Unregistered - M

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԳ Համբարձման առավոտը X Համբարձում եկավ, ծաղկունքը ալվան Զուգել են հանդեր նախշուն գորգերով: Փունջ-փունջ աղջիկները սարերը ելան Վիճակ հանելու, աշխույժ երգերով: Համբարձում յայլա, Յայլա ջան, յայլա, Սև սարեր, յայլա, Յայլա ջան, յայլա: Երգ ու բույր խառնած, Թև-թևի տված, Զուգում են լեռներ, Ծաղիկ են քաղում, Ծաղկի հետ խաղում, Ինչպես թիթեռներ: Համբարձում յայլա, Յայլա ջան, յայլա, Սև օրեր, յայլա, Յայլա ջան, յայլա: Եկավ Համբարձում` Ծաղկով զարդարված, Մեր բախտին հարցում. -Ո՞վ է մեզ գըրված: -Ա՛յ ջան տղա, չոբան տղա, ո՞ւմն ես դու -Աստված գիտի, աշխարհ գիտի` իմն ես դու: Դե հանի՛ր, աղջի՛, Վիճակն ի բարին, Երգերով գովենք Էն իգիթ յարին: Բեղ ծիլ-ծիլ, բոյը թիլ-թիլ էն յարի, Ի՞նչ դարդ ունեմ, քանի նա կա աշխարհի: Համբարձում յայլա, Յայլա ջան, յայլա, Հուր սըրտեր, յայլա, Յայլա ջան, յայլա: Թընդում են երգեր, խընդում են սըրտեր, Ու շուրջ բոլորած վիճակ են հանում, Ելնում է մեկին իր երազն ու սերը, Մյուսի մուրազը սըրտումն է մնում: XI Պըտույտ է տալիս վիճակը նորից` Քուշուքը գըլխին ծաղիկ ծաղկամեր, Թընդում «ջան գյուլում» մատաղ սըրտերից, Հետը գըվգըվում էն ծաղկոտ սարեր: -Ա՛յ թուխ մազերով աղջիկ, Ա՛յ սարի սովոր աղջիկ, Ջիգյարին գյուլլա դիպչի Ով որ քեզ սիրի, աղջիկ: -Ո՜հ, ի՜նչ սև վիճակ քեզ բաժին ընկավ, Սևաբախտ քույրիկ, նազելի Անուշ. Քու ձեռը կոտրի, ով որ հանեցիր… Ու ողջ մընացին մոլորված, ապուշ: Սուտ բան է, քույրի՛կ, դու մի՛ հավատա. Լոկ պատահական մի չար խոսք է սա. Սիրտըդ մի՛ կոտրի սուտ բանի համար, Քու խաղը խաղա՛, ջան գյուլում ասա: Ա՜խ, չէ, ես գիտեմ, որ ես բախտ չունեմ, Ես երբե՜ք, երբե՜ք բախտ չեմ ունեցել… Ես միշտ էլ էսպես անբախտ կըլինեմ. Մանուկ օրերից են ինձ դեռ անիծել… Ասում են` մի օր, ես օրորոցում, Մի պառավ դարվիշ մեր դուռն է գալի, Իր խաղն ասում է ու բաժին ուզում, Իմ նանը նրան բաժին չի տալի. Կորի՛, ասում է, կորի՛ մեր դըռնից, Երեխես ճաքեց, հեռացի՛ր, գընա՛... Ու դարվիշն էնտեղ անիծում է ինձ, Թե` դըրա օրը լացով անց կենա... Ա՜խ, էն դարվիշի անեծքին անգութ Ու էս վիճակիս տեղյակ է Աստված. Սիրտըս էլ միշտ փա՜կ, սիրտըս էլ միշտ մո՜ւթ, Ի՞նչ կա, չըգիտեմ, իմ առջև պահված… -Մի՛ տըրտմիր, Անո՛ւշ, մի լինիր համառ, Մեր ձեռքով հանած մի անմիտ վիճակ, Մի խելառ դարվիշ, մի անեծք հիմար, Ու լալիս ես դու էդպես սըրտաճա՜ք… Հանգիստ կաց, քույրի՜ք, մի՛ վախիր էդքան, Կյանքը քեզ համար վառ գարուն է դեռ, Էդ քո նորահաս մատաղ կուսության Առջև դեռ կան երջանիկ օրեր: Սուտ բան է, քույրի՛կ, դու մի՛ հավատար, Լոկ պատահական մի չար խոսք է սա, Սիրտըդ մի կոտրի սուտ բանի համար, Քու խաղըդ խաղա, ջան գյուլում ասա: (Խումբը երգում է) Աղջի, բախտավոր, Երնե՜կ քու սերին, Քու սարի սովոր Սև-սև աչքերին: Համբարձում յայլա, Յայլա ջան, յայլա, Սեր օրեր, յայլա, Յայլա ջան, յայլա: Մեռնեմ գարունքիդ, Ծաղկած գարուն ես, Սարի պես մեջքիդ Կանգնած յար ունես: Համբարձում յայլա, Յայլա ջան, յայլա, Սար-յարեր, յայլա, Յայլա ջան, յայլա: (Անուշը մենակ) Ա՜խ, իմ բախտը կանչում էր ինձ, Չեմ հասկանում` դեպի ուր… Դողում է պաղ նըրա ձենից Իմ սիրտը սև ու տըխուր: Դուք էլ, սարի սիրուն ծաղկունք, Թաքուն մի ցավ ունիք լուռ, Աչիկներըդ լիքն է արցունք, Սիրտներըդ սև ու տըխուր: Ա՜խ, ծաղիկներն էս աշխարհքում Տանջվում էն միշտ էսպես զուր, Տըրորվում են ու թառամում` Սիրտները սև ու տըխուր: (Խումբը հեռվից) Համբարձում յայլա, Յայլա ջան, յայլա, Վառ ցավեր, յայլա, Յայլա ջան, յայլա:

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԳ I Կանչում է կըրկին, կանչում անդադար Էն չքնաղ երկրի կարոտը անքուն, Ու թևերն ահա փռած տիրաբար Թըռչում է հոգիս, թըռչում դեպի տուն: Ուր որ է հայրենի օջախի առաջ Վաղո՜ւց կարոտով ըսպասում են ինձ, Ու ձըմռան երկար գիշերը նստած Խոսում են Լոռու հին-հին քաջերից: Դեպի էն սարերը, որ վես, վիթխարի, Հարբած շարքերով բըռնած շուրջպարի, Հըսկա՜ շուրջպարի բըռնած երկնքում, Հըրճվում են, ասես էն մեծ հարսանքում, Պերճ Արագածի նազելի դըստեր, Որ Դև - Ալ, Դև - Բեթ և այլ հըսկաներ, Խոլ-խոլ հըսկաներ հընոց աշխարհի, Փախցրին բերին անառիկ Լոռի: II Է՜յ հին ծանոթներ, է՜յ կանաչ սարեր, Ահա ձեզ տեսա ու միտըս ընկան, Առաջըս եկան երջանիկ օրեր, Սիրելի դեմքեր, որ հիմի չըկան: Անցել են, ոնց որ ծաղկունքը պես-պես, Որ անցած գարնան կային ձեր լանջում. Անցե՜լ ձեր գըլխի հերվան ձյունի պես: Բայց եկել եմ ես, նրանց եմ կանչում: Ողջո՜ւյն ձեզ, կյանքիս անդրանիկ հուշեր, Որբացած հոգիս ողջունում է ձեզ, Թըռչուն կարոտով փընտրում ձոր ու լեռ, Դյութական ձայնով կանչում է հանդես» Դո՛ւրս եկեք կըրկին շիրիմից, խավարից, Դո՛ւրս եկեք տեսնեմ, շոշափեմ, լսեմ, Կյանքով շընչեցե՜ք, ապրեցե՜ք նորից, Լըցրե՜ք պոետի հաճույքը վըսեմ… III Եվ մութ այրերից մամռոտ ժայռերի, Թավուտ շըմակի լըռին խորքերից, Մանուկ հասակից հընչուն ծիծաղի Արձագանքն ահա լըսում եմ նորից: Թընդում է զըվարթ աղմուկը բինի, Բարձրանում է ծուխն իմ ծանոթ ուրթից, Ու բոլորն, ահա, նորից կենդանի, Ելնում են աշխույժ վաղորդյան մութից, Ու թա՜րմ, ցողապատ լեռների լանջում... Սո՜ւս… ակա՛նջ արա, - հովիվն է կանչում… IV Աղջի՛, անաստված, նըստի՛ր վըրանում, Ի՞նչ ես դուրս գալիս, խելամաղ անում, Աշուղ ես շինել, չեմ հանգըստանում, Խաղեր կապելով, Չոլեր չափելով, Ոչխարըս անտեր Ընկել եմ հանդեր: Ամա՜ն, էրեցիր սիրտս քու սիրով, Ոտըս կապեցիր թել-թել մազերով. Էլ չեմ դիմանալ, կըփախցնեմ զոռով, Ա՛յ սարի աղջիկ, Ա՛յ սիրուն աղջիկ, Ա՛յ դու կարմրաթուշ, Թուխամազ Անուշ: Քու հերն ու մերը թե որ ինձ չըտան, Արին կըթափեմ ես գետի նըման. Սարերը կընկնեմ, կորչեմ անգյուման, Ա՛յ սև աչքերով, Ա՛յ ծով աչքերով, Ունքերըդ կամար Աղջիկ, քեզ համար: V Երգում է Սարոն, ու չի կարենում Աղջիկը հանգիստ նըստի վըրանում: -Էն ո՞վ էր, նանի, որ կանչում էր մեզ, Դու չե՞ս իմանում… ականջ արա, տե՛ս... -Հերի՛ք է, Անուշ, ներս արի դագեն, Քանի դուրս թըռչես, նայես դես ու դեն, Տեսնողն էլ կասի ի՜նչ աղջիկ է սա… Հազար մարդի մոտ կերթա կըխոսա: -Մըտի՛կ տուր, նանի՛, էն սարի լանջին, Ինչքա՜ն ավելուկ է տալիս կանանչին… Նանի՛, թող գընամ, քաղեմ ու հյուսեմ, Էն սարի լանջին «ջան գյուլում» ասեմ: -Հանգիստ կաց, Անուշ, դու հասած աղջիկ, Ի՞նչ ունիս ջահել չոբանների մոտ, Նըստիր վըրանում, քու գործին մոտիկ, Պարկեշտ կաց աղջի, ամոթ է, ամո՜թ: -Ա՜խ, սիրտըս, նանի՛, չըգիտեմ ընչի, Մին լաց է լինում սևակնա՜ծ, տըխո՜ւր, Մին թև է առնում, ուզում է թըռչի, Չըգիտեմ, թե ուր, չըգիտեմ, թե ո՜ւր… Նանի՛ ջան, նանի՛, ես ինչպե՜ս անեմ, Ի՞նչ անի անքուն, անհանգիստ բալեդ. Նանի՛ ջան, նանի՛, կուժը թող առնեմ, Աղբյուրը գընամ աղջիկների հետ… VI Կըժները ուսած, թըռվըռալով Ջուրն են իջնում աղջիկները, Խընդում իրար ուսի տալով, Երգը զնգում սարն ի վեր: Ամպի տակից ջուր է գալի, Դոշ է տալի, փըրփըրում. Էն ո՞ւմ յարն է նըստած լալի Հոնգուր-հոնգուր էն սարում: Ա՛յ պաղ ջըրեր, զուլալ ջըրեր, Որ գալիս եք սարերից, Գալիս, անցնում հանդ ու չոլեր, Յարս էլ խմե՞ց էդ ջրից: Յարաբ խմե՞ց, յարաբ հովցա՞վ Վառված սիրտը էն յարի, Յարաբ հովցա՞վ, յարաբ անցա՞վ Անքուն ցավը ջիգյարի: Աղջի քու յարն եկավ անցավ, Վառված, տարված քու սիրով, Էրված ջիգյարն եկավ անցավ, Չըհովացավ պաղ ջրով: VII Ու պառավ նանի սըրտի մեջ հանկարծ Ձեն տըվավ թաքուն մի խավար կասկած. Էն ե՞րբ էր Անուշն իր կուժը առավ, Աղբյուրը գընաց ու ետ չըդառավ… Ամպերն եկել են սարերը պատել, Ձորերը լըցվել, իրար փաթաթվել, Հազար չար ու շառ, հազար հարամի, Հազար ջահելներ վըխտում են հիմի… Ու ելավ տեղից պառավը հանկարծ. -Ո՞ւր կորար, Անո՜ւշ, այ մազըդ կըտրած… Ու ձորի գըլխին, ձեռը ճակատին, Կանչում է, կանչում անահ զավակին: -Աղջի՜, սևասիրտ, քու ահը կըտրի, Աղջիկը մենակ ձո՞րը կըմտնի, Ամպը կոխել է, աշխարհը մըթնել, Ի՞նչ ես կորցրել, չես կարում գըտնել… Աղջի, հե՜յ, Անուշ, ա՛յ աղջի՜, Անո՜ւշ... Ծընկանը զարկում, հառաչում է «վո՜ւշ» Ու ձորի գըլխին մոլորված, կանգնած Նայում է ներքև, սիրտը սևակնած: Ամպերն եկել են սարերը պատել, Ձորերը լըցվել, իրար փաթաթվել, Հազար չար ու շառ, հազար հարամի, Հազար ջահելներ վըխտում են հիմի: VIII -Թո՛ղ, կանչում են ինձ… մերըս կիմանա… -Չէ՛, Անուշ, քիչ էլ մընա.... -Չէ՛, թող ես գնամ… ա՜խ, ի՜նչ խենթ եմ ես... Դու ինձ չես սիրում, չես սիրում ինձ պես, Հենց ես եմ մենակ լալիս ու տանջվում, Դու սարի լանջին խաղեր ես կանչում... Վաղո՜ւց, վաղուց ես դու ինձ մոռացել… Ես ե՞րբ եմ եկել էստեղ քարացել, Ու մընում եմ քեզ, մընո՜ւմ անիրա՛վ, Էնքան մընացի, աչքս ջուր դառավ. Ինձ չես լըսում, Չես ափսոսում, Էլ չեմ ասում` Ինչ կըլնեմ ես… Ես կըվառվեմ, Հուր կըդառնամ, Ես չըգիտեմ Ինչ կըդառնամ, Թե որ մին էլ Էսպես մընամ… Ասում են` ուռին Աղջիկ էր ինձ պես, Մընում էր յարին, Ու չեկավ նա տես: Խեղճը դողալով` Անհույս կըռացավ, Դարդից չորացավ, Ուռենի դարձավ: Ջըրերի վրա Գըլուխը կախած Դեռ դողում է նա, Ու լալիս կամաց: Ու ամբողջ տարին Մի միտք է անում, Թե յարը յարին Ո՜նց է մոռանում... -Ա՜խ, Անո՜ւշ, Անո՜ւշ, էդ ի՜նչ ես անում. Բա դու չե՞ս լըսում. Էն, որ լանջերին խաղեր եմ ասում, Ո՞ւմ հետ եմ խոսում… Էն, որ գիշերով շըհու եմ թըչում, Էն ո՞ւմ եմ կանչում… Էն, որ մոլորված նըստած եմ մընում, Ո՞ւմ հետ եմ լինում... Էն, որ հառաչում ու ախ եմ քաշում, Էն ո՞ւմ եմ հիշում… - Ա՜խ, Անո՜ւշ, Անո՜ւշ, անաստված Անո՜ւշ… Արբեցա՜ծ, անո՜ւժ Հառաչեց հովիվն ու սըրտին ընկավ, Հալվեցա՜վ, հանգա՜վ... IX Անո՜ւշ, ա՛յ աղջի՜, Անո՜ւշ, տո՛ւն արի... Կանչում է մերը, հառաչում, կանչում: -Գալիս եմ, գալի՜ս, գալիս եմ, նանի՜… Ձորից աղջկա ձենն է ղողանջում: Ու մազերն անկարգ տըված թիկունքով Ու ցըրված շիկնած այտերի վըրան, Դուրս եկավ թեթև ամպերի տակից Անուշը, փախած եղնիկի նման: Նա կուժը դատարկ ետ բերավ կըրկին, Իսկ ուսին տարած ուսաշոր չըկա, Թողել է էն էլ ջըրի եզերքին… Ա՜խ, անհոգություն ջահել աջըկա... Նանի՛, վախեցի, գանգատվում է նա, Եվ ուզում է լալ, չի կարողանում. Նանի՛, ներքևում ես մարդիկ տեսա, Կարծեծի` թուրքեր էին լողանում… Անիծում է ծեր մերը բարկացած Իրեն մոռացկոտ, վախկոտ Անուշին, Ու անեծք տալով իջնում է նա ցած` Դատարկ եր բերած հին կուժը ուսին:

ԱՆՈՒՇ ՆԱԽԵՐԳԱՆՔ Համբարձման գիշերը Բազմած լուսնի նուրբ շողերին, Հովի թևին թըռչելով` Փերիները սարի գլխին Հավաքվեցին գիշերով: Եկե՜ք, քույրե՜ր, սեգ սարերի Չըքնաղագեղ ոգիներ, Եկե՜ք, ջահել սիրահարի Սերը ողբանք վաղամեռ: Օխտն աղբյուրից ջուր է առել Կույս սափորով, լուռ ու մունջ, Օխտը ծաղկից ծաղիկ քաղել, Կապել սիրո ծաղկեփունջ: Ջուրն ու ծաղիկ աստղունք դըրել, Խընդիրք արել աստղերին, Փափագ սըրտով խընդիրք արել` Բարի ժըպտան իր սերին... Ափսո՜ս, Անո՜ւշ, սարի ծաղիկ, Ափսո՜ս իգիթ քու յարին. Ափսո՜ս բոյիդ թելիկ – մելիկ, Ափսո՜ս էդ ծով աչքերին… Ու նրանց հետ ցող արցունքով Լըցված սըրտերն ու աչեր` Սարի ծաղկունք տըխուր սուքով Հառաչեցին են գիշեր: Վուշ-վո՜ւշ, Անո՜ւշ, վուշ-վո՜ւշ, քույրի՜կ, Վո ՜ւշ քու սերին, քու յարին… Վուշ-վո՜ւշ, Սարո՜, վուշ-վո՜ւշ, իգի՜թ, Վո՜ւշ քու սիրած սարերին… Եկե՜ք, քույրե՜ր սեգ սարերի, Չըքնաղագեղ ոգիներ... Ու փերիներն էսպես տխուր Երգում էին ողջ գիշեր: Կանչում էին հըրաշալի Հընչյուններով դյութական, Ու հենց շողաց ցոլքն արևի Անտես, անհետ չըքացան: Խոր սուզվեցին ակն աղբյուրի, Մըտան կաղնին հաստաբուն, Ու լեռնային վըտակների Ալիքները պաղպաջուն:

Ереван на людей плохо действует?

Дома.

Dzevist? Mar, es inch es asum e? Eqya mard a, vkancekancov iya...

Сожалею, чесное слово... Но Вы, прошу Вас, сильно не переживайте... Ведь только мысль о том, что на свете есть страна, народ которой стремится к Богу - утешение для любого христианина.

В Западную Армению, в Джавахк и в Арцах, в Персию, в Саудовскую Аравию, в Египет и в Тибет. Пока что.

Simon & Garfunkel - The sound of silence..

Извини, а мне не очень понравилось. Наверное моя антипатия к хип-хопу не позволяет правильно оценивать текст, начинающийся с многозначительным "Ё Ё". А "давай пацан" и "я платил кровью сынок" - вообще Сколько лет другу, что он уже с сынком разговаривает?

Нет, не кажется. А Вам?

Парабеллум и Еркрамас, Форум переехал на новый сервер, и пропали некоторые из последних сообщений.

HOB, շնորհավորում եմ ձեզ էլ, մեզ էլ, կայքի վերականգնման առթիվ:

De ha vonc unenar, odna protiv trex. :P

voter, dein Geburtsjahr steht in deinem Profile.

Очь смешно. Хочется ответить Вам прямо-таки библейской фразой. Не гоните, и да негонимы будете. (:

А еще в некоторых случаях неискоренимо хамское комментирование тем, о которых (даже по собственному признанию) эти случаи понятия не имеют.

-ая. А стучащихся внесите в список. Потом можете опубликовать на форуме. Форум должен знать своих героев.

Валите отсюда, уважаемый, на форум, где Ваши посты необоснованно удалять не будут.

Kannst deine Mutti mit ***** ansprechen.

Wenn ich ьber etwas bescheidweiss, wie zum Beispiel ьber Asylanten, Diebe, Tьrken, und anderes Abschaum... Oh, entschuldige, Menschengruppen, heisst nicht, dass ich aus diesen Kreisen stamme. Klar soweit? Halte dich zurьck, Blцdman.

Wie ich bemerkt habe, sprichst du eigenartiges Deutsch für 13 Jahre Integration und Arbeit. Über Niveau würde ich an deiner Stelle nicht diskutieren, denn Niveaulos ist die unbegründete Verteidigung krimineller Menschen, seien sie Armenier, Chinesen oder Araber. Dass die Masse der Armenier, die als Asylbewerber nach Deutschland einreisen, stehlt, ist eine Tatsache. Auch wenn solche Menschen deinem Freundeskreis nicht angehören (was sehr schön für dich ist), gibt es eine Menge von denen. Ich kenne in Berlin (sowie in Hamburg) eine Mehrzalh von Armeniern, die falsche S- und U-Bahnkarten, oder jegliche Ware aus allen möglichen Läden für den halben Preis verkaufen, und zwar - gehen sie mit dir rein, du zeigst die Ware (Kleidung zum Beispiel), die du haben willst, und nach einem Tag darfst du's abholen. Was die Asylbewerber angeht, so liegst du falsch. Sie dürfen arbeiten, wenn sie die Sozialhilfe ablehnen. Was keiner von denen tut. Aus verständlichen Gründen. Und sag mir bitte, mit welchem Recht du Asyl vom deutschen Staat beantragt hast, und aus welchem Grund es genehmigt wurde. P.s. Pass auf wie du redest.

Каким пустым человеком должен быть тот, которого за одну минуту можно считать знакомым...

Martiros, wieviele Armenier kennst du denn in Deutschland? Und wieviele arbeiten von denen? Mal abgesehen davon, dass Deutschland nicht verpflichtet ist Asylanten aus Armenien anzunehmen und sie durchzufuttern, stehlen die meisten von ihnen, erfinden erbдrmliche Lebensgeschichten um hier zu bleiben (politische od. religiцse Verfolgung, Vergewaltigungen durch Staatsbeamte und so weiter), oder sie heiraten Deutsche, um in 5 Jahren deutsche Staatsbьrgerschaft zu kriegen (was auch nach deutscher Verfassung strafbar ist). Sie bekommen vom deutschen Staat Geld und leisten nichts. Sie lьgen Deutschland an und haben ihre Heimat (also Armenien) verkauft. Welche Meinung kann man sonst ьber sie (ich will ja nicht "euch" sagen) haben?

Не знаю утешит ли Вас это, но во всем мире почти ни у какого народа не осталось души... Может Вам переехать в Армению? Знаете, у нас этой души столько, что на всю Беларусь хватит.