Karmir

Հայկական ճարտարտապետության հանրահայտ մասնագետ Արգամ Այվազյանի գիրքը, նվիրված Ջուղայի խաչքարերին: В электронной библиотеке http://www.armenianhouse.org появилась книга известного исследователя архитектуры Аргама Айвазяна "Джуга", посвящённая уникальным средневековым архитектурно-историческим памятникам - хачкарам из Джуги (Нахиджеван), варварски разрушенным азербайджанскими властями в 1998-2006 годах. Книга содержит разделы на армянском, русском и английском языках. Book on historical Armenian cross-stones (khachkars) from town of Jugha (historical Armenian Nakhijevan province), which were totally destroyed be Azeris in 1998-2006. Azeri vandalism in current examples. The book contains some chapters in English and Russian. http://armenianhouse.org/aivazyan-a/jugha/jugha.html

Не нашёл старую тему про уничтожение природного памятника "симфонии камней" в Гарни. Симфонию камней, кажется, удалось тогда отстоять: 06.05.2005 Экологическая инспекция Министерства охраны природы Армении пресекла сруб уникального памятника природы http://www.sng-baltia.ru/?cnt=am&month...ty&id=10056 Экологическая инспекция Министерства охраны природы Армении пресекла дальнейший сруб уникального и живописного памятника природы "Симфонии камней", находящегося вблизи языческого храма I века Гарни в ущелье реки Азат. Местные жители с одобрения сельской администрации срубают под стройматериал созданные природой великолепные базальтовые квадры. "Симфония камней" не находится под особой охраной государства, и правительство не имеет юридического права пресекать действия местных властей. Министерство предпримет меры по внесению данной территории в списки особо охраняемых территорий. Сегодня несколько туристических организаций Армении выехали на место , где выступили с акцией протеста против уничтожения памятника природы. "Симфония камней" вызывает особый интерес у любителей альпинизма.

Я постараюсь быть ОДНОЗНАЧНО!!! 10.03.2007 18:00 11.03.2007 18:00 КОНЦЕРТНАЯ ПРОГРАММА КОМПОЗИТОРА АРЫ ГЕВОРКЯНА И ГОСУДАРСТВЕННОГО АНСАМБЛЯ ТАНЦА АРМЕНИИ http://www.gkd.ru 10 и 11 марта 2007 года в Государственном Кремлевском Дворце пройдут совместные концерты композитора Ары Геворгяна и Государственного Ансамбля Танца Армении с программой "Карот - это ностальгия". Данное событие обещает вызвать большой резонанс в культурной жизни столицы. Талантливый композитор, дирижер и исполнитель классических и народных произведений, заслуженный артист Армении Ара Геворгян хорошо известен зарубежной публике и получил признательность известных концертных залов таких стран как Франция, Австралия, США, Канада и др. Ара Геворгян сотрудничает со многими армянскими и зарубежными музыкантами и певцами – Дживаном Гаспаряном, Флорой Мартиросян, Яном Гилланом, Демисом Руссосом, Вальтером Родригесом, Даниэлем Декером, и другими. В марте состоятся первые концерты Ары Геворгяна в России и московская публика с нетерпением ожидает приезда данного артиста. Прославленный Государственный Ансамбль Танца Армении хорошо известен на всем пространстве бывшего Советского Союза и за рубежом с 60-х годов прошлого века. Являясь хранителем культурных традиций армянского народа, участники ансамбля всегда демонстрируют высочайшее мастерство исполнения. Гастроли Государственного Ансамбля Танца Армении последний раз проходили в Москве в 2001 году. Кассы Кремлевского Дворца: тел. +7 (495) 628-52-32

5 февраля в Большом зале консерватории состоится концерт Юрия Башмета и Камерного ансамбля "Солисты Москвы". На концерте будут исполнены сочинения, в том числе, армянских композиторов. В концерте принимают участие музыканты из Армении: солисты Сусанна Григорян (скрипка) и Геворк Дабакян (дудук). В программе: Бетховен-Малер Квартет № 11 «Serioso» фа минор, соч. 95 А. Арутюнян Концерт для скрипки и струнных (1988) (Посвящается Рубену Агароняну) В. Шарафьян Концерт «Surgite Gloriae» для альта соло, дудука, валторны, баритона, дисканта, колокола и струнных (2005) (Посвящается Юрию Башмету) Моцарт Дивертисмент № 1 ре мажор для струнных (К 136) В. Закарян «Дар и Мольба» для альта и струнных (2006) (Посвящается Юрию Башмету) Подробнее: http://www.mosconsv.ru/afisha.phtml?more=1205

Брянск: Песни на армянском 31 января комиссары Движения "НАШИ" пригласили армянских студентов в школу № 12. В актовом зале собрались учащиеся 10-11 классов. Комиссар Наташа Садохо поприветствовала школьников и побеседовала с ними о распаде СССР и его последствиях. Старшеклассники показали хорошее знание истории России. После этого слово предоставили Оганесу Елиазяну и Асмик Асатрян. Ребята много говорили об истории и культуре Армении, обсуждали различия в отношениях внутри русских и армянских семей. Ученики с огромным удовольствием слушали о свадебных обычаях и о других традициях. Узнали об особом уважительном отношении к старшим и к женщинам. Но особенно школьникам понравились народные танцы, в которых они с большим удовольствием принимали участие. Наши комиссары вместе со сторонниками спели песню на армянском языке, сторонники были в восторге, и попросили сказать еще несколько фраз по-армянски. Фото здесь: http://nashi.su/nashi.php?n=11971 Hasmik признавайся

:lol:

Животные, занесенные в Красную книгу РА могут стать трофеем охотников? panorama.am, 17:08 09/01/2007 В ближайшем будущем, некоторые охотники смогут беспрепятственно отстреливать животных, занесенных в Красную Книгу Армении. По крайней мере, такую возможность (правда, при наличии особого разрешения правительства), предоставляет проект закона «Об охоте». Напомним, что в ноябре прошлого года Агентство по управлению биоресурсами при министерстве охраны природы РА представило на общественное обсуждение проект Закона РА “Об охоте”. Этим документом предполагается освободить от выплат за использование государственных территорий, отведенных под охотничьи хозяйства на 10 лет, разрешена постройка зданий на территории охотничьих угодий и даже предоставлена возможность охоты на животных, занесенных в Красную книгу, при наличии “особого разрешения”. Все эти льготы, по словам представителей правительства, предусмотрены для «развития туризма в Армении». Проект закона уже поступил в НС РА, однако парламентариями пока не рассматривался. По словам начальника отдела управления зооресурсами при министерстве охраны природы РА Карена Джендереджяна, охота на охраняемые виды животных при наличии особого разрешения практикуется во многих странах.”Я лично против охоты, хотя и сам в свое время был охотником. Однако здесь необходимо рассматривать охоту как один из вариантов развития туристического бизнеса”, - отметил он. По словам эксперта, по данным исследований за 2004-2005 годы, собственно охота составляет лишь 16 % общего дохода от охотничьего бизнеса, в то время как остальная часть приходится на гостиничный и иной сервис. Отметим, что 22 статья законопроекта, разрешает охотиться в Армении также и иностранным гражданам, которые “приобрели разрешение на ношение охотничьего оружия и на охоту в порядке, установленном законодательством РА”. “Армения абсолютно закрытая страна для иностранных охотников, а это, как правило, люди с достатком выше среднего”, - отметил К. Джендереджян. При разработке закона учитывались критерии Всемирного фонда защиты дикой природы и Международного союза национальных ресурсов. Впрочем, своих охотников также немало, по словам Карена Джендереджяна, их в республике сегодня зарегистрировано порядка 25 000 человек. Как отметил К. Джендереджян, разрешение может быть предоставлено лишь на те виды животных, занесенных в Красную книгу, в популяции которых наметился стабильный прирост. «Несмотря на то, что закон не идеален и предстоит еще ряд доработок, после его принятия угрозы природе Армении будет намного меньше», - считает он.

В Армении вынесен приговор главному редактору оппозиционной газеты prima-news.ru, 12.1.2007 21:23 MSK Арман Бабаджанян АРМЕНИЯ, Ереван (Соб. корр.) 12 января Аппеляционный суд Армении (председатель А.Хачатрян) осудил главного редактора ежедневной оппозиционной газеты «Жаманак. Ереван.» («Время.Ереван.») Армана Бабаджаняна по ст.327 ч.2 за «уклонение от воинской обязанности путем подделки документов». Суд вынес окончательный приговор журналисту к трем с половиной годам лишения свободы. На последнем заседании, в отсутствии адвокатов, А.Бабаджанян был лишен права на последнее слово. Позже при зачитывании приговора, судья А.Хачатрян зачитал: «подсудимый отказался от последнего слова». А.Бабаджанян, был арестован 26 июня, в офисе газеты, где утром восемь человек в штатском, не предъявив документы и переговорив с Бабаджаняном в его комнате несколько минут, вывели его из редакции и отвезли в неизвестном направлении. Через час, он по мобильному телефону связался с сотрудниками газеты и сообщил, что находиться в здании Генеральной прокуратуры Армении где ожидает беседы. В сентябре 2006 года, суд первой инстанции приговорил Бабаджаняна к 4 годам лишения свободы.

«Армения – моя земля. Я в ней не иностранец» сказал нам в интервью канадский актер Кеворк Арсланян canadets.com 17-11-2006 14:04 Фильм “Арарат”, снятый канадским режиссером Атомом Агояном, стал первой масштабной и крупнобюджетной лентой, рассказывающей о массовом убийстве армян. Те, кто видел этот фильм, помнят жуткие кадры: как турецкие солдаты насилуют женщин на глазах у детей, раздевают девушек и заставляют их танцевать, а затем обливают бензином и поджигают... Самое горькое, что ни один эпизод не был выдумкой сценариста. Дикие издевательства и убийства – это то, о чем молодые армяне, занятые в фильме, слышали от своих дедушек и бабушек... “Арарат” не раз был показан по канадскому ТВ. К 90-летию геноцида. Сегодняшнее интервью торонтской газеты “Репортер” (для сайта canadets.com) – с актером, который исполнил в фильме “Арарат” роль лидера армянских партизан. Знакомьтесь: Кеворк Арсланян. - Кеворк, какие у вас были чувства, когда Атом Эгоян пригласил Вас сниматься ? - Это большая честь – сняться в таком фильме. Турция до сих пор не признает факта геноцида. Для меня участие в “Арарате” – это мой небольшой вклад в то, чтобы ничего не было забыто. Трудно описать те чувства, которые я переживал, снимаясь в фильме о горе моего народа... - Ходили слухи, что Атому Эгояну даже угрожали... - По неофициальной информации, да. Турция очень яростно выступала против фильма. Турецкое посольство даже пригрозило Канаде порвать с ней дипотношения. И до сих пор Турция препятствует распространению ленты. - Кеворк, ваши предки тоже пострадали при геноциде... - Да, близкие моих предков были убиты – одного обезглавили, других зарезали. Моей маме довелось жить в Эфиопии, в Кении, в Сирии, в советской Армении, в Иране, Ливане – как многие армяне, ее родители скитались по свету пока не нашли пристанище. Только представьте себе несколько эмиграций, с детьми на руках, без денег... - Где вы родились? - Я родился и вырос в Ливане. - И, тем не менее, хорошо говорите по-армянски... - Я говорю по-армянски, на арабском, английском и французском. Родному языку обучили в семье, остальным – в школе. Вообще, дома никогда не забывали о своей культуре. Мы готовим армянские блюда, поем армянские песни. Но я считаю, настоящие армяне – в Ереване. У нас, как у иммигрантов, все-таки уже немного другой язык. - Расскажите пожалуйста как проходили съемки... - Те кадры, в которых я занят, снимались в Калгари. Это сцены боев. Мы вставали рано утром, завтракали, и выходили “на битву”. Американский военный обучал нас тактике партизанского боя. На нас, партизанах, были шапки из настоящих овечьих шкур, амуниция, а дело было летом, в жару... Но я думал: и хорошо, я должен переживать те неудобства, которые переживали армянские бойцы. Я преклоняюсь перед этими людьми: их было так мало по сравнению с турецкой армией. Армяне были слабо вооружены – это ведь были мирные жители, но они отчаянно защищали свои семьи, свою культуру, свою землю. Причем, так армяне воевали всегда – нас ведь и персы старались захватить, и сирийцы... Позже, когда фильм вышел на экраны, многие говорили мне, что плакали, когда смотрели его. И немудрено. Мы сами, актеры, порой еле сдерживали слезы. Турецкие солдаты в годы геноцида насиловали маленьких мальчиков, один мужчина лет 30, когда его гнали по раскаленному песку, попросил дать хоть какую-то обувь – ноги жжет, так они прибили ему гвоздями к подошвам ног подковы... - Это... вы правду рассказываете или куски из сценария? - Это правда. И вы помните, наверное, сцены фильма, когда везде слышны крики и плач. Так вот у нас, актеров, у самих комок в горле стоял, потому, что мы знали – так оно и было 90 лет назад. - Эгоян использовал интересный прием: прошлое и настоящее в фильме переплетались. Мне запомнился такой, очень сильный эпизод: улица, кругом убитые, врач склонился над раненым подростком, и тут камера отъезжает и показывает, что это всего лишь съемка фильма... Женщина в современной одежде врывается в павильон и требует чтобы режиссер с ней поговорил. У нее важное дело. Вдруг актер, играющий доктора, поднимает голову и произносит примерно такой текст: “У этого мальчика изнасиловали сестру. У другой, беременной сестры, распороли живот, вынули и закололи ребенка. Матери отрезали грудь... А ты, черт тебя подери, кто такая?”… В павильоне наступает тишина. Женщина не понимает в каком она очутилась веке. И она, и зрители осознают в этот момент, что нельзя останавливать съемки такого фильма, что это нечто большее, чем кино... - Да, Атом – талантливый режиссер и у него было свое, особое виденье как построить ленту. Он показал не только боль, но и то, как к ней нужно относиться. - Кеворк, много ли знают канадцы о геноциде армян? - Большинство знают. А вот молодые турки нет. Им никто об этом не рассказывает и было очень трогательно, когда после показа фильма к нам подошли студенты-турки, сказали, что потрясены и попросили прощения за преступление своего народа. - Кеворк, что вы знаете об истории появления армян в Торонто? - Первая армянская церковь открылась в 1905-10 годах в Сант-Кэтринз. До этого времени армяне приезжали в Канаду на работу и их заметили как трудолюбивую, семейную нацию. Канадские компании стали спонсировать армянские семьи. Затем армяне стали приезжать, спасаясь от геноцида. Мне трудно сказать сколько армян сейчас проживает в городе, сообщу лишь, что в Торонто есть около 15-20 армянских церквей и театры. Я играю в одном из них и посещаю две церкви. - Вы очень любите Армению. А были ли вы в ней? - Два года назад я поехал в Ереван на две недели. Я много читал о моей стране, знаю ее историю. Выходя из самолета я испытывал всю гамму чувств: радость, что я наконец ее увижу, грусть, что моя семья оказалась вдали от нее, гордость, что Армения существует, несмотря на многочисленные попытки захватить ее, страх разочарования. Слезы стояли у меня на глазах. И еще я чувствовал: это моя земля. Никто не может сказать мне: уходи, ты иностранец. Кстати, я приезжал на празднование 1700-летия христианства в Армении. Не все знают, что армяне были первыми христианами. - Что вам в Ереване понравилось, а что разочаровало? - Понравилось много! Красиво, люди гостеприимные, еда вкусная. Помидоры пахнут помидорами, фрукты – фруктами. Девушки – скромные. А плохо то, что люди живут бедно, как в стране Третьего мира. Я видел тех, кто живет в доме, у которого три стены. Четвертой стены и крыши нет. Видел образованных людей, которые работают без зарплаты, только в надежде, что им потом заплатят. - Канадские армяне помогают Родине? - Да, и американские, причем ощутимо. После землетрясения в Армению перечислили 10 миллионов долларов пожертвований, североамериканские армяне стали чаще брать детей из Армении на воспитание. Возвращаясь к вопросу, что мне в Армении понравилось, добавлю: озеро Севан, архитектура, церкви совершенно удивительные. Одна сделана из цельного камня! Гора, в ней тоннель, и по нему входишь в храм. Он считается исцеляющим. В него поступает вода из горного источника, и существует поверье, что она лечит. Я бы не поверил, если бы моя мама за один день не излечилась от артрита. У нее не разгибался палец на руке, ей даже операцию делали. А после омовения рук водой из горной церкви, палец стал разгибаться. - Кеворк, знаю, что в Армении вы нашли свою жену – красавицу Рузанну. Специально ехали на историческую Родину за невестой? - Нет. Это судьба. Наши дедушки и бабушки вместе бежали от турок. Затем жили как-то под одной крышей в Ереване. Я с родителями ехал в Ереван просто посмотреть страну, никаких планов искать девушку не было. Но увидел Рузанну и понял: это моя будущая жена. На четвертый день знакомства сделал предложение и она согласилась. Наши родители были счастливы! Мама всю жизнь только и рассказывала мне про дядю Левона – папу Рузанны, а Левон – друг ее детства, тоже говорил Рузанне про мою маму, и вот их дети влюбились и поженились. Да еще и в том самом храме, где моя мама 31 год назад вышла замуж за моего отца. Такие вот повороты судьбы... Мой брат, глядя на наше счастье, тоже поехал в Ереван и нашел свою любовь. По Кеворку и Рузанне, у которых полтора года назад назад родился сын, видно, что они безумно влюблены - глаз друг с друга не сводят, и как все потерявшие голову, готовы часами рассказывать подробности знакомства и первых свидений, смеются. С удовольствием понаблюдав эту редкую сцену, спрашиваю: - А что, Кеворк, отличаются армянки из Армении от канадских девушек? Чем же они вас так разят наповал? - Мы, армяне, очень семейные люди. Канадки во главу угла ставят карьеру. Рузанна же – семью. При всем том, что она образованная девушка. Она скромная, и в словах, и в одежде, у нее совсем другое воспитание, нежели то, которое получают девушки в Торонто. У нее никогда не было бойфренда – не принято в Ереване чтобы девушка из хорошей семьи до брака имела бойфрендов. Когда я уехал в Канаду и делал для нее документы, она писала мне письма, подписываясь: “С любовью и уважением, Рузанна”. Представляете себе чтобы канадка написала мужу “с уважением”?! - У нас не принято, чтобы девушка даже в кафе ходила с парнем, - с певучим армянским акцентом поясняет по-русски Рузанна. – Сегодня с одним в кафе пошла, завтра с другим погулять по улице, и вот уже люди говорить станут... Есть такие девушки, конечно, которые ходят, но я их никогда не понимала. Или вот открытые платья: кому, зачем все надо показывать? Стыд такой... ...Кеворк смотрит на юную жену с восторгом. - Кеворк, актерам в Канаде живется нелегко. Каково вам, иммигранту-армянину, получить роль? - Трудно. Я для продюсера не белый, и не черный. Белых играть меня не позовут, но и к “видимым меньшинствам” я не отношусь. Получается, что мы, армяне, “невидимое меньшинство” (смеется). Остается играть террористов. Последний фильм, в котором я снялся – “9/11 Zero Hour”. И я там действительно играю террориста. - И еще вы снялись в картине “May Day 3”... - Да, играл переводчика. - Вы хотите что-то передать своим русскоязычным соплеменникам? - Да. Будьте счастливы и поддерживайте друг друга. Армяне всегда были сплоченным народом, что помогало им выстоять. Интервью вела Эвелина Азаева, "Репортер", Торонто.

Պետբյուջեի հատկացումներով կթվայնացվի Ազգային արխիվում պահվող 1350 վավերագրական ֆիլմ Հայաստանի Հանրային Ռադիո, 13.12.2006 14:51 Հայաստանի ազգային արխիվի կինոֆոտոփաստաթղթերի մասնաճյուղում պահպանվող 2000 վավերագրական ֆիլմերից 1350-ը նախատեսվում է թվայնացնել 2007-2010 թ.թ. ՀՀ պետբյուջեի հատկացումներով: Ինչպես «Արմենպրես»-ին տեղեկացրել է ՀՀ ազգային արխիվի տնօրեն Ամատունի Վիրաբյանը, յուրաքանչյուր տարի պետբյուջեից 450 ֆիլմի թվայնացման համար կհատկացվի 66 մլն դրամ: Ընտրվել են այն ֆիլմերը, որոնք առաջնահերթ թվայնացվելու կարիք ունեն: Աշխատանքների իրականացման համար «Գնումների մասին» օրենքով կհայտարարվի մրցույթ: Նշենք, որ «Հայֆիլմ» կինոստուդիայի սեփականատեր «Սի Էս Ֆիլմ» ընկերությունը ՀՀ կառավարության հետ կնքած պայմանագրի համաձայն՝ պարտավորվել է երեք տարվա ընթացքում անհատույց թվայնացնել «Հայֆիլմի» նկարահանած 396 գեղարվեստական, վավերագրական, խաղարկային, ինչպես նաեւ «Հայֆիլմի» եւ այլ ստուդիաների համատեղ նկարահանած 50 խաղարկային, 11 մուլտիպլիկացիոն եւ երեք վավերագրական ֆիլմեր՝ թվայնացված երկու օրինակով հանձնելով Ազգային արխիվին: Ամատունի Վիրաբյանի հավաստմամբ, սակայն, մեկ տարվա ընթացքում «Սի Էս Ֆիլմ» ընկերությունը թվայնացրել է ընդամենը ութ ֆիլմ:

По этой ссылке (687 Мб.) лежит видеозапись концерта Рубена Ахвердяна, записанная вживую на концерте 1998 года.

«Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթ, 06-12-2006 http://www.hhpress.am/index.php?sub=hodv&a...6_9&flag=am Փլուզման վտանգի առաջ Այդ վիճակում են Օձունի գմբեթավոր բազիլիկ տաճարն ու Սանահինի վանական համալիրը Օձունի եկեղեցին գտնվում է գյուղի կենտրոնական բարձրադիր մասում եւ աչքի է ընկնում տեղանքի հետ ունեցած սերտ միասնությամբ։ Այն երեւում է գյուղի գրեթե բոլոր կետերից եւ ամեն մի դիրքից ուրվագծվում նոր բարեմասնություններով։ Այն իր համաչափություններով տարբերվում է 5–րդ դարից հետո կառուցված հայկական գրեթե բոլոր հուշարձաններից, այդ թվում՝ նույնատիպ Ս. Գայանե, Մրենի, Բագավանի եկեղեցիներից եւ մոտենում է 4–5–րդ դարերի Քասաղի, Երերույքի, Եղվարդի, Աշտարակի եռանավ դահլիճներին։ Որպես հոգեւոր ու պատմամշակութային արժեքների գնահատման հիշեցում նշենք, որ Օձունի (Օծուն) գմբեթավոր բազիլիկ եկեղեցին եզակի սրբավայր ու հուշարձան է, որը նշանավոր է ոչ միայն որպես Հովհան Օձնեցու հայրապետական աթոռանիստ (717–728 թթ.), այլեւ նրանով, որ այնտեղ կատարվել են առաջին հոգեւորականների օծման ու ձեռնադրման արարողությունները, որտեղից ծագել է տեղանունը (Օծել, Օծուն, Օձուն–Օձնեցի)։ Եկեղեցին լավ պահպանված հնագույն նմուշներից է եւ իր հորինվածքային բնորոշ գծերով (արտաքին սրահ, բաց խորան, աղոթասրահում 3 զույգ մույթերի վրա շեշտված երկայնական ձգվածություն) հարում է հայկական վաղ շրջանի գմբեթավոր բազիլիկ տիպի կառույցներին։ Իր բնորոշ հատկանիշներն ի հայտ է բերել բազիլիկ ոճի հուշարձանների հորինվածքից՝ գմբեթավոր ու եռանավ տիպերի համադրումից եւ կապող օղակ է հանդիսանում երկու տիպերի միջեւ։ Օձունի գմբեթավոր բազիլիկը վաղ քրիստոնեական շրջանի իսկական գլուխգործոց է, թվագրված է որպես 6–րդ դարի կառույց, սակայն ավանդազրույցն անգամ հուշում է, որ այն ավելի վաղ շրջանի կառույց է, քան ներկայացված է… Նման չափորոշիչներով առաջնորդվելու դեպքում Օձունի բազիլիկի կառուցման շրջանն էլ ավելի ետ չմղելու համար պարտական ենք Հովհան Օձնեցու գահակալության շրջանին, այլապես այն այսօր կարող էր դիտվել միջնադարի շեմից… Թաղածածկերին աճած ծառերն ու թփերը խարխլել են կառույցների տանիքները, որի պատճառով անձրեւաջրերը թափվում են ներս։ Տանիքներն ամենամյա մաքրման կարիք ունեն, որն, իհարկե, բարդ գործ է, բայց ավելի է բարդանում, երբ ժամանակին չի մաքրվում, այդ պատճառով էլ արդեն մեծ միջոցներ ու ջանքեր են պահանջվում։ Նորոգման կարիք ունեն նաեւ կամարակապ պատվանդանավոր զույգ քառակող կոթողները, Ծիրանավոր–Ծաղկավանքը, Հոռոմայրի վանական համալիրի հատկապես ստորին հուշարձանախումբը։ Անշուշտ, ուրախալի է, որ մեր նորանկախ հանրապետությունը պետբյուջեի իր սուղ միջոցներից արդեն կարողանում է հատկացումներ կատարել պատմամշակութային հուշարձանների վերականգնման համար։ Նույն առաքելությունն ունի նաեւ Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցին իր հնարավորությունների շրջանակում, սակայն ինչպես տեսնում ենք՝ դա բավական չէ… Ըստ հուշարձանների եւ պատմական միջավայրի պահպանության եւ օգտագործման մասին ՀՀ օրենսդրության պահանջների, հուշարձանների նորոգման, ամրակայման եւ վերականգնման աշխատանքներն իրականացնում են սեփականատերերը կամ օգտագործողները (տվյալ դեպքում՝ Հայոց Առաքելական սուրբ եկեղեցին), սակայն նա եւս ի զորու չէ… Իհարկե, բոլորիս պարզ է, որ թե մեկը, թե մյուսն առավել մեծ ծավալների աշխատանքներ կատարելու հնարավորություն չունեն, սակայն սփյուռքի եւ տեղական մերօրյա բարերարները եթե Մանթաշովի կամեցողությունն ունենան, գործը տեղից կշարժվի։ Թե ինչ հսկայական արժեք, կարեւոր նշանակություն ու ծավալ է ունեցել եւ այժմ էլ ունի Սանահինի վանական համալիրը հայոց կյանքում, կարծում ենք, շատերը կիմանան. միայն թվարկելը բավական է՝ Սուրբ Աստվածածին, Սուրբ Ամենափրկիչ, Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ, Սուրբ Հակոբ եւ Սուրբ Հարություն եկեղեցիները, Գրիգոր Մագիստրոսի ճեմարանը, գրատուն մատենադարանը, ակադեմիան, Բագրատունիների Կյուրիկյան ճյուղի, Արղության–Երկայնաբազուկների եւ Զաքարյանների դամբարանները եւ այլն։ Հրաչիկ ՄԱՐՈՒՔՅԱՆ Պատմ. միջավայրի պահպանության Լոռու մարզային ծառայության գիտաշխատող

ԱՎԵՐԱԿ ԴԱՐՁԱԾ ՄԵՐ ԷՐԵԲՈՒՆԻ «Ազգ» օրաթերթ, #151, 11/08/2006 http://www.azg.am/?lang=AR&num=2006081118 Հաշվի առնելով, թե Հայաստանում որքան շատ են արեւի, քամու եւ ժամանակի փոշու տակ անխնամ թափված կիսափուլ հուշարձանները, հայ հնաբաններից ու պատմաբաններից ոմանք կարծում են, որ մեր հայրենիքը ոչ թե թանգարան, այլ թանգարանի ավերակ է բաց երկնքի տակ: Սակայն Առինջ թաղամասը կարելի է հաճելի բացառություն համարել: Հնագույն ժամանակներից հայտնի այս թաղամասում, ըստ ՀՀ պաշտոնական տեղեկագրի (թիվ 8/307, 2004, փետրվար), 304 միավոր հուշարձան կա: Դրանց թվում են Ձագավանքի վանական համալիրը (7-17-րդ դդ.), Գետարգելի Սբ. Նշան մայր եկեղեցին, որ կաթողիկոսանիստ է եղել Զաքարիա Ա Ձագեցի կաթողիկոսի հայրապետության (855-876 թթ.) քսանմեկ տարիների ընթացքում, հին գերեզմանոցներ հարյուրավոր հնամենի խաչքարերով ու տապանաքարերով, գյուղատեղի, մատուռներ ու եկեղեցիներ, ինչպես նաեւ ուրարտական շրջանի մի ամրոց: Հատկապես առինջեցի հայտնի գործարար Գագիկ Ծառուկյանը նախանձախնդիր է, որ Առինջի պատմական ավերակները վերականգնվեն եւ, թեկուզ շատերիս համար վիճելի, բայց կանգուն տեսքի բերվեն: Սակայն միայն Գ. Ծառուկյանի նախաձեռնությունը բավարա՞ր է 304 պատմական արժեքների վերականգնման համար, չէ՞ որ խոսքը ոչ թե մեկ կամ մի քանի եկեղեցիների վերականգնման, այլ Ձագավանքի համալիրի, պատմական գերեզմանոցի եւ բազմաթիվ սրբատեղիների մասին է: Ինչեւէ, առայժմ մի ձեռքն է փորձում ձեռք լվանալ: Գործարարի ուշադրության կենտրոնում է Առինջի ամրոցը, որի մասին ՀՀ մշակույթի եւ երիտասարդության հարցերի նախարարության պատմության եւ մշակույթի հուշարձանների պահպանության գործակալության Կոտայքի եւ Գեղարքունիքի տարածաշրջանի բաժնի պետ Ստեփան Ղազարյանը նշում է. «Հայաստանում եղած հնադարյան ամրոցներից միակն է, որի հիմքերն ու պատերը ընդգծված կերպով պահպանված են: Քառասունյոթ մետր երկարություն եւ քառասուներեք մետր լայնություն ունեցող ամրոցում գտնվել են չորրորդ դարի եկեղեցու հիմքեր, որոնց վրա վերջերս մի նոր փոքրիկ եկեղեցի է կառուցվել»: Խոսելով Առինջի պատմաճարտարապետական հուշարձանների մասին հարկ է նշել, որ դրանց շարքում են նաեւ երկու կոթողներ, որոնք թվագրվում են 5-6-րդ դդ., նույնիսկ մի քարայր-կացարան, որ թվագրվում է Ք.ա. 2-1 հազ. եւ գտնվում է գյուղից 2,5 կմ հեռավորության վրա, բրոնզեդարյան քարե ամրոցի մոտ: Պատմությունը փաստում է, որ 1679 թվականի ավերիչ երկրաշարժը փլել է Ձագավանքի մայր եկեղեցին ու Գետարգելի զանգակատունը: Վերջինս վերականգնել է առինջեցի ԱԺ պատգամավոր Մուրադ Գուլոյանը: Ըստ Ստեփան Ղազարյանի, Առինջում ակտիվ պեղումնաբանական աշխատանքներ են ընթանում, որի երաշխավորն են Առինջ գյուղի քաջ հայտնի գործարարները` իրենց գովելի նախանձախնդրությամբ: Չենք պնդում, թե նրանց գործունեությունը «անձնվեր գաղափարախոսության եւ բեղուն մտքի ճիչ է», սակայն իրապես օրինակելի եւ խիստ արժեքավոր ներդրում է Հայաստանի մշակութային ոլորտում (թեկուզ բազմաթիվ սննդի եւ մարմնավոր հաճույքների համար նախատեսված օբյեկտների կողքին): Այնուամենայնիվ, Ստ. Ղազարյանը նշում է, թե որպեսզի Առինջի բոլոր մշակութային կոթողները վերականգնվեն ու փրկվեն մոռացությունից, հարկավոր են շատ ավելի մեծ գումարներ ու երկար տարիների անհնարին թվացող աշխատանք: Մեկ այլ խնդիր է, որ հուշարձաններով հարուստ այս տեղանքի մասին շատ կցկտուր փաստաթղթային հիմքեր ու հավատ չներշնչող բազմաթիվ խոսակցություններ կան: Օրինակ, հետազոտողները Գետարգելի զանգակատան նախնական տեսքի վերահաստատման համար օգտվել են ընդամենը գտնված բեկորներից, քանի որ այլ աղբյուրներ ու փաստեր պարզապես չեն եղել: Խոսելով հայերի պատմասիրության եւ նախնյաց ժառանգությունը սրբորեն հարգելու կարողության մասին, Ստ. Ղազարյանն ասում է. «Երբ Եգիպտոսում էի, տեսա, թե ինչպես կարող է հասարակությունը պաշտել սեփական ճարտարապետությունը, որի խորհրդանշական ու խոսուն վկաները հենց բուրգերն են: Տեսածս համեմատեցի ավելի վաղ Հայաստանում տեսածիս ու զգացածիս հետ, թե ինչպես Նորքում գտնվող տների ու պարիսպների պատերի մեջ հայտնաբերեցինք մեր հայրենակիցների 1800-ականների եւ ավելի վաղ շրջանի թվագրված տապանաքարերը... Հաճախ ենք աղաղակում, թե ինչպես են թուրքերը մեր պատմական հայրենիքում քանդում ու խոշտանգում մեր պատմաճարտարապետական սրբությունները: Իսկ ի՞նչ ենք անում մենք հենց թեկուզ Երեւանում»: Մեր զրուցակցին խիստ մտահոգում է նաեւ այն, որ մեր հասարակությունը չի կարողանում գնահատել իր ճարտարապետական հարուստ ժառանգությունն ըստ արժանվույն: «Հաճախ ենք հանդիպում քեֆչիների, որ խորովածը սիրում են որեւէ ճարտարապետական հուշարձանի, նույնիսկ եկեղեցու հարեւանությամբ անել, սակայն գլուխները չեն բարձրացնում հիանալու եւ անգամ չեն էլ գիտակցում, թե ինչ հոգեւոր եւ մշակութային արժեքի հարեւանությամբ են հաց կիսում: Պետք է հիշենք, որ եկեղեցին իր պատմամշակութային արժեքով եւս սրբություն է: Այդ սրբության հարգն իմանանք»: ՍՈՒՍԱՆՆԱ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ

ՀՐԱՅՐ ՀՈՎՆԱՆՅԱՆԻ ՊԱՏՎԻՐԱԾ ՆԱԽԱԳԾՈՒՄ ԶՈՒԳԱԿՑՎԱԾ ԵՆ ՀԻՆՆ ՈՒ ՆՈՐԸ «Ազգ» օրաթերթ, #243, 20/12/2006 http://www.azg.am/?num=2006122016&lang=AR Առաջին հանրապետության կառավարության պատմական շենքն արդեն ամրակայվում է Ճարտարապետ Հրաչյա Պողոսյանի հեղինակային նախագծով Հայաստանի առաջին հանրապետության կառավարության շենքը (Հանրապետության 37) կդառնա Ամերիկայի հայկական համագումարի հայաստանյան գրասենյակը: Շենքը հիմնովին քանդելու մասին հայտարարությունները ճարտարապետը համարում է անհիմն եւ անտեղի, որովհետեւ իր մտահղացմամբ վերականգնողական աշխատանքները կատարվելու են առանց արտաքին պատերին դիպչելու: «Ծածկից բացի, ոչինչ չի քանդվելու, չնայած շենքը ֆիզիկապես բավականին տխուր վիճակում է: Տասն օր առաջ տանիքը քանդող շինարարներն ինձ ահազանգեցին, որ դրսի պատերի վրա ճաքեր կան: Ուշադիր զննելուց հետո համոզվեցինք, որ Հանրապետության փողոցին նայող պատը 10 սմ ճեղք ունի: Տեղնուտեղը միջոցառումներ անցկացրինք, որպեսզի տանիքը քանդելու ընթացքում ճեղքն ավելի չխորանա: Մեր նախագծով շենքի ներսում սյուներ են դրվելու ու կապվելու են դրսի պատերին: Հիմքից կքանդվի միայն շենքի մի մասը՝ նկուղով, որովհետեւ այդ մասում սաստիկ խոնավ է՝ ոչ բարձր որակի տուֆով կառուցված լինելու պատճառով: Դա հնարավորություն կտա նորացնելու նկուղը եւ ամրացնելու շենքի հիմքերն ամբողջ պարագծով: Երկու հարկերի պատերն ու նկուղը ներսից կկապվեն երկաթբետոնե նոր կմախքին, այդպես հնարավոր կլինի փրկել ժամանակի ընթացքում տարբեր փոփոխությունների ենթարկված այս պատմական շենքը»: Ճարտարապետի ասելով, շենքի ամենահին մասը Հանրապետության եւ Տիգրան Մեծի փողոցներին նայող հատվածն է: Կառավարության ներկայիս շենքին նայող մասը կառուցվել է մոտ 50 տարի առաջ, իսկ երրորդ կցակառույցն ավելացվել է ավելի ուշ: Հենց վերջինն էլ հարկավոր է քանդել, «որովհետեւ ոչ հուշարձան է, ոչ էլ որեւէ արժեք է ներկայացնում»: Ճակատային մասի զարդաքանդակները նույնությամբ պահպանելու համար վերականգնման աշխատանքները կատարվում են չափազանց նրբորեն: Փայտյա ծածկերը քանդելու ժամանակ նկատել են, որ ճակատի ցցուն զարդերն արդեն ճոճվում են: Դրանք զգուշորեն հանել են, որպեսզի նորից տեղադրեն` ամրացնելու նպատակով դրանց մեջ երկաթ դնելուց հետո: Պատմամշակութային այս շենքն, անկասկած, վաղուց արդեն փլատակների վերածված կլիներ, եթե ունենար մեկ ուրիշ սեփականատեր ու ճարտարապետ: Քարերը նրբորեն ամրացվելու փոխարեն ձեւականորեն կհամարակալվեին ու կիսով չափ ջարդուխուրդ արվելուց հետո ով գիտի որտեղ կհայտնվեին: «Ապամոնտաժումը լավ բան չէ, դրանից անպայման մի բան վնասվում է, շենքի ճարտարապետական տեսքը՝ խաթարվում: Ապամոնտաժման անհրաժեշտությունն առաջանում է այն դեպքում, երբ շենքի փայտե ծածկերը քանդելուց պարզվում է, որ պատերը հնարավոր չէ պահել: Պատմամշակութային մյուս շենքերի պես, այս շենքը նույնպես կառուցված է Երեւանի ընդերքից հանվող տուֆից: Մեր ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ հնարավոր է գտնել այնպիսի լուծումներ, որոնցով հնարավոր կլինի շենքը վերականգնել առանց քանդելու: Երկհարկանի շենքի վրա ավելացրել ենք եւս 2 հարկ: Այնպես ենք արել, որ նոր միջամտությունն ընդգծված լինի», ասում է ճարտարապետը: Երեւանի կենտրոնի նորակառույց բազմահարկերի կողքին պատմամշակութային շենքերի տեսքն առավել գրավիչ դարձնելու համար, նրա կարծիքով, պետք է արվեն հնի եւ նորի ներդաշնակ համադրությամբ աչքի ընկնող ճարտարապետական նախագծեր: «Ասում ենք Երեւանը 2788 տարեկան է, բայց արդեն իսկ քաղաքում 100 տարվա պատմություն ունեցող մի շենք չենք կարող ցույց տալ: Ծայրահեղ մոտեցումները միշտ էլ վտանգավոր են ու տանում են կործանման: Պետք է գտնել այն ոսկե միջինը, որ քաղաքի զարգացման հետ հուշարձանները պահպանվեն: Պատմամշակութային շենքերը համարակալելով քանդելն ու նոր տեղում ապամոնտաժելը խիստ ուշացած քայլ է: Մի քիչ նման է վրացիների վերականգնած հին Թիֆլիսին, որը ոչ թե քաղաքի իրական պատմությունն է, այլ թատերական դեկորացիա: Եթե նույնն ենք ուզում անել, սխալ ճանապարհ է: Եթե պատմական շերտը պահպանում ենք, պիտի պահպանենք այնպես, ինչպես եղել է: Հիշում եմ, օրինակ, Աբովյան փողոցում բարդու ծառեր կային, փողոցի 2 կողմում՝ առվակներ: Դրանք ավելի պակաս հուշարձաններ չէին, քան կողքի շենքերը, որ քանդեցին ու նույն տեղում սպիտակ տներ կառուցեցին: Առվակները մեր միջավայրի ու ապրելակերպի մի մասն էին: Սա լուրջ հարց է, եւ եթե հնարավոր չէ ամբողջությամբ պահպանել, ապա բարբարոսաբար քանդելու փոխարեն պետք է նոր կյանք տալ այդ շենքերին»: Կարելի էր, չէ՞, հին Երեւանը պահպանել: «Իհարկե կարելի էր: Լավագույն փողոցը Հանրապետության՝ նախկին Ալավերդյանն էր, հետո Արամի, Բուզանդի փողոցները, պարզապես վերջիններում մի բարդություն կար: Այնտեղ շենքերը հաջորդական դասավորությամբ չէին՝ լավ շենքի կողքին կային նաեւ վատերը, միջավայրը ամբողջական չէր: Պահելու դեպքում պետք էր արանքները ներդաշնակ դարձնել, որ դրանք մենակ չթվային: Մի խոսքով, այս հարցը շատ բարդ է: Մենք մեր պատմությունը պիտի պահպանենք, հասկանալով, որ հանված յուրաքանչյուր էջ վատ բան է, նաեւ 20-րդ դարի կառույցները քանդելը՝ «Սեւան» հյուրանոց, Երիտասարդական պալատ, Հանրապետության հրապարակի պատվանդան: 1950-60-ականների հրաշալի շենքեր կան Երեւանում, կառուցված ճարտարապետներ Զավեն Բախշինյանի, Կորյուն Հակոբյանի, Սամվել Սաֆարյանի նախագծերով, բայց դրանց մասին ոչ ոք չի խոսում: 50 տարի հետո դրանք էլ արժեքավոր կլինեն, բայց արդեն սկսել են դրանք էլ մաս-մաս աղավաղելով ոչնչացնել: Այս ամենն անընդունելի է ինձ համար, որովհետեւ մշակույթը պիտի շարունակական լինի, պետք է կուտակման ճանապարհով գնալ, ոչ թե քանդել - կառուցելու: Դա ի՞նչ ճանապարհ է: Մեր ձայնը չեն լսում, եթե մեր խոսքն անցներ, այսպես չէր լինի, մենք ասում ենք, բղավում, բայց իրենք իրենց ուզածն անում են, որովհետեւ սեփականատերերը փող են տալիս: Նրանց համար ի՜նչ պատմություն, ի՜նչ բան»: ՌՈՒԶԱՆ ՊՈՂՈՍՅԱՆ

Շահագործե՞լ, թե՞ չշահագործել Ո՞րն է ճիշտ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթ http://www.hhpress.am/index.php?sub=hodv&a...6_6&flag=am Թեղուտի անտառների ճակատագրի վերաբերյալ բազմաթիվ քննարկումներ, ինչպես նաեւ հասարակական լսումներ են եղել, իսկ հերթական հասարակական լսումը երեկ տեղի ունեցավ Վանաձորի «Օրհուս» կենտրոնում, որին աջակցում էր ԵՀԱԿ երեւանյան գրասենյակը։ Նման հասարակական լսումների անցկացումը ողջունեց Լոռու մարզպետ Հենրիկ Քոչինյանը։ «Հայաստանի համար հրամայական է բնական ռեսուրսների արդյունավետ օգտագործումը՝ ճիշտ լուծելով բնապահպանական խնդիրներն ու հաշվի առնելով հասարակության շահերը։ «Արմենիա Քափըր Փրոմրամ» ՓԲԸ—ի գործադիր տնօրեն Գագիկ Արզումանյանը քննարկմանը կարեւորեց, թե ինչպիսի միջոցառումներ պետք է ձեռնարկի ընկերությունը, որպեսզի առավելագույնս հատուցի շրջակա միջավայրին հասցված վնասը՝ առաջնահերթորեն տեղ տալով անտառվերականգնման աշխատանքներին։ «Այդ միջոցառումները պետք է կատարվեն այն վայրերում, որտեղ տեղի կունենան անտառահատումները։ Մասնավորապես, դա կարող է լինել ազդակիր համայնքի տարածքում, որտեղ կարող է առաջանալ հստակ տարածքների ընտրման խնդիր։ Անտառահատումը կիրականացվի 30 տարվա ընթացքում եւ ընդհանուր կհատվի 510 քառ. կմ տարածք»,–ասում էր Գ. Արզումանյանը։ «Հայանտառ» ՊՈԱԿ—ի տնօրեն Մարտուն Մաթեւոսյանի պարզաբանմամբ դեռ մինչեւ օրս ՀՀ գյուղատնտեսության նախարարությունը իր դրական եզրակացությունը չի տվել այս առնչությամբ։ «Ներկայում հաշվառվում են տրամադրված տարածքները, որտեղ կատարվում են տարաժամկետ հատումներ։ Արվել են անտառի մասով փոխհատուցման վերաբերյալ մի շարք առաջարկներ։ Հանքի շահագործումից հետո կարող է ծագել ռեկուլտիվացիայի խնդիր, այսինքն՝ հանքային շահագործումից հետո անհրաժեշտ կլինի վերականգնել անտառները։ Իհարկե, պետք է ճշտել անտառվերականգնման տարածքները։ Դա չպետք է լինի ինքնանպատակ, այսինքն՝ վերականգնված անտառը պետք է կատարի իր ֆունկցիաները։ Եթե Թեղուտի տարածքի անտառի հատումը կարող է լուրջ վնասներ հասցնել շրջակա միջավայրին, պետք է վերականգնողական աշխատանքները կատարվեն հարակից տարածքներում»,–ասաց Մ. Մաթեւոսյանը։ Ի դեպ, նշենք, որ ավելի քան 600 հա անտառի պահպանման միակ եղանակը կլինի այն, եթե շահագործումը կատարվի փակ համակարգով, սակայն, ինչպես երկրաբաններն են հաշվարկել, Թեղուտում հանքաքարի շերտը սկսվում է 30 մ խորությունից։ «Տնտեսական առումով հսկայական ծախսեր են անհրաժեշտ փակ եղանակով շահագործում կազմակերպելու համար։ Օրինակ, Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատում 1 տոննա հանքաքար արդյունահանելու համար ծախսվում է 4 դոլար, իսկ Դրնբոնում, որտեղ փակ հանույթ է կատարվում, 1 տոննայի համար մենք ծախսում ենք ավելի քան 40 դոլար»,–ասում էր Գ. Արզումանյանը եւ հիշեցնում, որ Թեղուտում գտնվող հանքաշերտը պղնձի պարունակությամբ 30 տոկոսով ավելի բարձր է, քան Քաջարանում։ Շնող գյուղի գյուղապետ Հայկազ Քոչինյանը իր համագյուղացինների մտահոգությունը ներկայացրեց, ըստ որի՝ անտառվերականգնման աշխատանքները չեն իրականացվելու իրենց համայնքի տարածքում։ Ընդ որում, նույն գյուղապետը հիշեց, որ նույն տարածքներում կան նաեւ 7–8—րդ դարի հուշարձան—կոթողներ, որոնց պահպանությունը եւս առաջնային նշանակություն ունի։ «Նախատեսվող տնտեսական գործունեության ընթացքում բնապահպանական վնասը կրելու հետ միասին Շնող եւ Թեղուտ համայնքներում անտառվերականգնման աշխատանքները պետք է իրականացվեն առավելագույնս արդյունավետ՝ ներգրավելով նաեւ համայքի բնակիչների ուժերը»,–ասում էր Հ. Քոչինյանը։ Բնապահպանները անհանգստացած են այն հանգամանքով, որ այս անտառներում կենտրոնացած վայրի կենդանիների շատ տեսակներ՝ արջ, եղնիկ, պախրա, կզաքիս, ինչպես նաեւ բուսատեսակներից որոները, որոնց մեծ մասը դեղաբույսեր, անտառների հատման հետեւանքով կարող են վերանալ։ Հասարակական քննարկման մասնակիցները նաեւ անհանգստանում էին, որ տարածքը սակավաջուր է, եւ շահագործման հետեւանքով հարակից համայնքները կզրկվեն խմելու եւ ոռոգման ջրից։ Նշենք, որ ՀՀ բնապահպանության նախարարության «Փորձաքննություն» ՊՈԱԿ—ը արդեն տվել է իր դրական եզրակացություն, եւ ինչպես ՊՈԱԿ—ի ներկայացուցիչները հայտնեցին, աշխատանքներին մասնակցել են անկախ փորձագետներ, որոնց եզրակացությունները նույնպես կան եզրակացության մեջ։ Իսկ թե անկախ փորձագետների դերում ովքեր են հանդես եկել, նախարարության ներկայացուցիչը պարզաբանեց, որ նրանք եղել են պետական կառավարման լիազոր մարմնի լիցենզավորված մասնագետներ, եւ որոնց բոլոր կարծիքները հաշվի են առնվել։ Առաջարկություն եղավ նախօրոք տնկել անտառներ, այնուհետեւ հատել նախատեսվող անտառն ու շահագործել դրա տակ գտնվող հանքերը, ինչը ամրագրված է Կիոտոյի արձանագրության մեջ։ ԵՊՀ իրավաբանական ֆակուլտետի դասախոս Աիդա Իսկոյանը նկատեց, որ, բացի այս ամենից, պարտադիր պետք է լինեն նաեւ առողջապահության եւ գյուղատնտեսության նախարարությունների եզրակացությունները, թե արտադրական փոշու մեջ գտնվող ծանր մետաղները հողի մեջ ներթափանցելուց հետո ինչ տոկոսներով սննդի միջոցով կվերադառնան մարդու օրգանիզմ։ «Բիզնեսի զարգացումը Հայաստանում չպետք է էկոլոգներին տեսնի իր թշնամիների դերում եւ հակառակը։ Սա է ենթադրում էկոլոգիական իրավունքում գերակա դեր ունեցող կայուն զարգացման հայեցակարգը։ Որոշ դեպքերում նույնիսկ էկոլոգիան կարող է զոհողություններ անել հանուն տնտեսական զարգացման։ Սակայն եթե վնասն անդառնալի է, նման զիջումներն անթույլատրելի են»,–ասաց Ա. Իսկոյանը։ Գալուստ ՆԱՆՅԱՆ Վանաձոր— Երեւան Լուսանկարը՝ հեղինակի 06-12-2006

ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ ԱՃՅՈՒՆԸ՝ ԻՐԱՑՄԱՆ ԳՈՏՈՒՄ 2006-12-04 http://new.aravot.am/am/articles/society/13513/view Կոզեռն թաղամասի հնամյա մատուռը, որն ամփոփում է Հովհաննես Կոզեռնի եւ այլ հոգեւորականների աճյունները, հնարավոր է փոխարինվի էլիտար շենքով: Ներկայիս Կոզեռն թաղամասում՝ իրացման գոտում, գտնվում է 11-րդ դարի մի մատուռ, որի ներսում ամփոփված է Հովհաննես Կոզեռն վարդապետի աճյունը: Հովհաննես Կոզոռնի գերեզմանի վրա կառուցված մատուռը կիսախարխուլ վիճակում պահպանվել է մինչեւ 20-րդ դարի սկիզբը: Ժամանակին, երբ եղեռնից մազապուրծ հայերը հաստատվել են Կոզեռն կոչված բլրում, իրենց բնակարանները կառուցել են տեղի հինավուրց գերեզմանների վրա: Հովհաննես Կոզեռն վարդապետի աճյունն ամփոփող մատուռի հաշվին իր բնակարաններն էր կառուցել Հայրենական պատերազմի՝ այսօր արդեն 86- ամյա վետերան Ազիզ Մկրտչյանը, իսկ մատուռի բակում՝ Ջանազյանները: Վերջիններս իրենց տան հյուրասենյակում դեռ պահում են Հովհաննես Կոզեռն վարդապետի տապանաքարը: «Այն սուրբ մասունք է, որ հիմա լուրջ վտանգի մեջ է: Գոնե մատուռը մեր բնակարանների օտարման դեպքում վերանորոգեն, այլ ոչ թե տեղը «էլիտար շենք» կառուցեն»,- մտահոգված է Դուստրիկ Ջանազյանը: Պատմական Սասունից եկած Ազիզ Մկրտչյանն էլ պատմում է, որ իրենք մատուռը գտել են կիսաքանդ վիճակում, հետո վերանորոգել են այն՝ չդիպչելով կոթողի նախնական վիճակին ու լուծումներին: Իսկ իրենց տունը պարզապես կառուցված է մատուռին կից: «Ես իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում պահպանել եմ մատուռը: Տանիք եմ սարքել, որ վերջնական փլուզման չենթարկվի: Եթե վաղը մի մեծահարուստ գա ու տարածքը գնի, նրան պե՞տք են հազարամյա մշակութային կոթողները, իհարկե քանդելու է»,- «Առավոտի» հետ զրույցում դժգոհեց Ա. Մկրտչյանը: Բնակիչների ունեցած փաստաթղթեր ը, որ տրվել են քաղաքապետարանից, հավաստում են, որ «Պռոշյան առաջին նրբանցք 62/3 հասցեում գոյություն ունի նորահայտ պատմական հուշարձան, որի պահպանությունը պետք է իրականացվի տարածքի սեփականատիրոջ միջոցով»: Ու քանի որ մատուռը, բախտի բերմամբ, հայտնվել է իրացման գոտում, քանդվող տների մաս կազմող հուշարձանի ճակատագիրն այժմ անհայտ է: Մկրտչյան եւ Ջանազյան ընտանիքները այս հարցով դիմել են նաեւ Ամենայն հայոց կաթողիկոս Գարեգին Բ-ին: Հարցի առնչությամբ Արարատյան հայրապետական թեմի առաջնորդական փոխանորդ Նավասարդ արքեպիսկոպոս Կճոյանը «Առավոտի» հետ զրույցում եւս հաստատեց, որ քաղաքի այդ տարածքում գտնվում են մշակութային կոթողներ ու դամբարաններ, որոնց պահպանության խնդրով 2003թ. ապրիլի 1-ին իրենք հատուկ դիմել են ՀՀ վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանին: Ըստ Նավասարդ սրբազանի, այդտեղ ամփոփված են ոչ միայն Հովհաննես Կոզեռն վարդապետի, այլեւ գիտնական Մելքիսեդեք Վժանեցու եւ սուրբ Մովսես Տաթեւացի կաթողիկոսի մասունքները: «Մատուռի տարածքը կարող է դառնալ համազգային սրբատեղի: Այդ մասունքները եւ մատուռը պատկանում են հայ եկեղեցուն: Եթե բնակիչների բնակարանային հարցերը լուծվեն, տարածքը՝ պահպանման գոտիով, կարծում եմ, պետք է հանձնվի հայ եկեղեցուն»,- ասաց արքեպիսկոպոսը: Ըստ սրբազանի՝ այդ մատուռն իր պահպանման գոտիով անձեռնմխելի է, եւ այդ դամբարանների վրա շինություն կառուցելն ուղղակի ազգային սրբապղծություն է: ԳԱՐԻԿ ՄԿՐՏՉՅԱՆ

Решил я наконец поделиться списком всех известных мне на данный момент армянских телеканалов и телепередач, которые можно смотреть в записи или вживую через Интернет. Некоторые из этих каналов я направил админу wwitv.com и он их там уже повесил. Здесь же более полный и дополненный список. Итак, после безвременной кончины вещания H1 на сайте narek.tv (хотя обещают вроде сделать, но пока нету), у нас имеются: 1. HorizonTV - Вещающий вроде бы круглые сутки телеканал из Лос-Анджелеса - (показывают отличные фильмы, новости и передачи на армянском, и кошмарную рекламу. Так недавно в рекламе магазина петард и фейерверков довелось услышать что-то вроде: «մեր խանութում դուք կարող եք գնել գեղեցիկ և անվտանգ խլապուշկաներ» :lol: ). Ссылка на сайт (там же ссылка на вещание): http://horizonarmeniantv.com/ 2. ARTN - Армяно-русский телеканал тоже из Лос-Анджелеса. Ссылка: http://artn.tv/ 3. Yerkir Media - Оперативные видеозаписи новостных и некоторых аналитических передач из эфира канала Yerkir Media. На днях обновился - теперь тут ещё и текстовые новости. Ссылка: http://yerkirtv.org/ 4. AITV - Канал где выкладываются видео с эфирных телеканалов Армении. Для просмотра требуется регистрация. Ссылка: http://armenianinternational.com 5. HairenikTV - записи передач телеканала "АйреникТВ" из США. Ссылка: http://www.hairenik.com/HairenikTV/ 6. Voice of America - Видеозапись эфиров какой-то муры периодической передачи и новостей от "Голоса Америки" на армянском. Требует RealPlayer-а или его аналогов. Ссылка: http://voanews.com/armenian/ 7. ATVT - Какие-то записанные передачи Радио "Свобода" на армянском. Давно не обновлялось. Ссылка: http://www.hamovhotov.com/ATVT.html 8. Live.am - Канал с отвратительного качества но зато армянскими клипами и музыкой. Ссылка: http://www.live.am 9. AWTV - По состоянию на 09.01.2008 не работает. Ссылка: http://www.awtv.tv/ 10. StverTV - проект радио "Stver", тоже не работает с некоторых пор. Ссылка: http://stvertv.com/ Ключевые слова для поисковиков: Armenian TV live, Armenian television broadcasting, Armenian TV channels live, Армянские каналы в Интернете, Армянское ТВ, Армянское телевидение, телеканалы, Armenian online TV, online tv from Armenia.

Предлагаю в этой теме читать отзывы туристов (особенно "диких" туристов) о своих путешествиях по Армении. Со стороны они отлично подмечают "на своей шкуре" все положительные и негативные моменты и аспекты своей поездки в/по Армении. В свою очередь, мы легко можем наблюдать что и почему мешает развитию сферы туризма в Армении. Да и просто интересно читать отзывы иностранцев о нашей привычной действительности Вот, к примеру, очень интересная статья "По Грузии, Армении и Турции за десять дней" Александра Лапшина: http://reports.travel.ru/reports/2006/250806.html

"Крымские армяне могут лишиться своей главной святыни" смотреть репортаж (видео) от НТВ здесь: http://news.ntv.ru/99131/ Или можно скачать по этой ссылке (затем открыть в Windows Media или другом плеере): http://217.106.225.7/news/20061205/TV_CH6_...57_KRIM_190.flv

Армянская выставка в Соборе Парижской богоматери Yerevan.ru [22.12.2006 | 12:37] Во французской столице, в зале Собора Парижской Богоматери проходит выставка под названием "Армения: христианская земля на Кавказе". 19 декабря состоялась торжественная церемония открытия, в которой приняли участие вице-мэр Парижа Мойра Гилмар и посол Армении во Франции Эдвард Налбандян. Экспозиция знакомит посетителей с историей, церковной архитектурой, природой, искусством и культурой Армении. Выставка проходит в рамках Года Армении во Франции при содействии мэрии Парижа и организации "Sosiete Geographique", и продолжит работу до 25 марта 2007 года. В рамках Года в парижском зале Шатле в понедельник состоялся вечер, организованный Академией Джаза Франции, для участия в котором были приглашены известный джазовый продюсер Джордж Авакян и талантливый молодой пианист Тигран Хамасян. Почетным гостем вечера был Чрезвычайный и Полномочный посол Армении во Франции Эдвард Налбандян, отметивший, что выступления армянских джазовых исполнителей занимают особое место в ряду мероприятий Года, и всегда удостаиваются самого теплого приема. В ходе мероприятия были вручены учрежденные Академией ежегодные призы в области джазовой музыки.

Итальянские архитекторы и реставраторы давно и активно помогают в реставрации армянских архитектурных и исторических памятников. Посол: Италия заинтересована в восстановлении армянских памятников http://www.regnum.ru/news/696858.html В Армении с 30 августа по 16 сентября проходит Международная конференция "Археология и восстановление памятников", организованная при поддержке правительства Италии. Как сообщает корреспондент ИА REGNUM, в приветственной речи Чрезвычайный и Полномочный Посол Италии в Армении Марко Клементе сообщил, что итальянское правительство придает большое значение армяно-итальянскому сотрудничеству. "Италия заинтересована в восстановлении и сохранении армянских памятников, во-первых, потому что Армения богата архитектурными бестселлерами, во-вторых, огромный опыт итальянских специалистов поможет армянским коллегам в деле сохранения памятников архитектуры. Правительство Италии уверено, что архитектура - одна из приоритетных сфер армяно-итальянского сотрудничества", - заявил посол, добавив, что нефтью Армении являются человеческие ресурсы - профессионалы, эксперты в области культуры. В свою очередь заместитель министра культуры и по делам молодежи Армении Гагик Гюрджян, отметил, что для армянских коллег особенно важен опыт итальянцев по методам восстановления фресок. "Италия богата памятным наследием, а ее специалистам в области архитектуры нет равных", - отметил он. Семинар "Археология и восстановление памятников" организован Министерством культуры и по вопросам молодежи Армении, посольством Италии в Армении, центром исследования и ратификации армянской культуры, факультетом истории Ереванского государственного университета. В нем принимают участие ведущие археологи, реставраторы, архитекторы, конструкторы, специалисты по восстановлению фресок. На проведение мероприятия правительство Италии выделило 30 тыс. евро. Ambassador: Italy is interested in restoring Armenian monuments http://www.regnum.ru/english/696858.html From August 30 to September 16, an International Conference Archaeology and Monuments’ Restoration is being held in Armenia with the help of the Italian government. As a REGNUM correspondent reports, Italian Ambassador Marco Clemente has said in his opening address that the Italian government attaches much significance to the Armenian-Italian cooperation. “Italy is interested in restoring and preserving Armenian monuments, first, because Armenia is rich with architectural hits, second, the vast experience of Italian specialists will help Armenian colleagues in preserving architectural monuments. The Italian government is sure that architecture is one of priority spheres of the Armenia-Italian cooperation,” the ambassador announced adding that Armenia’s oil is human resources – professionals, experts in culture. In his turn, Armenia’s Deputy Minister of Culture and Youth Affairs Gagik Gyurjyan noted that for Armenian colleagues, experience of Italy in methods of restoring wall painting is very important. “Italy is rich in monumental heritage, and its specialists in architecture have no match,” he said. The Archaeology and Monuments’ Restoration panel is organized by Armenia’s Ministry for Culture and Youth Affairs, Italian Embassy to Armenia, the Center for Studying and Ratifying the Armenian Culture, historical department of Yerevan State University. Leading archaeologists, restores, architects, designers, experts in restoring wall paintings participate in it. The Italian government granted 30,000 euro to hold the event.

Азербайджанская история по версии Фотошопа "Голос Армении" от 31 августа 2006 г. Гайк Демоян Тот факт, что "ученые" соседней неспокойной республики явно перестарались в деле присвоения всего чужого для пополнения собственного культурно-исторического багажа, давно не новость. Следует, однако, заметить, что бакинские воришки из года в год не перестают удивлять нас новыми методами присвоения или же уничтожения чужого культурно-исторического наследия, в первую очередь, конечно, армянского. Так, всего полгода с лишним назад соседи удивили не только нас, но и весь мир непонятной жестокостью и бессмысленностью варварского уничтожения средневекового армянского кладбища в Нахиджеване, а впоследствии отказались от содеянного: мол, ничего подобного, никакого кладбища там нет и не было. И это на заре третьего тысячелетия, в эпоху технического прогресса и века информации!!! Впрочем, технический прогресс, оказывается, не чужд и ученообразным чушкам, к текстовым материалам которых, полным всякой муры и антиармянского бреда, иногда для пущей наглядности прикрепляются еще и "дидактические материалы" из серии "что имели мы и что уничтожили армяне - лютые враги человечества и азербайджанцев". Вот, к примеру, недавно попала в руки книга "Историческая география Западного Азербайджана", вышедшая в 1998г. в издательстве "Азербайджан" и составленная известным компилятором антиармянских текстов Асадом Асадовым под научной (надо же!) редакцией академика Будага Будагова. Нелишне заметить, что в составлении книги участвовали четыре доктора наук и пять кандидатов. Не Академия наук, а чайхана, как говорится! Это к слову. Как гласит текст на титульном листке издания, оно подготовлено согласно указу Гейдара Алиева "О геноциде азербайджанцев". По-советски значит - госзаказ. В этом изданном на низком техническом уровне опусе в 560 страниц есть и картинки, одна из которых, помещенная между страницами 64 и 65, и привлекла наше внимание. На картинке изображен один из трех знаменитых хачкаров Гошаванкского монастыря, сотворенных мастером Погосом в 1291г. Так вот, этот самый памятник-хачкар считающие себя учеными господа из Академии наук Азербайджана представили как памятник, взятый. . . из гробницы Ахи Таваккюля (?!) , и сопроводили следующим душераздирающим текстом: "На этом обработанном на основе принципов зодчества Аджеми камне три круга, символизирующие три сущности - Землю, Луну, Солнце, внутри каждого круга 12-арочные орнаменты, указывающие на существование 12 имамов (то есть на земное и небесное господство ислама) , а по краям камня - 9 ралагезе 9 тюркских племен (Милли, Гадны, Самлы, Алиганлы, Шадманлы, Пусянли, Кюляганлы, Фарканлы, Бозлу, Гасанлы). Однако армяне в верхней части камня внутри восьмигранных звезд на левой и правой стороне искусно поместили один большой и два маленьких креста. Эта часть памятника поставлена перед другим памятником, на котором изображены "кресты" (здесь речь идет о стене церкви Св. Георгия комплекса Гошаванкского монастыря - Г. Д.) , и сфотографирована. А надписи-письмена на фундаменте камня полностью уничтожены. Но этим торгашам истории не удалось армянизировать этот памятник. Данное здесь фото оригинала памятника (снимок слева) и фальсифицированного варианта (снимок справа) - очередное обвинение армянскому фальсификаторству". Вот так! Как говорится, наглость - второе счастье. Но вот незадача: "великие умы" из соседней республики не заметили с трудом, но все же поддающуюся расшифровке армянскую надпись 1291г. на постаменте, который "поставили" под новую версию памятника, превратив его в не известный природе и науке азербайджанский памятник, сперва продублировав нижнюю часть так называемой розетки, потом с помощью того же "фотошопа" "отреставрировав" нижний постамент хачкара с аркадами и прибавив три куска копий от одного сохранившегося. Между тем армянская надпись на постаменте хачкара в русском переводе гласит о том, что архимандрит Саргис поставил крест на могиле родителей и братьев и просил Божьего милосердия. Так вот: постамент с армянской надписью был "поставлен" под сделанной в "фотошопе" новой, азербайджанской версией памятника. Другой уникальный "подарок" от азербайджанских воришек ожидал нас на сайте Азербайджанского пресс-агентства (hppp://ru.apa.az/rs.php) , прославившегося еще и на поприще тиражирования "фирменной" азербайджанской дезинформации. Ну, дезинформация дезинформацией, а вот баннер, на котором красовалась надпись "Уничтожение азербайджанских исторических памятников на территории Армении" с линком на текстовую часть "фундаментального труда" под этим же заглавием, представлял собой. . . что бы вы думали? - А вот что: фотографию фрагмента барельефа из гробницы царей Аршакунидской династии, что в селе Ахц, недалеко от Аштарака. Видимо, и здесь, в пылу усилий хоть как-то замазать декабрьское варварство своих сородичей в Нахиджеване, спешка сильно помешала выбору иллюстративного материала. Можно не сомневаться в том, что после публикации нашего материала баннер заменят на что-нибудь из "своего", но вот доказывать, что подобное имело место, вряд ли стоит: эти люди просто перестали понимать, что такое признание вины. Что ж, приходится мириться с тем, что наш удел - жить рядом с агрессивно-молодой нацией-недорослем, которому все ещё хочется чужих игрушек. А если серьезно, то этим "деятелям искусства, науки и "фотошопа" следовало бы понять, что тем самым они не наносят вреда армянскому народу, чей культурно-исторический багаж не нуждается в пополнениях из чужих запасов. Вовсе нет. Но вот будущему поколению азербайджанцев трудно будет понять, почему их деды "создавали" свою историю "фотошопом", систематически занимаясь элементарным научным воровством. Впрочем, если так пойдет дальше, то азербайджанская культура, наука, история и иже с ними в один прекрасный день действительно окажутся в ба-а-а-льшом ФОТО-ШОПЕ.

Красота: http://flashcards.territory.ru/vec/v.php?i=048565

Լուվրում կազմակերպվող «Սուրբ Հայաստան» ցուցահանդեսին Վայոց Ձորը կներկայանա ինը խաչքարով Հայաստանի Հանրային Ռադիո 12.12.2006 17:49 Ֆրանսիայում Հայաստանի տարվա շրջանակներում Փարիզի Լուվր թանգարանում 2007 թ-ի փետրվար-մայիս ամիսներին կազմակերպվող «Սուրբ Հայաստան» ցուցահանդեսին Եղեգնաձորը կներկայանա ինը խաչքարով, այդ թվում` մարզի երկրագիտական թանգարանի (ԵԵԹ) նախասրահում ցուցադրվող` ճարտարապետ Մոմիկի վերջին աշխատանքով: Այն թվագրվում է 1300-1312թ.թ., տուֆից է, համապատասխանաբար` 222 մ, 91 եւ 28 մ չափերի: Խաչքարը Նորավանքից ԵԵԹ է տեղափոխվել 1983թ-ին` մարզից նրա հնարավոր ապօրինի տեղափոխումը կանխելու նպատակով: Բաղկացած է եղել երկու կտորից, այնուհետեւ բաժանվել է եւս յոթ մասերի: Վերջնական վերականգնումը կատարվել է 2001թ. ապրիլին` Վայոց Ձորի մարզպետի հովանավորությամբ եւ ճարտարապետներ Սամվել եւ Արմեն Աղաջանյանների ջանքերով: Նշենք, որ ցուցահանդեսում կներկայացվի 31 խաչքար: Արագածոտնի, Արմավիրի, Արարատի, Գեղարքունիքի, Կոտայքի, Սյունիքի մարզերի համեմատ ամենաշատ ցուցանմուշներով ցուցահանդեսին կներկայանա Վայոց Ձորը` Նորավանքից` չորս, Եղեգիս գյուղի եկեղեցուց` երեք, Արենիի Սբ Աստվածածին եկեղեցուց եւ ԵԵԹ-ից` մեկական: Խաչքարի տեղափոխման նպատակող մարզ ժամանած «Ազգային տարի» ՊՈԱԿ-ի գլխավոր մենեջեր Արմեն Սմբատյանը «Արմենպրես»-ին թղթակցին տեղեկացրել է, որ բոլոր 31 ցուցանմուշները դեկտեմբերի վերջին կտեղափոխվեն Փարիզ եւ 2007թ հուլիս-օգոստոս ամիսներին կրկին կվերադարձվեն:

Մեկնարկեց «Թամանյանի ժառանգությունը» խորագրով լուսանկարների մրցույթը Հայաստանի Հանրային Ռադիո 14.12.2006 18:09 Ալեքսանդր Թամանյանի թանգարան-ինստիտուտն այսօր հայտարարեց «Թամանյանի ժառանգությունը» խորագրով լուսանկարչական մրցույթ: Այսօր հրավիրված մամուլի ասուլիսում թանգարանի տնօրեն Հայկ Թամանյանը նշել է, որ մրցույթի նպատակը թամանյանական դպրոցի ճարտարապետների ստեղծած կառույցների գեղարվեստական արժեքը լուսաբանելը, հայկական մշակույթում դրանց տեղն ու դերը որոշելն է: Ըստ նրա` ներկայումս հասարակության կողմից անտարբեր եւ անուշադիր վերաբերմունք է դրսեւորվում թամանյանական ճարտապետության նկատմամբ, փոխարենը մեծ տուրք է տրվում օտարաշունչին, ինչն անընդունելի եւ անհարիր է մեծ մշակույթ եւ ճարտարապետական հսկա ժառանգություն ունեցող հայ ազգի համար: Մրցույթը կանցկացվի չորս փուլերով` տարվա եղանակների համապատասխան, եւ կկոչվի դրանց անուններով: Այն ամբողջությամբ կամփոփվի դեկտեմբերի վերջին: Անվանակարգերը երկուսն են` «Ճարտարապետական կառույց» (ճակատ, ներսույթ, մանրամասն, տեսարան, դրվագ) եւ «Մարդը ճարտարապետական միջավայրում»: Լուսանկարնրը կընդունվեն թղթային եւ էլեկտրոնային տարբերակներով, որոնք կգնահատվեն առանձին-առանձին: Մասնակիցները մրցույթում պետք է ներկայացնեն առանձին լուսանկարներ եւ միեւնույն գաղափարով միավորված շարքեր, որտեղ պատկերված կլինեն Թամանյանի կամ նրա ստեղծագործական հետեւորդների կառույցները եւ համակառույցները, դրանց ճարտարապետական մանրամասները, քաղաքաշինական միջավայրերը եւ ճարտարապետական բնապատկերները: Մրցույթի կազմակերպիչների խոսքով, ընդունվում են միայն իրատեսական աշխատանքներ` ցանկացած գունայնության: Հանձնաժողովը կգլխավորի Ս.Փարաջանովի թանգարանի տնօրեն Զավեն Սարգսյանը: Սահմանվել են առաջին, երկրորդ, երրորդ տեղերի մրցանակներ տպագիր (թղթային) եւ էլեկտրոնային տարբերակների երկու անվանակարգերում, կլինեն նաեւ խրախուսական մրցանակներ եւ պատվոգրեր: Մ.Սարյանի տուն-թանգարանի տնօրեն Ռուզան Սարյանի խոսքով, սա եւս հասարակությանը դիմելու միջոց է` պահպանելու հայկական ավանդական ճարտարապետական շինությունները, մայրաքաղաքը զարդարող բազմաթիվ թամանյանական շենքերն ու կառույցները, որոնք այսօր անուշադրության են մատնված կամ էլ կամակայականորեն վերափոխվում են անդեմ ու անփույթ շինությունների: «Սա էլ պայքարի ձեւ է հօգուտ հայկական ճարատապետական կառույցների պահպանման»,- ասաց նա` կոչ անելով հասարակությանը եւս ներգրավվել այդ պայքարում, որի շնորհիվ հնարավոր կլինի կանգնեցնել օտարամոլության արմատացումը երկրում ու սրտացավ վերաբերմունք դրսեւորել ավանդական մշակույթին: Հ. Թամանյանը, Ռ.Սարյանը, ճարտարապետ, նկարիչ Ռուբեն Թարումյանը, գրականագետ Ավիկ Իսահակյանը եւ կինոռեժիսոր Տիգրան Խզմալյանը հանդես եկան նաեւ հայտարարությամբ, որով կոչ արեցին կանխել արեւելամետ եւ արեւմտամետ շինությունների ու կցակառույցների ավելացումը երկրում: