zaratustra

Գինուս կուժը դու կոտրեցիր, աստվա՜ծ իմ. Բախտիս դուռը դու փակեցիր, աստվա՜ծ իմ, Իմ ալ գինին դու թափեցիր, աստվավծ իմ. Ե'ս եմ խմում` դո՞ւ հարբեցիր, աստվա՜ծ իմ: թարգմ.`Գ.Էմին

Ռումի (1207-1273) Մեծագույն սուֆի բանաստեղծ Ջալալ ադ-Դին Մոհամմադ Ռումին ծնվել է Բալխում (այժմ Աֆղանստանի տարածք)։ Սերում է մահմեդական աստվածաբանության հայտնի գիտակի ընտանիքից։ Երկար տարիներ հոր հետ Միջին և Մերձավոր Արևելքում շրջագայելուց հետո հաստատվել է սելջուկների մայրաքաղաք Իկոնիայում (Ռում՝ այստեղից էլ նրա Ռումի կեղծանունը), որը մշակութային և կրոնական կյանքի կենտրոն էր։ Փայլուն կրթություն է ստացել և' հումանիտար, և' բնական գիտությունների բնագավառում։ Հոր մահից հետո, 24 տերեկան հասակում փոխարինել է նրան տեղի հայտնի մադրասեում և անմիջապես ճանաչվել հեղինակավոր կրոնական գործիչների կողմից. ստացել է սուֆի շեյխի տիտղոս։ Նշանավոր է նրա վեց ընդարձակ մասերից բաղկացած «Մասնավի» պոեմը՝ թելադրված Ռումիի և գրառված նրա աշակերտների կողմից։ Այն գրված է երկտողերով (բեյթ), իրենից ներկայացնում է առակների ժողովածու՝ փիլիսոփայական և բարոյաիմաստասիրական վերջաբանով։ Ռումին ցուցաբերել է կրոնական գիտելիքների խոր իմացություն, բանահյուսական աղբյուրների և սյուժեների գիտակություն։ Նրա քնարական դիվանը ընդգրկում է 2073 կրոնափիլիսոփայական ղազալ և մոտ 2000 ռոբայի։ Կյանքի երկրորդ շրջանում իր ղազալների վերջին բեյթը ստորագրել է ոչ թե իր, այլ իր հոգևոր ուսուցչի՝ [մորշեդ] Շամս-է Թաբրիզիի [Թավրիզի արև] անունով։ Այդ բանաստեղծությունները համարվում են հիրավի սուֆիական-միստիկական բանաստեղծության կատարյալ օրինակներ։ 1957-1967 թթ. Թեհրանում հրատարակվել է Ռումիի երկերի ժողովածուի (քոլլիյաթ) ութ հատորյակը, Բադի օլ-Զաման Ֆուրուզանֆարի աշխատասիրությամբ:

*** Երբ գիշերը երազիս մեջ երևում ես մինչև լույս, Ցերեկն էլ ես անվերջ ինձ հետ, թեև անհաս ու անհույս. Փիղը, երբ որ երազի մեջ իր Հնդկաստանն է տեսնում, Առավոտյան առավե'լ է տենչում փակից ելնել դուրս: *** Գիշերն անցավ, բայց չգիտեմ ես գիշեր է թե ցերեկ, Իմ գիշերս ցերեկ դարձավ նրա դեմքից լուսատեսք. Ո'վ գիշերներ, դու գիշեր եք, զի չգիտեք դուք նրան, Ո'վ ցերեկներ, նրա լույսից դո՜ւք էլ լույս տալ սովորեք: *** Զուլալ է իմ սերը, ինչպես զուլալ ջուր, Իմ սերը ինձ դարձրեց բարձր ու մաքուր, Թե գցում է սերն ուրիշին դռնեդուռ, Ես ու սերս մեր սիրելո'վ ենք ամուր: *** Քեն ու նախանձ քո սրտիցը դուրս վանիր. Գեշ մտքերդ, գեշ բնույթդ այպանիր, Թե վատ գործ ես բռնել` իսկույն կասեցրու, Լավ համբավդ ավելացրո'ւ, պահպանի'ր: *** Ես ասացի` ա՜չքս. ասաց` Ամու-Դարյա կդարձնեմ. Ես ասացի` սի'րտ. ասաց` արյուն-արցունք կհոսեցնեմ. Ես ասացի` իսկ մարմի՞նս. ասաց` երկու-երեք օրում Խաղք-խայտառակ կանեմ ու քեզ աքսորի դուռ կհասցնեմ: *** Ասա, քամի, դու ինչ տեսար քո ճամփին. Վառված-տարված մի սիրտ տեսար քո ճամփին. Սիրտ, որ հրով ժեռ քարեր է հալեցնում, Ածուխ կտրած գրանիտ տեսա՞ր քո ճամփին: *** Իմ սիրուհին ամենքի մեջ հույժ թաքուն է, իմացի'ր. Մի կես խոսքից ինձ հասկացող, խիստ գիտուն է, իմացի'ր. Կրծքիս վրա իջած լուսին, լույսի սյյուն է, իմացի'ր, Հոգու նման` իմ խորքերում, իմ մարմնումն է, իմացի'ր: *** Երեկ տեսա իմ հոգյակին սիրասուն, Ամենքի մեջ նստել, ասում էր, խոսում. Տենչս զսպած` դեմքս դեմքին մոտեցրի` Իբր` նրա խոսք ու զրույցն եմ լսում: թարգմ.`Ս. Կապուտիկյան

*** Աստվա՜ծ չանի, թե աշխարհում քեզանից լավ յա'ր լինի, Կամ, քո դեմքին նայելուց զատ, ուրիշ բարիք-բա'ր լինի, Դո'ւ ես միակ իմ սիրելին և Ա'յս և Ա'յն աշխարհում, Որտեղ դո'ւ ես` լույսը վա՜ռ է և պիտի միշտ վա՜ռ լինի: *** Ասացի. «Քո դեմքը դալուկ, ասա', ինչի' համար է, Քո ա՜խ ու վա՜խն ու վիշտը լուռ, ասա', ինչի' համար է»; Ես ասացի. «Նայի'ր յարիս լուսնի նման երեսին, Եվ առանց խոսք կհասկանաս` թե ի'նչն-ինչի' համար է...»: *** Երբ ես մեռնեմ,- ինձ օգնեցե'ք,- Իմ դին` յարի'ս նվիրեցեք, Իսկ երբ նրա ջերմ հաբույրից Ես շունչ առնեմ` մի' զարմացեք: Թե կյանքն անցնի - աստված ուրի՜շ կյանք կտա քեզ, Փո'ւչ կյանքի տեղ` հավե՜րժ, դյութի՜չ կյանք կտա քեզ, Սերը «Կենաց ջո'ւր» է - նրա կաթիլն ամեն, Կյանքի ծո՜վ է, որ մի ուրի՜շ կյանք կտա քեզ... *** Երեկ գիշեր խոպոպների միջից նայեց յարըս ինձ, «Ինչպե՜ս կարող ես,- ինձ ասաց,- ապրե'լ, շնչե՜լ առանց ինձ »: Ասի. «Աստվա՜ծ վկա,- այնպե'ս, ինչպես ձուկը... առանց ջո'ւր...»; Ասաց. «Մեղքը քո՜նն է, ազի'զ, ո՞վ էր ասում նայես ինձ» *** Հովսե'փ, քո հոր տանն էիր լոկ դու ապահով դավ ու դատից, Քո եղբայրներն ու անապատն` ա'հ ու մա'հ են, Աստծո պատի՜ժ 1, Ընկերացիր թեկուզ գայլի'ն, բայց նախանձից հեռո՜ւ մնա, Նախանձի գայլն ահավո՜ր է, քան քաղցած գա'յլն անապատի: 1-Ըստ Աստվածաշնչի ( Ծննդոց, 36-41 ) եւ Ղուրանի ( 12-17), Հովսեփ Գեղեցիկի եղբայրները, նախանձից դրդված, նրան ջրհորն են նետում, իսկ հորը` Հակոբին (Յաղուբ), համոզում, որ Հովսեփին անապատում կերել են գայլերը *** Սիրահարը չխոնարհվի՜ թե իր յարին - ի՜նչ անի. Գիշերը թե այցի չգա յարի թաղին - ի՜նչ անի. Երբ նա ծամերըդ համբուրի, մի' նեղվի ու նեղանա,- Խելագարն իր շղթաները թե... չծամի - ի՜նչ անի: թարգմ.`Գ.Էմին

*** Խելառ չեմ, բայց ինձ խելառ են ասում, Օտար չեմ, բայց ինձ օտար են ասում, Գիշերապահներն իրենք են հարբած, Բայց ինձ հարբեցող - տկար են ասում: *** Երբ գարնանային ջերմ շունչ է լինում, Յարը յարի մոտ և շուրջն է լինում, Այնժամ, երբ յարը գտնում է յարին, Ասես վարդերի մի փունջ է լինում: *** Ես միշտ աշխարհում քեզ պես եմ եղել - Սերը ծաղրել եմ, այդպես եմ եղել, Հիմա խելառ ու արբած եմ սիրուց, Կարծես ողջ կյանքում այսպես եմ եղել: *** Ես ծերացա, բայց ոչ ծերի տարիքից, Ես ծերացա քո նազերի չարիքից, Դու շատ էիր կարիք զգում` ինձ գերել, Թռչուն էիր, կուտ դարձա` քո կարիքից: թարգմ.` Ա.Սահակյան

*** Խղճով դատիր, սերը սուրբ է և միշտ նոր է, Իսկ սիրո մեջ նենգությունը վշտից խոր է, Դու քո կիրքը մի հորջորջիր, որպես մեծ սեր, Կրքից մինչև անկեղծ սերը` սար ու ձոր է: *** Ասացի` գարուն է, այգին տեսնել է պետք, Եկ այնտեղ` վարդն ու գինին տեսնել է պետք, Թե դու այնտեղ ես, այդ բոլորն ինչի՞ս է պետք: Թե դու այնտեղ չես, այդ բոլորն ինչի՞ս է պետք: *** Ով իր կրծքի տակ մի քիչ սիրտ ունի, Առանց քո սիրո` դժվար թե ապրի, Իսկ ով խոպոպիդ օղակն համբուրի Ու չխենթանա` խենթ կհամարվի: *** Ես արբած եմ, բայց դա կարմիր գինին չէ, Իմ մեջ ուրիշ արբեցում է, գինին չէ, Դու եկել ես, որ իմ գինին ցրիվ տաս, Բայց հոգուս մեջ քո իմացած գինի չէ: *** Ես ինքս ինձնից փախչել եմ ուզում, Ազատության մեջ շնչել եմ ուզում, Միշտ եղել եմ քո շղթաների մեջ, Այդ շղթաները փշրել եմ ուզում: թարգմ.` Ա.Սահակյան

Согласна. Для меня это равно фразе "Не отпускать прошлое". Самое худшее, что может случится с человеком, так как настоящее - самое реальное измерение. անցյալից պիտի միայն դասեր քաղես, մնացածը իլյուզիա է, որովհետև անցած է: Անցյալը դառնում է ներկա, երբ չես ուզում հաշտվել կորուստներիդ հետ: Метофорически - игра с призраками. если вовремя не проснуться, жизнь поломаешь, вот.

Это значит все время жалеть о том, что сделал и что не сделал, искать причины, занять все настоящее поисками на вопросы "почему" и не видеть, что настоящее тоже становится прошлым, а ты все на той же ступеньке. "благотворно" влияют люди, среда, обстановка, связанные с прошлым.

:lol:

Ես իրոնիայով էի ասում... երբ ռաբիսը դառնում է իմաստ, մենք էլ` ռաբիսի ծարավ ժողովուրդ... չեմ կարծում, որ մենք միշտ ռաբիսի պես զիբիլների գերի ենք եղել...

!!! Մեզ հենց առողջ խմբային գիտակցությունն էլ պակասում է

Спасибо за притчу!!! Как всегда, Восток мудр! Судить легко, судить- есть человеческое, пусть буду не человеческой, но не буду судить... свобода мысли, нет - стереотипам! И еще, давно заметила: "Суждение означает застывшее состояние ума." - воистину гениальные люди этим не болеют!

а я победила свое нетерпение

28, щас попробую узнать какие две неправильные

Идет процесс всемирного потепления, что поведет к всемирному потопу, родится новый Ной, построит новый Ноев ковчег и т.д. , но нам это не грозит, потому что нас уже не будет (может наши дети-внучки тож уцелеют), а армянам воооообще не грозит, потому что Армянское нагорье выше-выше-выше уровня моря!!! Так что, армяне, вернитесь на родину, обеспечьте спокойное будущее для поколений гредущих (шутливо-иронический взгляд на правду )

Բայց դեռ չի ավարտվել ծեսը քո թաղման... Ֆորշ - "Ուրվական"

* * * А ты думал - я тоже такая, Что можно забыть меня, И что брошусь, моля и рыдая, Под копыта гнедого коня. Или стану просить у знахарок В наговорной воде корешок И пришлю тебе странный подарок - Мой заветный душистый платок. Будь же проклят. Ни стоном, ни взглядом Окаянной души не коснусь, Но клянусь тебе ангельским садом, Чудотворной иконой клянусь, И ночей наших пламенным чадом - Я к тебе никогда не вернусь. Анна Ахматова

Спасибо Вам за перевод! А скажите, пожалуйста, чей перевод?

А я все деньги на интернет трачу, чтоб качать тоже...

Զարմանալիորեն զարմացա, երբ մտքիս` "Արմինե Նահապետյանը լավ ձայն չունի" առարկեցին` նա լավ ձայն ունի, ուղղակի ջազային, իսկ քանի որ ջազ երգելով առաջ չես գնա, նա հիմա էս ոճում երգում է, որ հետո, մի օր, երբ իր ջազային կատարումներով մեզ հաճելիորեն զարմացնի, չկասկածենք, որ էդ Արմինե Նահապետյանն է երգում... ու մասսան կսկսի ջազ լսել, ուռռա...

Эта песня у меня на слуху давным-давно... на днях услышала еще раз, но shame on me, не знала кто поет. А сегодня случайно нашла и скачала!!! Արթուր Մեսչյան - ՈՒՐ ԷԻՐ, ԱՍՏՎԱԾ

Ստացվել է հնարավորինս գրական գրված, իմաստազուրկ, հետևաբար իսկական երաժշտությանը ոչ համապատասխան խոսքերով ռիթմիկ երաժշտություն: Ուռռա փոփին, ռաբիսին, որոնց վիճակված է դաստիարակել իմաստության ծարավ մի ժողովրդի

Точноооо.... только "моя дорогая Арус джан...", "город Тулуз или yerevan.ru.... "черт мне плакать захотелось(( Этого человека в моей жизни больше нет, но он тогда обещал, что когда встретимся, перевeдeт эти слова для меня... вот... обьяснилa состояние души - радость и грусть, и большая-пребольшая благодарность, что перевели их мне! СПАСИБО и еще раз спасибо!

Smallyyyyyyy, ասա, որ ճիշտ է ասված` "Լավ է ուծ, քան երբեք"!!! Ես արդեն հույսս կտրել էի, որ ինչ-որ մեկը կարձագանքի, բացի այդ, վաղուց hayastan.com չէի այցելել... Շատ-շատ շնորհակալ եմ (նույնիսկ ոգևորված ): Там наверное глагол в будушем времени, потому что этого человека я так и не увидела... Спасибо еще раз!!!

Sonnet 116 Let me not to the marriage of true minds Admit impediments. Love is not love Which alters when it alteration finds, Or bends with the remover to remove: O no! it is an ever-fixed mark That looks on tempests and is never shaken; It is the star to every wandering bark, Whose worth's unknown, although his height be taken. Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks Within his bending sickle's compass come: Love alters not with his brief hours and weeks, But bears it out even to the edge of doom. If this be error and upon me proved, I never writ, nor no man ever loved. William Shakespeare