zaratustra

Շուշան Պետրոսյան "Պատրանքի թևերով"... մայրիկ, ներիր ինձ արած ու չարած ամեն ինչիս համար

[attachmentid=23444]

Ես էլ մտածում եմ` էս ինչ պիտի անենք Ինձ էլ է շատ անհանգստացնում ժարգոնը ճիշտ թարգմանելու այս պրոբլեմը... Ժարգոնը հայերեն թարգմանելու հիմնական դժվարությունը տեսնում եմ նրանում, որ եթե օրինակ ռուսը ֆիլմում, մուլտֆիլմում կամ հենց կյանքում կարող է ժարգոնով ազատ միտք արտահայտել` դիմացին մոտ շփոթմունք չառաջացնելով, ապա հայերենում այդպես չի. գուցե մեր ավանդապաշտությունը, բարոյական նորմե՞րն են ազդել մեր լեզվի այդ յուրահատկության վրա: Երբ լեզվի երկու ոճերը շատ են հեռանում միմյանցից, հայտնի երևույթ է արդյունքում կատարվում, բայց ես չեմ ուզում պատկերացնել, որ մի օր ներկայիս խոսակցական լեզուն կարող է դառնալ մի նոր "աշխարհաբար" Բայց այսպիսի բան էլ կա. տեսեք, մադագասկարը թարգմանել են լրիվ ժարգոնով, ստացվել է ամենատհաճ չգիտեմ ինչ, վախենում եմ մտացել անգամ, որ հայ երեխաները նայում են այդ մուլտը, սովորում, օգտագործում բառապաշարը , բայց խոսակցականը լրիվ գրական թարգմանելն էլ է ծիծաղելի, կամ էլ երբ գրականն ու ժարգոնը խառնում են իրար.. (օրինակ` "Бригада" ֆիլմի հայերեն թագմանության մեջ, "ԳՈՒՑԵ ռադտ քաշե՞ս", "շինիՐ ինձ"): Եվս մի "բայց". երբ հեռուստատեսությունը սկսեց ֆիլմերը հայերեն թարգմանել, համատարած ասում էին` ինչ անհաջողա, հայերեն չի լսվում... հետո սովորեցին հայերենին. որովհետև նախ մի կողմից պարզապես մեր ականջն էր հետ սովորել հայերենին, մյուս կողմից էլ` թարգմանությունների որակը կարծես թե սկսում է բարձրանալ: Ինձ թվում է` ամենաճիշտն այն է, որ գրական լեզուն ավելի հաճախ լսվի հեռուստատեսությամբ ու ռադիոյով, որովհետև երբ մի քանի սերունդ իրար հետևից լսեն այն, ինչ ճիշտ է, իրենք էլ բնական ձևով կսկսեն խոսել այդպես. այսինքն եկեք փորձենք մաքրել խոսակցական լեզուն, փոխենք նրա զարգացման հունը:

Ե՞ս... հիվա՞նդ... ո՞վ ասաց... մարդասիրությամբ եմ հիվանդ մանրամասն կգրեմ քո մի ուրիշ թեմայում, արդեն գիտեմ` որում

Коняк... мой самый любимый алкогольный напиток

Հա, մեկ էլ չհասկացա` Կիպրոս կղզու ու Արա լեռան նկարներն ուր եք տարել? Հուշեք, խնդրում եմ:

Նախքան էստեղ տեղադրելը, ՄՏՔՈՎՍ ԱՆՑԵԼ է, փնտրել եմ նման թեմա, բանաստեղծություններ Արարատի մասին թեմայից բացի ոչինչ չեմ գտել. Իսկ էդ նկարները բոլորն էլ ինձ համար ОЧЕНь КРАСИВЫЕ ФОТКИ, ոնց նայում եմ` «Очень красивые фотки...» ............ Так что не надо обижать

Որ ձուկը հոտում է, տեղյակ եմ, որ գլխից է հոտում, դա էլ գիտեմ (ճիշտն ասած, հենց նույն պապենական խոսքից), բայց չգիտեմ, թե ինչպես անենք, որ ԱԶԳԻ մեջ միանգամից, փոթորկի նման արթնանա համարձակություն, ուժ` հսկա հոտած ձուկը/ձկները իր արժանի տեղը թափելու համար. միանգամից է պետք, որովհետև, որքանով ճանաչում եմ ազգիս, մի քիչ հապաղելուց հետո ամեն մեկը սկսում է իր գլխի ճարը տեսնել (գուցե միայն հային չէ բնորոշ...) Ձեր գրքերը կարդալու մասին` իրավացի եք, հազիվ թե ժամանակ ունենամ լրիվ կարդալ, համ էլ հոգնած ու հիասթափված եմ. չեմ կարծում, որ այնտեղից հուսադրող ու առաջ շարժվելու ուժ տվող տողերն այնքան կլինեն, որ ինձ օգնեն (հուսով եմ` ճիշտ եք հասկանում ինձ): Իմ բախտը բերել է նրանով, որ ես գրող չեմ, քաղաքական գործիչ եմ Այո, ես արդեն հասկացել եմ, ու գեղարվեստական արժեքին այդքան էլ ուշադրություն չեմ դարձնում Ձեր աշխատանքներում. փորձում եմ գաղափարականը հասկանալ (նախ որովհետև սիրում եմ հասկանալ մարդկանց- ասում են` հիվանդություն է դարձել մեջս): Ոչ մի բանի վրա չհիմնավորված, կամ պարտադրված լավատեսությունը կարող է սուիսիդալ հետևանքներ ունենալ։ Անցյալ դարի սկզբներին Ռուսաստանից ներթափանցած ամեն ռանգի հեղափոխական-կոմիսարները ներշնչեցին, կամ պարտադրեցին հայերին լավատեսության , իսկ հետո ժողովուրդների համայնավարական եղբայրության։ Առաջինը լավատեսությունը հանգեց ցեղասպանության, երկրորդը Գուլագին։ Լավ էր ասված, բայց. գործս պիտի լինի հայրենիքս հոտած ձկներից մաքրե?լը. բայց ինչես սկսեմ գործս, եթե չեմ հավատում նրա բարեհաջող ավարտին. ինչպես հավատում ենք աստծուն, որ արդարացնի ու ների մեր գոյության պատճառը ու նպատակը (կարող եք չհամաձայնել), այնպես էլ ես եմ հավատում իմ հայրենիքի, այսպես ասած, պոտենցիալին: Ես գրեցի` ՍՏԻՊՈՒՄ ԵՄ լավատեսորեն մտածել, որովհետև դա հիասթափության դեմն առնելու դեռևս միակ հնարավոր միջոցն է, իսկ հիասթափությունը կապված է նույն "ծովից ծով հայրենիքների" հետ: բայց բան չհասկացա դոլլարների մասին, չհասկացա ով ում պետք է տա, ինի համար… Կարո՞ղ եք բացատրել։ Մի րոպե նորից կարդամ գրածս. Պիտի հարցին հարցով պատասխանեմ. չգիտեք?` ինչպես կարելի է Հայաստանում հրաժարվել ագենտի աշխատանքից:

НЕБО О небо, ветеран в одних обносках, Ты служишь нам уже пять тысяч лет, Лохмотья туч торчат из дыр сиротских, Но солнце - орден, знак твоих побед. Глядишь на земли - что, не скучен лоск их Банальных декораций, пошлый свет? О небо, ветеран в одних обносках, Ты служишь нам уже пять тысяч лет. Тебе, должно быть, весело вверху От наших криков, жалоб, жестов броских: Тщеславье и другую шелуху Ты видишь в душах, низменных и плоских... О небо, ветеран в одних обносках! Гийом Аполлинер

Ես լիքը -մանիաներ ունեմ, բայց ինչ hayastan.com-ի հասցեն գտել եմ, լրիվ դարձել են հայաստանկոմոմանիա! (ну я воздержусь от комментарий-эмоции, ладно? )

Хмм... можно целый дневник наполнить Лааадно, ограничемся каждодневным самоубеждением "Ленивая, ленивая девушка, как не поймешь, что надо пойти выучить этот немецкий, ամոթա վերջապես"

Я очень-очень удивилась, что тебе 17 лет! (а знаешь все же не верю ) Причина number 1: Мысли. 2:Аватар (только сейчас поняла почему не могла привыкнуть к тому- черно-белому аватару с девушкой) P.S: Я тебя очень уважаю

Սարդ "Իմ Երևան"

Слушаем, но редко Для меня classic rock- все!

Չգիտեմ` լացեմ թե ծիծաղեմ :lol: :lol: :lol: ախր օր օրի շատանում են "քո" նման "կուկլա տղեքը" (չէ, ես չեմ կասկածում )

Вот мне интересно, сколько времени ты уже там, в Белгии? И... когда возвращаемся? PS:вначале думала "ну львица так львица...", пока не увидела фотки, вернее глаза на фотках

Никогда в пустыне не была, но думаю ты смогла поймать то, что нужно , так что, получилось очень красиво и выразительно

Ваш аватар видела на другом форуме... на фотке (аватор) Вы? (ответ разьяснит Вы ли на том форуме )

простите, а как звучит ηєѕтєα и что значит?

Один служитель церкви мне обьяснил точно так же, но от этого мне "больше одного" не чувствуется, может из-за того, что у меня представления о боге другие... я бы сказала, что от одиночества спасен духовно самодостаточный человек, но этого достигают наверное опять-таки с помощью веры в бога... а во мне столько веры и неверия... боюсь война полюсов никогда и не закончится :lol:

У меня почти всегда так, а этот цинизм как компенсация, защитная реакция что ли, чтоб не задумываться о том, как люди могут понимать твой внутренний мир, а потом этот цинизм даже превращается в некую удовлетворение от того, что тебя НЕ УМЕЮТ понимать

Спасибо за ссылку!

А помогите найти песни (любые) "Калинов мост", столько времени ищу И если кто-то слушает Горана Бреговича, поделитесь, please

Ага , моя мама до сих пор помнит как она (т.е. Зейнаб, не моя мама :lol: )пела "Нунэ Нунэ Нунэ" (тогда в Горисе телевизор и радио только по-турецки лаяли)