Arm_Lionne

Une Arménienne Donc tu es 50 % Arménien . Tu ne sais même pas dire bonjour, comment ça va …. des chose élémentaire ?

Tu peux parler en français Mais tu es arménien ?

kuvaldt der motta?

Какое значение имеет внешность человека для Вас? Можете ли составить какое-то мнение об этом человеке только по внешности? Насколько это себя оправдывает?

:lol:

Ի՞նչ նշանակություն ունի ձեզ համար մարդու արտաքին տեսքը: Եվ կարո՞ղ եք արդյոք արտաքին տվյալների հիման վրա ինչ-որ կարծիք կազմել այդ մարդու մասին :Որքանո՞վ է այն վերջում արդարացնում իրեն : Какое значение имеет внешность человека для Вас? Можете ли составить какое-то мнение об этом человеке только по внешности? Насколько это себя оправдывает? Судите ли Вы о людях по их виду?

a zachem nam sotrudnichastvo kakix to tam islamskix neponyatnix "gosudarstv ". i o kakix imenno " gosudarst" idet rech'?

konechno esli jelanie est'

v semye kto nibud' doljen je gotivit' ? a t.k ya ne umeyu , ne budem je mi umerat' s goloda

jelatelno ...mujshina

Ani , axchi sortik ...mrut es

Լավ գոնե մի հիշացրու :lol: :lol: գիտեմ որ ձեռքիցդ չեմ պրծնի էդքան հեշտ

Գիշերները չեմ քնում , որ ինձ տրված կյանքից ոչ մի րոպե անիմաստ չկորցնեմ .....ինձ հույս եմ տալիս Ժող անքնության դեմ ի՞նչ դեղամիջոց խորհուրդ կտաք

ՖՐԱՆՑԻՍԿ ԱՍԻԶԱՑԻ, ՎԻՆՍԵՆթ ՎԱՆ ԳՈԳ ֆրանսիկ Ասիզացու մոտ նույնպես 25-30 տարեկանի շրջանում նկարագրվում է այդ ճգնաժամի բնորոշ ախտանշանների ողջ համալիրը: Այդ տարիքում նա հրաժարվում է նախկին ցոփ ու շռայլ կյանքից՝ գիտակցելով իրեն միանգամայն այլ միսիայի համար ծնված մարդ: Կենսագիրն այսպես է նկարագրում այս շրջանի նրա վարքն ու ապրումները. "Ֆրանցիսկը ավելի ու ավելի հաճախ էր առանձնանում իր կերուխումի ընկերներից ու օրերով , միայնակ թափառում էր քաղքի ծայրամասերում....Այսպես մենակության մեջ նա տառապում էր հոգեկան տխությունից, խորապես ողբում իր մոլորությունների և մեղքերի համար, տանջվում, որ կյանքն անցնում է աննպատակ , անիմաստ կերուխումերի մեջ...": Այս միայնակ մտորումների ընթացքում նա հանգում է այն եզրակացության, որ "...ո´չ երկրային վայելքները, ո´չ փառքը չարժեն , որ մարդն իրեն ու իր կյանքը նվիրաբերի դրանց": Ճգնաժամն ավարտվում է սեփական ես-ի և իր կյանքի ուղու վերաբերյալ հստակ կոնցեպցիաներով: " Տառապալից պայքարն ավարտվեց և նրան թվում էր, որ ինքը պարզորոշ տեսնում է իր ճանապարհն առջևում": Ասիզացին որոշում է նվիրել իրեն կրոնական գործունեությանը: Հարուստ կենսագրական փաստերի առկայության պարագայում, հետազոտությունը հեշտացնելու նպատակով, մշակվել է կենսագրական տվյալների անկետա, որի մեջ ժամանակագրական կարգով անցկացվել են ճգնաժամի հետ առնչություն ունեցող կյանքի իրադարձությունները , ճգնաժամային ապրումների առանձնահատկությունները և այլն : Որպես օրինակ ներկայացնենք Վ. Վան Գոգի կենսագրական անկետան: 1. Անուն, ազգանուն -Վինսենթ Վան Գոգ 2. ծննդյան և մահվան տարեթվեր - 1853-1890 թթ.: 3.Մասնագիթության բնութագիրը և պատմության մեջ ունեցած դերը - Նկարիչ, նոր ուղղության հիմնադիր: 4.Սոցիալական ակտիվության բնութագիրը մինչև 25 տարեկանը - Ամուսնացած չի եղել: Շատ վաղ է սկսել նկարել, 16 տարեկանի շրջանում ընտանեկան խորհուրդը որոշել է , որ Վինսենթը պետք է նկարների առևտրով զբաղվի: Մի քանի տարի նկարավաճառությամբ զբաղվելուց հետո Վան Գոգը հիասթափվել է այդ աշխատանքից և 1876-ին թողել այն: Շուտով սկսել է աշխատել որպես ուսուցիչ ( ուսուցանել է թվաբանություն , ֆրանսերեն և այլն): Այս շրջանում նա նաև զբաղվել է քարոզչությամբ: Հորեղբոր պնդմամբ նա ընդունվել է աշխատանքի ՝ որպես գրախանութի գործակատար: Կարճ ժամանակահատված աշխատելով գրախանութում՝ թողել է նաև այս աշխատանքը և որոշել քարոզիչ դառանլ: 1879 թվականին, սուր ճգնաժամային ապրումներից հետո, վերջնականորեն նվիրվել է նկարչությանը: 5. 25-33 տարիքային շրջանում տեղի ունեցած նշանակալի իրադարձությունները - Փոխել է մասնագիտությունը , վերջանականորեն նվիրվել է նկարչությանը : Այս շրջանում վատացել են հարաբերությունները ծնողների հետ : Վան Գոգը ծանոթացել է նկարիչների հետ, սկսել է նկարչության դասեր վերցնել: Այս շրջանում սիրահարվել է հորեղբոր աղջկան՝ Կեեին, երազել է ամուսնանալ, ընտանիք, երեխաներ ունենալ: Նրա սերը մերժվել է, ինչը խոր հուսահատության մեջ է քցել նրան: Կենսագիրները ենթադրում են , որ այդ շրջանում Վան Գոգը երեխա է ունեցել մի պոռնկուհուց՝ Սինից: Այս շրջանում մահանում է Վինսենթի հայրը, սակայն պետք է ենթադրել, որ այդ կորուստը խոր տառապանքի մեջ չի գցել նրան: Այս շրջանում Վան Գոգը կայացել է որպես նկարիչ, մշակել իր ոճը: 6. Միջանձնային հարաբերությունների առանձնահատկություններն այս շրջանում -Կոնֆլիկտային հարաբերությունների մեջ է եղել հարազատների հետ՝ հիմնականում լրջմիտ, ստանդարտ կյանք չվարելու, սիստեմատիկ աշխատանքի չանցնելու, նորմալ ընտանիք չկազմելու համար: 7. 25-33 տարիքային շրջանում ապրումների, մտորումների հիմնական օբյեկտը, դրանց արտացոլումը ստեղծագործությունների մեջ - ըստ կենսագրի՝ նշված շրջանում նրա մտորումները սեփական ես-ի էության, կյանքի ուղու, ճշմարտության , Աստծո ճանաչմանն էին վերաբերում: Նա փորձում է պարզել արվեստի իմաստը, կյանքի իմաստը գտնել "Ո՞վ եմ ես և ո՞ւր եմ գնում" հարցերի պատասխանը: Կենսագիրը Վան Գոգի այս շրջանը բնութագրվում է որպես կերպարանափոխություն. " Այսուհետև, ինչպես ասել էր Վինսենթը, ամեն ինչ այլ կերպ կլինի: Գրեթե ավարտվել էր նրա կերպարանափոխությունը : Նա վերածնվում էր կյանքի համար, դուրս լողում խավարից... նրա ողջ նախկին կյանքը սոսկ երկարատև, ծանր հածում էր կեղծ արժեքների լաբիրինթոսում, կույր տանջալից երթ՝ անորոշ լույսին ըդնառաջ, լիարժեք, լիակշիռ իրականությանն ընդառաջ": Եղբորը գրած նամակում Վան Գոգը իր հոգեվիճակը բնութագրում է որպես վերանծնունդ : Այդ վերածնունդը "... բոլորի աչքի առաջ չէ, որ կատարվում է, այնքան էլ ուրախ տեսարան չէ...": Այս շրջանը ուղեկցվել է բուռն ճգնաժամային ապրումներով, հուսահատությունների և ոգևորության հերթափոխով: Կյանքում սեփական ես-ը գտնելուն ուղղված որոնումներին զուգահեռ՝ Վան Գոգը երազում էր նաև ամուսնության, ընտանքի կազմելու, երեխաներ ունենալու մասին: 8. Հետճգնաժամային իրավիճակը - ընդհանուր առմամբ հետճգնաժամային շրջանը ( մոտավորապես 1880-ականների սկիզբը) կարելի է բնութագրել որպես նկարչության ոլորտում որոնումների, ինքնակատարելագործման , ինքնահաստատման շրջան:

Вечная память ........

HOWARD ROUGHAN_ UN MENSONGE PRESQUE PARFAIT (psychothérapeuti masina, te inchpesa na darnum ir patienti zohe )

just looks? mais Il est pd !!!! son regard et le maquillages des yeux ... il n'a pas l'air d'un mec normal

ya i tak ne splyu , tak chto jdem otveta

…В принципе люди давно поняли, что для результативного общения понимать и чувствовать собеседника нужно, и делать это можно по-разному. В частности, известно, что «тайные мысли» и настроение другого человека можно «прочитать» еще и по его позам и жестам. На эту тему достаточно написано книг, и наиболее известная у нас на сегодняшний день – книга Аллана Пиза (Аллан Пиз - всемирно известный эксперт по методикам и технологиям человеческого общения) «Язык телодвижений». У этой книги есть лишь два слабых места: во-первых, она написана на «импортном материале, и многие упомянутые там жесты в нашем обществе не так распространены (или имеют другой смысл). А некоторых «наших» жестов в книге не хватает. И второе, более существенное – Пиз не учитывает, что люди разных типов личности один и тот же жест могут трактовать по-разному. И прежде чем вы будете «читать», что в глубине души думает о вас тот или иной ваш собеседник, хорошо бы определиться, на каком конкретно «языке» он говорит. Жесты прихорашивания – поправление волос, женская демонстрация запястья, мужское поправление галстука и т.д. практически однозначно считаются признаками интимного расположения к собеседнику (собеседнице) и даже сексуального призыва. Однако у демонстративных личностей такие жесты обозначают прежде всего попытку привлечь внимание к своей особе или просто постоянную заботу о своей внешности. Независимо от того, есть ли кто вокруг, демонстративные женщины постоянно встряхивают волосами, облизывают губы и т.п. – и в их исполнении это значит не «ты мне нравишься», а «посмотри, как я хороша!» Именно поэтому, как уж говорилось выше, такие дамы становятся жертвами насилия – особенно если их собеседником окажется Непосредственный мужчина, к тому же начитавшийся книжек о значении подобных жестов… А о галстуке мужском вообще отдельный разговор. Демонстративные мужчины, поправляя его узел, чаще всего просто хотят привлечь именно к галстуку внимание своей собеседницы: чтобы она оценила рисунок, фактуру, цвет и т.п. А она так же ошибочно предположит, что мужчина таким образом подает ей сексуальные сигналы… Приземленный мужчина, в свою очередь, будет озабочен лишь тем, чтобы его галстук находится строго по центру – причем поправлять этот галстук он будет в основном на пороге кабинета начальника. (Какой уж тут секс!) А Сомневающийся мужчина, поправляя галстук, может выдать собеседнику лишь соматизацию своего внутреннего напряжения: ему просто буквально стало душно от тех слов, что пришлось услышать! Жест «переплетенные пальцы», особенно полураскрытыми ладонями к себе. Общепринятое толкование всей группы «переплетенных» жестов – скрытая вражда, внутренне отрицательное отношение к собеседнику, разочарование и тому подобное. Однако такое прочтение верно, пожалуй, только для Демонстративного типа. Но с другой стороны - такой жест весьма характерен для Сомневающихся людей, особенно выступающих на публике. Представьте, как оценят такого лектора слушатели, начитавшиеся Пиза? А на самом деле Сомневающийся всего лишь держит перед собой своего рода «виртуальную шпаргалку» – недаром этот жест еще иногда называют «раскрытой книгой». Ему перед аудиторией, особенно значимой для него, важно иметь хотя бы такую псевдо-страховку. И жест этот в его исполнении значит, что он говорит довольно важные вещи и хочет, чтобы его правильно поняли. И еще одно возможное его толкование такого жеста во время выступления – подчеркнуть, что в его речи присутствует определенная логическая связь. Именно ее символом и являются в данном случае скрещенные пальцы! Для Эстетствующего подобный жест и вовсе ничего не значит: ведь его руки постоянно болтаются сами по себе. Поэтому во время важной беседы он может просто сцепить пальцы, чтобы руки ему не мешали. А для Непосредственного сцепленные пальцы – чаще всего переадресация агрессии (и значит это, что ему ваши слова или действия не просто активно не нравятся, а он готов тут же на месте вас удавить). Жест «скрещенные на груди руки» (так называемая поза Наполеона) принято трактовать как барьер, попытку отгородиться от окружающих. Это тоже не совсем верно. Скажем, нередко именно таким жестом Демонстративная или Непосредственная дама приподнимает и словно выставляет вперед свою грудь. Но Демонстративная это делает затем, чтобы привлечь к этой зоне тела внимание собеседника (то есть фактически в ее исполнении это именно жест сексуального призыва, а никакой не барьер), а Непосредственная таким образом может обозначать и агрессию, и готовность к «нападению»! «Жест волейболиста» – поднятые перед грудью или лицом обе руки, развернутые ладонями к собеседнику, относится вроде бы к группе «жестов доброй воли» – в частности, по общепринятому толкованию раскрытые ладони, направленные к собеседнику, означают всяческое миролюбие. Понятно, что это сложилось исторически – люди таким образом демонстрировали, что в руках нет оружия… Но вот нередко для Приземленного типа (особенно если к нему пришел докучливый проситель) этот жест обозначает именно отгораживание, барьер, а иногда и откровенную просьбу «пойти подальше» – мол, аудиенция закончена… Или: «Ну хорошо, хорошо, я согласен с вами, только оставьте меня в покое…» Остается только посочувствовать доверчивому просителю, который и вправду сочтет этот жест за признак миролюбия и согласия… Обирание несуществующих ворсинок с одежды во время беседы Пиз толкует как признак скрытого несогласия с услышанным, неприятие этой информации – во всяком случае, как эмоционально значимую реакцию на слова собеседника. Однако, скажем, в исполнении Демонстративного типа это действие может обозначать лишь откровенную скуку и полное безразличие к тому, что говорится. А Приземленный тип, как правило, в принципе озабочен тем, чтобы его одежда всегда была безукоризненно аккуратной. И даже во время самой увлекательной беседы он может углядеть на себе несуществующие пылинки и начать их снимать, забыв обо всем. А потом обидится, если его спросят, с чем он не согласен. Копирование жестов собеседника принято расценивать как желание найти общий язык, признак стремления пойти навстречу, достигнуть согласия. В принципе это верно. Именно поэтому Демонстративные личности бессознательно «отзеркаливают» реакции собеседника (причем не только жесты, но и эмоции, и точку зрения, и тому подобное) - чтобы быть окружающим особенно приятными. Да и Приземленный, желая угодить начальству, копирует его жесты – как и привычки, и увлечения; правда, делает это, в отличие от Демонстративного, осознанно, и даже тратит на это некоторый труд. Однако следует учесть, что человеку, жесты и позы которого при переговорах вы повторяете, это копирование может быть не так уж приятно. Скажем, если ваш собеседник – Сомневающийся, то он может расценить это… как издевательство или насмешку с вашей стороны. Мол, что это вы дразнитесь?! А Непосредственный в принципе негативно относится к проявлению собственных качеств у других людей – в том числе и собственных жестов. Жеста «поправление одежды на собеседнике» у Пиза нет – возможно, потому, что в американской культуре это считается неприличным. Однако у нас это сплошь и рядом: скажем, разновидность такого жеста – взять собеседника за пуговицу. Трансакция этого проста – желание взять на «короткий поводок» или вообще показать: «Я твой отец (мать), значит, я имею над тобой власть» (не говоря уже о том, что поправляя на собеседнике одежду, вы так или иначе подходите к нему слишком близко, вторгаясь в зону его интимного пространства, и он чувствует себя перед вами беззащитным). Чаще всего это делают Приземленные личности, которые по сути своей стремятся к власти. Так, Приземленный начальник запросто может взять подчиненного и за пуговицу, и за лацкан пиджака, - причем не панибратски, а именно властно. А Приземленная жена при всем народе может поправить мужу галстук или, извините, проверит, застегнута ли до конца у него молния на брюках – это тоже бессознательное заявление «Я твоя мама, я тобой руковожу, слушайся меня». А вот Демонстративный тип таких вещей делать, как правило, не будет – ему просто может быть приятно, что у собеседника внешность не в порядке (и значит, сам он выглядит лучше). Деятельный же не пропустит ни одной «накладки» в одежде даже незнакомого человека – причем способен в набитом транспорте громко сказать «Женщина, у вас дыра на колготках!» А вот Сомневающийся, увидев непорядок в одежде собеседника, станет эту же вещь… поправлять на себе. Так что если ваш визави вдруг начал проверять узел галстука (или ваша собеседница стала срочно вытирать несуществующие потеки туши под глазами), обратите внимание: все ли у вас в порядке?

Լ. Ն. ՏՈԼՍՏՈՅ ( 1828-1910) Կենսագիրը Լ. Տոլստոյի կյանքը 2 շրջանի է բաժանում՝ գտնելով, որ մոտ 30 տարեկանում նրա երկրորդ ծնունդն է տեղի ունեցել: Տոլստոյն այդ շրջանում կանգնում է կյանքի վերաիմաստավորման պրոբլեմի առաջ և հանգում այն եզրակացության, որ իր ապրած նախորդ կյանքը միանգամայն անիմաստ է եղել: Ինչպես հայտնի է , կյանքի անիմաստության զգացողությունը ես-ի խոր ճգնաժամի արդյունք է և խիստ բնորոշ է 30 տարեկանի շրջանում: Տոլստոյին սկսում են հուզել այնպիսի հարցեր, ինչպիսիք են ՝ "ի՞նչ է նշանակում լինել գրող", "ո՞վ է ինքը՝ որպես գրող,, որպես մարդ" ( տվյալ դեպքում "մարդ" հակացությունը ընկալվում է որպես հասարակական ակտիվության սուբյեկտ), " "ինչպե՞ս ինքը պիտի ապրի": Նա սկսում է կասկածել ինքն իրեն , իր գրողական և անձնային միսիային.. "Այն մարդիկ ( գրողները ) ատելի էին դարձել ինձ , ինքս էլ ինձ ատելի էի դարձել , և ես հասկացա , որ այդ հավատը ( գրողի դերի նկատմամբ ) կեղծիք է " Տոլստոյի մեջ տեղի է ունեցել նաև աշխարհայացքային, արժեքային նոր փոփոխություններ : Նա իր 30-32 տարիքային շրջանի ( արտասահմանից վերադառնալուց հետո) հոգեվիճակը բնութագրում է որպես " հոգևոր առումով հիվանդ" : Այս շրջանում Տոլստոյի կյանքում տեղի է ունենում այս տարիքում հաճախակի ( հատկապես հոգևոր կյանքով ապրողների ) կրկնվող մի սցենար ՝ " հեռացում քաղաքակրթությունից" ( Հիսուսը այս շրջանում գնում է անապատ , Բուդդան սկսում է թափառել , Զրադաշտը բարձրանում է լեռներ, Կոնֆուցիոսը մեկուսանում է և այլն) Տոլստոյը գնում է տափաստան: Մի որոշ ժամանակ մնալով տափաստանում՝ նա վերադառնում է ու ամուսնանում . " Վերադառնալով այնտեղից՝ ես ամուսնացա : Երջանիկ ընտանեկան կյանքի նոր պայմաններն ինձ լիովին շեղեցին կյանքի ընդհանուր իմաստի որոնումներից": ըստ երևույթին , հենց այս իրադարձությամբ էլ Տոլստոյի ճգնաժամային շրջանն ավարտվում է :

Երբ որ նշան են բռնել թիկունքիդ, Քո զգաստությունն էլ իմաստ չունի, Երբ բարձրությամբ են ծառ կոչում ծառին. Բնի հաստությունն էլ իմաստ չունի.... Այս եղած-չեղած, մեղաց աշխարհում Հնում իր ուղին շեղած աշխարհում Իմաստունների թիվն այնքան է շատ, Որ իմաստությունն էլ իմաստ չունի:

Oվկիանոսները ելնում են ափից Եվ պատառոտում իրենց անխնա... Խելագարվել է կյանքը տագնապից, Իսկ ինձ ասում են ՝ թե խելոք մնա: Խաղաղ օրերը գնում են ձեռից, Ի՞նչ է լինելու, մարդ ի՞նչ իմանա: Խելագարվել է աշխարհն իմ խելքից , Իսկ ինձ ասում են՝ թե խելոք մնա Խելագարվել են ցորեն ու բողբոջ, Խուտուտ տաս՝ քարի ուշքը կգնա, Խելագարվել է տիեզերքն ամբողջ, Իսկ ինձ ասում են ՝ թե խելոք մնա: Խելագարվել է տիեզերքն ամբողջ, Աչքերը չռել իմ հոգու վրա... Ես իմ մոխրի մեջ վառվում եմ անբոց , Իսկ ինձ ասում են՝ թե խելոք մնա: Ես իմ մոխրի մեջ վառվում եմ անբոց, Խելագարվածներ մոտիկ ու հեռու: Բայց կյանքս անցավ......Եվ հազար ափսոս, Որ հնար չունեմ խելագարվելու: Համո Սահյան

ԲՈՒԴԴԱ (Սակյա Մունի) ըստ ավանդության ՝ " Կյանքի 29-րդ տարում արքայազնի մեջ կտրուկ բարոյական բեկում է տեղի ունենում, որի հետևանքով նա որոշում է թողնել նախկին կենսակերպը և նոր կյանք սկսել ": Բուդդայի մտորումները վերաբերում էին աշխարհի չար ու բարու, մարդու ճակատագրի , տառապանքից փրկության և նմանատիպ հարցերնի: "Նա համոզվեց երիտասարդության խաբուսկիոության , վաղանցիկ հաճույքների սին լինելու և կյանքի ունայնության մեջ, նա տեսավ բոլոր այն վայելքների ու ժամանցների անիմաստությունը, որոնց ինքն այնքան կրքոտ ձևով տրվում էր և հրաժարվեց դրանցից: Նա սկսեց մտորել կյանքը լցնող չարիքի, հիվանդություններին, ծերությանը, մահվան ենթակա մարդ էակի դժբախտ ճակատագրի մասին: Նրա բոլոր մտորումները ուղղված էին աշխարհը չարիքից փրկելու հարցին:" ըստ ավանդության ՝ Բուդդան թողնում է իր դղյակը , կնոջն ու երեխային, թագավորական հագուստները տալիս է աղքատներին, կտրում է իր երկար մազերը, փոխում է անունը՝ վերցնելով Գաուտամա անունը ( այս հանգամանքը վկայում է , որ նրա մեջ անձնավորության , ԵՍ-ի, ինքնագիտակցության խոր վերակառուցում է տեղի ունեցել), և տրվում ճգնավորության ու մտորումների, որի ընթացքում էլ հասնում է լուսավորյալության և ստեղծում իր ուսմունքը: Բուդդայի ուսմունքում կարևոր տեղ է գրավում մարդու ես-ի պրոբլեմը , ինչը վկայում է , որ այս շրջանում սեփական ես-ի վերաբերյալ նրա կոնցեպցիան սկզբունքորեն տարբերվում է այլոց մտորումներից: Եթե մարդիկ ձգտում են հասկանալ , բացահայտել իրենց ես-ը , իրենց միսիան, տեղը կյանքում, ապա, ըստ բուդդիզմի, նման մոտեցումը պատրանքային է և տառապանքների աղբյուր է հանդիսանում: Այսպես, բուդդիզմի տեսական հիմքը հադիսացող և Գաուտամային վերագրվող երեք քարոզներոց երկրորդում ասվում է հետևյալը ՝ " Նույն ձևով էլ օ բիկխու, անցողիկ ու անբավարար են զգացմունքները, ընկալումները, գործողությունները, գիտակցությունը: Ճիշտ է արդյո՞ք մտածել այնպիսի անցողիկ բաների մասին, ինչպիսիք են . "Սա իմն է, սա ես-ն է, սա իմ հոգին է". "Իհարկե ոչ, ուսուցիչ". "Այդ դեպքում, օ բիկխու, ամբողջ ռուպպան ( նյութական կեցությունը) ...պետք է ճիշտ ընկալվի, իր բնական իրականության մեջ . "Սա իմը չէ, սա ես-ը չէ, իմ հոգին գոյություն չունի ": Վ.Վ Կորնևն այն կարցիքին է, որ "..."լուսավորույալություն" հասկացության տակ նկատի է ունեցվում այն բանի գիտակցումը, որ " ես"-ը բաղկացած է սկանդխներից ( ըստ հեգինակի՝ գիտակցությունը , գործողությունները, զգացմունքները և այլն) և պատրանքային է ": Այլ կերպ ասած ՝՝ բուն լուսավորյալության վիճակին հասնելու դեպքում ինքնագիտակցության յուրահատուկ վերակառուցում է տեղի ունենում:

+ Shenyаtsi

shat urax enq vor het es ekel, bayc araj inch nickov es exel? asa aveli uraxananq