляете, не удосужились прочитать. Что все-таки написано на плакате?

Прежде, чем начать, просьба запросить поисковую систему по волнующей вас тематике и ознакомится с дикуссиями, которые УЖЕ имели место на форуме, некоторые совсем недавно. Далее, на форуме действуют правила, а в этом разделе - еще и особые правила. Просьба ознакомиться и придерживаться. Привожу пример: утверждение, что Иисус Христос и мусульманский Иса - одно лицо, противоречит этим правилам. P.S. Что написано на плакате?

Давайте поменьше и пореже определять, кто спасется, ладно? Это только Богу известно. Человек может не знать о Христе, но жить с любовью к ближнему. Ба. A вот это другое дело. Две такие разные мысли - и рядышком.