Unregistered - M

Կնգադ հետ կգաս

2006 тви амар@ Ереванум, мер тан@ асенк те

Յուրաքանչյուր ցանկությո՞ւն: Նվիրեք ինձ մի բանաստեղծություն:

:lol: :lol: :lol:

Ես չգիտեմ, սիրում եմ քեզ, Թե չեմ սիրում` ես չգիտեմ, Միայն գիտեմ, գնում եմ ես, Հեռու, հեռու, անվերադարձ: Ես չեմ ուզում հեռու լինել. Հեռու քեզնից, քո աշխարհից, Հեռու երկրից իմ հայրենյա, Հողից, ջրից, տուն ու տեղից: Դաժան կյանքը խաղ է անում Իմ հոգու հետ, իմ սրտի հետ, Հոգսեր չունեմ քեզ ասելու, Ուժ էլ չունեմ, դիմանալու: Վերջը ի՞նչ է, չեմ իմանում, Ինձ կսիրե՞ս, չեմ իմանում, Միայն գիտեմ, գնում եմ ես` Հեռու, հեռու, անվերադարձ: Երևան, 3-6.07.2000 Hayastan

Անի, հայտարարություն տանք: Փնտրվում է էժան , որակով խորոված անող, պատիվ տալու նպատակով: Վճարումը` պատրաստի խորովածով: Ցանկացողները դիմեն ինձ կամ Անիին:

Չէ ինչ ես ասում, պարզապես իմանալ կա, իմանալ էլ կա Դու ո՞ր իմանալու մեջ ես մտնում:

Գաթա, մեկ էլ փախլավա վատ չէր լինի: Մնում է մեկին ճարենք, խորոված անի: Հայաստան, խորոված անել գիտե՞ս:

ФОТКИ!!

Սոլիդարություն չգիտեմ: Անին ճիշտ է Նույնիսկ եթե սխալ է, նայիր երկրորդ նախադասությունը

Տեսնում ե՞ք աղջիկ լինելն ինչ լավ է

երգուիմ է - այ սա

Անի ինձ հո կարող ես հանգիստ խղճով պատիվ տաս,

Բան ա՞ էլե ապե: Պետկ ա՞ խառնվենք:

Ակսել դե ասեք ինչ եմ հաղթել Հավերժ Հայաստան Վայրագ ազգերի քյալան ձիերի՛ Սմբակների տակ տրորված իմ հող, Դու բոցկլտացող բի՛բն ես արևի, Լուսափայլության շողեր հորինող: Անըմբռնելի ներող ու բարի, Իմ աստվածային երկիր վանքերի, Լռության լեզուն քո խաչքարների Այբենությունն է իմ մրմունջների: Ժայռերի կրցքին արմատներ խրող, Արևից դեղին անթառամ ծաղիկ, Սրաթև Փյունիք հողմեր նվաճող, Երկի՛ր Նաիրի, հույսերիս գալիք: Շեկ արևելքի մինուճար փիրուզ, Երկինքը ցայող հույսերի հավույզ, Բոլոր ջրերից ուրիշ իմ Սևան, Հույսերի օվկյան, Սայաթ Նովական: Ու ծիրանագույն բուրաստանների Բակունցյան թռիչք գերագույն մտքի, Ճյուղերդ միշտ վե՛ր, սլացիկ բարդի՛, Ինքնամփոփ՛, հպա՛րդ, անգուշակելի՜: Մատյան նաիրյան, հայոց պատմություն, Մաքառումների հիշատակարան, Մրրկահավքի երգ, վերածնություն, ԵՎ խռովահույզ, և անդենական: Ոգու կորով իմ առյուծ արծվաթև, Ոսոխի անհագ կոկորդին չոքած, Իմ փետուրը քո թևից եմ պոկել, Քո ճիրաններով իմ սի՛րտն է զինված: Խա՛յթն եմ արևի շեկ Ավարայրի, Որտեղ պարսկական փղերն են չոքել, Հրավիրում եմ ձեզ մենամարտի, Հրեշ թայլատներ ու՞ր էք թաքնվել: Մենք ստեղծել ենք, դուք հափշտակել, Հայտնագործել ենք, իսկ դուք գողացել, ԵՎ ո՛չ մի անգամ ասպետ չե՛ք եղել, ԵՎ սողացե՛լ եք, և ողորմաց՛ել: Անկումիտ, դաժան ու ոճրախնդիր, Մարդու նմանվող թշվառականներ, Ձեր գոյությունը արդեն մի ոճիր, Զարմանալի է, ու՞ր էք աստվածնե՜ր: Ես լերկ ձեռքերով ինչպես վայրենի Հադեսի կուրցքը կպատառոտեմ, Եթե նա նորից գլուխ բարձրացնի Իմ բազմաչարչար ժողովրդի դեմ: Ու երբ մուրճերը ժամանակների Մտներն այս գրող դարձնեն փոշի, Կկազմեմ մի գունդ ուրվականների Մինչև Նաիրին չազատագրվի: Հազարամյակներ ես կվոլորեմ (?), Ես ամեն գարուն կգամ Կիլիկիա, Ու ձնծաղիկներ քեզ կնվիրեմ, Հոգիս հողիդ մեջ թող արմատնե՜ր տա: Հողի՛դ մեջ մնա քեզ ջերմացնելու, Ինչպես կայծկլտուն օջախն հայկական, Անքակտելի՛ է ջիղն արիացու, Իմ հավերժահարս, հավերժ, Հայաստան: Արտույտ Այսոր առավոտ իմ գործի ճամփին, Մի արտույտիկ երգում է քո մասին, Կանաչ դաշտի մեջ ննջում է քամին Ու երգ է թառել կանուխ երազին: Բարի լույս արտույտ, բարի լույս թռչնակ, Իմ կարոտ սիրտը առ թևերիդ տակ, Հորինիր մի երգ կարոտիս նման Ու երգ ասելով թռի Հայաստան: Քամի, դեռ վաղ է, չարթնանա՝ս, Արտույտը պատմում է երա՛զ, Թող արտույտիկը երգի՛ Հեռու ե՜րգը կարոտի: Բարի լույս արտույտ, բարի լույս թռչնակ, Իմ կարոտ սիրտը առ թևերիդ տակ, Հորինիր մի երգ կարոտիս նման Ու երգ ասելով թռի Հայաստան: Գարունն է հևում Գարունն է հևում անպերի պաղով, Իմ սերը հեռու՝, մնացի գալով: Էս լուսավոր հեռուներում, ...............ամպերի մեջ, որպես ճրագ, Արարատի ձյունը չի փայլում: Ու երկնաքեր ամրոցների, Գոթական վեհ տաճարների, Պաղ քարերի ճակատներին Խոր Վիրապի պատերի պես մամուռ չի բռնում, Ու իմ կարոտ սրտի համար ոչի՛նչ չե՛ն պատմում, Համր կարոտն է հոգիս ճանկռում: Գարունն է հևում ամպերի պաղով, Իմ սերը հեռու՝, մնացի գալով: Սարերը կապույտ Շիրակի դաշտը հորիզոն չունի, Ինքնամփոփ է ու ամպերին մոտիկ, Շուրջպար են բռնել սարերը հեռվի, Կապույտ սարերը, խոհուն ու բարձրիկ: Սարերը հեռվից կապույտ են թվում, Ամպերից մի քիչ ավելի կապույտ, Իհա՝րկ է, գուցե այդպես է թվում, Ես գույները լավ չե՝մ ճանաչում, Բայց սարերը կապույտ են: Մի զարմանք Ո՞ր սիրողը քեզ կասի, Ինչի՛ համա՝ր է սիրում Սրի՜նգը Կոմիտասի, Կամ ուռցը մեր սարերում: Ո՞ր անցորդը քեզ կասի, Թե հավքերն ու՝ր են թռչում, Թեև պա՛րզ է, ու՞ր պիտի, Հարա՝վ, հարա՛վ են թռչում: Ու թռչում են դեպի սեր, Արևին հավատալով, Հավքերը չունեն մտքեր, Ու սիրում են բնազդով: Թող որ չունեմ ես թևեր, Աներևույթ են նրանք, Բայց սրտիս մեջ կա մի սեր, Մի՛ Հայաստան, մի զարմա՛նք: *** Իսկ ղարիբը աչքը հեռուն, Անտարբեր է նայում երկինք, Աստղերն այստեղ հեռու են: Ակսել Վ. Գտա այսքանը (չի նշանակում, որ էլ չկա ): Կետադրության սխալները մի կողմ

Գռազ գա՞նք: :lol:

Ты же знаешь, что тебе все можно. Жаль только не пойму...

ՍԱՍ, Գրավոր էր, արդյունքը մի քանի օրից: Բայց վատ եմ գրել

Би джан поздравляю!!!!

Գայանե Կարմիր

Конни, когда Я буддизмом увлекалась У меня была теория, что если человек много нагрешит в этой жизни, в следующей родится турком :lol:

Русине джан!!!!

В одну и ту же реку можно входить столько раз, пока река не передумает, и войдет в другую реку.

Ахчи, гони стих, не капризничай